ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (SF: Yaoi The Star) Sassy Love (โน่กัน / อสรพิษ)

    ลำดับตอนที่ #12 : 7 PEAKS [NoGun] 6/6

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 807
      7
      2 ก.ย. 58

    =* 6 *=


     

     

    และกันก็ทำได้จริงตามที่พูด ตั้งแต่วันนั้นโตโน่ก็ไม่ค่อยได้ยินกันจับคู่เขากับใครอีกเลย ได้ยินเพียงข่าวลือจากแฟนคาเฟ่ต่างๆซึ่งระบุที่มาชัดเจนไม่ได้เท่านั้น บางทีเผลอได้ยินทีมงานพูดคุยกันบ้าง โตโน่ก็พยายามไม่ใส่ใจ แต่บางครั้งเขาก็อดที่จะหยิบมันมาเป็นข้ออ้างลงโทษกันไม่ได้ ทั้งที่ไม่รู้หรอกว่าต้นตอมาจากไหน บางทีอาจจะเป็นกันจริงๆหรือไม่ใช่กันก็ได้ แต่เขาไม่สนหรอก เขาสนแค่ว่าทำยังไงให้กันรักเขาเท่านั้น

     

    “ ถ้าพี่เอาแต่วิ่งไล่ตาม บอกได้เลยว่าไม่มีทางที่กันจะบอกรักพี่ ” ฮั่นพูดขึ้น ตอนนี้เขากับโตโน่กำลังนั่งปรับทุกข์กันอยู่ในห้องนอน เจ้าของห้องนั่งหน้าโน้ตบุ๊ค ส่วนเขานั่งอยู่บนเตียง


    “ อ้าว ไม่ตื้อแล้วเขาจะรักไหม ”


    “ หลายวันมานี่ผมว่าก็เริ่มรักนิดๆแล้วนะ สังเกตได้ว่าเจ้าตัวแสบเริ่มแปลกไป ไม่ค่อยชงคู่จิ้นแถมยังออกอาการงอนเวลาพี่ร่วมงานกับคนอื่นด้วย อาจจะรักแต่ยังไม่รู้ตัว หรือไม่ก็กำลังปิดบังไม่ให้พี่รู้ว่าคิดยังไง ”


    “ รักแต่ไม่รู้ตัวเหรอ? แล้วจะทำยังไงให้รู้ตัว? ”


    “ กระตุ้นไง ”


    “ เฮ้ย...ไม่ดีมั้ง ให้ทำแบบนั้นบ่อยๆ พี่กลัวกันจะไม่ไหวเข้าสักวันและจะกลัวพี่น่ะสิ ไม่ดีหรอก ”


    “ ผมหมายถึงกระตุ้นความรู้สึกให้เกิดความหึงหวง งอแง อะไรสักอย่างเฟ้ย นี่พี่คิดบ้าอะไรอยู่ ”


    “ คิดแบบที่แกคิดนั่นแหละ -*-


    “ พี่แม่ง....บ้ากาม ”


    “ แล้วคนที่รู้ว่าคนอื่นคิดเรื่องลามกเนี่ยไม่ใช่คนบ้ากามเหมือนกันหรือไง ”


    “ ไม่ใช่ ผมจะไม่คิดเลยถ้าไม่มองตาหื่นๆของพี่!


    “ เออๆ ปล่อยมันไป กลับเข้าเรื่องก่อน แล้วนายจะให้พี่ทำยังไง ”


    “ ลองห่างกันบ้างสิ ไปตีสนิทกับริทเหมือนเดิมก็ได้ แล้วคอยสังเกตปฏิกิริยากัน มันต้องมีสักครั้งแหละที่ทนไม่ได้ พอเกิดอาการพวกนั้น พี่ก็คาดคั้นเลย รับรองว่าต้องหลุดปากออกมา ”


    “ งั้นเหรอ ” โตโน่คิดตามฮั่น แต่ก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี เขาจึงตัดสินใจหาวิธีง้างปากกันจากฟิคทั้งหลายแหล่ที่เคยอ่านแทน

     

                    ในระหว่างที่เขากำลังนั่งเรียบเรียงความคิดอยู่นั้น เสียงประตูกระแทกกับผนังห้องก็ดังขึ้นจนคนด้านในตกใจ ไม่นานร่างเพรียวบางของใครบางคนก็กระโดดโลดเต้นเข้ามาในห้องก่อนจะโถมร่างใส่โตโน่อย่างว่องไว ร่างสูงสะดุ้งรีบกดปิดหน้าต่างเว็บที่กำลังอ่านทันที ก่อนจะหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับผู้มาใหม่ สภาพของน้องชายทำให้โตโน่ต้องขมวดคิ้วยุ่งเหยิง 

     

    ทำอะไรเนี่ยแกง! เดี๋ยวพี่หงายหลังหัวฟาดโน้ตบุ๊คตาย(?)จะทำยังไงกัน ทำไมกระโดดมากอดอย่างนี้นะ ไม่ไหวเลย แล้วนี่ไปกินอะไรมา ทำไมมีกลิ่นเหล้า โตโน่ตั้งท่าจะดุน้อง


    เพราะว่าผมรักพี่ไง รัก รัก รัก ร้าก~~ พี่ฮั่นแน่~~ ” พูดจบก็หัวเราะคิกคัก คำตอบไปคนละทางกับคำถามอย่างสิ้นเชิง โตโน่กุมขมับมึนหัวไปหมด ดีที่ไม่มีงาน หากมีงานแล้วไปในสภาพนี้ รับรองโดนด่ากระจาย


    โอเค พี่รู้แล้วว่ารัก เฮ้อ... ฮั่นถอนหายใจพร้อมกับเดินไปดึงแกงส้มออกห่างจากโตโน่ สภาพของน้องทำให้เขาเริ่มปลง ดูท่าทางแกงส้มคงจะถูกกั้งกับตั้ม...เจ้าน้องเล็กตัวแสบของวงแกล้งมอมเหล้ามาอีกแล้วแน่นอน กลิ่นแอลกอฮอล์หึ่งเลย

     

    ...จะมีสักกี่วันที่ว่างงานแล้วมีชีวิตปกติสุขเหมือนชาวบ้านเขาบ้างเนี่ย... 

     

    เมื่อกี้พี่อ่านอะไรเหรอ ทำไมต้องรีบปิดด้วยล่ะ คนเมาพยายามจะยุ่งกับโน้ตบุ๊คของพี่ชายแต่โตโน่ก็พยายามยื้อยุดเอาไว้ แกงส้มไม่ยอมแพ้ โถมตัวใส่พี่ใหญ่ยื้อแย่งไม่ยอมหยุด 


    ทำอะไรกันอยู่พี่โน่ เสียงของกัน ทำให้ทุกคนหันไปมองหน้าห้อง ร่างบางของน้องคนกลางกำลังยืนกอดอกพิงวงกบประตูอยู่ โตโน่ทำตาโตก่อนจะรีบพับโน้ตบุ๊คลงอย่างรวดเร็ว


    แกงจะยุ่งกับโน้ตบุ๊คพี่ ฮั่น..นายมาเอาออกไปทีสิ พี่จะสู้ไม่ไหวอยู่แล้ว คนเมานี่แรงเยอะชะมัด -*- ” ฮั่นพยักหน้าก่อนจะพยายามดึงแกงส้มออกจากห้องโตโน่ไป


    “ อย่าเข้าใจผิดนะกัน มันไม่มีอะไร ” โตโน่รีบลุกมาหากันและรวบเอวบางมากอดหลวมๆ


    พี่ทำตัวน่าสงสัยนี่ พอกันเข้ามาก็รีบปิดเว็บ ทำตัวส่อพิรุธคล้ายคนกำลังคิดมิดีมิร้ายกับน้องตัวเองงั้นแหละ พี่คิดจะหารูปโป้ของผมจากในเน็ตใช่ไหมล่ะ~ ”


    เฮ้ย!!! ไม่ใช่!!! ” โตโน่รีบปฏิเสธเมื่อกันปรายตามองมา


    แล้วพี่กำลังทำอะไรล่ะ

     

    กันถามเสียงเรียบ ดวงหน้าหวานนิ่งเฉย หากแต่แววตาเต็มไปด้วยความสงสัยระคนความไม่สบายใจ โตโน่เม้มริมฝีปากแน่น กลัวกันเข้าใจผิดเพราะเดี๋ยวนี้ดูกันจ้องจับผิดแปลกๆ สายตาที่มองเขาเวลาเข้าใกล้คนอื่นมันแปลกไป กับริทยังมองไม่ค่อยออกแต่กับพี่น้องคนอื่นในวงค่อนข้างชัดเจน ยิ่งถึงเนื้อถึงตัว เจ้าตัวแสบจะงอแงใส่เขาไม่ยอมหยุดซึ่งเขามักเหมาเองว่าเป็นการ หวงแต่คาดคั้นทีไรไม่เคยจะยอมรับ -*-

     

    เช็คเรตติ้งตัวเองไง ไม่มีอะไรหรอก

     

    โตโน่ยิ้มแฉ่งไม่พูดความจริง ขืนบอกว่าเขากำลังอ่านฟิคโน่กันอยู่ล่ะก็... กันก็รู้หมดสิว่าเขาคิดอะไรอยู่ โอเค...เรื่องอ่านฟิคมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ผลประโยชน์จากการอ่านน่ะ บางครั้งมันมีมากจนต้องปิดไว้เป็นความลับ ดังนั้นยังไงก็ให้กันรู้ไม่ได้

     

    ไม่เชื่อ~ ” เสียงแกงส้มแทรกขึ้นมาอีก ทำให้โตโน่กับกันตกใจเล็กน้อย เขาหันไปมองก็พบแกงส้มกำลังยืนเกาะประตูโงนเงนไปมา  


    กลับออกไปเล่นข้างนอกเลย แกงส้ม!! ” โตโน่ลากเจ้าน้องชายออกไปจากห้องพร้อมดันแผ่นหลังเสือน้อยของเขาให้ออกไปด้วย

     

    ...เขาจะได้อ่านฟิคต่อ พระเอกกำลังจะยิงประตูนางเอก(?)พอดีเลย...

     

    แน่ใจนะพี่ว่าไม่มีอะไร กันถามอีกครั้ง


    อือ ไม่มีอะไร โตโน่แกล้งทำหน้านิ่ง น้ำเสียงเย็นชาและปิดประตูใส่หน้าน้องชายของเขา หากแต่หัวใจกำลังเต้นตุ้มๆต่อมๆ กลัวก็กลัวว่ากันจะโกรธที่ทำแบบนั้นจนทิ้งเขาไปอีกคน แต่ก็อยากเรียกร้องความสนใจสักนิดตามแผนของฮั่น

     

    ...เผื่อว่าอาการรักของกันจะชัดเจนมากกว่านี้...

    .

    .

    .

     

    วันต่อมา

     

    พี่โน่ทำแบบนั้นเลยเหรอ ริทถามเพื่อนรักพร้อมกับทำตาโต ตอนนี้พวกเขาอยู่ในร้านกาแฟเล็กๆแถบชานเมือง ริทจึงทำเสียงดังได้โดยไม่มีใครสนใจ 


    อือ ปิดประตูใส่หน้ากันเลยอะ ริท...พี่โน่เขารำคาญกันแล้วเหรอ ทำไมจู่ๆก็ทำตัวเย็นชาแบบนี้ล่ะกันมีสีหน้าเศร้าหมองจนเจ้าเพื่อนตัวดีไม่กล้าคิดอะไรแผลงๆ


    กันเผลอไปทำอะไรให้พี่โน่งอนหรือเปล่า โดยที่ไม่รู้ตัวน่ะ


    ไม่มีนี่ ปกติพี่โน่ไม่เคยโกรธกันด้วยซ้ำริทก็รู้กันตอบหลังจากคิดไปพักหนึ่ง


    กันอาจจะไม่รู้ตัวไง ช่วงนี้เผลอไปเชียร์พี่โน่ให้ใครอีกหรือเปล่า


    “ ไม่นะ ไม่ได้เชียร์ให้ใครมาพักใหญ่แล้ว มีแต่ชงตามสคริปต์เท่านั้นเอง ”


    แล้วทำไมกันถึงคิดว่าพี่โน่รำคาญล่ะ ริทถามอย่างจนใจจะพูดคำอื่นให้เพื่อนเลิกกังวล


    ก็เขาไม่ค่อยสนใจกันเลยนี่ เขาอยู่กับคนอื่นมากกว่ากันเสียอีก ทั้งที่ตอนนี้มีแค่เราแล้วแท้ๆ เมื่อหลายวันก่อนก็ขลุกอยู่กับพี่ฮั่น ไหนจะถึงเนื้อถึงตัวกับแกงส้มอีก แต่กับกันไม่มีอะไรเลยแถมไล่ออกจากห้องอีก ไม่ให้คิดว่ารำคาญแล้วจะให้คิดยังไง


    พี่โน่ต้องทำงานนี่นา กลับมาเหนื่อยๆก็ต้องการพักผ่อน กันอย่าคิดมากสิ


    กันก็ทำงานเหมือนกันนะ! ขนาดวันหยุดเขายังเอาแต่นอนหรือไม่ก็ไปดื่มกับเพื่อน แทนที่จะใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ไหนบอกว่ารักกันไง พอกันเริ่มรักก็มาเป็นแบบนี้ คนบ้า ไม่รักแล้ว ฮือ... กันลืมตัวงอแงระบายสิ่งที่อยู่ในใจให้ริทฟัง เพื่อนรักยิ้มแฉ่งกับคำพูดนั้น


    “ กันเลิกเชียร์โน่ริทแล้วเหรอ ” ริทถามด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท


    “ ยัง ชอบมาตั้งหลายปี ใครจะไปเลิกเชียร์ง่ายๆ ”


    “ อ้าว แล้วไหนบอกว่าเริ่มรักพี่โน่ คนรักกันที่ไหนชงคนที่รักให้คนอื่น ”


    “ กันบอกตอนไหนว่ารักพี่โน่ ไม่มี! ” กันตอบเสียงสะบัด


    “ เมื่อกี้ไง! ” ริทเสียงดังขึ้นอีกหน่อย กันผงะ ก่อนจะแกล้งตีเนียน


    “ ริทหูฝาดแล้ว! พอๆ ไม่ต้องมาจับผิดนะ กันงอนแล้ว งอนโน่ริทแล้ว นิสัยไม่ดี โป้ง!


    “ ปัญญาอ่อน กัน...ริทบอกตรงๆนะ ถ้ารักเขาก็บอกรักเขาให้มันจบๆไปซะ ปากแข็งมากๆระวังพี่โน่ไปมีคนอื่นนะ ในเมื่อรักได้ก็เลิกรักได้เหมือนกัน ”


    “ ก็บอกว่า.... ”


    “ พอๆ ไม่ต้องเถียงแล้ว เลิกคุยเรื่องนี้ สวาปามของกินให้หมด เราต้องไปทำงานแล้ว ” ริทบอกกันเพื่อตัดบท พอกันก้มหน้าทานขนม ริทก็เงยหน้ามองเพื่อนรักก่อนจะอมยิ้มออกมาเนื่องจากคิดอะไรดีๆได้อีกแล้ว

     

       *-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*

     

    หลังจากวันนั้น ผ่านไปหลายวันโตโน่ก็ยังทำตัวเช่นเดิม เสร็จงานก็เข้าห้อง อาบน้ำ นอน หรือถ้าวันไหนไม่มีงานก็จะจมอยู่กับโน้ตบุ๊คและน้องร่วมวงคนอื่น แทบไม่เข้าใกล้กันเลย แน่นอนว่ายิ่งนานวันไป กันยิ่งรู้สึกแย่จนบางครั้งอยากร้องไห้ออกมาดังๆด้วยซ้ำ

     

    “ หรือพี่โน่จะเบื่อกันแล้วจริงๆ ” ริทสันนิษฐาน ตอนนี้เขากับกันนั่งอยู่บนเตียงภายในห้องนอนตนเอง  


    “ จริงเหรอ ” กันมีสีหน้าหมองลงทันที


    “ ไม่รู้สิ ริทแค่เดา กันลองคิดดูนะ เมื่อก่อนเขาดูแลกันอย่างดี แต่เดี๋ยวนี้แทบไม่เข้าใกล้เลย มันก็แปลได้อย่างเดียวว่าไม่สนใจกันแล้ว เขารักคนอื่นแล้วเลยไม่สนใจกันอีกต่อไปไงล่ะ บางทีคนใหม่ที่พี่โน่เผลอรักอาจจะเป็นแกงส้มก็ได้นะ เห็นหมู่นี้ชอบอยู่ด้วยกัน ซ้ำพี่โน่ยังเรียกแกงว่ากระต่ายน้อยอีกด้วย มันเป็นศัพท์ที่ไว้ใช้เรียกคนรักชัดๆ ขนาดพี่ฮั่นที่แกงติดนักติดหนายังถูกเมินเลย ริทฟันธงฉับ เขาสันนิษฐานไปด้วยความสนุก ไม่ได้สังเกตว่ากันไม่สนุกด้วย ซ้ำยังคิดตามเป็นฉากๆ


    งะ...งั้นเหรอ


    ริทแค่เดาสุ่มๆไป กันอย่าเครียดนะ


    อืม กันรับคำด้วยใบหน้าหม่นหมองก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยไม่รู้จะทำยังไงต่อดี  

     

                    กันนั่งคุยกับริทต่ออีกครู่หนึ่งก่อนจะพากันเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ริทวิ่งไปแย่งกั้งกับตั้มเล่นเกมโดยมีฮั่นเป็นกองเชียร์อยู่ใกล้ๆ กันมองไปรอบๆห้องและพบว่าโตโน่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟา ร่างบางจึงเดินไปนั่งลงข้างๆ ริมฝีปากบางเม้มแน่นลังเลอยู่นานว่าควรจะเอ่ยทักพี่ใหญ่ดีไหม แต่ในระหว่างที่กำลังจะสองจิตสองใจ ร่างเพรียวบางของแกงส้มก็วิ่งมากระโดดกอดคอโตโน่เสียก่อน ทำให้กันชะงักไป 

     

    พี่โตโน่~ ” เสียงหวานข้างหูทำให้โตโน่ขนลุกซู่ เขาไม่ชินกับท่าทางปั้นแต่งของน้องชายคนนี้สักนิด ร่างสูงลอบมองกันก่อนจะรีบกลับมาสนใจแกงส้มเช่นเดิม


    กระโดดใส่พี่แบบนี้อีกแล้ว นายอยากให้พี่หัวฟาดตายจริงๆหรือไง


    ขอโทษครับ ก็ผมอยากกอดพี่นี่นา แกงส้มยิ้มหวานก่อนจะกอดโตโน่อีกครั้ง ภาพนั้นทำให้สายตาอีกสี่คู่ที่เหลือมองไปยังกันทันที


    พี่รู้แล้วน่า ปล่อยได้แล้ว ไปเล่นเกมไป ถ้านายชนะ พี่จะเลี้ยงไก่ทอด


    สัญญาแล้วนะ ดวงตาเรียวแวววาวเป็นประกายด้วยความชอบใจ


    อื้อ โตโน่ยิ้มให้แกงส้มด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเดินผ่านกันเข้าไปยังห้องของตัวเองเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า


    กัน.... ริทรีบลุกมาดูอาการเพื่อนรักที่หม่นหมองลงไปมาก


    กันไม่เป็นไรหรอก กันยิ้มอ่อนๆ แล้วจึงเดินกลับขึ้นชั้นสองไป

     

    ...คล้อยหลังกัน รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้ชาย 4 คนที่กำลังทำกิจกรรมของใครของมันต่อ...

     

    ...ทำไมมีแค่ 4 คนเหรอ? ก็อีกคนมันจำใจยอมไงเลยไม่เห็นด้วยกับแผนพวกเขา...

     

    “ ถ้าไม่เห็นว่าพี่กันรักพี่โน่แบบไม่รู้ตัวนะ จ้างสิบล้านผมก็ไม่ยอมร่วมมือกับพวกพี่หรอก ”


    “ เงียบไปเลยตั้ม! อยากจะตั้มกันก็ไปหาคนชื่อกันมาจิ้นด้วยไป ” ริทปาหมอนใส่น้องชายร่วมวง


    “ เปลี่ยนจากชื่อกันมาเป็นกั้งก็ได้นะ ว่างอยู่ ” กั้งยิ้มซื่อๆ


    “ เสียใจ ไม่ชอบของญี่ปุ่น ชอบไทยๆ ”


    “ แต่เผอิญไทยๆเขาชอบตี๋ๆจีนๆว่ะ เสียใจด้วยนะ ” ฮั่นตอกย้ำน้องพร้อมกับหัวเราะชอบใจ


    “ ก็ถ้าพวกพี่ไม่คิดแผนพวกนี้ พี่กันก็ไม่มีทางเผลอรักพี่โน่จริงจังแบบนี้หรอก ”


    “ ตั้ม ต่อให้ไม่มีแผน คนมันจะรักกันมันก็รักกันอยู่ดีแหละ ถ้าไม่รัก ต่อให้มีร้อยแผนก็ไม่ได้ผล เหมือนที่ตั้มพยายามเชียร์ตั้มกันลับๆนั่นแหละ ชงยังไงกันก็ไม่สนใจ เพราะคนมันไม่มีใจไง ส่วนพี่โน่ ลึกๆน่าจะชอบอยู่แล้วแค่ไม่รู้ตัวเท่านั้น พอถูกรุกมากๆก็หวั่นไหวเป็นธรรมดา ตั้มตัดใจเถอะ อย่าเป็นมารขัดขวางใครเลย ” แกงส้มยิ้มหวานแต่วาจาช่างเชือดเฉือนใจตั้มจนขาดเป็นริ้วๆ


    “ ไม่พูดด้วยแล้ว ไปนอนซดน้ำใบบัวบกบนห้องดีกว่า ” ตั้มทำหน้างอก่อนจะเดินขึ้นบ้านไปทันที


    “ อ่า....อีกไม่นานก็ทำใจได้เอง เราอย่าสนใจเลย เล่นเกมๆๆ ” ริทชวนพี่น้องเล่นต่อ ทุกคนจึงจดจ่อกับเกมอีกครั้ง

    .

    .

    .

    กันนั่งลงบนเตียงพร้อมกับหยิบหมอนใบโตมากอดไว้ ดวงหน้าหวานซบลงบนหมอน ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลรินด้วยความเสียใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องระหว่างเราถึงได้กลายเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด โตโน่ถึงได้ห่างเหินและไปสนใจคนอื่น ทั้งที่ผ่านมาเขาก็พยายามแล้ว พยายามจะสนใจแต่โตโน่ พยายามเลิกชงเลิกจับคู่โตโน่กับใครแม้กระทั่งกับริทก็ลดลงไปมากแล้ว ถึงจะมีหลุดมาบ้างแต่ก็เกิดจากความเคยชิน พยายามจะแก้แต่มันคงนานเกินไป โตโน่ถึงได้หมดความสนใจในตัวเขาแล้ว

     

                    ร่างบางนั่งร้องไห้จนไม่ได้ยินเสียงเปิดประตู กว่าจะรู้ตัวก็ถูกดึงหมอนออกและถูกรั้งตัวเข้าสู่อ้อมกอดอุ่นเสียแล้ว มือหนาปลอบประโลมลูบแผ่นหลังบางจนกันหยุดสะอื้น ร่างสูงจึงดันร่างบางออกเบาๆและเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน  

     

    ร้องไห้ทำไมกัน เป็นอะไร เสียงทุ้มต่ำถามด้วยความห่วงใย


    มะ...ไม่มีอะไร


    ไม่จริงหรอก ถ้าไม่มีอะไรกันของพี่จะร้องไห้ทำไม บอกพี่หน่อยได้ไหมครับเด็กน้อยของพี่ โตโน่ยิ้มละมุนก่อนจะจุมพิตหน้าผากบางเบาๆ


    พี่โน่...เบื่อ..... กันเม้มปากเริ่มลังเลว่าควรถามหรือไม่


    กันครับ ไม่เม้มปากแบบนี้สิ เดี๋ยวปากแตกนะ แล้วมีอะไรก็พูดออกมา อย่างอแงแล้วเงียบ เพราะแบบนั้นมันไม่ช่วยแก้ปัญหาอะไรเลย มีแต่ทำให้ปัญหามันลุกลาม


    “ ถามได้เหรอ ”


    “ ถามได้ทุกอย่างเลย ทำไมวันนี้ตัวแสบของพี่ดูแปลกไปนะ ปกติไม่หงอยแบบนี้นี่นา ” โตโน่อมยิ้ม


    พี่โน่..เบื่อ...กันไหม.... ”  


    “ ห๊ะ? เบื่อ? ตลกน่า พี่จะเบื่อกันทำไม รักขนาดนี้ อะไรทำให้คิดแบบนั้น ” โตโน่ดึงเด็กงอแงมากอดก่อนจะหอมแก้มนิ่มแรงๆหลายฟอดจนกันต้องมุดหน้าไปกับแผ่นอกหนาเพื่อหลีกสัมผัสนั้น


    แต่ช่วงนี้พี่ไม่สนใจกันเลย ทั้งที่กันพยายามทำตัวเป็นเด็กดีแต่พี่ก็ไม่แคร์ เคยบอกรักกันก็ไม่บอก เอาแต่ยุ่งกับคนอื่นแต่ไม่เข้าใกล้กันเลย โดยเฉพาะกับแกง เดี๋ยวนี้พี่เอาใจแกงคนเดียว อยู่กับแกงบ่อยกว่าคนอื่น พี่เย็นชาจนกันไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด แล้วจะไม่ให้กันคิดว่าพี่โน่เบื่อกันได้ยังไง


    บ้าน่ากัน ไปฟังใครเขามาอีก พี่ไม่เคยเบื่อกันเลย ที่พี่ไม่พูดคำว่ารักบ่อยๆเพราะพี่ไม่อยากให้มันกลายเป็นคำพูดพร่ำเพรื่อ พี่อยากให้มันกลายเป็นคำที่มีค่าสำหรับกันทุกครั้งที่พี่พูดออกมา เพื่อที่กันจะได้มั่นใจว่าพี่รักกันมาก แล้วอีกอย่างที่พี่ไม่อยากพูดไม่อยากแสดงท่าทางรักกันบ่อยๆ เพราะพี่ไม่รู้ว่าสถานะของเราคืออะไร พี่กลัวว่าถ้าใกล้กันมากไป กันจะไม่พอใจ กันจะเบื่อพี่ พี่กลัวกันรำคาญ พี่ต่างหากที่ควรคิดมากไม่ใช่กัน


    “ กันไม่เคยเบื่อนะ ไม่เคยรำคาญด้วย ” กันส่ายหน้าจนผมปลิวเพื่อยืนยันคำพูดตัวเอง


    ขอบคุณนะ โตโน่จูบลงบนกลุ่มผมหอม


    “ ไม่เบื่อกันจริงๆนะ ”


    ไม่เคยเบื่อเลย พี่ไม่เคยรักใครนอกจากกัน


    พี่โน่....กัน....


    หยุดร้องไห้เถอะนะ กันกำลังทำให้พี่รู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับกันเลย เพราะพี่ทำให้กันเสียใจ


    กันขอโทษ กันโผเข้ากอดโตโน่แน่น


    ไม่เป็นอะไรเลย กันไม่ได้ผิด ไม่จำเป็นต้องขอ แต่...พี่ขอถามอะไรกันหน่อยได้ไหม


    “ อะไรครับ ”


    “ ระหว่างเราคืออะไรเหรอกัน รักพี่บ้างหรือยัง พร้อมจะเป็นแฟนกับพี่ไหม ”


    “ เอ่อ...กัน...กันไม่รู้ ” กันตอบตะกุกตะกัก ดวงหน้าหวานแดงระเรื่อจนโตโน่รู้สึกเอ็นดูไม่น้อย


    “ ไม่รู้ได้ยังไง อย่าบอกนะว่าดูอาการตัวเองไม่ออก ทั้งหวง ทั้งน้อยใจ กันยังไม่รู้อีกเหรอว่ากันคิดยังไงกับพี่ อ่านฟิคมาตั้งเยอะแยะ พี่ไม่เชื่อหรอกว่ากันไม่รู้ ”


    “ ก็.... ” ร่างบางรู้สึกหน้าร้อนผ่าวมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่กล้าสบตานัยน์ตาคมที่มองมา แน่ล่ะ...เขารู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่ให้พูดออกมามันก็อาย แถมยังเลิกนิสัยชอบชงไม่หมดจึงไม่กล้าพูดคำนั้นออกมา


    “ กันครับ พูดให้พี่ฟังไม่ได้เหรอ ให้พี่ชื่นใจบ้างได้ไหม ” โตโน่พยายามหว่านล้อม


    “ ..... ” แต่กันก็ยังคงนิ่งเงียบ


    “ เอาล่ะๆ ไม่พูดก็ไม่พูด ไม่ต้องพูดก็ได้ แต่กันต้องเลือก ”


    “ เลือกอะไร ” กันถามด้วยความไม่เข้าใจ


    “ เลือกคำตอบไง ถ้ากันไม่รัก ไม่อยากคบกับพี่ กันก็หลบ แต่ถ้ากันรักพี่ ยอมเป็นแฟนกับพี่ กันก็....ให้พี่จูบกันนะ...นะครับ... ”


    “ เอ่อ.... ” ตัวเลือกของโตโน่ทำเอากันวางตัวไม่ถูก ดวงหน้าหวานแดงระเรื่อมากขึ้น มือไม้เกะกะไปหมด ไม่รู้จะปฏิเสธหรือปฏิบัติตามข้อตกลงดี


    “ พี่ไม่รู้ว่ากันคิดแบบเดียวกับที่พี่คิดหรือเปล่า แต่พี่อยากให้รู้ว่าพี่รักกันมาก รักกันคนเดียวจริงๆ ”


    “ พี่โน่... ”

     

    สายตาคมที่มองมาทำให้กันใจสั่น ดวงตาหวานกะพริบปริบๆเมื่อใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าใกล้และเมื่อระยะห่างน้อยลง ร่างบางก็เผลอถอยใบหน้าหลบคนที่ขยับเข้ามาใกล้จนสุดท้ายก็เสียหลักล้มนอนลงบนเตียง แต่มีหรือที่โตโน่จะยอมปล่อย เขาอาศัยความไวขึ้นคร่อมคนตัวบางด้วยไม่อยากให้จังหวะขาดตอน

     

    ยิ่งเห็นโตโน่เข้าใกล้ กันก็ยิ่งสั่นไหว ร่างบางสะดุ้งน้อยๆเมื่อปลายจมูกชนกัน ร่างสูงเขี่ยปลายจมูกรั้นเบาๆก่อนจะมองสบดวงตาหวานในระยะประชิดทำให้กันหลับตาปี๋เพราะเริ่มใจสั่นและตื่นเต้นมากขึ้น โตโน่ยิ้มขำ เขาหลับตาพริ้มก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน รับรู้ว่ากันสะดุ้งแต่ก็อุ่นไปทั้งใจเมื่อกันไม่ได้หลบหลีก เขาละเลียดชิมริมฝีปากเล็กโดยปราศจากการรุกล้ำ ปฏิกิริยาตอบสนองน้อยๆที่เกิดขึ้นจากร่างด้านใต้ทำให้หัวใจเขาสั่นไหวเช่นกัน จุมพิตนุ่มนวลจึงแปรเปลี่ยนเป็นดูดดื่มยิ่งขึ้น มันหวานล้ำจนคนรับแทบสำลักความสุข

     

    ...หัวใจที่เขาเคยโหยหา วันนี้เขาได้มันมาครอบครองแล้วในที่สุด...  

     

       *-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*

     

    สองเดือนต่อมา

     

    ความคิดเห็นที่ 1 :: I Love NoRitz

    ความคิดเห็นที่ 2 :: NoRitz is very REAL!!!

    ความคิดเห็นที่ 3 :: น่ารักกกกกกก >____________<

    ความคิดเห็นที่ 4 :: ทำได้ดีมากเลยกัน โน่ริทเหมาะสมที่สุดดดดดดดด

    ความคิดเห็นที่ 5 :: กันสมัครเว็บของโน่ริทด้วยล่ะ เรื่องจริงนะ ไม่ได้โม้

    ความคิดเห็นที่ 6 :: มีรูปเป็นหลักฐานความรักโน่ริท นี่เลยๆๆๆ                                                                             

     

    สกอบาร์ถูกเลื่อนลงจนปรากฎภาพที่แฟนคลับเป็นผู้โพสต์ขึ้น ทั้งภาพจริง ภาพตัดต่อ ปะปนกันมากมายจนแยกแทบไม่ออกระหว่างของจริงและของปลอม แสดงถึงความเชี่ยวชาญในการตกแต่งภาพเป็นอย่างดี ทั้งจูงมือ ทั้งกอด ทั้งยิ้มให้กัน ทั้งหอม ทั้งอุ้ม บางภาพคนมองก็นึกขำว่าไปทำเช่นนั้นตั้งแต่เมื่อไร บางภาพก็เป็นรูปในมินิดราม่าที่แสดงด้วยกัน บางภาพแค่ริทอยู่กับสมาชิกคนอื่นก็เหมารวมว่าเขาหึงได้ รวมถึงข้อความที่ผ่านตานั่นก็ด้วย

     

    บางเหตุการณ์ก็ยอมรับว่าเกิดขึ้นจริงแต่มันดูปกติจนไม่น่าเกิดข่าวอะไรได้เลย บางบทสัมภาษณ์ก็งุนงงว่าพูดไปตั้งแต่เมื่อไร บางข้อความที่โพสต์ตอบโต้แฟนคลับคู่อื่นก็ช่างน่ากลัวและรู้สึกได้ว่าแฟนคลับจริงจังมากเกินไป จินตนาการของแฟนคลับพวกเขาช่างกว้างไกลจนน่านับถือไม่น้อยเลยทีเดียว

     

    เสียงครางเบาๆในลำคอดังขึ้นพร้อมกับเสียงขยับตัว ทำให้ดวงตาคมที่กำลังสนใจหน้าจอเครื่องแม็กซ์ซึ่งเจ้าของเผลอหลับไปโดยยังไม่ทันได้ปิดหน้าต่างเว็บใดๆเลย ต้องถอนสายตากลับมามองร่างบางบนเตียงด้วยเกรงว่าแสงสว่างจะทำให้ตื่น แต่ไม่นานคนรักของเขาก็หยุดเคลื่อนไหวและหลับสนิทอีกครั้ง

     

    ริมฝีปากหยักยิ้มพราย มองคนรักด้วยความเอ็นดู จากนั้นจึงหันไปมองภาพที่เขาจูงมือริทเดินไปทั่วเวทีคอนเสิร์ตบนจอสี่เหลี่ยมอีกรอบหนึ่ง ไม่คิดเลยว่าจะมีแฟนคลับแอบถ่ายรูปติดมาได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคนบนเตียงจะต้องปลื้มใจไม่น้อย หากได้เห็นภาพนี้

     

    “ อื้อ~ พี่โน่~ กอด~

     

    เสียงงัวเงียเรียกหาคนที่เคยนอนกอดทุกคืนดังขึ้น ทำให้โตโน่เลิกสนใจโน้ตบุ๊คและหันไปมองร่างน้อยบนเตียงกว้าง ตอนนี้กันมานอนกับเขาแทนที่จะนอนกับริทแล้ว นับว่าดีไม่น้อย สายตาคมมองคนน่ารักกำลังนั่งขยี้ตาอยู่บนเตียงพร้อมกับถามหาเขา โตโน่ยิ้มกริ่ม ก่อนจะรีบปิดเครื่องแม็กซ์และเดินมานั่งข้างกายคนรัก สองแขนประคองให้เอนกายลงนอนตามเดิม นิ้วเรียวไล้ไปตามดวงหน้าหวานที่ทำให้เขาหลงใหล

     

    แอบเปิดเว็บโน่ริทให้พี่เห็น อย่าหวังว่าคืนนี้จะได้หลับสบายเลย เด็กน้อย

     

    ริมฝีปากหยักประทับจุมพิตลงบนกลีบปากนุ่ม ลิ้นชื้นเลียรอบริมฝีปากบาง ก่อนจะแทรกซึมเข้าไปควานหาความหอมหวานด้านใน กันยังคงหลงอยู่ในห้วงนิทราแสนสุขเหมือนเช่นคืนแรกที่ได้กกกอดไว้แนบกาย ทำให้โตโน่ยิ่งได้ใจ ตักตวงความสุขอย่างไม่คิดเลิกรา

    .

    .

    .

    .

     

    เช้าวันถัดมา เป็นหนึ่งวันในรอบหลายเดือนที่ 7 PEAKS ได้มีเวลาพักผ่อนอยู่กับบ้าน ไม่ต้องไปออกรายการไหนและเป็นอีกวันหนึ่งที่โตโน่อาสาทำอาหารกลางวันให้ทุกคนทานโดยมีริทคอยยืนมอง กันกับตั้มเล่นเกมอย่างสนุกสนานภายในห้องนั่งเล่น ส่วนฮั่นออกแบบท่าเต้นเพลงใหม่อยู่ในห้องและแกงส้มกำลังแต่งเพลงอยู่ข้างกาย กั้งนั่งทำการบ้านในห้องนั่งเล่นและรุจกำลังเช็คกระแสในอินเตอร์เน็ตอยู่ แต่แล้วเสียงโวยวายในครัวก็ทำให้ทุกคนออกจากห้องมายืนมองด้วยความสงสัย

     

    เฮ้ยยยย หยุดเลยนะ นั่นมันอาหารญี่ปุ่นที่ผมเก็บไว้ให้พี่รุจ!! ”


    นายก็ไปซื้อมาใหม่สิ อันนี้พี่ขอให้กันแล้วกัน ป่านนี้หิวแย่แล้ว


    ไม่ให้ เอาคืนมาเลย


    “ ถ้าคิดว่าแย่งได้ก็มาเอาไปเลย ” โตโน่ชูข้าวกล่องไว้เหนือศีรษะเพื่อหลบมือริท


    “ เออ ได้!

     

    คนน่ารักของวงลากเก้าอี้มาจากในครัว ก่อนจะขึ้นไปยืนบนนั้นและนั่นทำให้ริทสูงกว่าโตโน่จนได้ มือเรียวพยายามยื้อแย่งข้าวกล่องแต่โตโน่ก็ยังไม่ส่งให้พร้อมทั้งบ่นที่ริทขี้โกง เอาเก้าอี้มาต่อขาให้สูง แต่แล้วเก้าอี้ก็สั่นคลอนอย่างรุนแรง ริทร้องด้วยความตกใจ ร่างเล็กพลัดตกจากเก้าอี้ สัญชาตญาณทำให้โตโน่รีบทิ้งข้าวกล่องและรับริทเอาไว้ ทำให้ทั้งคู่ลงไปนอนทับกันบนพื้น

     

    ...แชะ!!...

     

    เยส!! โน่ริท!! >_< เอ๊ย.................นะ...........โน่กัน --;; ”


    ไม่ทันแล้ว กัน -*-” ฮั่นถอนหายใจอย่างระอา นี่ชงน้อยลงแล้วนะ แต่ถ้าเผลอเมื่อไรก็เป็นแบบนี้ตลอด!

     

                    รุจตบบ่าน้องชายตัวเล็กเบาๆอย่างปลอบใจ ก่อนจะเดินไปพยุงริทให้ลุกขึ้นจากท่าล่อแหลม ดวงตาเล็กมองค้อนน้องชายตัวดีอย่างตั้มที่เตะขาเก้าอี้ ทำให้ริทเสียหลักตกลงมา

     

    หึหึ


    พะ...พี่โน่.....

     

    เสียงหัวเราะในลำคอของร่างสูงที่ลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าคนรักด้วยนัยน์ตาเจ้าเล่ห์ ทำให้กันขนลุกซู่ รู้สึกอยากตบปากและมือของตัวเองเสียเหลือเกินที่ดันรีบคว้ามือถือมาถ่ายภาพชอตโน่ริทและเผลอดีใจออกนอกหน้าด้วยความเคยชิน ทั้งที่มันห่างหายไปเป็นเดือนๆแล้วนะไอ้โรคนี้เนี่ย!  

     

    ได้เวลาลงโทษแล้ว ที่รัก


    อ๊ากกกกกกกก อย่าเข้ามานะ!!!!!!!!!!!! ”

     

    กันวิ่งหนีไปทางห้องนอน (คิดดีแล้วเหรอที่หนีเข้าไปในนั้น) โตโน่แปลงกายเป็นพระรามรีบวิ่งตามกวางไปติดๆ แต่ก็ไม่ลืมที่จะกระซิบถ้อยคำบางอย่างให้ตั้มได้หงุดหงิดระคนเจ็บใจตัวเอง

     

    ขอบใจที่เตะเก้าอี้นะ เพราะมันทำให้พี่ได้กอดกันอีกแล้ว~

     

     

    ========== THE END ==========


    :::Writer Talk:::


    จบแล้วววว จบสักที ดีใจแรง ><

    ขออภัยที่ยาวไปหน่อยนะคะ ตอนที่แล้วตัดตอนผิดไปนิดนึงแต่ขี้เกียจแก้เลยมาสุมไว้ตอนนี้ 555555

    เรามีคำถามๆๆ เรื่องต่อไปอยากอ่านคู่ไหนคะ 

    ขอ 4 คู่ (เช่น โน่กัน ริทกัน ไอซ์กัน สนกัน) แล้วก็ช่วยเลือกชื่อ "กัน" มาสัก 4 ชื่อได้ไหม (เช่น กัน ริน ปัณณ์ ปรก)

    เพราะเรื่องใหม่ นุ้งกันจะเป็นฝาแฝดฮับบบบบ >_<

    ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ สำหรับ NC เราจะแจกเฉพาะคนที่เม้น 7 PEAKS ครบทุกตอนเท่านั้นค่ะ หากไม่ได้รับ ต้องขออภัยจริงๆ

    ส่วนเม้นหลังๆ เดี๋ยวเราขอเช็คนิดนึงแล้วจะส่งให้นะคะ ไม่ต้องตกใจหากยังไม่ได้รับทั้งที่เม้นครบแล้วน้าาา 

    ส่วนใครที่อยากอ่านแนว THREESOME อีก อดใจรอไม่นานค่ะ เราจะขนเรื่องนี้ไปทำเรื่องยาวและดองนานๆ 55555555555555555 #ผิด

    แล้วพบกันใหม่ตอนหน้านะคะ ^O^


        

      

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×