(fic) Sunggyu x Woohyun ★ Kiss Me Slowly #ข้างบ้านกยูอู

ตอนที่ 8 : EP08 : จูบ

Kiss Me Slowly

(Sunggyu x Woohyun)

Genre: AU School-Life

Rate: PG-13

EP08 – จูบ

‘กูจะไปไหนหรือไปทำอะไรมาแล้วมึงต้องเสือกกับเรื่องของกูด้วยเหรอ นัมอูฮยอน’

คำพูดของคิมซองกยูทำให้เกิดความเงียบขึ้นในห้องราวกับภาวะสุญญากาศ

“พี่ว่าไงนะ” อูฮยอนย้อนถามให้แน่ใจว่าไม่ได้หูเพี้ยนหรือเข้าใจผิด แต่เท่าที่ได้ยินคำพูดนั้นชัดเจนเต็มสองหูเมื่อนาทีก่อน อูฮยอนรู้ว่าซองกยูพูดแบบนั้นออกมาจริง ๆ และมันก็ไม่ได้เป็นการพูดแบบปกติธรรมดาอย่างที่พวกเขาสองคนสาดคำพูดแรง ๆ ใส่กันและกันโดยไม่ถือสาอย่างที่ทำอยู่เป็นประจำด้วย

‘กูจะไปไหนหรือไปทำอะไรมาแล้วมึงต้องเสือกกับเรื่องของกูด้วยเหรอ นัมอูฮยอน’

ทุกคำที่ไอ้พี่บ้านี่พูดออกมา มันหมายความตามที่พูดทุกคำ

“…”

“มึงกำลังด่าว่ากูเสือกเรื่องของมึงอยู่นะ พี่กยู”

ซองกยูยกมือเสยผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด ไม่อยากยอมรับหรอกว่าน็อตหลุดที่พูดไปแบบนั้นแต่การจะขอโทษคนที่กำลังโกรธอยู่ก็ไม่ใช่สิ่งที่อยากทำในตอนนี้เหมือนกัน

ดูเหมือนแอลกอฮอล์บวกกับความกดดันจะไม่ใช่สิ่งที่สมควรอยู่ด้วยกันเอาเสียเลย

“แล้วมึงทำอย่างที่กูด่าจริงไหมล่ะ”

“กูทำอะไร” อูฮยอนถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทั้งคนพูดและคนฟังต่างก็ไม่รู้พอกันว่าอูฮยอนกำลังตะคอกด้วยความไม่พอใจหรือตัดพ้อด้วยความน้อยใจอยู่กันแน่

“ความเป็นห่วงของกูควรได้รับการตอบแทนด้วยคำว่าเสือกเหรอ มึงไม่เคยพูดกับกูแบบนี้เลยนะ”

มึงก็ไม่เคยทำกับกูแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน

ซองกยูพูดประโยคนี้ได้เพียงในใจ แต่สิ่งที่แสดงออกไปมีเพียงแค่การมองนัมอูฮยอนอย่างเฉยชา ซองกยูไม่พร้อมที่จะยอมรับว่าตัวเองกำลังน้อยใจและเลือกที่จะแสดงความน้อยใจด้วยการผลักนัมอูฮยอนออกไปราวกับไม่แยแส

“มันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือไง”

“ถ้ากูด่ามึงว่าเสือกบ้างมึงจะคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ไหมล่ะ”

“มึงก็ทำสิ”

คำพูดนั้นยิ่งทำให้สถานการณ์ระหว่างพวกเขาสองคนแย่ลงไปกว่าเดิม

“กูทำอะไรกับมึง มึงก็ทำแบบนั้นกับกูเลย ยุติธรรมดี มึงจะได้ไม่ต้องโกรธที่โดนกูด่าอยู่ฝ่ายเดียว เอาแบบนั้นไหมล่ะ”

“ไอ้พี่กยู มึงพูดไม่รู้เรื่องแล้วอ่ะ มึงไปกินเหล้ามาแล้วก็มาพาลหาเรื่องทะเลาะกับกูแบบนี้ก็ได้เหรอ กูเป็นน้องมึงนะ”

“กูพาลอะไรมึง มึงเลิกพูดแบบนี้สักทีเหอะอูฮยอน”

คราวนี้ซองกยูตะโกนออกมาเพราะรู้สึกว่ากำลังใกล้หมดความอดทนเต็มที เขาเกลียดสิ่งที่ตัวเองกำลังรู้สึกและเป็นอยู่ในตอนนี้ เกลียดความรู้สึกน้อยใจปนโกรธที่แสดงออกไม่ได้ และที่เกลียดยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดคือเกลียดตัวเองที่กำลังรู้สึกในสิ่งที่ไม่ควรรู้สึก

“ทำไม กูพูดอะไรผิด กูไปทำอะไรให้มึงไม่พอใจตรงไหนเหรอ มึงโกรธอะไรกูก็บอกมาสิ” อูฮยอนขึ้นเสียงกลับมาบ้าง เขาเองก็ไม่ได้จะใจเย็นพอให้ซองกยูมาปากหมาใส่หรือพาลหาเรื่องทะเลาะกันอย่างไม่มีเหตุผลอยู่ได้ฝ่ายเดียวเหมือนกัน

“กูไม่ได้โกรธมึง”

“ไม่ได้โกรธแล้วมึงทำแบบนี้ทำไม ด่ากูทำไม หาเรื่องทะเลาะกับกูทำไมแล้วมึงไปกินเหล้ามาทำไมทั้งที่รู้ว่ากูเกลียดเวลามึงไปกินเหล้าอ่ะ”

“เรื่องของกู” ซองกยูตวาดออกมาอีกครั้งก่อนจะใช้มือปัดกองหนังสือเรียนที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้มือลงไปกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นห้อง

“ไอ้เหี้ยพี่กยู”

คนเป็นน้องตะโกนออกมาบ้างด้วยความทั้งตกใจและกลัวผสมกัน คิมซองกยูไม่เคยเป็นแบบนี้และทุกครั้งที่เถียง ทะเลาะ หรือแม้แต่จะมีบางครั้งที่ลงไม้ลงมือกัน ไอ้พี่บ้านี่ก็ไม่เคยกราดเกรี้ยวใส่อูฮยอนแบบนี้

“มึงเมาอ่ะ แล้วมึงก็เหมือนหมาบ้ามากตอนนี้ มึงเลิกเรียนแล้วก็ไปกินเหล้าเมากลับมาพาลเป็นหมาบ้าใส่กูแล้วด่าว่ากูเสือกเรื่องของมึงแบบนี้ก็ได้เหรอ ถ้ามึงคิดแบบนั้นจริง ๆ ก็เรื่องของมึงแล้วกัน ต่อไปนี้กูก็จะไม่ยุ่งกับมึงแล้ว มึงจะไปเมาที่ไหนกลับบ้านตอนไหนหรือทำอะไรก็เรื่องของมึง กูจะไม่สนใจมึงอีกแล้ว”

คำพูดของอูฮยอนมันก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่พวกเขาทะเลาะกันแล้วอูฮยอนเกิดน้อยใจขึ้นมาคำว่า ‘เรื่องของมึง’ กับ ‘กูจะไม่สนใจมึงอีกแล้ว’ ก็เป็นคำพูดที่นัมอูฮยอนใช้มันต่อว่าพี่ชายคนสนิทของตัวเองมาเสมอตั้งแต่เด็กจนโตเป็นหนุ่มน้อยแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันที่ทำให้วันนี้คำพูดที่ซองกยูไม่เคยถือสาแบบนั้นกลับทำให้คนฟังทั้งน็อตหลุดและฟิวส์ขาดพร้อมกันได้อย่างไม่เคยเป็น

หรือบางทีที่คำพูดเชิงไม่แยแสของนัมอูฮยอนทำให้คนฟังรู้สึกได้มากขนาดนี้ บางทีมันอาจจะเป็นเพราะลึกลงไปในใจแล้ว ซองกยูกำลังกลัวว่าคนที่เขาเคยได้อยู่ใกล้ที่สุดกำลังจะห่างออกไปจนเขาอาจเสียนัมอูฮยอนไปในสักวันหนึ่งก็เป็นได้

“อ่ะ!”

คนที่กำลังจะกระแทกเท้าเดินออกไปจากห้องถูกกระชากแขนกลับมาจากหน้าประตูจนแผ่นหลังกระแทกเข้ากับกำแพง

“โอ๊ย ไอ้เหี้ยพี่กยู กูเจ็บ” อูฮยอนแหวใส่ มือขาวยกขึ้นหมายจะฟาดหน้าไอ้พี่เวรนี่สักหมัดเหมือนที่ทะเลาะกันครั้งก่อน แต่อูฮยอนกลับทำแบบนั้นไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายใช้แรงที่มีเยอะกว่าจับเขากระแทกเข้ากับกำแพงแล้วยึดแขนทั้งสองข้างตรึงราบไปกับผนัง

“มึงจะทำบ้าอะไรของมึงเนี่ย ปล่อย!”

“กูไม่ปล่อย”

“ไอ้พี่กยู มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลย” อูฮยอนดิ้นรนทั้งสะบัดแขนให้พ้นจากการถูกจับไว้และยังใช้ขาทั้งเตะและถีบเข้าที่หน้าแข้งของคิมซองกยู แต่ดูเหมือนว่าไอ้พี่เวรนี่จะไม่รู้สึกอะไรเลย และตอนนี้อูฮยอนก็กลัวอีกฝ่ายขึ้นมาจริง ๆ

“มึงอยากรู้มากใช่ไหมว่าทำไมกูถึงไปกินเหล้า มึงอยากรู้ใช่มั้ยว่าทำไมกูกลับบ้านมาป่านนี้ แล้วทำไมกูถึงเป็นแบบนี้ ได้ กูจะบอกมึงเอง ก็เพราะแบบนี้ไง!”

อูฮยอนกำลังจะตะโกนใส่หน้าอีกฝ่ายไปว่าจะทำบ้าอะไรของมึงอีกแต่ดูเหมือนว่าจะทำอย่างที่ตัวเองตั้งใจและอยากทำไม่ได้แล้ว เพราะทันทีที่สิ้นเสียงพูดของคิมซองกยูมือสองข้างที่จับข้อมือของอูฮยอนไว้ก็เปลี่ยนเป็นจับเข้าที่สองข้างแก้มของคนเป็นน้องก่อนจะกระชากอูฮยอนเข้าไปหา

และทาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของอูฮยอน

การกระทำที่ไม่คาดคิดจากคนที่อูฮยอนไม่เคยคาดฝันว่าจะทำแบบนี้กับเขาได้ทำให้เด็กหนุ่มตาโตด้วยความตกใจ

“ฮื้อ!”

อูฮยอนยกเท้าขึ้นเหนือพื้นก่อนกระทืบลงไปบนเท้าของซองกยูอย่างแรงด้วยความโกรธและต้องการเรียกสติ แต่การกระทำนั้นทำให้คนเป็นพี่ชายยิ่งอารมณ์ร้ายขึ้น มือที่จับอยู่ข้างแก้มออกแรงรั้งอีกฝ่ายเข้ามาจนใบหน้าไม่มีช่องว่างระหว่างกัน ลมหายใจร้อนจัดเจือกลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้อูฮยอนหายใจไม่ออกและอยากส่งเสียงกรีดร้องออกไป แต่ที่ทำได้กลับมีเพียงแค่การยืนนิ่งแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายระบายความโกรธของตัวเองด้วยการกระทำหยาบคายที่อูฮยอนไม่เคยคิดว่าพี่ชายที่ตัวเองไว้ใจที่สุดจะทำแบบนี้ได้

“อื้อ!”

จากความตกใจเปลี่ยนเป็นความกลัวและโกรธในขณะที่ซองกยูยังไม่รู้สึกอะไรมากไปกว่าต้องการระบายความกดดันของตัวเองออกมา ริมฝีปากร้อนผ่าวทาบทับบดขยี้ลงไปบนเรียวปากอ่อนนุ่มราวกับอยากให้อูฮยอนเจ็บทั้งตัวและใจ และมันก็คล้ายว่าจะได้ผลเสียด้วย เพราะตอนนี้นอกจากความโกรธและกลัวแล้ว อูฮยอนยังทั้งเสียใจและผิดหวังจากการกระทำของซองกยูจนคิดว่าหากตัวเองสามารถเป็นอิสระได้ในตอนนี้ เขาจะต่อยหน้าซองกยูให้สุดแรงจนสาสมกับความหยาบคายที่ได้รับ

ร่างเล็กพยายามดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นซองกยูก็ยิ่งออกแรงดันให้อูฮยอนชิดไปกับผนังมากขึ้นจนน้องชายเจ็บไปทั้งตัว รสขมจากแอลกอฮอล์ติดอยู่ที่ปลายลิ้นจนอูฮยอนอยากอาเจียน กลิ่นเหล้าฉุนจัดที่เกลียดชังหนักหนาทำให้ต้องเปิดปากขึ้นเพื่อหายใจ แต่การทำแบบนั้นมันก็คล้ายกับเป็นการเปิดช่องให้จูบของซองกยูยิ่งลึกซึ้งขึ้นเมื่ออีกฝ่ายสอดปลายลิ้นเข้ามาในปากของอูฮยอนและทำให้จูบที่เกิดขึ้นจากความกดดันนี้ยิ่งลึกซึ้งขึ้นจากเดิม

“อือ…”

เรียวลิ้นสากระคายที่สอดเข้ามาในโพรงปากทำให้ความรู้สึกวาบหวิวแล่นพล่านไปทั่วกายคล้ายกับโดนไฟช็อต อูฮยอนสะอื้นเบา ๆ ในลำคอเมื่อจูบของซองกยูไม่ได้ทำให้รู้สึกเหมือนโดนทำร้ายอีกแล้ว แต่ตอนนี้จูบของพี่ชายข้างบ้านกำลังทำให้หนุ่มน้อยรู้สึกดี ทั้งที่มันไม่ควรเป็นแบบนั้นเลย

นานหลายนาทีกว่าที่ซองกยูจะละริมฝีปากห่างออกมาจากริมฝีปากของน้องชายข้างบ้าน

ดวงตาสองคู่จ้องมองกัน คู่หนึ่งด้วยความกดดัน อึดอัด และสับสน ในขณะที่ดวงตาหนึ่งคู่ของอีกคนฉายแววผิดหวังปะปนกับเสียใจ

“อูฮยอน กู… พี่…”

ดูเหมือนซองกยูที่มึนเมาทั้งจากเหล้าและจากความกดดันของตัวเองจะได้สติแล้วในตอนนี้ แต่มันก็คงช้าไปแล้วเมื่อในตอนนี้กำแพงบางอย่างที่มีอยู่อย่างเร้นลับมานานได้ถูกทำลายลงแล้วหลังจูบที่เกิดขึ้น

“ทำไมล่ะ” อูฮยอนถามออกมาพร้อมกับก้าวถอยหลังห่างออกไป

“อูฮยอน…”

“ทำแบบนี้ทำไม…”

คำถามของอูฮยอนไม่อาจได้คำตอบในตอนนี้ เพราะทันทีที่จบประโยค คนถามก็เปิดประตูออกจากห้องไปโดยไม่แม้แต่จะชำเลืองมองกลับมาเลยว่าทันทีที่ลับสายตา พี่ชายข้างบ้านที่รู้จักกันมาแต่อ้อนแต่ออกทรุดตัวลงบนพื้นห้องอย่างอ่อนแรงและสับสน ซองกยูยกมือขึ้นกุมศีรษะ จูบที่เกิดขึ้นยังคงทิ้งรอยสัมผัสระหว่างกันไว้บนริมฝีปาก เช่นเดียวกับความรู้สึกบางอย่างในใจที่ชัดเจนขึ้นทุกที

“กูชอบมึงเหรอวะ อูฮยอน”

บางทีคำถามนี้ ซองกยูก็รู้ดีอยู่แก่ใจ แต่การจะตอบคำถามนี้ว่าอย่างไรอาจไม่สำคัญเท่ากับการที่หลังจากนี้ไป ซองกยูจะเผชิญหน้ากับน้องชายข้างบ้านของตัวเองอย่างไร ในเมื่อความรู้สึกที่มีต่อกันไม่ได้มีเพียงแค่ความผูกพันของพี่ชายกับน้องชายอย่างที่เคยเป็นมาตลอดอีกต่อไปแล้ว

 TBC

สวัสดีค่ะพ่อแม่พี่น้อง ผัวหล่อมากกรี๊ดดดดดดด งานดีงานพรีเมียมงานผัวคุณภาพผัวมหัศจรรย์ผัวของฉันดีที่สุดในโลกจริงๆค่ะ เรานี่จะตายให้ได้ เอาจริงเหนื่อยมากค่ะ แต่หยุดวือไม่ได้กรี๊ดดดดดด พี่โคจังก็เคยวือผัวจนสลบไปเหมือนกัน แต่ไม่ตาย #อะไรมึง ดังนั้นเลยมีชีวิตรอดมาอัพฟิคนะคะ ซึ่งฟิคก็อย่างที่เห็น อิพี่นี่ก็น่าตีนะคะ แต่เพราะว่าเปนพี่ พี่จะทำอะไรน้องก็เข้าข้าง พี่ทำตัวงี่เง่าน้องก็ยังเข้าข้างเลยค่ะ น้องเข้าข้างพี่บ่อยแล้วสักวันพี่คงมาเข้าข้างน้องบ้าง เข้าข้างนี้หรือข้างนี้ก็ได้ค่ะอิ้อิ้ #พอ  อ่านให้สนุกนะคะ ไม่สนุกก็ช่วยคิดว่ามันสนุกด้วยเถอะค่ะ คนไทยด้วยกัน ขอบคุณมากที่เข้ามาอ่านทุกวันแม้ว่ามันจะวันละสั้นกระจุ๊ดนึง 555 ขอบคุณมากๆนะคะ มีอะไรอยากบอกอยากเล่าติดแท็ก #ข้างบ้านกยูอู ไว้ได้ค่ะ แต่อยากด่าเราไม่ต้องบอกค่ะ โอเคตกลง เจอกันวันพะนี้ ขอบคุณมากๆที่เข้ามาอ่านกันจนถึงตรงงี้  แม้จะมีคนคิดว่านี่พี่โคจังมึงพูดบ้าอะไรของมึงคะก็ตาม ขอบคุณมากค่าา 

B
E
R
L
I
N
?