คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : เรา [อสรพิษ] 4/5
Chapter
4
...เจ็บปวดมายังไง
ไม่เคยจะท้อใจ
จะเป็นหรือตาย หัวใจยังอยู่…
...จะถูกใครรังแก ก็ไม่เคยท้อแท้
จะเดินเรื่อยไป เพราะใจต่างรู้…
อุเอโนะ
พาร์ค โตเกียว
“
ที่อยู่ตรงหน้าเราตอนนี้คือวัดเบนเทนโดะครับ ตั้งอยู่ในบริเวณสวนสาธารณะอุเอโนะ
จริงๆรอบบริเวณมีวัดเยอะครับแต่ส่วนใหญ่คนญี่ปุ่นมักจะมาขอพรให้มีโชคในด้านต่างๆที่นี่ครับ
เพราะที่นี่มีศาลเจ้าของเทพเจ้าแห่งความโชคดีอยู่ครับ
ด้านหน้าทางเข้าจะมีบ่อน้ำเพื่อให้เราชำระล้างร่างกายให้สะอาดแต่ไม่ได้ให้อาบน้ำนะครับ
แค่ล้างมือล้างปากก็พอครับ ” เสียงใสๆของริทอธิบายเจื้อยแจ้ว
“
วันนี้เราจะยกขบวนมาขอพรกันครับ
ปกติที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องชมดอกซากุระมากแต่ว่าตอนนี้กำลังจะเข้าหน้าหนาว
ดอกก็ร่วงโรยกันไปบ้างแล้ว ” โดยมีไอซ์คอยเสริมและแพลนกล้องไปรอบๆ
“
เป็นทริปกะทันหัน ไม่ได้กะเวลาอะไรเลย ฮ่าๆๆ แล้วนี่พี่โน่กับกันไปไหน เราจะเข้าไปด้านในแล้วนะ
” ริทกับไอซ์ชะเง้อมองหากันกับโตโน่
“
นั่นไงพี่ริท! ”
ไอซ์ชี้นิ้วไปทางต้นไม้ต้นหนึ่งซึ่งพอริทหันไปมองก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความตะลึง
“
นั่นมันอะไรกัน... ”
“
ไปดูกันเถอะ ” แล้วไอซ์ก็ลากริทตรงไปหากันกับโตโน่
“
พี่โน่ยืนดีๆสิ เดี๋ยวกันตก! ”
“
กันก็ลงมาดีๆสิมันจะได้ไม่ตก! ”
“
ลงไปก็ถ่ายนกบนยอดไม้ไม่เห็นน่ะสิ มุมนี้กำลังแสงสวยเลยนะพี่โน่ ” กันพูดพลางกดชัตเตอร์รัวๆ
“
แต่ถ้ามันถ่ายยากจนถึงขนาดที่ต้องขี่คอพี่แบบนี้ กันก็ช่างมันเถอะ! ” โตโน่บ่น
ก็จะไม่ให้บ่นได้ยังไงในเมื่อตอนนี้ไอ้ช่างภาพตัวดีมันขี่คอเขาถ่ายรูปอยู่เนี่ย!!
“
พี่ว่ามันแต่พี่ก็ยอมให้มันขี่คอเนี่ยนะ ”
ริทพูดพลางเอื้อมมือไปช่วยไอซ์จับโตโน่เพราะกลัวพี่ชายเซหงายหลังแล้วไอ้สิ่งมีชีวิตตัวแสบด้านบนจะร่วงลงมาคอหักตายซะก่อน
“
ไม่อยากให้มันงอน ขี้เกียจง้อ ” คำตอบของโตโน่ทำให้ข้อสงสัยทั้งหมดจางหาย
ใครๆก็รู้ว่ากันขี้งอน ถ้าเลี่ยงทำให้งอนได้ก็ควรเลี่ยง
ก็คงจะมีแต่โตโน่คนเดียวที่ชอบแกล้งจนงอนนั่นแหละ
“
ลงมาได้แล้วกัน ไม่งั้นริทจะโยนกันทิ้ง ” ริทจับหมับเข้าที่ข้อเท้ากันทั้งสองข้าง
“ จุ๊ๆ
ริทไม่กล้าหรอก นี่กันไง~~ ” กันยิ้มทะเล้นใส่เพื่อน
“ เหรอ~ ”
ริทยกยิ้มก่อนจะทำท่ายกข้อเท้ากันขึ้น
“ โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!! ”
โตโน่ร้องลั่นตามมาด้วยเสียงกัน
“
เฮ้ยๆๆๆ ริท ไม่เอา ลงแล้วๆๆๆ ” กันรีบบอกเพราะกลัวหงายหลัง
มือของเขาจิกเข้าไปในเส้นผมหนาของพี่ชายเต็มแรง นั่นคือสาเหตุที่โตโน่ร้องลั่น
“ ลงมา! ”
ริทสั่งเสียงเข้ม
“ เออๆ
ลงแล้วๆ พี่โน่ย่อตัวลงสิ ยืนแบบนี้กันจะลงได้ไง! เร็วๆสิ ”
“ ครับๆ
” โตโน่ย่อตัวลงจนกันสามารถยืนบนพื้นได้สำเร็จ
เขาจึงยืดตัวยืนเต็มความสูงได้เหมือนเดิม อาการเมื่อยล้าทำให้ต้องบิดตัวไปมา
“
หลังหักไหมพี่โน่ คอจะหลุดหรือเปล่า แบกฮิปโปทั้งตัวเลย ”
ไอซ์พูดพลางดูต้นคอให้พี่ชาย
“
ไอ้ไอซ์!! ” แน่นอนว่ากันไม่พอใจ
เขาทำปากยื่นก่อนจะเดินไปควงแขนริทแล้วพากันเดินไปทางอื่น
“ อ้าว
ไม่ไปไหว้พระแล้วเหรอพี่ริท ” ไอซ์ตะโกนถาม
“ ไป! ”
แล้วริทก็เปลี่ยนเป็นฝ่ายลากกันไปทางวัดแทน
“ เฮ้อ
เหมือนพาเด็กอนุบาลมาทัศนศึกษา ”
“
พี่ก็อย่าตามใจลูกให้มันมากนักสิ ” ไอซ์ตบบ่าพี่ชายปุๆก่อนจะเดินตามริทไป
“ อ้าว
ไอ้เด็กเวร -*- ”
หลังจากพวกเขาไหว้พระขอพรกันเสร็จแล้ว
ทั้งสี่คนก็ออกมาเดินเล่นกันด้านนอก
ระหว่างทางมีการแสดงเปิดหมวกต่างๆให้ผู้คนเข้ามาชมกันเป็นจำนวนมาก
แต่ละชนิดสร้างความตื่นตาตื่นใจให้ทั้งสี่คนเป็นอย่างมาก
จนกระทั่งพวกเขาเดินมาถึงสระน้ำที่มีบริหารเรือถีบและเรือพายลำน้อยให้พายเล่นชมธรรมชาติ
แน่นอนว่าดวงตาสามคู่หันมามองพี่ชายตาแป๋ว ไม่บอกก็รู้ว่าต้องการอะไร
“
พี่ไม่เล่น ”
“
แต่พวกเราอยากเล่น! ”
“ เฮ้อ
งั้นให้เวลา 15 นาที ไม่ขาดและไม่เกิน ”
“
ก็โอเค ดีกว่าไม่ได้เลย~~~ ”
“
พายเล่นเฉยๆนะ ห้ามไปไกล ห้ามซน ห้ามเล่นอะไรโลดโผนเข้าใจไหม ”
“
รับทราบ! ”
แล้วเจ้าสามแสบก็วิ่งไปเช่าเรือ
ทีแรกจะเช่าคนละลำแต่เพราะมันมีราคาแพงจึงตัดสินใจเช่าสองลำโดยกันกับริทนั่งเรือพายด้วยกันเพราะตัวพอๆกัน
ส่วนไอซ์ตัวโตกว่าจึงขอนั่งคนเดียว
ทางด้านโตโน่ก็เลือกทำเลใต้ร่มไม้ต้นหนึ่งนั่งลงมองน้องๆพายเรือเล่นกันและเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติเขาจึงก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือไปพลางๆระหว่างรอ
มีบ้างในบางครั้งที่ยกกล้องมาอัดคลิปไว้ลงให้แฟนคลับดู
ทางด้านสามแสบ หลังจากลงเรือได้
พวกเขาก็พายเล่นชมวิวทิวทัศน์ไปรอบๆแต่ก็รักษาระยะไม่ให้ห่างไกลไปจากบริเวณที่โตโน่นั่งอยู่กันมากนัก
กันยกกล้องถ่ายรูปมาถ่ายเก็บบรรยากาศบ้างถ่ายพวกเขาเองบ้าง
เสียงเฮฮาดังไม่หยุดจนโตโน่ต้องคอยตะโกนบอกให้เงียบเป็นระยะจนสุดท้ายโตโน่ก็ลดเวลาให้เล่นได้อีกแค่ห้านาทีเท่านั้น
“
เห็นไหม ไอซ์เสียงดัง พี่โน่เลยไม่ให้เล่นแล้ว ” กันบ่นอุบ
“ ใช่
เพราะไอซ์คนเดียวเลย ดูสิ ตรงนู้นยังไม่ได้ไปเลย ” ริทชี้นิ้วไปมุมหนึ่งของสระน้ำ
“ อ้าว
ไหงโทษไอซ์ล่ะ เราก็เล่นด้วยกันนี่ ”
“ ไอซ์เป็นน้องเล็กไง
”
“
ตรรกะอะไรเนี่ย ”
“ ทำไม
ก็พี่จะให้ไอซ์ผิดอะ ไม่ได้เหรอ ” ริทเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามระคนหาเรื่อง
“
ได้ก็ได้ ” ไอซ์ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดจึงตัดบทด้วยการรับผิดไปให้จบๆ
“ ดีมาก
ไปถ่ายรูปเล่นตรงกลางสระแล้วขึ้นกันเถอะ ใกล้หมดเวลาแล้ว ” ริทชวนไอซ์ไปกลางสระ
เขาหยิบไม้พายจะพายแต่ไอ้คนนั่งด้านหน้ากลับไม่ยอมขยับ
“
ไม่ไปเหรอพี่ริท ”
“
ไปไม่ได้ กันพายสิ! ”
“ ไม่
กันจะเอาเต่า ” กันพูดพร้อมกับยื่นไม้พายออกห่างจนแทบสุดแขน
“ ห๊ะ?
”
“
เต่ามันตัวใหญ่มากเลยริท กันอยากถ่ายรูปเต่า~~~ ”
“ โอ๊ย
เต่าที่ไหนมันก็เหมือนกันนั่นแหละ อยากถ่ายก็ไปถ่ายที่เมืองไทย
ไปถ่ายรูปตรงนั้นก่อน ” ริทชี้นิ้วไปกลางสระ
“
พี่โน่ไม่ให้ไปตรงนั้น ”
“
ไปแป๊บเดียวมันไม่เป็นไรหรอกน่า ”
“
พี่โน่บอกว่าไม่ให้ดื้อไงริท ”
“
กันก็กำลังดื้อเหมือนกันนั่นแหละ ที่นี่เขาห้ามจับสัตว์ขึ้นมาเล่นไม่รู้หรือไง ”
“
กันไม่ได้จะเล่น แค่ยืมมาถ่ายรูป ”
“
ยืมก็ไม่ได้ มันเป็นการทำร้ายสัตว์เหมือนกัน ถ้าเกิดถ่ายรูปแล้วสัตว์ตาบอดจะทำไง
แล้วถ้าเอามันขึ้นมาจากน้ำแล้วมันตาย กันจะรับผิดชอบไหวเหรอ อย่าดื้อสิ
เขาพูดอะไรก็ต้องฟังบ้าง! ”
“
แต่ถ้าเราไปกลางสระแล้วไม้พายจมน้ำหรือมีคลื่นใต้น้ำด้านล่างจะทำยังไง
ตายได้เลยนะริท ริทไปตรงนั้นทั้งที่พี่โน่ห้าม ริทดื้อกว่ากันอีกนะ! ”
“
ริทไม่ได้ดื้อ ของริทพี่โน่ห้ามแต่ของกันรัฐบาลห้าม กันเรื่องใหญ่กว่า
เพราะฉะนั้นกันดื้อกว่าริท ”
“ ไม่
ริทดื้อกว่า ”
“
กันนั่นแหละดื้อกว่า ”
“ เอ่อ
พี่ๆ.... ” ไอซ์พยายามห้าม
“
อย่าเถียงริทสิ ใกล้หมดเวลาแล้วนะกัน มัวแต่เถียงกันแล้วเมื่อไรจะได้ถ่ายรูป ”
แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครฟัง
“
ริทก็ช่วยกันจับเต่ามาถ่ายรูปสิ ดูนั่นมันว่ายหนีไปไกลแล้วเห็นไหม รีบตามไปเร็ว ”
กันหยิบไม้พายตั้งท่าจะพายเรือตามเต่าไป
“ ไม่
ริทจะไปกลางสระ เวลามีน้อย กันอย่าเยอะได้ป่ะ ”
ริทพูดพลางจ้วงไม้พายจะพาไปอีกทางแต่กันไม่ยอม
“
ริทนั่นแหละเยอะ กันบอกว่าจะไปทางนี้ก็คือทางนี้สิ! ”
“
ก็ริทจะไปทางนั้น! ” ริทก็ไม่ยอมเหมือนกัน
“
กันจะไปทางนี้! ”
“
ไม่เอา เอาทางนั้น! ”
“
ทางนี้ดีกว่า! เอาไม้พายมาเลย กันพายเอง! ”
แล้วกันก็โผไปแย่งไม้พายจากริทแต่ริทยื้อไว้ไม่ยอมให้
“
ไม่ให้ ริทจะพายเอง กันห้ามพาย! ”
“
พวกนายตีกันอีกแล้วเหรอ กัน! ริท! ”
โตโน่ตะโกนมาจากบนบก
“
บอกให้เอามาไงริท! ”
“
กันนั่นแหละเอามา! ”
“
พี่ริท พี่กัน พอเถอะ เราค่อยๆคุยกันก็ได้ ” ไอซ์พยายามห้ามอีกครั้ง
“
กันจะไปหาเต่า! ”
“
ริทจะไปถ่ายรูป! ”
“ กัน
ริท หยุดนะ! ” โตโน่ยังพยายามตะโกนห้าม เขาไม่ได้รำคาญที่น้องตีกันเพียงอย่างเดียว
เขากลัวกันกับริทตกน้ำด้วย เพราะการยื้อยุดของสองแสบทำให้เรือโคลง
“ ไปกลางสระไม่ได้! ”
“
จับเต่าไม่ได้เหมือนกัน! ”
“
พี่ๆหยุดเถอะ เราไปตะ...เฮ้ย!! ”
ตู้ม!!!
“ ไอซ์!!! ”
สามเสียงประสานกันโดยอัตโนมัติเมื่อเห็นน้องชายคนเล็กเรือล่มตกน้ำเพราะเอี้ยวตัวหลบไม้พายของริทที่ยื้อยุดอยู่กับกันแล้วกันดันปล่อยมือ
มันเลยเด้งไปทางไอซ์ที่อยู่ข้างกัน
“
ซวยแล้ว... ”
................................................................................................................................
อะเมะโยโกะ
มาร์เก็ต
“
พี่โน่~~ ” เสียงใสๆดังขึ้นหลังจากเดินตามแผ่นหลังของพี่ชายมาพักใหญ่
“ .....
” แต่เจ้าของชื่อที่กำลังเดินเลือกเสื้อผ้าอยู่ในร้านค้าขนาดใหญ่กลับไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
“
พี่โน่คร้าบ~ ”
“ .....
”
“
พี่โตโน่คร้าบ~~~~~~ ”
“
พี่โน่ พี่กันกับพี่ริทเรียกแน่ะ ” ไอซ์บอกพลางสะกิดพี่ใหญ่ยิกๆ
“
ไอซ์เอาเสื้ออีกตัวไหม พี่ว่าแค่นั้นไม่น่าหายหนาวนะ ” โตโน่พูด
ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงแง้วๆของน้องชายตัวแสบอีกสองคน
“
ไม่เป็นไรพี่โน่ ไอซ์ไม่หนาวแล้วจริงๆ ” ไอซ์ตอบกลับ
ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ตลาดขึ้นชื่อของอุเอโนะเพื่อมาซื้อเสื้อผ้าเปลี่ยนให้ไอซ์ใหม่
หลังจากตกน้ำแล้วเขาก็ได้เจ้าหน้าที่ของสวนมาช่วยและถูกตำหนิเล็กน้อย
พอขอโทษเสร็จจึงรีบเดินออกมาเพื่อหาซื้อเสื้อผ้าให้ไอซ์เปลี่ยนใหม่โดยในระหว่างเดิน
โตโน่ก็ลงโทษน้องชายตัวแสบให้ถอดเสื้อมาให้ไอซ์เปลี่ยนคนละชิ้น
แต่เพราะขนาดตัวที่แตกต่างกัน ไอซ์จึงสวมได้แค่เสื้อกันหนาวเท่านั้น
แน่นอนว่าเจ้าตัวดีอีกสองคนเลยต้องเดินทนหนาวมาตลอดทางและตอนนี้ก็คงได้เวลางอแงแล้วถึงเดินตามพร้อมเสียงเรียกง้องแง้ง
“
พี่โน่~~~~ ” ลูกอ้อนเที่ยวใหม่ถูกส่งมาอีกครั้งแต่โตโน่ก็ยังคงทำเป็นไม่สนใจ
เขาโกรธที่น้องไม่ฟังคำพูดตัวเองเลยสักนิด
“
พี่โน่ พี่กันกับพี่ริทขอโทษและสำนึกผิดแล้ว พี่ก็หายโกรธเถอะนะ
อีกอย่างให้ใส่เสื้อยืดตัวเดียวเดินท่ามกลางอากาศหนาวแบบนี้
ไอซ์กลัวพี่เขาจะเป็นปอดบวมตายไม่ได้กลับบ้านนะพี่ ”
“ ไอซ์! ไม่แช่งสักวันมันจะตายไหม
-*- ” กันมองค้อนน้องชาย
“
แล้วคิดบ้างไหมว่าถ้าไอซ์มันจมน้ำตายจะทำยังไง ” โตโน่สวนขึ้นมาพร้อมกับมองหน้ากันกับริทด้วยสายตานิ่งเฉย
“
ไอซ์ว่ายน้ำเป็น ไม่จมหรอกพี่โน่ ” ริทพูดพลางยิ้มเจื่อนๆ
“
ถ้าเกิดตะคริวกินขาล่ะ ”
“
กันลงไปช่วยได้ กันว่ายเป็น ” กันรีบบอก
“
แล้วถ้ากันจมล่ะ ”
“
ริทก็ลงไปช่วย ”
“
แล้วริทจะหิ้วขึ้นมาสองคนไหวเหรอ ช่วยทีละคนไม่ได้นะ ” โตโน่พูดทำให้น้องๆนิ่งคิด
“
นั่นสิ ” ก่อนจะประสานเสียงตอบออกมาอย่างจ๋อยๆ
“
พี่เคยบอกตั้งหลายรอบแล้ว อะไรที่มันอันตรายก็ห้ามประมาท พวกนายไม่เคยฟังพี่เลย
ยิ่งห้ามยิ่งทำ ตกลงอายุกี่ขวบแล้ว
ไม่ใช่เด็กอนุบาลที่พอพ่อบอกว่าอย่าก็เอานิ้วจิ้มปั๊บนะ อากาศมันเย็น ในน้ำก็เย็น
ถ้าเกิดป่วยไข้ขึ้นมาจะทำยังไง นี่ไม่ใช่บ้านเรานะ ทำอะไรก็ระวังกันบ้าง
ถ้าพวกนายเป็นอะไรขึ้นมา พี่จะตอบกับพ่อแม่พวกนายยังไง
แล้วที่สำคัญ...เราไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้มากนะ
มันเหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงแล้ว พี่อยากใช้เวลานี้ให้คุ้มก่อนกลับไปเจอเรื่องหนักๆ
ช่วยหยุดก่อเรื่องสักทีเถอะ แค่ที่เจออยู่ทุกวัน พี่ก็เหนื่อยมากแล้ว ”
คราวนี้ไม่ใช่แค่กันกับริทที่สลด ไอซ์ก็สลดไปด้วย
พวกเขามัวแต่เล่นสนุกและมีพี่ใหญ่คอยแก้ปัญหาคอยปลอบใจจนลืมนึกไปว่าอีกฝ่ายก็มีเรื่องเดือดร้อนใจหอบหิ้วมาจากเมืองไทยเช่นกัน
“
พี่โน่ พวกเราขอโทษ ” ริทพูดพลางยกมือไหว้พี่โดยมีกันกับไอซ์ไหว้ตาม
“
ช่างมันเถอะ มันผ่านไปแล้ว อย่าซนอีกก็พอ ”
“ ครับ
”
“
แล้วเมื่อกี้จะอ้อนเอาอะไร ” โตโน่ถามริทกับกัน
เป็นคำถามที่เปลี่ยนให้หน้าหงอยๆกลายเป็นหน้าบานได้ทันที
“
กันอยากกินไอศกรีม~~ ”
“
ตรงนั้นมีร้านเกม ริทจะเอาเกม~~ ”
“
ไปกินข้าวกันเถอะ ไอซ์เอาเสื้อกันหนาวคืนพี่ชายนายด้วย ”
โตโน่บอกหลังจากก้มมองนาฬิกาเสร็จและเดินออกจากร้านทันที
“ อ้าว
พี่โน่ คำตอบล่ะ พี่โน่คร้าบ~~~ ”
ริทหยิบเสื้อกันหนาวมาสวมก่อนจะรีบวิ่งตามโตโน่กับกันที่วิ่งนำไปก่อนแล้ว
“
พี่โน่ไอศกรีมล่ะ~~~ ” กันคว้าแขนพี่ชายพลางถามด้วยแววตาแป๋วแหวว
“
พี่กัน เสื้อพี่นี่จะให้ทิ้งใช่ไหม ” ไอซ์ถามเมื่อวิ่งมาถึงตัวพี่ชาย
“
ไม่ทิ้ง มันแพงนะไอซ์! ”
“
ไม่ทิ้งก็ใส่เสื้อ ถ้าไม่ใส่ พี่จะทิ้งกันแทน ” โตโน่พูดเรียบๆ กันรีบคว้าเสื้อกันหนาวมาใส่อย่างรวดเร็ว
“
ใส่แล้ว ไอศกรีมล่ะ~ ” กันถามต่อจนโตโน่นึกสงสัยว่าไอ้เด็กหงอยๆเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้ว
“
เกมด้วย! ”
“ เฮ้อ
ไปทานข้าวก่อน ทานเสร็จแล้วจะไปซื้อไอศกรีมหรือซื้อเกมก็แล้วแต่พวกนายเลย! ”
“ โอเค! งั้นไปกันเลย!
” กันคว้าแขนริทจะเดินทางหนึ่ง
“
กันรู้เหรอว่าร้านข้าวอยู่ตรงไหน ” ริทถาม
“
ไม่รู้หรอก แต่ตรงนั้นมีคนไง มันก็น่าจะมีร้านข้าว ”
“
นี่มันตลาด มันก็ต้องมีคนอยู่แล้วไหม เดินมั่วๆก็หลงพอดี ริทว่าไปตรงนั้นดีกว่า ”
ริทชี้ไปทิศทางตรงข้ามกับที่กันจะไป
“
ริทไม่เชื่อเหรอว่าตรงนั้นมีข้าว ”
“
ตรงนู้นต่างหากที่มีร้านข้าว ”
“ ไม่
ตรงนั้นต่างหาก ”
“
ตรงนู้น ”
“
อะแฮ่ม!! ” โตโน่กระแอมขึ้นมาเมื่อเห็นว่าน้องเริ่มจะตีกันอีกแล้ว
“
กันว่าฝั่งตรงข้ามเราก็น่าสนนะ ริทว่าไหม ”
แล้วคนจะโดนดุก็คงรู้ตัวดีจึงรีบเนียนชวนกันไปทางอื่นแทน
“
ริทก็ว่างั้นแหละ คนไม่เยอะเท่าไร น่าจะมีร้านข้าวให้นั่งกินชิลๆ
แล้วคงได้ข้าวไวด้วย เราจะได้ไปซื้อของที่เราอยากได้ไง ”
“ ใช่ๆ
งั้นไปตรงนั้นดีกว่าเนาะ ”
“ อือ
ไปกันเถอะ พี่โน่ ไอซ์ ” ริทหันมาชวนพี่ชายกับน้องชายพลางส่งยิ้มหวานไปด้วย
“
พวกนายนี่มันกวน-จริงๆ ” โตโน่ส่ายหัวก่อนจะเดินนำน้องชายไปตามทิศทางที่ริทกับกันบอก
หลังจากทานข้าวและไปช็อปปิ้งซื้อของฝากรวมไปถึงหามื้อเย็นทานกันที่ย่านชิบุย่าแล้ว พวกเขาก็กลับมาโรงแรม
หลังจากแยกย้ายกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว
กันกับริทก็ลากกระเป๋าเสื้อผ้ามารวมกันที่ห้องพักของโตโน่กับไอซ์เพื่อจัดกระเป๋าเตรียมตัวกลับในวันพรุ่งนี้
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่พวกเขาจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้
“ ไอซ์
เรียนเป็นยังไงบ้าง ” ริทถามขึ้นในขณะที่กำลังจัดของลงกระเป๋า
“
ยากแต่ไม่ถึงกลับแย่ เวลาไม่ค่อยจะมี นอนก็ไม่ค่อยได้นอน ใกล้สอบทีนี่เหมือนชีวิตจะดับสิ้น
” ไอซ์ที่กำลังอัพรูปของวันนี้อยู่นั้นวางมือถือลงและเริ่มเม้ากับพี่ๆ
“
มันก็แบบนี้แหละ พยายามหน่อยแล้วกัน พวกพี่เอาใจช่วย ”
โตโน่พูดพลางตบบ่าน้องสองสามทีเป็นการให้กำลังใจ
“
ไอซ์ก็คอยเอาใจช่วยพวกพี่เหมือนกันนะ ถึงจะไม่ค่อยมีเวลาแต่พอว่างก็ไปส่องพวกพี่บ่อยๆ
”
“
ส่องด้วยเหรอ ไหนเอามือถือนายมาให้พี่ส่องบ้างเลย ” ริทคว้ามือถือไปจากตักไอซ์
“ เฮ้ย
พี่! ไม่ได้นะ เขาห้ามไม่ให้พวกพี่เล่นมือถือ!! ” ไอซ์จะแย่งคืนแต่ริทก็เอี้ยวตัวหลบ
“
ไม่ดูอย่างอื่นหรอกน่า จะดูไอจีไอซ์อย่างเดียว ”
“ แน่นะ
”
“ แน่สิ
ในเมื่อเราตัดสินใจจะทิ้งเรื่องพวกนั้นให้เป็นเรื่องของอนาคตและเราตั้งใจจะให้สิ่งดีๆจากที่นี่เยียวยาหัวใจเรา
เราก็ต้องโฟกัสที่ที่นี่สิ เพราะฉะนั้นวางใจได้พี่ไม่เข้าไปดูไอจีตัวเองแน่ๆ ”
“ โอเค
” ไอซ์ตอบตกลงและปล่อยให้ริทส่องไอจีของเขาไปโดยมีกันชะโงกหน้ามาดูด้วย
“
แล้วทำไมนายมาโผล่ในทริปนี้ได้ มีเรื่องร้อนใจอะไรหรือเปล่า ”
โตโน่ถามหลังจากนึกขึ้นมาได้ว่าสาเหตุที่เกิดทริปนี้เพราะอะไร
“
แฟนคลับเขาโทรไปถามตารางไอซ์ว่าว่างไหม ตอนนั้นกำลังงอนแม่อยู่ก็เลยตอบว่าว่าง
จากนั้นก็มาโผล่ในสนามบินแบบที่พี่เห็นนั่นแหละ ”
“
งอนแม่เรื่องอะไรวะ ”
“
ก็แม่ไม่ให้ไอซ์กินขนมตอนดึก ”
“ โว๊ะ! เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ!
”
“
มันเรื่องใหญ่นะพี่ ถ้าท้องมันหิว มันจะอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ”
“
นายก็ดื่มนมแทนไง พวกขนมมันไม่มีประโยชน์ ”
“
นมมันไม่อิ่ม อีกอย่างกลัวสูงนำหน้าพี่ริทกับพี่กันมากเกินไป กลัวพี่เขาเครียด ”
จบคำเสื้อตัวหนึ่งก็ลอยมากระทบหน้าไอซ์จังๆ
“
พี่อยู่เฉยๆยังจะแว้งมากัดอีกนะไอ้งูเห่า เดี๋ยวจะโดนเอาคืนบ้าง ”
กันชี้หน้าคาดโทษ ทำให้ไอซ์หัวร่วน
“ ไอซ์
นายฟอลอะไรเยอะแยะตั้งสองพันกว่าคน ” ริทขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ ก็ตอนนั้นไอซ์เล่นไม่เป็นไง
พอใครแอดมาไอซ์ก็รับหมดเลย ”
“ โห
พี่ก็คิดว่าพี่โลว์เทคอยู่คนเดียวนะเนี่ย! ” โตโน่แกล้งพูดตั้งใจจะทับถมน้อง
“
แต่หลังๆไอซ์ไม่ได้รับมั่วแล้วนะ! ”
“ ใช่
ไอซ์ไม่ได้รับมั่ว ไม่เหมือนบางคนฟอลน้อยก็จริงแต่โลว์เทคหนักมากยังจะไปว่าคนอื่นอีก
” ริทแขวะพี่ชาย
“ อ้าว
ย้อนมาหาพี่ซะงั้นเลยนะ ” โตโน่โยนเสื้อใส่ริท ริทคว้าได้ก็ปาคืนพร้อมทำหน้ายู่ยี่
“ เหม็น! ”
“
ตัวนี้ยังไม่ได้ใส่จะเหม็นได้ยังไง ” โตโน่โวยวายพลางหยิบเสื้อตัวเองมาดมทีละตัว
การกระทำนั้นทำให้น้องๆหัวเราะด้วยความชอบใจ
“
แกล้งพี่ๆ เดี๋ยวจะโดนเรียงคิว จัดกระเป๋าไป เดี๋ยวก็นอนดึกหรอก ”
แล้วทั้งห้องก็กลับมาสงบอีกครั้งเมื่อต่างฝ่ายต่างก้มหน้าก้มตาจัดของๆตัวเองลงกระเป๋า
อันไหนเก็บไม่ได้ก็ไปฝากกระเป๋าคนอื่นที่ยังพอมีที่ว่างมั่งจนกระทั่งเสร็จไปส่วนหนึ่งเหลือแค่ของที่ต้องใช้ในวันพรุ่งนี้ที่ยังไม่ได้เก็บใส่กระเป๋า
กันกับริทลากกระเป๋าไปเก็บที่ห้องก่อนจะกลับมาหาโตโน่กับไอซ์อีกครั้ง
ริททิ้งตัวนอนแผ่กับกันบนเตียงหนึ่ง ส่วนไอซ์กับโตโน่ก็จองอีกเตียงหนึ่ง
ต่างคนต่างนอนเงียบๆจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
ก่อนที่ริทจะเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาเป็นคนแรก
“ พี่โน่
” ริทลุกขึ้นนั่งจะมองไปยังพี่ชายที่นอนอยู่ฝั่งตรงข้ามบนเตียงอีกเตียง
“ หือ?
” โตโน่ขานรับในลำคอ
“
ขอถามได้ไหม ” แม้คำพูดจะกำกวมแต่โตโน่ก็รู้ดีว่าน้องอยากรู้เรื่องอะไร
เขานิ่งไปชั่วอึดใจเพราะลังเล ไม่รู้ว่าควรจะเล่าดีไหม
“
พี่โน่ พี่เล่าได้นะ ไม่ต้องเก็บเอาไว้ในใจทุกอย่างหรอก เวลาพวกเรามีปัญหา
พี่คอยรับฟังเราเสมอ ตอนนี้ปัญหาของพี่ ให้พวกเราช่วยแบ่งเบาได้ไหม ”
กันพูดขึ้นหลังจากลุกมานั่งคู่ริทเมื่อเห็นว่าพี่ชายไม่ยอมตอบอะไร
“
ถึงพวกเราจะช่วยอะไรไม่ได้มากแต่อย่างน้อยพวกเราก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะพี่ มันอาจจะเยียวยาไม่ได้มาก
แต่การที่ได้พูดสิ่งที่อัดอั้นในใจออกมามันก็ทำให้สบายใจขึ้นได้นะ ”
ไอซ์เอ่ยออกมาก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่งตามพี่ชายที่ยอมลุกมานั่งคุยกัน
แววตาของโตโน่เฉยชาแปรเปลี่ยนไปจากเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง
“
พี่เจอเรื่องร้ายๆมาเยอะจนชินแล้วล่ะ มันทำอะไรพี่ไม่ได้มากกว่านี้หรอก
พี่ผิดเองด้วยที่ดึงตัวเองเข้าไปอยู่ในวังวนพวกนั้น ”
“
พี่โน่ ” ไอซ์เอื้อมมือไปบีบไหล่ให้กำลังใจพี่ชาย
“
วันนั้นพี่ไปทำงาน พอเลิกงานก็นั่งทานข้าวกันจนกระทั่งผับปิดสักพัก
พี่แยกไปเข้าห้องน้ำและพวกซันไปรอที่รถก่อน เข้าห้องน้ำเสร็จพี่ก็โทรให้พวกนั้นมารับด้านหน้า
พี่ออกมายืนรอรถ ตอนนั้นพี่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังโดนทำร้าย
พี่ก็เลยเข้าไปช่วยผู้หญิงคนนั้น ผู้ชายทำร้ายพี่ พี่จึงต้องสู้เพื่อป้องกันตัว
แต่พอรถพี่มาจอดผู้หญิงคนนั้นก็เข้ามาผลักพี่ออกและเข้าไปประคองผู้ชายคนนั้นจากนั้นก็พากันหนีไป
พี่งงมากแต่ก็ไม่ติดใจอะไรจนกระทั่ง...เป็นข่าว ”
“
แล้วเราตามผู้หญิงในคลิปมายืนยันเหตุการณ์วันนั้นได้ไหม ” ริทถาม
“
บริษัทพยายามตามหาแล้วแต่ก็ไม่พบ ”
“
พบแล้ว ” ไอซ์พูดขึ้นพร้อมกับยกมือถือขึ้นมาโชว์
“ ห๊ะ
พบแล้วเหรอ ” กันทำตาโตพลางกระโดดมานั่งข้างไอซ์
“
พี่เมย์เขาส่งไลน์มาบอกไอซ์เมื่อวานแต่ไอซ์เห็นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร
พี่จะไม่สบายใจเปล่าๆก็เลยไม่เล่า ”
“ เอ้า! มันต้องบอกสิไอซ์!
”
“
ก็เขาไม่ยอมพูดความจริงนี่แถมยังต่อรองว่าจะพูดก็ต่อเมื่อพี่ยอมจ่ายเงินให้เขา 10 ล้าน ”
“ 10 ล้าน!!!
” คราวนี้โตโน่ ริท กันประสานเสียงกันจนไอซ์สะดุ้ง
“
แล้วเขายังบอกด้วยนะว่าถ้าไม่จ่าย เดือนหน้าเขาจะแจ้งความจับพี่ข้อหาทำร้ายร่างกาย
”
“
เลวชิบเลย! ” ริทสบถ
“
นี่มันปล้นกันชัดๆ ” กันทำหน้าบึ้ง โกรธแทนพี่ชาย
“
ช่วยเพราะหวังดีแท้ๆกลับเจอพวกต้มตุ๋นซะงั้น ” ริทมองพี่ชายที่นั่งกุมขมับ
เครียดกว่าเดิม
“
พี่เมย์บอกว่าคงต้องภาวนาให้มีคนถ่ายคลิปวันนั้นได้ตั้งแต่ต้นแล้วออกมาแฉ
พี่จะพ้นผิดแล้วยังแจ้งความกลับได้ด้วย ”
“
วันนั้นดึกมากนะ มันหาคลิปแก้ต่างเจอยาก ” โตโน่ถอนหายใจ
ใบหน้าเครียดและเศร้าหมองมากขึ้นกว่าเดิม
“ พี่โน่
พี่เชื่อในความดีที่เราทำไหม ” จู่ๆริทก็ถามขึ้น โตโน่นิ่งคิดก่อนจะพยักหน้า
“
เชื่อสิ ”
“
ความดีจะปกป้องคุ้มครองพี่ เพราะฉะนั้นค่อยๆคิด ค่อยๆแก้ อย่าเครียด
อย่าจมกับมันมาก ริทเชื่อว่าพี่จะผ่านมันไปได้เหมือนที่แล้วๆมา ” ริทเอื้อมมือไปกุมมือพี่ชายเอาไว้
“
แต่คราวนี้มันหนัก ”
“
แต่มันไม่เกินกำลังเรานะพี่โน่ กันเชื่อว่าถ้าเราสู้กับมัน เราจะผ่านมันไปได้
อย่าท้อ อย่าหมดหวังสิ เมื่อก่อนตอนที่อยู่ในบ้าน พี่ปลอบกันว่าอะไรจำได้ไหม
พี่บอกว่ากันจะไม่ได้ออกจากบ้าน กันจะได้ไปต่อเป็นคนสุดท้ายบนเวทีที่กันฝัน
วันนี้กันก็อยากจะบอกพี่แบบนั้นเหมือนกัน กันเชื่อว่ามันจะไม่เป็นไร
พี่จะผ่านมันไปได้ พี่จะเป็นคนสุดท้ายที่ยืนอยู่บนเวทีแห่งความดี
คนชั่วมันต้องแพ้ภัยตัวเองสักวัน ”
กันยิ้มให้พี่ชายพลางบีบมือหนาเบาๆอย่างให้กำลังใจ
“
พี่ไม่ต้องห่วงนะพี่โน่ ทุกคนกำลังช่วยพี่ แม้กระทั่งแฟนคลับเองก็พยายามหาทางช่วยพี่อยู่
พวกเราเองก็จะช่วยพี่เหมือนกัน เดี๋ยวเรากลับไปถึงเมืองไทย เราจะตามหาพยานให้พี่
มันต้องมีสิ มันไม่มีทางที่คนดีจะแพ้คนไม่ดีหรอก ” ไอซ์ปลอบพี่ชาย
“
พวกนายมีงานหนักอยู่แล้ว อย่าเอาเรื่องของพี่ไปใส่ใจเลย ”
“
งานเยอะแล้วไง เรามีเวลาช่วยพี่เสมอนั่นแหละ อสรพิษไม่ได้มีไว้แค่ไร้สาระนะ
มีสาระเราก็ทำได้ ให้เป็นนักร้องก็ทำได้ ให้เป็นนักแสดงก็ทำได้
ให้เป็นพิธีกรก็ทำได้ ให้เป็นตัวตลกก็ทำได้
แม้แต่ตอนนี้จะต้องเป็นนักสืบก็ทำได้เหมือนกัน ” ริทยิ้มแฉ่ง
“
เราจะไม่ทิ้งกันไงพี่โน่ พวกเราเคยบอกกันไว้ไงว่าตอนที่คนใดคนหนึ่งมีความสุข
ตอนนั้นเราไม่ต้องมีอสรพิษก็ได้ แต่ในวันที่ใครคนนั้นไม่มีใคร เราจะมีอสรพิษ
เราผ่านความสุขมาด้วยกันมากเท่าไร ในวันที่เราทุกข์
เราก็จะผ่านมันไปด้วยกันเหมือนเดิม ” กันยิ้มให้พี่ชาย
“
ชีวิตพี่ไม่ได้อยู่ตามลำพังนะ พี่ยังมี ‘เรา’ มี ‘อสรพิษ’ อยู่กับพี่เสมอ ”
ไอซ์กุมมือทับไปบนมือกันที่วางอยู่บนมือริทกับโตโน่ก่อนหน้านั้นแล้ว
“
พวกนาย... ” โตโน่มองน้องๆด้วยดวงตาเอ่อคลอน้ำตา
ความทุกข์มันไม่ได้จางหายแต่รอยยิ้มและกำลังใจจากคนสำคัญมันทำให้เขาอบอุ่นไปทั้งใจ
...น้องชายที่แสนแสบของเขากำลังเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ...
“
แม้ว่าอสรพิษจะไม่เคยอยู่กับไอซ์ในเวลาที่ไอซ์อ่อนแอก็ตามทีเถอะ! ” ไอซ์บ่นอุบ
“
ไอ้ไอซ์!! ” กันแหวใส่น้องชายตัวดี
“
กำลังจะซึ้งแล้วเชียว! ” ริทกลอกตามองบน
“
ไอ้แสบเอ๊ย! ” โตโน่เอื้อมมือไปโยกหัวไอซ์พร้อมกับยิ้มกว้างๆออกมา
“
มีปัญหาก็โทรมา คิดถึงก็มาหา อยากเจอก็นัดมา บอกแล้วไงว่าเวลามีเรื่องไม่สบายใจ
พวกเราพร้อมอยู่ข้างๆกันเสมอ ” ริทพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ไอซ์
“
ขอบใจนะ พี่สบายใจขึ้นบ้างแล้วล่ะ ” โตโน่เอ่ยขึ้น
“
กี่เปอร์เซ็นต์ ” ริทถาม
“ 2368% ” โตโน่ตอบ
“
เลขสวย โอเค ยอมรับได้~~~ ” กันยิ้มหวานก่อนจะหันกลับไปสนใจกล้องถ่ายรูปที่ตัวเองถือติดมือมาด้วย
“
ดึกแล้ว พี่ว่าพวกนายไปนอนเถอะ ”
โตโน่บอกเมื่อเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้ว
“
เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งนอน เรายังไม่ได้ส่งท้ายทริปนี้เลย ” ริทท้วงขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง
“
ส่งท้ายอะไร ”
“
เราลงรูปให้แฟนคลับดูแต่เรายังไม่ได้ทำอะไรให้แฟนคลับฟังเลยนะ ”
“
ก็คลิปไงพี่ ” ไอซ์พูดขึ้นเพราะคิดว่าพี่อาจจะลืมไปแล้ว
“
อันนั้นเสียเงินไง ไอ้ที่ไม่เสียเงินเรายังไม่ได้ทำเลย ”
“
ริทหมายถึง...ร้องเพลงเหรอ? ” กันถาม
“ ใช่
เราจะร้องเพลงให้แฟนคลับฟังผ่านไลฟ์~ ”
คำพูดของริททำให้ทุกคนนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าหงึกหงักตามอย่างเห็นด้วย
“
ไลฟ์ผ่านเฟสไอซ์แล้วกันแต่ไอซ์ต้องลงไอจีบอกแฟนคลับล่วงหน้าสักชั่วโมงนะ ”
กันบอกเพราะที่ผ่านมาเวลาไลฟ์ เขาไม่เคยบอก ทำให้แฟนคลับนกหลายคนจนบางครั้งโดนตัดพ้อเล็กๆน้อยๆ
“
งั้นเรามาเลือกเพลงก่อน เร่งมือหน่อยเพราะถ้าไม่คุ้น เราต้องฝึกร้องอีก ”
โตโน่เอ่ยขึ้น
“
แฟนคลับน่าจะชินกับการมั่วเนื้อของเราแล้ว ”
“
บางทีเราก็ควรจริงจังบ้างนะ ”
พวกเขาช่วยกันเลือกเพลงและลงตัวที่เพลงหนึ่งของพี่ชายคนโต
ทีแรกกะร้องธรรมดาแต่ริทเสนอว่าอยากทำลงแผ่นให้พวกเขาและแฟนคลับเก็บไว้เป็นที่ระลึกด้วย
ดังนั้นจึงต้องเลือกเพลงของตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงการจ่ายค่าลิขสิทธิ์
พวกเขาใช้เวลาซ้อมอยู่ครู่หนึ่งโดยเปิดดนตรีจากไอแพดก่อนจะเริ่มไลฟ์ให้แฟนคลับได้ชม
“
วันนี้พวกเรามีเพลงมาฝาก เป็นเพลงที่พวกเราเลือกแล้วว่าเหมาะสมกับพวกคุณมากที่สุด
มันอาจไม่ใช่เพลงที่ดีที่สุดแต่มันสื่อความรู้สึกของพวกเราที่มีต่อพวกคุณได้เป็นอย่างดี
เป็นคำๆหนึ่งที่พวกเราอยากบอกกับทุกคนเสมอมา ...ขอบคุณ ”
‘ คงมีใครที่ดูแคลนฉัน ว่ามันจะไปได้สักเท่าไร
จะดีจะเลวได้สักแค่ไหน เหมือนเป็นได้แค่ตัวปัญหา
จะมีใครใส่ใจตัวฉัน มีเธอที่ห่วงใยกันเรื่อยมา และเธอคนเดียวที่คอยเยียวยา
หัวใจคนที่ไม่รักดี
ขอบคุณเธอนะที่กล้าจะอดทนรอ ไม่เคยท้อแท้ แม้ฉันไม่เอาไหน
ขอบคุณเธอนะที่ไม่เคยหมดแรงใจให้กับฉัน
ขอบคุณเธอนะที่ช่วยคนที่เหลวไหล ด้วยหัวใจดีดีที่ยังอยู่ข้างกัน
ฉันจะขอตอบแทนรักนั้น ฉันสัญญา จะไม่ให้เธอเสียใจ
เธอเป็นคนให้โอกาสฉัน เป็นแรงบันดาลใจให้เริ่มใหม่ ลำพังคนเดียวอาจจะไม่ไหว
ฉันไม่ลืมว่าเป็นเพราะเธอ
ขอบคุณเธอนะที่กล้าจะอดทนรอ ไม่เคยท้อแท้ แม้ฉันไม่เอาไหน
ขอบคุณเธอนะที่ไม่เคยหมดแรงใจให้กับฉัน
ขอบคุณเธอนะที่ช่วยคนที่เหลวไหล ด้วยหัวใจดีดีที่ยังอยู่ข้างกัน
ฉันจะขอตอบแทนรักนั้น ฉันสัญญา จะไม่ให้เธอเสียใจ
.
.
.
คำสัญญาจากฉัน.. จะไม่ให้เธอเสียใจ ’
“
ขอบคุณที่ยังรักและรอพวกเรา...รออสรพิษเสมอนะครับ ”
To Be Continue
ความคิดเห็น