คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่8=ใครเป็นของใครกันแน่
เาเริ่ม้นูบหิสาว หวัสั่สอนแม่นื้อว่าอย่ามาล้อเล่นับไฟอย่าเา ะเอะเอผลเ่นไร
ลิ้นร้อนแทรเ้าไปในปาเล็ทว่าหวานล้ำในวามรู้สึอยมนา พฤษาแ้วลัวนรีบเม้มปาหนีแ่ไม่ทันผู้่ำออย่าเา อีทั้มืออายหนุ่ม้าหนึ่รั้แผ่นหลับอบบาเ้ามาแนบลำัว มือ้าหนึ่อเาเลื่อนมาอบุมออวบผ่านเสื้อนพฤษาแ้ว้อลั้นเสียราที่ัอยู่ในลำอ
ยัีนะที่ปาพี่ยมปิปาเราอยู่ เอ๊ะ! แ่นี่เาูบเราอยู่ใ่ไหม? หิสาวิอย่าเลือนๆ
“อืม พี่ยมา”
เสียหวานราประท้วมือไม้เหมือนมันเะะไปหม ไม่รู้ะเอาไปไว้ไหนเลยวาไว้บนอว้าทั้สอ้าอเาเสียเลย
“นี่พร้อมะเสียัวให้พี่ใ่ไหม?”
สบาหวาน่ำ่อนะถามแบบไม่้อารำอบ
ประบปาหนาับปาเล็ใหม่อีรั้
ราวนี้เาเอาริแล้วนะน้อแ้ว
“พี่ยมา”
ปาเล็ถููบาลอเิในอนแรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน ยมนาัิใูบอแม่ัวีเสียแล้วมัน่าหวานเสียเหลือเินให้าย! เาึวนเวียนูบ้ำแล้ว้ำเล่านปาเล็เห่อบวมาน้ำมือาราัไปเลย
มือเล็ทั้สอ้าเลื่อนึ้นไปโอบลำออายหนุ่มรั้ให้เาเ้ามาูบเธอแนบิยิ่ึ้นเหมือนไม่สนิทแนบแน่นพอ
“แผนเราหรือเปล่า แม่ัวี” ยใบหน้าหล่อออห่าาใบหน้าหวาน เห็นแววาเิวนโยที่พฤษาแ้วเอ็ไม่รู้ัว เพราะมึนทั้เหล้าและมัวเมาูบานที่ัวเอรั
“ม่าย่ะ เอ...อามีบ้าแ่ อื้ม”
ร้อราหวาน เมื่อปาหนาเลื่อนูบไปามแนวแ้ม ลำอาว
ลไปยัออวบที่เาแอบปลระุมออหมแล้ว่อนะปาเสื้อออาไหล่มนอหิสาว ูบเนินออวบปละอเสื้อั้นในลูไม้สีหวานปัมันให้พ้นออวบอย่าไม่สนใว่ามันะไปอยู่ที่ใอห้อ เพราะสิ่ที่เาสนใรหน้าเวลานี้ือ ออวบาวผ่อล้นมือเาอน้อแ้ว มือหนา้าหนึ่วาทาบทับไปรอบรอออวบลูบไล้อย่าหยอเอิน “่อนรูปนะน้อแ้ว” ่อนปาอเาะรอบรอออวบอี้า นนใ้ร่าสะุ้
“พะ
พี่ยมา มัน” เธอรู้สึทรมานเมื่อลิ้นร้อนๆ
อพี่ยมไล้วนออวบหยอเย้า่อนะรอบรอูลืนเ้าไปในอุ้ปาอเา
“ใเย็นๆ น้อแ้ว อันนี้แ่เริ่ม้นเอ พี่ะไม่ยอมถอยเ็าเพราะะนั้นเรา้อร่วมมือัน และเธอ้อรับผิอบพี่้วยหลัานี้” เาบอิออวบ่อนย้าย้าเ้ารอบรอ อสาวอี้าเพื่อไม่ให้มันน้อยหน้าัน
“พี่ยมา น้อแ้ว” บอเสียหอบ พฤษาแ้วหายใิัเมื่อเอารู่โมร้ายาอาราั มิน่าสาวๆ
ถึไ้ิอิใพี่ยมอเธอันั
่อนะใอีรั้เมื่อใบหน้าหล่อเลื่อนลไปนถึหน้าท้อเนียนาว ไร้ไมันูบสะือบุ๋มน่ารันั่นอย่าหลใหล ่อนะ่อยๆ
เลื่อนาเอเธอไปยัปลายเท้า ้อใบหน้าหวานที่หลบาเา้วยวามอาย แ่หูยัไ้ยินเสียเาถามเธอ
“อบไหมน้อแ้ว” พี่ยมบ้ามาถามเธอแบบนี้ะให้เธออบหรือว่าอบหรือ แ่ว่า นอาวามรู้สึเสียว่านทรมานแล้ว
หิสาวยัรู้สึอบในสิ่ที่พี่ยมำลัทำับเธออี้วย นี่เราำลัะเสียัวนะยายแ้วเอ๋ย
“อะ อื้ม”
“น้อแ้ว” เสียทุ้มเรียหิสาวแหบพร่า CUT...
“พี่ยมา เ็บ” รั้แรมันะเ็บแบบนี้ันทุนหรือเปล่านะ เี๋ยว่อยไปถามน่าน ่อนน้ำาะไหลออมาทาหาา อนนี้นอาวามทรมานพฤษาแ้วยัเ็บร้าวไปทั้ร่าเลยทีเียว
“หายใลึๆ น้อแ้วผ่อนลาย พี่ะ่อยๆ นะ” ปลอบหิสาวโยารูบับน้ำาให้อย่าอ่อนโยน
“เ็บ่ะ หยุไ้ไหม”
ร่าเล็เริ่มอแ
“ถ้าน้อแ้วะให้พี่ยมหยุอนนี้ ให้พี่ไปายเสียีว่า” เาหมายวามามนั้นริๆ
ถ้าะหยุรอให้หิสาวพร้อมเารอไ้แ่ะให้เาหยุลาันในะเ้า้ายเ้าเ็มแบบนี้อย่าหวัแม่ัวี มาอ่อยมาหลอฟันเาแล้วะิ่ันหรือ?
“แ่ว่าน้อแ้วเ็บอ่ะ!”
บออย่าอนๆ
เธอไม่เอาแล้วถ้าเ็บแบบนี้
ไอ้พี่ยม็ไม่บอว่ามันะเ็บนี่
ิอย่าสับสน
“น้อแ้วไม่อยาไ้พี่ยมแล้วหรือ” ถามิปาเล็
“อยาไ้ อือ” ปาหนาูบปาเล็เพื่อให้หิสาวผ่อนลายลืมเลือนวามเ็บ
เมื่อวามเ็บบรรเทาเบาบาล
เปลี่ยนให้พฤษาแ้วรู้สึอย่าอื่นมาแทนที่อบรับายหนุ่มโยไม่รู้ัว สร้าวามพึพอใให้แ่าราัเป็นอย่ามา นาราเสียัไปพร้อหิสาว้วยเลย เมื่อหิสาวรับส่เาไ้อย่าเ้าาัน
ฝาผลานเรื่อนี้ไว้ในอ้อมใอีหนึ่เรื่อนะะ...อบุหลายๆ ที่เพื่อนๆ ิาม@ำลัใทุวที่ไล
ความคิดเห็น