คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7 PEAKS [NoGun] 3/6
=* 3 *=
เสียงประตูห้องนอนของโตโน่ถูกเปิดอย่างแรงจนกระแทกผนังพร้อมร่างสูงของหัวหน้าวงที่เดินเข้ามาด้านในพร้อมร่างบางที่ถูกอุ้มพาดบ่า
เขาใช้เท้าเตะประตูห้องให้ปิดลงตามเดิมก่อนจะเดินไปทางเตียงนอนจากนั้นจึงโยนร่างบางที่ดิ้นขลุกขลักไม่หยุดลงไปนอนแผ่บนเตียง
คนไม่ทันตั้งตัวร้องออกมาด้วยความตกใจแต่เมื่อตั้งสติได้ เขาก็ลุกนั่งประจันหน้ากับพี่ชายซึ่งยืนจ้องเขาเขม็งอยู่ตรงปลายเตียง
“
กันเจ็บนะพี่โน่!! ” ดวงหน้าหวานงอง้ำไม่พอใจกับการกระทำของคนตรงหน้า
“ เจ็บสิดีจะได้เรียกสติกลับมาบ้าง! ” โตโน่ขึ้นเสียง
เขาไม่คิดเลยว่ากันจะมีความคิดบ้าๆแบบนั้นอยู่ในสมอง
“
กันมีสติครบถ้วน! ”
“ ไม่มีคนสติดีที่ไหนไปขอคบกับใครเพื่อกันเขาออกจากคนสองคนที่ตัวเองต้องการให้รักกันหรอก! ”
“
ก็กันจะทำ พี่เกี่ยวอะไรด้วยล่ะ อีกอย่างถ้าคบกับพี่รุจ กันจะได้มีคู่จิ้นบ้างไง
จะได้ไม่ต้องโดดเดี่ยวเวลาไปไหนด้วยกันแล้วแฟนคลับไม่ตะโกนเรียกแถมพี่กับริทก็มีโอกาสเป็นแฟนกัน
ดังนั้นคบกับพี่รุจมีแต่ได้กับได้ กันไม่เห็นว่ามันจะไม่ดีตรงไหน!? ”
“
กันอยากมีคู่จิ้น? ” โตโน่ถามเสียงเรียบ นัยน์ตาวาววับ แต่กันไม่สังเกตเห็น
“
มะ... ”
“
พี่ว่ากันไม่ต้องมีคู่จิ้นหรอก
มีคู่จริงๆไปเลยจะได้เลิกฟุ้งซ่านจับคู่ใครต่อใครสักที!! ”
“ พี่หมายความว่าไง
”
“
หึ...ก็หมายความแบบนี้ไง ” โตโน่กระตุกยิ้ม โถมตัวดันร่างน้อยให้นอนราบไปกับที่นอน
ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้กัน
“
เฮ้ย! พี่จะ....อุ๊บ!
อื้อ!! ”
ริมฝีปากสีแดงสดถูกกดทับจากร่างสูงอย่างหนักหน่วง ร่างบางพยายามขัดขืน ร่างตรงหน้าก็ไม่ยอมปล่อย
ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กดูดดื่มความหอมหวานอย่างจาบจ้วง...ความหวานของร่างบางทำให้ร่างสูงไม่อาจหยุดลิ้มลองริมฝีปากนุ่ม
การจุมพิตจึงยาวนานออกไปเรื่อยๆ อาการแข็งขืนเริ่มอ่อนลง
เสียงครางหวานดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ
เมื่อเจ้าของร่างเริ่มโอนอ่อนไปตามรสสัมผัสวาบหวาม
แต่แล้วแรงขัดขืนน้อยๆก็ทำให้โตโน่ต้องถอนจูบออกมาอย่างเสียดาย เพราะหากขืนจูบต่อ คนในอ้อมกอดคงได้ขาดอากาศหายใจ
ลมหายใจหอบถี่กับใบหน้าที่แดงก่ำบ่งบอกถึงความร้อนที่กำลังพวยพุ่งของร่างบาง
“ พะ..พี่...ทำไม...จูบ...?
” กันถามพลางหอบน้อยๆ
“
แค่นี้ก็หมดแรงแล้ว ยังจะคิดไปปล้ำคนอื่นอีกนะไอ้ตัวแสบ ” โตโน่ไม่สนใจจะตอบข้อสงสัยของกัน
เขาโน้มไปจูบหน้าผากมนและเลื่อนมากัดปลายจมูกเล็กเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
...คงต้องยอมรับว่าพอได้ลวนลามน้อง
เขามักหายหงุดหงิดเป็นปลิดทิ้งทุกที... -.,-
“ พี่มันแรงควายนี่ พี่รุจตัวบางๆแรงน้อยๆ กันชกท้องนิดหน่อยก็หมดแรงต้านแล้ว =^= ”
“
เหรอ!~ ” โตโน่อมยิ้มขำ พูดมานี่ไม่ได้ดูตัวเองเลย
ถ้าคนอื่นไม่อ่อนข้อให้ คิดเหรอว่าจะไปกดใครเขาได้
กระชากเบาๆก็ปลิวติดมือซะขนาดนี้
“
ลองดูไหม? เดี๋ยวทำให้ดู ” กันท้าทาย
“
หยุดความคิดพวกนั้นเลยนะ -*-
ถ้ากันไปปล้ำพี่รุจหรือใครหน้าไหนอีก พี่จะปล้ำกันให้ลุกไม่ขึ้นเลย ไม่ปล้ำอย่างเดียวนะ
จะถ่ายรูปเก็บไว้ดูด้วย ”
“
ยะ...อย่ามาขู่กันนะ ” แม้ปากจะบอกว่าพี่ชายแค่ขู่
แต่แววตาของโตโน่ก็ทำให้หวั่นใจจริงๆ
“
กันก็รู้ พี่ไม่เคยขู่ ” โตโน่โน้มลงมากระซิบข้างใบหูบางก่อนจะขบเม้มติ่งหูเบาๆ
ทำให้กันสะดุ้งเฮือก
“
อย่านะ พอแล้ว ”
กันพยายามผลักโตโน่ให้ออกห่างแต่ร่างสูงก็ออกแรงกดมือบางยึดไว้กับที่นอนตามเดิม
“ รับปากมาก่อนว่าจะไม่ทำเรื่องพวกนั้นอีก
” โตโน่พูดลอดไรฟัน
“ เรื่องไหน
”
“
เรื่องที่ไปขอคบและจะปล้ำพี่รุจไง ไม่ใช่แค่พี่รุจคนเดียวนะ ไม่ว่ากับใครก็ห้ามกันไปปล้ำเขาอีก! ”
....แต่ถูกเขาปล้ำนั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่ง....
“ พี่ทำให้กันรู้สึกเสียศักดิ์ศรีความเป็นเมะมากนะ
-*- ”
“
รับปาก!! ”
มันจะหวังอะไรนักหนากับตำแหน่งเมะเนี่ย! ว่างๆจะจับให้นั่งส่องกระจกสัก
24 ชั่วโมงแล้ววิเคราะห์ว่าส่วนไหนในร่างกายที่จะไปเมะคนอื่นเขาได้!!
“
เออๆ รับปากๆ จะไม่ทำแล้วครับ ทีนี้ก็ปล่อยสักที กันจะไปนอน ”
“
นอนที่นี่แหละ ” โตโน่ยอมปล่อย กันจึงลุกขึ้นมานั่งเหมือนเดิม
“
กันจะนอนกับริท ” เจ้าตัวเล็กของเขาเชิดหน้าขึ้น ไม่บอกก็รู้ว่ากำลังงอน
“
ไม่ต้อง เข้าไปตอนนี้เดี๋ยวก็กวนริทตื่น ”
“
แหมๆ เป็นห่วงเป็นใยกลัวที่รักนอนไม่พอสินะ~ ”
รู้หรอกว่าสถานการณ์ไม่เหมาะแก่การชง แต่มันอดไม่ได้นี่นา
“
พี่ว่ากันอ้าขารอพี่เสียบเลยดีกว่า ” โตโน่โผมาจับขอบกางเกงยางยืดของกัน
“
เฮ้ยๆๆ ไม่เอาๆ ไม่เล่นแล้วๆ กันขอโทษ ” กันรีบถดกายถอยหนี
“
ไม่อยากโดนปล้ำก็นอนที่นี่ นอนนิ่งๆ ไม่ต้องชงอะไรทั้งนั้น เข้าใจ?? ”
“
เข้าใจแล้ว...ก็ได้!! ” กันสะบัดเสียงตอบ
โตโน่ส่ายหัวเบาๆก่อนจะเดินไปปิดไฟ
เขาคลานเข่ามานอนบนเตียง ดวงตาคมจับจ้องเจ้าตัวดีที่ยังนั่งค้อนลมค้อนฟ้าไม่หยุดจนสุดท้ายต้องขยับไปดึงร่างบางให้ล้มตัวลงนอนในอ้อมกอดของเขา
คราวแรกกันดิ้นดุ๊กดิ๊กไม่ยอมให้กอดแต่เมื่อได้ยินเสียงคำรามต่ำๆในลำคอของโตโน่
เขาก็ยอมหยุดดิ้นและด้วยความเหนื่อยจากการเล่นทั้งวันจึงหลับไปในเวลาไม่นานนัก
“
กว่าจะหมดฤทธิ์นะไอ้ตัวแสบเอ๊ย! ”
ร่างสูงขยี้ผมร่างบางเบาๆ
กันขยับตัวยุกยิกด้วยความรำคาญก่อนจะหลับต่อ
ทำให้โตโน่ยิ้มด้วยความเอ็นดูท่าทางน่ารักนั่น เขาฝังจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่ม
สูดกลิ่นหอมอ่อนๆเข้าเต็มปอด จากนั้นจึงปิดเปลือกตาลง
เขามั่นใจว่าคืนนี้คงหลับฝันดียิ่งกว่าคืนไหนๆ
*-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*
วันนี้พวกเขาทั้ง 7
คนไม่มีงาน
มินิดรามาถ่ายทำเสร็จเรียบร้อยและตอนนี้กำลังเผยแพร่ทั่วประเทศทั้งเวอร์ชั่นปกติและเวอร์ชั่นพิเศษ
ส่วนงานมีตติ้งก็จบลงอย่างสมบูรณ์แบบ จากที่โด่งดังอยู่แล้ว
ความดังของพวกเขามันเพิ่มขึ้นอีกซึ่งเป็นผลพวงมาจากคู่จิ้นฟินเวอร์ที่กันขยันชงนี่แหละ
ยิ่งกระแสตอบรับดี บริษัทก็กระพือข่าวมากขึ้น
เรียกเรตติ้งจากคู่จิ้นมากขึ้นโดยให้กันเป็นตัวชง
ชงทุกงานตั้งแต่บนเวทีจนถึงโลกออนไลน์เลยทีเดียว -_-
“
โห พี่กัน! มันจะเร็วไปไหมพี่ งานเพิ่งจบไปเมื่อคืน
เช้านี้คู่ผมเด่นหราในกระทู้บ้านคู่แล้วเนี่ย! ” ตั้มโวยวายออกมา
ตอนนี้พวกเขารวมตัวอยู่ในห้องนั่งเล่นกันหมดเพื่อเช็คกระแสตัวเอง
“
มันเป็นงานตั้ม บอสสั่งมาเราก็ต้องทำสิ
ถ้าไม่อยากให้จับจิ้นก็อยู่ห่างๆและไม่ต้องมองตากันสิ ” กันโต้ตอบกลับมาโดยไม่ได้มองน้องร่วมวง
เพราะใจจดจ่ออยู่กับโน้ตบุ๊คตรงหน้าตัวเอง
“
อ้าวพี่ คนมันทำงานด้วยกัน ไม่ให้มองตากันได้ยังไง จะให้มองหลุมพี่ตั้มก็ไม่ใช่ ”
กั้งท้วงขึ้น
“ กั้ง! หลุมของพี่นี่มรดกโลกเลยนะ
เป็นสิ่งมหัศจรรย์ ใครมองเป็นต้องตกหลุมรักบอกเลย~ ” ตั้มโต้กลับ
“
งั้นกั้งก็มองหลุมตั้มบ่อยๆนะ แฟนคลับจะได้สมหวังที่กั้งตั้มรักกัน ฮ่าๆ ”
กันหัวเราะชอบใจ
“
พี่กัน พี่ไปเรียนตัดต่อภาพมาจากไหน ” จู่ๆเสียงแกงส้มก็แทรกมา
“ ในเว็บนี่แหละ
ทำไมเหรอ ” กันหันไปมองน้องชายที่นั่งเล่นไอแพดพร้อมถามด้วยความสงสัย
“ ผมจำได้ว่ารูปนี้ผมกับพี่ฮั่นแค่กระซิบกันห่างๆนะ
แต่ทำไมมันกลายเป็นพี่ฮั่นจูบหูผมแบบนี้ล่ะ!! ยังมีปากชน โอบกอด ขี่หลัง
แต่ละรูปนี่แบบแทบจะกินกันแล้วเนี่ย แถมยังลงในเว็บของบริษัทอีกด้วย ” แกงส้มโชว์ไอแพดให้ทุกคนในวงดู
“
อ่า.... ”
“
ไม่ต้องแก้ตัวว่าไม่ได้ทำนะ พี่จำเครดิตกันได้ ” ฮั่นรีบดักทาง
“
โธ่ บอกแล้วไงว่ามันเป็นงาน จะโวยวายก็ไปโวยวายกับพี่บี้สิ รายนั้นเขาสั่งมา พี่ก็ต้องทำตาม
”
“ อ๋อเหรอ
แล้วอันนี้ล่ะกัน พี่บี้สั่งอีกไหม? ” ริทยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้กันดู มันเป็นภาพที่โตโน่ยืนคุยกับเขา
มันไม่มีอะไรให้ฟินหรอก แต่รูปต่อมานี่สิ มันกลายเป็นยืนจูบกันไปแล้ว!
“
อันนี้ไม่ใช่คู่จิ้นหรอก แต่เป็นคู่จริง ฮ่าๆๆๆ ” คราวนี้หัวเราะร่วนด้วยความชอบใจ
“
กัน -_- ”
“
เอาน่า จะเครียดกันไปทำไม กันว่าสนุกดีออก โดยเฉพาะเวลาอ่านคอมเม้นของแฟนคลับ
ยิ่งสนุก ”
“
ลองดูบ้างไหม เอาโน้ตบุ๊คมาเลย ริทจะสร้างกระแสบ้าง ” ริทถลาไปแย่งโน้ตบุ๊คกับกัน
“
ไม่เอา ไม่ให้ ริทอย่าแย่ง เดี๋ยวโน้ตบุ๊คหล่นริท~ ” กันยกอุปกรณ์หากินหลบเป็นพัลวัน
“ ริทๆ
ไอ้ด่านนี้มันเล่นยังไง พี่เล่นไม่ผ่านสักที ”
แล้วเสียงของโตโน่ก็หยุดเสียงถกเถียงของกันกับริทลงได้
“
ไหนๆ โห....ด่านนี้อีกแล้ว สอนเท่าไรก็ไม่จำนะพี่เนี่ย ”
ริทแย่งโทรศัพท์มาจากโตโน่และสอนวิธีเล่น
“
พี่รู้ไงว่าริทต้องสอนแน่ๆเลยไม่รู้จะจำทำไม ให้ริทเล่นแทนดีกว่าเยอะ ” โตโน่ยิ้มหยอกเย้าพลางมองน้องชายเคลียร์เกมให้ด้วยสายตาเอ็นดู
“ งั้นวันหลังไม่ต้องเล่นเกมในมือถือหรอก
ไปเล่นตีกบ ดีดลูกแก้ว หมุนลูกข่าง ตีกลองป๋องแป๋ง ตบแปะ หมากเก็บ ดีดมะกอก ”
“
มันก็เกินไปไหม? ” มือหนาขยี้ผมน้องจนฟูฟ่อง
“
โว้ย พี่โน่!! ผมยุ่งหมดแล้วเห็นไหม ปกติก็ยุ่งแล้วยังจะทำให้ยุ่งกว่าเดิมอีก ”
ริทโวยวายง้องแง้ง
“ พวกพี่เลิกเล่นเถอะ
เดี๋ยวคนแถวนี้หัวใจวายเพราะฟินมากไป ”
แกงส้มทักขึ้นพลางเดินไปแยกโตโน่กับริทออกจากกัน
“
หือ? ใครฟิน? ” โตโน่ถามด้วยความสงสัย
“
นู่นไง!! ”
ฮั่นชี้นิ้วให้โตโน่กับริทดู
“
อะไร เล่นต่อสิ กันไม่ได้ทำอะไรนะ ไม่มีอะไรทั้งนั้น แค่ดูเฉยๆ พวกพี่เล่นต่อได้เลย
” คนถูกพาดพิงรีบบอก แต่แก้มแดงๆนั่นไม่อาจรอดพ้นสายตาโตโน่ไปได้
....ให้ตายเถอะ ฟินจนหน้าแดงขนาดนั้นยังจะบอกว่าไม่มีอะไร....
-*-
“ เอาโน้ตบุ๊คมาให้พี่
” โตโน่ลุกจากโซฟาตรงไปหากันที่นั่งเล่นอยู่บนพื้น
“
ไม่ให้ ” กันลุกพรวด เตรียมจะหนีเข้าห้อง แต่ไม่ทันร่างสูงที่กระโจนไม่กี่ก้าวก็เข้าถึงตัว
“
จะให้ดีๆหรืออยากเจ็บสะโพกก่อน ” โตโน่ถามพร้อมกับยื้อยุดโน้ตบุ๊คกับกัน
“
หา?? หมายความว่ายังไง ” กันทำหน้างง
“ สายวายจอมฟินขนาดนี้
แน่ใจเหรอว่าไม่รู้ ตกลงจะให้ไหม ” โตโน่ถามพลางยกยิ้มเยือกเย็นน่าขนลุก
“
เออๆ เอาไปเลย ” กันรีบยกเครื่องมือหากินให้พี่ชาย ไม่ใช่ว่ากลัวโดนปล้ำหรอก
เพราะรู้ว่าแค่ขู่(?) แต่ไอ้ที่ห่วงก็คือหัวใจของเขานี่แหละ หลายวันมานี้มันเต้นผิดจังหวะทุกครั้งที่เข้าใกล้พี่ใหญ่เรื่อยเลย
“ พี่โน่
ผมว่าไม่ทันแล้วล่ะ ” กั้งเอ่ยขึ้นขัดจังหวะ
“
อะไร ” ริทถามน้องเล็กของวง
“
นี่ไง ” กั้งโชว์หน้าจอโทรศัพท์ของตนเองให้พี่ๆดู
มันเป็นรูปที่โตโน่กับริทหยอกล้อกันเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วนั่นเอง!
“
กัน!!! ทำแบบนี้ตอนไหนห๊ะ!!??
” ริทขึ้นเสียงใส่เพื่อนตัวดี เวลาไม่ถึงสิบห้านาที
มันสามารถถ่ายรูปและอัพโหลดเผยแพร่ในเว็บไซด์ได้แล้ว ยอมใจในความติ่งมันเลย!
T^T
“
อ่า....ขำๆนะริท ” กันยิ้มเจื่อนๆ กลัวเพื่อนโกรธ
“
แต่พี่ไม่ขำ มาให้ทำโทษเลยเจ้าตัวแสบ!! ” โตโน่ตวัดร่างของกันขึ้นอุ้มก่อนจะเดินตรงไปทางบันไดเพื่อไปยังห้องนอนบนชั้นสองทันที
“
เฮ้ย!!! ปล่อยนะพี่โน่!!!!
ไม่เอา!! ช่วยด้วย!!!!! ”
กันร้องขอความช่วยเหลือ.......................
....................................แต่ว่า
“
ทำไมแก้เกมให้พี่โน่ไม่ได้สักทีนะ ” ริทเกาหัวงงๆ
“
ไลน์เต้นแบบนี้ก็เท่ห์ไม่เบานะเนี่ย พรุ่งนี้ต้องลองสักหน่อย ”
ฮั่นวิจารณ์ท่าเต้นในทีวี
“ ซาวน์ดนตรีหนักใช่ได้เลยนะพี่
ถ้าเอามาประยุกต์กับเพลงของเราคงดีเหมือนกัน ” แกงส้มออกความเห็น
“ มีร้านอาหารญี่ปุ่นเปิดใหม่แถวทองหล่อ
น่าไปลองแฮะ ว่างๆชวนเพื่อนไปด้วยกันดีกว่า ” กั้งกดถูกใจภาพในไอจีต่อไปเรื่อยๆ
“ โห...รายการประกวดอันนี้
มีคนเต้นท่าจิ้งจกถูกรถเหยียบของพี่ด้วยกั้ง ดูสิๆ ”
ตั้มชวนกั้งดูรายการประกวดร้องเพลงรายการหนึ่งอย่างเพลิดเพลิน
....................พวกเขาไม่ได้สนใจกันเลย.................
-_-
*-*-*-* S – E – V
– E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*
ชีวิตในแต่ละวันของพวกเขายังคงดำเนินต่อไปด้วยความวุ่นวาย
ตารางงานแน่นจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน การเดินทางไปกลับตามจังหวะต่างๆรวมถึงต่างประเทศ
ทำให้รู้สึกอ่อนเพลียไม่น้อย กันยังคงสนุกสนานไปกับการตามแอบถ่ายรูปคู่โน่ริทเท่าที่สามารถหาได้
พอตกกลางคืนก็รีบโพสต์ลงเว็บไซด์ทันทีโดยไม่สนใจว่าจะต้องนอนดึกดื่นเพียงใด
แล้วไม่นานตัวยุ่งก็แพ้ให้อากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อย
“ 38.7
อืม........สูงเอาเรื่องเหมือนกัน งั้นวันนี้พักผ่อนอยู่บ้านนี่แหละ
เดี๋ยวไข้สูงกว่านี้จะลำบากได้ ” รุจเอ่ยขึ้นหลังจากดูปรอทวัดไข้ของกัน
“ เป็นไง ชอบอดหลับอดนอนดีนัก อากาศก็เปลี่ยน ไม่รู้จักดูแลตัวเอง
ไข้หามเลยเห็นไหมล่ะ ” ริทได้ทีกัดเพื่อนที่นอนมองค้อนเขาอยู่บนเตียง
“ กันทำเพื่อส่วนรวมนะ ริทควรขอบคุณกันถึงจะถูก ”
“ แล้วพี่ขอให้เราตามถ่ายรูปคู่หรือไงห๊ะ ” ฮั่นพูดพลางหยิกแก้มนิ่มด้วยความหมั่นไส้
“ เจ็บนะ~ ”
“ แค่แฟนคลับ ปาปารัซซี่ สต๊าฟ มันก็พอแล้วพี่กัน ไม่ต้องมาตามถ่ายหรอก ”
แกงส้มส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยอ่อนกับคนบนเตียงที่ห้ามเท่าไรก็ไม่เคยฟัง
“ เอาล่ะๆ เลิกคุยกันได้แล้ว เดี๋ยวพี่ต้องเข้าไปคุยเรื่องงานที่บริษัทสักหน่อย
พวกนายก็ไปทำงานของตัวเองได้แล้ว สายมาก เขาจะว่าเอา ” รุจรีบปรามและดันหลังสมาชิกที่เหลือออกจากห้อง
“ พี่! ผมอยู่เป็นเพื่อนกันแล้วกัน
ไม่อยากทิ้งน้องไว้คนเดียว งานวันนี้ไปกันห้าคน ผมว่าไม่มีปัญหาหรอก เรามีเหตุผล
คนจัดงานน่าจะเข้าใจ ” โตโน่เอ่ยออกมา หลังจากประตูห้องนอนของกันปิดสนิท
“ หืม??? จะดีเหรอ พี่ว่ากันน่าจะอยู่ได้นะ ”
“ แต่ผมเป็นห่วง ” โตโน่ก้มหน้าลงต่ำ
ราวกับกำลังกังวลใจอยู่จริงๆ
“ ให้พี่โน่อยู่เป็นเพื่อนพี่กันเถอะครับ พวกเราทำงานเองได้ สบายมาก ”
กั้งกล่าวสนับสนุน
“ ไม่ดะ...อุ๊บ! ” ตั้มกำลังจะค้านแต่ถูกริทปิดปากเสียก่อน
“ เงียบนะตั้ม ถ้านายพูดอะไรออกมา พี่เชือดนายแน่ ”
ริทกระซิบเสียงเย็นชาข้างใบหูของอีกฝ่าย
ก่อนจะปล่อยให้ตั้มเป็นอิสระ แน่นอนว่าตั้มไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่มองโตโน่เขม็ง
แล้วยิ่งเจ็บใจที่รุจดันยอมอนุญาต
ร่างสูงแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งที่ยังคงก้มหน้า ตั้มที่เผลอเห็นจึงหมั่นไส้เล็กน้อย
เขาเดินลงส้นเท้าตามพวกริทออกจากห้องไปด้วยความหงุดหงิดที่เขาไม่ได้เป็นคนเฝ้าไข้พี่ชายตัวแสบ
“ โชคดีนะพวกนาย ตั้งใจทำงานล่ะ ”
โตโน่ตะโกนไล่หลังพร้อมกับปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา
ร่างสูงตักโจ๊กที่ริททำไว้ให้กันใส่ชาม พร้อมหยิบน้ำกับยา เดินกลับเข้ามาในห้องนอนของน้องชายอีกครั้ง
กันนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสือนิยายในมืออย่างใจจดใจจ่อ เพียงมองหน้าปก โตโน่ก็รู้ได้ทันทีว่าไม่พ้นแฟนฟิคของเขาอีกตามเคย
...ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่สบายแท้ๆ
ยังจะลุกขึ้นมาอ่าน...
“ ทานโจ๊กหน่อยนะกัน จะได้ทานยา ” ร่างสูงหยิบโต๊ะเล็กมาตั้งบนเตียงและวางถาดโจ๊กเอาไว้
“ อ้าว พี่ไม่ได้ไปทำงานเหรอ ”
“ เปล่าหรอก ให้พี่ป้อนไหม ” โตโน่ถาม เมื่อเห็นกันพยายามตักโจ๊กใส่ปากโดยที่ไม่ละจากหนังสือในมือ
“ ไม่เป็นไรฮะ ” กันยิ้มกว้างและส่ายหน้าจนผมปลิว
“ ให้พี่ป้อนดีกว่า นายจะได้อ่านหนังสือสะดวกขึ้นไง ”
“ ..... ” กันมองโตโน่ด้วยความแปลกใจ เพราะปกติพี่ชายคนนี้แทบไม่ยอมทำอะไรให้เขาง่ายๆ
โดยปราศจากข้อแลกเปลี่ยน
“ ให้พี่ป้อนนะ ตกลงไหม ”
“ พี่อยากได้อะไรเป็นสิ่งแลกเปลี่ยนเหรอ ”
“ ไม่มีหรอกน่า พี่อยากดูแลนายบ้าง ปกติพี่ไม่เคยทำหน้าที่ที่ดีเลยนี่นา ”
“ ก็ได้ครับ ” กันยอม หลังจากชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง
ไม่ใช่อะไรหรอก การทำโทษคราวก่อนยังติดอยู่ในสมอง
เขาถูกจูบมาราธอนจนเก็บไปฝันเลยทีเดียว
กันเอนกายพิงหัวเตียงโดยอ้าปากรับโจ๊กอุ่นๆทีละคำ
ดวงตาหวานจับจ้องที่ตัวหนังสือ ทำให้ไม่ได้สังเกตว่าสายตาคมที่มองมานั้นมีสิ่งใดแอบแฝงเอาไว้
หลังจากทานโจ๊กและยาจนหมด โตโน่ก็นำชามไปล้าง จากนั้นจึงเดินกลับมานั่งข้างกันบนเตียงอีกครั้ง
“ ชอบอ่านนักหรือไง โน่ริทเนี่ย ”
“ อือ พี่อ่านไหม สนุกนะ ”
“ ไม่ล่ะ ”
“ ทำไมล่ะ อีกหน่อยพี่กับริทก็ต้องลงเอยกัน
อ่านไว้ก่อนเป็นการศึกษาก็ได้นี่นา ” กันลืมตัวเผลอชง
“
กันอยากเสร็จกี่รอบดี ” โตโน่ถามเสียงเรียบ
“ กันล้อเล่น
แหะๆ ”
“ นี่กัน ไม่คิดจะชอบคู่อื่นบ้างหรือไง ทำไมถึงชอบโน่ริทนักล่ะ ”
“ ไม่รู้สิ อาจจะเป็นเพราะกันรู้สึกว่าพวกพี่เหมาะสมกันก็ได้ คนหนึ่งหล่อ
คนหนึ่งสวย ดูดีทั้งคู่เลย~ ”
“ แต่พี่ชอบคนน่ารักมากกว่าคนสวย ”
“ พี่จะโน่แกงเหรอ ระวังพี่ฮั่นต่อยคว่ำนะ รายนั้นกล้ามใหญ่มาก -*- ”
“ ลองนึกถึงคู่อื่นมั่งสิ -*- ”
“
โน่ตั้ม พี่จะทำตัวเป็นคุณชายแบบกั้งได้เหรอ ไม่น่าจะทำได้นะ
น่าจะได้แค่กุ้ยคุ้ยเขี่ย ”
“
ไม่ใช่! ”
“ อืม...งั้นก็....ห๊ะ....โน่ฮั่นเหรอ!!!!...........โอ้....ถึงพี่จะหล่อเหลาแค่ไหน
พี่ฮั่นคงไม่ยอมโดนพี่กดง่ายๆหรอก ฝันไปเถอะ นอกจากพี่จะเสียประตูให้พี่ฮั่นแทน ”
“ พี่มีสติครบถ้วนกัน ไม่คิดมีเสียประตูให้หมอนั่นหรอก ”
“
งั้นก็โน่กั้ง พอได้อยู่นะ แต่พี่ต้องทำตัวดีๆ กั้งไม่ชอบกุ้ยหรอก ”
“
ไม่ใช่ พี่ไม่ได้ชอบกั้ง T^T
”
“ อืม......กันนึกไม่ออกแล้ว โน่ริทนี่แหละ เหมาะสมที่สุดแล้ว
ไม่มีคู่ไหนเหลือหรือว่าเหมาะสมกว่านี้อีกแล้ว ”
...โน่กันง๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นายลืมอีกคู่นะกันนนนนนนน T^T...
“ แต่คู่ที่เหมาะสม มันไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นอย่างนั้นเสมอไปนะกัน ”
“ ..... ” กันเหลือบมองโตโน่ด้วยสายตาที่ขอคำอธิบายเพิ่มเติม
“ ถึงจะเหมาะสม แต่ถ้าไม่ได้รักกัน สุดท้ายมันก็ไปไม่รอดหรอก ”
“ งั้นพี่ก็รักกันซะสิ ”
“ แค่แฟนคลับคอยเชียร์ก็มากพอแล้ว นายไม่ต้องมาเป็นแม่สื่อหรอก --^^”
“ ใจร้าย กันไม่ใช่แม่สื่อนะ เป็นพ่อสื่อต่างหาก T_T ”
โตโน่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยหน่ายกับความคิดของคนตรงหน้า
ก่อนจะลุกไปหยิบโน้ตบุ๊คของตัวเองมานั่งเล่นที่ห้องของกัน กันทำปากเบะที่หัวหน้าวงไม่สนใจข้อเสนอของเขา
จากนั้นจึงกลับไปให้ความสนใจนิยายในมืออีกครั้ง แต่อ่านได้ไม่นาน กันก็เริ่มโวยวาย
“ นิยายบ้า ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยล่ะ! ถ้าในชีวิตจริงพี่เลิกกับริท
กันจะโกรธจริงๆด้วย! ” กันหันขวับมาคาดโทษหัวหน้าวงที่นั่งหน้าเหวอไปครู่หนึ่ง
“ พี่ไม่ได้คบกับริท แล้วจะเลิกกันได้ยังไง
แล้วนิยายมันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น นายอย่าเอามาปนกับชีวิตจริงได้ไหม
ช่วยแยกแยะระหว่างความจริงกับการแสดงให้ออกหน่อยเถอะ พี่ขอร้อง ”
“ กันก็แยกออกนี่ แค่อยากให้พวกพี่เป็นแฟนกันจริงๆ มันผิดหรือไง ”
“ ผิดตรงที่เราไม่สนใจความรู้สึกที่แท้จริงของพวกพี่ไงล่ะ
อีกอย่างคงไม่มีคนแยกแยะความคิดออกที่ไหนเขาพยายามจับพี่ไปปล้ำริทหรอก
ส่งเสริมจังเลยนะ ให้อยู่กันสองต่อสองเนี่ย ”
นึกแล้วก็ชักหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อยที่กันพยายามจับคู่ให้เขากับริทเหลือเกิน
โดยเฉพาะมอมเหล้าเขากับริทแล้วผลักให้ไปนอนบนเตียงเดียวกันเนี่ย ร้ายกาจที่สุดแล้ว
แถมไม่ได้ทำคนเดียวด้วยนะ ทำกันเป็นขบวนการกับตั้มและกั้ง
แต่สองคนนั้นมันแค่นึกสนุก อยากแกล้งเขากับริท แต่กันนี่สิ
เอาจริงเอาจังจนเขาชักหวั่นใจว่าหากเผลอเมื่อไร
เขาจะถูกวางยาให้ปล้ำริทเข้าจริงๆสักวัน -*-
“ แล้วพี่ไม่ชอบหรือไง ไม่ชอบสักนิดเลยเหรอ ” กันถาม
ดวงตาคู่สวยมองโตโน่อย่างจับผิด
“ กัน ถ้าคนที่นายแอบรักบอกให้นายไปรักคนอื่น นายจะรู้สึกยังไง ชอบหรือเปล่า
” โตโน่ไม่ตอบแต่ถามกลับไป นั่นทำให้กันนิ่งไปเล็กน้อย
ก่อนจะตอบออกมาโดยไม่ทันได้คิดอะไรกับประโยคของร่างสูง
“ ใครมันจะไปชอบล่ะ กันคงเสียใจมากเลย
ถ้าเขาไม่รักแล้วยังผลักไสให้ไปรักคนอื่น ”
“ มันก็เหมือนกันนั่นแหละ ”
“ พี่มีคนที่แอบรักอยู่อย่างนั้นเหรอ ไม่ใช่ริทหรอกเหรอ ”
“ นายไม่รู้หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าพี่รักใครกันแน่...กัน ”
“ ..... ”
“
ดูไม่ออกเลยเหรอว่าพี่ปฏิบัติกับใครแตกต่างไปจากคนอื่น”
“
..... ”
“
นาย...ไม่รู้อะไรสักนิดเลยเหรอ...กัน ” โตโน่ถามด้วยสายตาสื่อความในใจทั้งหมดที่มี
“ ….. ”
“ ..... ”
“ ผมชอบโน่ริท ”
....คำตอบสั้นๆเพียงประโยคเดียว
แต่ทำให้คนฟังจุกไปทั้งใจ....
========== To Be Continue
==========
อัพแล้ววววววว เหนื่อยเลย
จู่ๆสมองก็ไม่แล่นเพราะถูกคนขัดจังหวะ
กว่าจะเข็นมาได้นี่งานหนักมาก T^T
ตอนเย็นๆใครมีบัตรก็ไปให้กำลังใจ 7 มรดกประเทศไทยได้นะคะ 5555
ส่วนใครที่ยังไม่มีบัตรก็รีบจองแล้วมาฟินกันเถอะ
งานนี้สังหรณ์ว่าเรามีโอกาสได้ฟินกันบ้างแหละ อิอิ
ความคิดเห็น