คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ต่อ
“ะุยันรนี้หรือเ้าไปุยันในห้อ” เสียระิบ้าหูเล็ทำให้อบเยไม่ล้าหันไปมอ
“สวัสี่ะท่านประธาน” ศศิทัทายเ้านายหนุ่ม
“ุศศิรับเ้านี้ไม่รับแนะรับมีธุระ่วนับผู้่วย เริพลนายไปทำธุระที่เราุยันให้เรียบร้อย”
“่ะ รับุอาธีส” เลาับมือวารับทราบ่าแยย้ายันไป นัวสูเินเียร่าเล็ไปทำให้อบเย้อรีบเินามไปทันที
“บอสะ ระเป๋าอ”
“ปิประู ล็อ้วย” บอเสียเรียบแถมยัยืนหันหลัให้เธอ
“ะล็อประูทำไม?” ถามัวเออย่าสสัยแ่ร่าเล็็เินไปล็อประูามที่เาสั่
“มานี่เลยยายเย” มือหนาโอบเอวเล็รั้นอบเยปลิวามมือเา
“อุ๊ยบอส ปล่อยอบเยนะะ” ใ! เพราะเธอำลัหันหลัลับมาุยับเาเรื่อระเป๋าโนมือหนาโอบอเอวเล็อเธอแน่น ลาร่าออเธอมานั่บนัอเาที่โฟาอี่าหา สาวัวเล็ึิ้นพลาแะมือให้เาปล่อยเธอ
“เธอมีวามผินะยายเย” ระิบ้าหูบอบบาหอมแ้มนุ่ม้วย
“บอส อบเยยัไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ” เธอทำผิับเาอนไหนันนี่แล้วมาโมยหอมแ้มเธอทำไมแ้มอบเยไม่ใ่อสาธาระนะบอส มีแ่เานั่นแหละที่ทำผิับร่าายและหัวใอเธอบอสบ้า!
“เธอผิยายเยอย่ามาื้อ ผิที่ินันแล้วิ่หนีทำให้ันอารม์้าอนเ้า ที่สำัเธอโมยออันมามันสำัมา้วย”
“บอส นีุ่ะบ้าหรือะ” หันมา่อว่าเา ใรินใรันแน่ะไม่ให้เธอหนีเาไ้อย่าไร ะมาอารม์้าเิ้อะไรัน ที่สำัเธอไปโมยอสำัอเาเมื่อไรมีแ่เธอเอที่ลืมระเป๋าไว้ที่บ้านอเา
“บอส!” าลมโมอสบาสีน้ำเินอเายิ่ทำให้อบเยเริ่มใสั่น ยับแว่นบนใบหน้าเพื่อมอเาให้ถนั เธอเห็นแววาอบอส...ไม่ริน่า!
“รู้วามผิอัวเอหรือยัยายเย” ปาหนาพูโยไม่ละสายาาใบหน้าหิสาวเพื่อให้นัวเล็รับรู้วามรู้สึอเา
“บอสอย่ามาล้อเล่นนะะ” ในพูเสียสั่น เมื่อเห็นแววาอเาัเนเริ่มิ้นรนบนัแร่
“บอแล้วว่าไม่ล้อเล่นเอาริ แล้วอนนี้็ะเอา้วย” มาลาเสียแบบนี้ทำไมบอส แล้วเอาอะไร
“บะ บอสอื้อ” ปาเล็ถูู่โม้วยูบอย่าูื่มเมื่อเาลาเสียบอว่าอารม์้าและะเอาบ
ทัู้่่าโอบอันและัน โรมรันันบนโฟานุ่มโยมีมือหนานำพาให้นัวเล็ยับามัหวะรับส่ ทัู้่พาันไปแะที่วาวพร่าพรายพร้อมันในเวลา่อมา เสียหายใหอบัประสานันภายในอ้อมแนที่ทัู้่ยัอันแน่น นัวเล็้มหน้าุไม่ล้าสบสายาอบอสหนุ่มอีทั้ไม่ล้ายับัว เธอทำอะไรลไปยายอบเยมันที่ทำานนะแล้วยัเสียราอเธออีมันัออไป้านอหรือเปล่าโอ๊ย! ายแน่านนี้ อบเยุมแ้มัวเอยับัวพอีับอาธีส่วยับยเอวออบเยออาายแร่้าๆ แล้ว้อนอุ้มนี้อายไปส่ยัห้อน้ำเินลับมาหยิบั้นในไปส่ให้หิสาว่อนะถามนัวเล็ให้ไ้อายว่า ทำวามสะอาเอไ้ไหมหรือ้อให้เา่วย อบเย้อรีบปิประูห้อน้ำและรีบล้าัวอย่ารวเร็วเมื่อออมาร่าสูเินสวนเ้าไปในห้อน้ำเพื่อทำวามสะอาัวเอเหมือนัน ่อนที่อบเยะเินออไปนอห้อไม่พูไม่าแถมส่้อนให้เา้วยเมื่อายหนุ่มเินออมาาห้อน้ำและแ่ัวใหม่เรียบร้อย ทำให้อาธีสยยิ้มเอ็นูนัวเล็พลามอามหลัไปโยไม่าม เารู้ว่ายายเยอายมา
“มาุยันหน่อยีไหม” เาถามึ้นเมื่ออบเยวาแ้วาแฟเสร็แล้วำลัะหันหลัเินลับไปนั่ที่โ๊ะอัวเอ
“ุยอะไระ” ถามโยไม่มอหน้า
“ุยัน็้อมอหน้าันไหมยายเย มานี่มา” มานี่อเาืออะไรอาธีสบที่ััวเอแล้วอ้าแนออว้า มอสบานัวเล็ที่่อยๆ เยหน้ามอสบาเา
“บอส!” เาหมายวามว่าอย่าไร
“เร็ว!” เร่นัวเล็ เสียเร็วอเามันอบอุ่นอีทั้รอยยิ้มที่ส่มาทำให้เท้าเล็เินรเ้าไปหาอ้อมแนอายหนุ่มเหมือนนละเมอ ว่าะรู้ัว็โนเาอรัแถมยันั่บนัแร่ไปแล้ว
“ว่า่ายๆ แบบนี้รัายเลยยายเย” เาพูว่าอะไรนะ? รัหรือรัใร
“...” ำลัิามที่บอสหนุ่มพู
“เรามาุยันให้เลียร์่อนีว่านะ เอาเป็นเรื่อแรเลยันับลอร่าเราสอนไม่ไ้เป็นู่หมั้นำมะลอันแล้ว เพราะลอร่ามีแฟนแล้วเมื่อวานเาแ่มาบอเลิับันแ่เธอันเ้าใผิแ่็ีที่เธอเ้าใันผิเราเลยสนิทันมาึ้นไปอีั้นริไหมยายเย อ้อยัไม่หมเรื่อที่สอที่เราินันันเป็นผู้ายสายเปย์็ริแ่เมื่อันเลือะให้เธอินแล้ว เธอะ้อไม่เทันเพราะัน่อน้าะหวออที่เป็นอันมา ่วยเ้าใให้รัน้วยนะ” มือหนาปิปาเล็เมื่อนในอ้อมแนมีเรื่อะถาม ให้เาพูให้บ่อนยายเยแล้วเธอ่อยถามเา
“บอสะบอว่า” เมื่อเาพูบ อบเยาโเอ่ยถาม
“ันรัเธอยายเย น่าะั้แ่เธอระโน้ำลไป่วยันอนนั้นแล้วยิ่ไ้รู้ััวนอเธอัน็พร้อมที่ะหยุที่เธอ”
“บอส! รั...” ในะีะ บอสผู้หล่อเหลาบอรัสาวแว่นอย่าเธอ มันเป็นไปไ้อย่าไรันมือเล็ถอแว่นสายาเพื่อมอสบาเาอย่า้นว้า ไหนเาบอว่าเราเ้าใผิและเาเป็นน่วยเรานี่นา แล้วบอสเาะมารู้ัเราอนไหนมาึ้น ยิ่ิอบเย็ยิ่มึน
“บอสะ” อยู่ๆ ยายัวเล็็เรียเาเสียหวาน
“หืม” ถามพร้อมับมอใบหน้าเล้ที่แหยเยเาเพราะยายเยเี้ยว่าเามา
“บอสรัอบเยริๆ ใ่ไหมะ” ่มวามอายเยหน้าถามเา ยับเ้าไปใล้ายหนุ่มอีนิ
“อยารู้็ยับเ้ามาอีิยายเย” บอพร้อมระบายรอยยิ้มเ้าเล่ห์มุมปา
“แ่นี้พอไหมะ” ใล้ายับไปหาร่าสูอีหนึ่้าว
“ไลไป ้อใล้ๆ แบบนี้” รั้เอวเล็มาิอว้าเสียเลย ้มมอนหน้าแ้วยวามอบใ มือหนาเลื่อนึ้นมาลูบแ้มเนียนทั้สอ้าอหิสาวแผ่วเบา
“บะ บอส”
“แลันนะันบอเธอเธอ่วยันลไหม”
“แลันอะไระบอส แล้วะให้อบเย่วยอะไรอีที่ไ้ไปยัไม่พออีหรือบอส” ถามออไปอย่ามึน ยิ่ไ้ใล้ิหุ่นล่ำๆ อแน่นๆ พาลเอาสาวัวเล็ถึับิอะไรไม่ออ
“ันรัเธอยายเย”
“อบเย็รับอสนะ” บอวามในใอัวเอไปแล้วนัวเล็ลับอายเสียเอ ุใบหน้าเ้าไปในอว้าอายหนุ่มเมื่อไ้ยินเสียหัวเราะอายหนุ่ม
อบเยเยหน้า ถอรอเท้าส้นเี้ยอัวเอออยิ่ทำให้เธอสูแ่เพียอว้าเท้านั้น่อนึ้นไปเหยียบบนรอเท้าหนัอายหนุ่ม อาธีส ้อมอนัวเล็้วยวามแปลใ ่วยรั้เอวเล็เมื่อหิสาวปีนึ้นมาบนเท้าอเา รอูว่ายายเยะทำอะไร
สาวัวเล็พยายามยืัวเอึ้นเพื่อให้ใบหน้าอัวเออยู่ในระับเียวับใบหน้าายหนุ่ม อาธีสึ้มหน้าลไปหาหิสาวเพื่อ่วย มือเล็ล้ออแร่เอาไว้ทั้สอ้าโยที่มีมือหนาประอเอวเล็เอาไว้
“บอสะให้อบเย่วยใ่ไหม” สบาสีน้ำเิน้วยวามอายแ่ไม่รั้นี้อบเยไม่ยอมหลบาเา
“...” เมื่อเารออย อบเยเลยล้าที่ะสนอ มือเล็รั้ใบหน้าหล่อลมา อาธีสเอให้วามร่วมมือับนัวเล็อย่าี ปาบาประบับปาหนาอย่าใล้า ไม่้อรอนานเพราะปาร้อนผ่าวออาธีสลับเป็นฝ่ายูบอบนอ่อนประสบาร์เอแถมยับเล้าปาเล็นุ่มนอบเยำ ้อเปิปารับารรุรานอลิ้นร้ายเหมือนยั่วให้ายหนุ่มราัออมาเมื่อลิ้นเล็ถอยหนีและยั่วเย้าในราวเียวัน
“ลับบ้านะให้ยั่วให้่วยนหนำใเลยนะยายเย” บอิปานัวเล็เมื่อถอนูบ เอ่ยาโทษยายเยที่เริ่มะยั่วเาเ่ไปแล้ว
ความคิดเห็น