(SF: Yaoi The Star) Sassy Love (โน่กัน / อสรพิษ)

ลำดับตอนที่ #10 : 7 PEAKS [NoGun] 4/6

=* 4 *=

‘ ผมชอบโน่ริท ’

 ถ้อยคำนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในสมองของโตโน่ แม้เจ้าตัวน้อยของเขาจะพูดด้วยเสียงแผ่วเบาเพียงใด แต่ห้องที่เงียบสนิทก็ส่งผลให้เขาได้ยินชัดเจน ตอนนี้กันหยิบหนังสือที่วางทิ้งไว้ข้างตัวกลับมาก้มหน้าก้มตาอ่านอีกครั้ง ทำให้ไม่ทันได้เห็นสายตาที่มองมาอย่างตัดพ้อของหัวหน้าวง

โตโน่ถอนหายใจอีกรอบก่อนจะเดินไปนั่งข้างกัน เขาตัดสินใจแล้วว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างจริงจังสักที ตอนริทมาบอกอาการของโรค NoRitzism ที่กันกำลังประสบอยู่ให้ฟัง เขาไม่ได้สนใจมากนักเพราะไม่คิดว่ากันจะชื่นชอบมากมายขนาดนี้ คิดว่าแค่ชงเป็นระยะตามประสามือชงอันดับหนึ่งของค่ายเท่านั้น คิดว่าเป็นเพียงการชอบชั่วครั้งชั่วคราวไม่ได้จริงจัง แต่เท่าที่ฟังเจ้าตัวพูด มันไม่ธรรมดาซะแล้ว -_-   

“ มันสนุกมากเลยเหรอ ฟิคโน่ริทเนี่ย ”

“ มากๆ พี่จะลองอ่านดูหน่อยไหมล่ะ ช่วงนี้กำลังแต่งนิยายเหมือนกันไม่ใช่เหรอ กันแอบเห็นนะ เผื่อจะได้ไอเดียอะไรขึ้นมาบ้างนะ ”

...แอบเห็นแล้วทำไมไม่รู้ว่าเขาชอบคู่ไหนวะครับ -*-...

กันยิ้มพลางส่งหนังสือให้โตโน่ที่มองมันอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแต่คิดว่าจะสนเหรอ ไม่มีทาง! กันชอบเรื่องนี้เพราะมันสนุกมากจริงๆ เขาอ่านเป็นรอบที่ห้าแล้วและอินกับมันทุกรอบเช่นกัน โตโน่มองมันนิ่งก่อนจะฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับดันหนังสือนิยายกลับคืนให้เจ้าของ รอยยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นจากหัวหน้าวง ทำให้กันรู้สึกขนลุกและเสียวสันหลังอย่างน่าประหลาด

“ เอ่อ......ถ้าไม่ชอบเล่มนี้ กันมีอีกหลายเล่มนะ เดี๋ยวยะ.....อ๊ะ!! ”

กันทำท่าจะลุกไปหยิบนิยายจากชั้นวางหนังสือให้โตโน่อ่าน แต่เพราะยังไม่หายไข้เท่าไรนัก เมื่อลุกพรวดพราดจึงส่งผลให้หน้ามืดเกือบจะล้มกระแทกพื้น โชคดีที่ได้แขนแกร่งของโตโน่รวบร่างบอบบางเข้ามากอดไว้ได้ทันท่วงที

คนตัวเล็กกว่าเงยหน้าขึ้นกะว่าจะกล่าวขอบคุณ แต่ใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงห้าเซนติเมตรและดวงตาคมที่มองมาอย่างลึกซึ้ง ทำให้คำพูดทั้งหมดจุกอยู่ในลำคอ แล้วกันก็ยิ่งตกใจจนตัวแข็งไปหมดเมื่อริมฝีปากหยักจรดลงบนริมฝีปากบางของเขาแผ่วเบา ก่อนจะไล้ไปยังแก้มนิ่มและซอกคอหอมกรุ่น สัมผัสเจ็บแปลบที่หัวไหล่ทำให้กันตั้งสติได้ ร่างบางดิ้นออกจากอ้อมแขนแข็งแรง

โตโน่ยอมคลายอ้อมกอดอย่างแสนเสียดาย กันมองพี่ชายด้วยใบหน้าแดงยิ่งกว่าผลมะเขือเทศสุก มือบางรีบกลัดกระดุมเสื้อที่หลุดออกจากรังดุมตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ให้กลับมาติดกันเช่นเดิม ในใจนึกค่อนขอดหัวหน้าวงที่มือไวแถมยังเล่นอะไรล่อแหลม 

“ พี่ทำบ้าอะไรเนี่ย!! ” กันกลับมานั่งบนเตียงพลางมองโตโน่ด้วยสายตาไม่พอใจ

“ หอมไง จูบด้วย ”

“ กันหมายความว่าพี่ทำแบบนี้ทำไมต่างหาก ไม่ได้ถามว่าทำอะไรบ้าง ”

“ กันก็น่าจะรู้ดีว่าพี่ทำไปทำไม ”

“ ชิ! ตกลงจะอ่านไหม ” กันเปลี่ยนเรื่อง เขารู้ดีว่าหากยังพูดเรื่องนั้นมีหวังถูกต้อนจนมุมแน่นอน

“ กันอ่านเถอะ พี่ก็กำลังรอสั่งซื้อจากเว็บไซค์หนึ่งมาเหมือนกัน แต่แอดมินเขายังไม่ได้ทำออกมาเป็นรูปเล่มเลย กำลังรอให้สมาชิกส่งผลงานเข้ามาคัดเลือกกันอยู่ นี่เห็นเขาว่ากันว่าจะเลื่อนวันหมดเขตรับผลงานออกไปอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้ซื้อเมื่อไร ”

“ พี่สั่งฟิคพวกนี้ด้วยเหรอ OoO ว้าวววว ไม่น่าเชื่อเลย~ อย่าลืมเอามาให้กันอ่านบ้างนะ ว่าแต่มันชื่ออะไรเหรอ เผื่อกันจะเคยอ่านผ่านตาหรือรู้จักกับคนแต่งบ้าง จะได้ให้เขาลดราคาให้พี่ ”

...รู้จักคนแต่งด้วย!!! อยากจะบ้าตาย!! V_V...

“ กันจะเคยอ่านได้ไง ในเมื่อพี่เพิ่งบอกไปว่าเขายังไม่ได้ตีพิมพ์ อีกอย่างกันไม่รู้จักคนแต่งหรอก พี่มั่นใจ ”

“ อ๋อเหรอ งั้นกันไปถามคนรู้จักในเน็ตเอาก็ได้ ตกลงมันชื่อเรื่องอะไร ”

“ มันเป็นหลายเรื่องรวมกันนะ ใช้ชื่อโปรเจคว่า 7 Wonders อะไรสักอย่างนี่แหละ ”

“ อ๋อ พี่ไม่เขียนส่งไปบ้างล่ะ เผื่อจะได้รวมเล่มกับเขาด้วยไง ”

“ ไม่ดีกว่า พอลองเขียนไปแล้วรู้สึกไม่ใช่แนว พี่ก็เลยเปลี่ยนมาอ่านอย่างเดียว มันจินตนาการตามได้ ถ้ามัวแต่พิมพ์มันจะเสียอารมณ์ทำอย่างอื่น อีกอย่างถ้าจะแต่งฟิคมันต้องมีประสบการณ์ พี่กำลังรอโอกาสอยู่เนี่ย กะว่าจะลองหาประสบการณ์วันนี้เลย แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี คงต้องให้กันช่วยล่ะนะ ”

“ หือ? กันเหรอ? แต่กันไม่เคยแต่งนี่ ”

...ปกติถ้าไม่ทำงานหรือเล่นซนก็เล่นโซเชียลเนี่ยแหละ จะไปแต่งฟิคเป็นได้ยังไง...  

“ ไม่เป็นไร กันแค่อยู่เฉยๆ เชื่อฟังพี่ก็พอ ”

“ แค่นั้นเหรอ? งั้นก็ได้แหละ ”

กันยิ้มหวานและก้มหน้าก้มตาตั้งใจอ่านนิยายต่อไป โดยไม่รู้เลยว่ากำลังถูกโตโน่มองมาด้วยนัยน์ตาเจ้าเล่ห์มากเพียงใด

หัวหน้าวงคนเก่งกลับไปสนใจแม็กซ์บุ๊คของตนเองต่อพลางลอบมองคนบนเตียงเป็นครั้งคราว เสียงโวยวายเล็กๆยังคงดังมาเป็นระยะ แต่เขาไม่ใส่ใจ ตอนนี้เขายอมให้เพราะอีกไม่นานภาพที่กันคอยเชียร์เขากับริทคงไม่มีให้เห็นแทบทุกวันแบบนี้อีก อาจจะเป็นต่อหน้ากล้อง แต่ไม่ใช่หลังกล้องแน่นอน  

   *-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง โตโน่อ่านแฟนฟิคในเว็บไซค์สุดโปรดของเขาจนจบหมดทุกเรื่อง เขามองไปยังคนบนเตียงอีกครั้ง เรียวปากกระตุกยิ้ม เมื่อเห็นเด็กน้อยนอนหลับไปเสียแล้ว สงสัยเขาจะอ่านฟิคเพลินจนเกินไป จึงไม่ได้สังเกตว่ากันหลับไปตั้งแต่เมื่อไร

...เอาเถอะ จะหลับหรือตื่น ก็ไม่สนใจอยู่ดีนั่นแหละ...

โตโน่รื้อค้นห้องนี้ทุกซอกทุกมุม เมื่อเจอสิ่งที่ต้องการก็โยนออกมากองบนพื้นห้องจนหมดสิ้น ร่างสูงมองกองโน่ริทโมเม้นที่พื้นด้วยใบหน้าสุดบรรยาย เขาโกยทั้งแฟนฟิค อัลบั้มภาพ เสื้อคู่ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่สกรีนลายผิดประเด็นที่เขาต้องการลงกล่องใบใหญ่ ใช้เทปใสปิดตายและเอามันไปเก็บไว้ในห้องเก็บของอย่างรวดเร็ว

...เยอะไม่ใช่เล่นเลยนะ เจ้าตัวแสบ...

ร่างสูงเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ประตูปิดลงและถูกกดล็อคเสียงดังอย่างไม่ต้องเกรงว่าคนในห้องจะตื่น โตโน่ยกยิ้มมุมปากพลางคลานเข่าขึ้นไปคร่อมร่างบางบนเตียงเอาไว้ มือหนาไล้ไปตามดวงหน้าหวานด้วยความรักใคร่สุดหัวใจ ก่อนจะดึงผ้านวมผืนหนาและปลดชุดนอนตัวบางออกให้พ้นทาง ทันทีที่เรือนร่างนวลเนียนปรากฎสู่สายตา นัยน์ตาคมก็เปล่งประกายแห่งความต้องการอย่างเด่นชัดซึ่งหากกันเห็นคงหวาดผวาได้ไม่ยาก  

======================= NC CUT =======================

(อ๊ะๆ อยากได้ล่ะสิ~ แปะเมลเลยค่ะ จะส่งให้นะคะ

ขออนุญาตส่งให้เฉพาะคนที่คอมเม้น 7 PEAKS ครบทุกตอนเท่านั้นค่ะ ^^)

*-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ร่างสูงของโตโน่ก็ต้องกลิ้งตกลงมาจากเตียงด้วยลูกถีบของสุดที่รัก หัวหน้าวงลุกพรวดเตรียมจะต่อว่า แต่พอเห็นดวงหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา หัวใจของคนมองแทบหยุดเต้น ความรู้สึกผิดที่เคยเกิดขึ้นมาครั้งหนึ่งเกาะกุมจิตใจอีกรอบ แต่ที่ทำลงไปเพราะรักทั้งสิ้น

“ กัน พี่ขอโทษ ”

โตโน่ทรุดกายลงนั่งและโอบร่างบางเข้ามากอดแนบอก กันพยายามดิ้นหนี แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล ดิ้นรนไปก็เหนื่อยเปล่า ร่างบางจึงยอมอยู่นิ่งให้อีกฝ่ายกอดเอาไว้

“ พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง ใจร้ายที่สุดเลย ”

“ ถ้าไม่ทำแบบนี้ กันก็ไม่ยอมรับรู้ความรู้สึกของพี่สักที อีกอย่างกันก็ตกลงแล้วนี่ว่าจะช่วยพี่ ”

...อยากให้สนใจความรู้สึก ก็ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลยนี่...

“ ตกลงตอนไหนกัน!? ”  กันถามด้วยความงุนงง

 “ เลื่อนกลับไปอ่านบรรทัดบนสิ กันบอกจะช่วยพี่ไง ”

“ กันไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้นี่! ” ร่างบางแหวเมื่อเข้าใจความหมายที่ร่างสูงเอ่ยบอกก่อนหน้านี้

“ แต่พี่หมายถึงเรื่องนี้แหละ แล้วก็มีแค่กันเท่านั้นด้วยที่ทำได้และพี่เต็มใจทำ ”

โตโน่ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ กันจึงหยิกหมับที่ต้นแขนแกร่งด้วยความหมั่นไส้ ใบหน้าหวานบูดบึ้งแต่แดงระเรื่อ น่ารักน่าชังเสียจนโตโน่อดใจไม่ไหว ก้มลงขโมยความหอมจากแก้มใสแรงๆฟอดใหญ่  

“ อื้อ~ อย่านะพี่โน่~ แล้วพี่เต็มใจทำนี่คิดจะถามกันไหมว่าเต็มใจหรือเปล่า ” กันซุกหน้าลงบนแผ่นอกกว้างมากขึ้นเพื่อหลบหนีคนฉวยโอกาส ปากบางบ่นงุบงิบ แต่การทำแบบนั้นเหมือนจะยั่วโตโน่เสียมากกว่า

“ ไม่ต้องถามหรอก กันกับพี่ก็โตๆกันแล้ว บางทีเราควรมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้ไว้บ้าง ” โตโน่แถอย่างเข้าข้างตัวเองสุดๆ มือหนาลูบผิวนุ่มลื่นแผ่วเบา ปลายจมูกกดไปตามลาดไหล่บาง     

“ ถ้าอยากหาประสบการณ์เรื่องนี้นัก ทำไมไม่ไปหากับริทล่ะ ” น้ำเสียงหวานตอบประชด รู้สึกหงุดหงิดแปลกๆกับคำว่าประสบการณ์ที่คนโตกว่าเอ่ยถึง แต่โตโน่กลับสัมผัสน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปไม่ได้   

“ พี่บอกแล้วไงว่าเรื่องแบบนี้พี่เต็มใจทำกับกันเท่านั้น แล้ว...ถ้าพี่มีอะไรกับริท พี่รุจก็เสียใจแย่สิ ”

“ เอ๋?????? พี่รุจ???? อย่าบอกนะว่า............ ”

“ อื้อ สองคนนั้นเขาชอบกันมาก่อนกันจะจิ้นโน่ริทซะอีก ”

“ อะไรนะ!!!!!!!! อ๊ากกกกกกกก เป็นไปได้ยังไง!!!!!!!!!! ” กันโวยวายลั่นห้อง

“ โอ๊ย! กันหยุดโวยวายนะ พี่แสบแก้วหู ” โตโน่รวบร่างบางมากอดอีกครั้ง

“ ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ กันไม่ยอมนะ กันจะเอาโน่ริท!! อ๊ะ...อื้อ! ”

เสียงร้องโวยวายหยุดชะงักไปทันทีที่ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนกลีบปากนุ่ม ดวงตากลมเบิกโพรงด้วยความตกตะลึง ก่อนจะเริ่มดิ้นรนให้พ้นจากอ้อมอกอุ่นอีกครั้ง แต่โตโน่ก็กอดรัดไว้ทั้งตัวจนเจ้าตัวดีสิ้นฤทธิ์ไปเอง แรงกดจูบที่บดขยี้เรียวปากเมื่อครู่ค่อยผ่อนกำลังลงกลายเป็นจุมพิตที่แสนหวานและนุ่มนวล

“ หึ...ชอบใช่ไหมล่ะ ” โตโน่ถามด้วยน้ำเสียงล้อเลียน หลังจากถอนริมฝีปากออก

“ บะ... ”

“ ถ้าโวยวายอีก พี่จับกันจูบอีกแน่ แล้วถ้าร่ำร้องหาโน่ริท พี่จะจับกันกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย ” คำขู่ที่จริงจังของโตโน่ ทำให้กันยอมปิดปากเงียบและปล่อยให้โตโน่กอดไว้ดังเดิม

“ กันนึกว่าพี่จะอยู่ลัทธิเดียวกันเหมือนตั้มซะอีก เจ้าเล่ห์ ลักหลับคนอื่น นิสัยไม่ดี ” เสียงกระเง้ากระงอดดังขึ้นพร้อมกับนิ้วเรียวที่จิ้มไปบนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของร่างสูง

...ทำไมเราไม่มีซิกแพคบ้างนะ อุตส่าห์ฟิตแทบตาย ได้แค่กล้ามแขนกับอก น้องกันเศร้า TT...

“ แน่ใจเหรอว่าตั้มอยู่ลัทธิโน่ริทเหมือนกัน ไม่ได้มีอะไรแอบแฝง ” โตโน่ปล่อยให้กันต่อว่าแต่ก็ไม่ลืมเก็บค่ารับฟังจากหน้าผากเนียนและเรือนผมหอมโดยที่คนงอแงไม่รู้สึกนิดว่าถูกลวนลามมากเพียงไหนแล้ว   

“ แน่สิ กันกับตั้มช่วยกันเชียร์มาตั้งแต่บริษัทให้โปรโมตเรื่องนี้ ”

“ ผิดแล้ว กันเพิ่งมาเชียร์หลังจากพี่บอกความในใจตอนฉลองวันเกิดครบ 20 ปีของกันต่างหาก ”

“ กันเชียร์ในใจไง เพิ่งมาออกนอกหน้าช่วงนั้น ”

กันเถียงกลับ เขาพูดความจริงทุกอย่าง ไม่ได้เถียงข้างๆคูๆเลยสักนิดเดียว ช่วงเริ่มเดบิวต์ กันแอบเชียร์เงียบๆ เพราะกลัวว่าถ้าพี่ชายรู้ เขาจะโดนดุหาว่าเพ้อเจ้อและโตโน่กับริทคงจะรับไม่ได้ เพราะแฟนเซอร์วิสกับชีวิตจริงย่อมไม่เหมือนกัน

แต่พอโตโน่บอกรักเขาในวันคล้ายวันเกิดเท่านั้นแหละ เด็กน้อยก็ดันคิดว่าหัวหน้าวงแหย่เล่นซะนี่ และคิดว่าโตโน่ต้องยอมรับเรื่องรักเพศเดียวกันได้แน่นอน ดังนั้นเจ้าตัวแสบจึงเริ่มเชียร์อย่างไม่คิดเกรงใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้นโดยมีตั้มคอยช่วยสนับสนุนในช่วงแรก หลังๆเริ่มหนีห่างเพราะกันเริ่มจิ้นไปทุกคู่ สร้างความกลัดกลุ้มให้โตโน่ไม่น้อย แต่ร่างสูงก็ไม่อาจทำอะไรได้มากไปกว่าคอยคุมไม่ให้ออกนอกหน้ามากเกินพอดีเท่านั้น

“ ตั้มมันไม่ได้ชอบโน่ริทหรอก ”

“ ไม่จริง ตั้มมันคอยชี้ให้กันดูพี่กับริทอยู่ด้วยกันเป็นประจำ ”

“ ถ้ากันจะคิดอย่างนั้นพี่ก็ไม่บังคับ แต่พี่มั่นใจว่าหมอนั่นไม่ได้ชอบโน่ริทมากมายอะไรนักหรอก ”

...มันประกาศตัวเชียร์ ‘ตั้มกัน กันตั้ม’ ต่อหน้าเขาอยู่ทุกวัน -*-... 

“ พี่อย่ามามั่ว ”

“ ไม่เชื่อก็ตามใจ พี่ไม่บังคับ ”

“ พี่ทำลายต่อมมโนของกันซะป่นเป็นทรายโดนรถเหยียบเลย ” กันบ่นงึมงำ ดวงหน้าน่ารักบึ้งตึง ปากเบะราวกับจะร้องไห้ ร่างสูงอมยิ้มกับท่าทางนั้น เขากระชับกอดร่างบางให้แน่นขึ้น

“ เป็นของพี่ได้หรือเปล่า เราเป็นแฟนกันเถอะนะ ” โตโน่กระซิบข้างใบหูบางและหอมแก้มใสไปหนึ่งที

“ เอ๋? พี่ว่าอะไรนะ? ” กันขยับตัวลุกขึ้นนั่งตัวตรง ดวงตากลมมองโตโน่ด้วยความไม่แน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“ พี่รักกัน เราคบกับพี่ได้ไหม ”

========== To Be Continue =========

:::Writer Talk :::

ขอโทษที่มาช้านะคะ ไม่มีอะไรจะแก้ตัวทั้งสิ้น นอกจาก.......ติดนิยายค่ะ อ่านทั้งวัน ว่างเมื่อไรก็อ่านตลอด 55555

ขอบคุณที่ยังรอเรื่องนี้กันอยู่นะคะ ตอนนี้จะพยายามไม่ติดแล้ว จะพยายามแบ่งเวลา ขอโทษอีกครั้งค่ะ T^T 

พี่โน่กับน้องกันจะมีงานร่วมกันอีกครั้ง ไม่รู้ว่าจะขึ้นเวทีพร้อมกันหรือเปล่า แต่ก็ลุ้นให้แสดงด้วยกันเนอะ คิดถึงมากๆ >< 

ส่วนฟิคโปรเจคที่ผ่านมา 3P ดีงามจริงๆ อยากได้อีกไหมคะ? อยากได้ก็เสนอพลอตมานะ ไม่ใช่ไร เรานึกไม่ออก 555555  

เอาเป็นว่าฝากตอนนี้ด้วยนะคะ ตอนหน้าไม่น่าจะนาน จะพยายามอัพเร็วๆค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ ^O^