(fic) Sunggyu x Woohyun ★ Kiss Me Slowly #ข้างบ้านกยูอู

ตอนที่ 4 : EP04 : ความรู้สึก

Kiss Me Slowly

 (Sunggyu x Woohyun)

Genre: AU School-Life

Rate: PG-13

EP04 – ความรู้สึก

อูฮยอนขึ้นมาในห้องส่วนตัวบนชั้นสอง พ่อกับแม่ยังไม่กลับมาจากทำงานแต่นั่นไม่ใช่ปัญหาอะไร เขาชินกับการดูแลตัวเองและหาข้าวเย็นกินเองมานานแล้ว หรือไม่ก็ถ้าไม่อยากทำอาหารง่าย ๆ กินเอง อูฮยอนก็สามารถเดินไปที่บ้านหลังติดกันแล้วกินข้าวเย็นร่วมกับครอบครัวของซองกยูได้อย่างไม่ลำบากอะไรราวกับตัวเองเป็นลูกชายอีกคนหนึ่งของบ้านนั้น

เด็กหนุ่มจัดการรื้อหนังสือเรียนออกจากเป้ ตั้งใจจะทำการบ้านให้เสร็จแล้วถึงจะไปอาบน้ำหาข้าวเย็นกิน ไอ้พี่ซองกยูชวนให้ไปกินข้าวที่บ้าน อูฮยอนว่านั่นก็นับเป็นทางเลือกที่ดี

แต่ก่อนอื่นต้องทำการบ้านให้เสร็จก่อน

วิชาคณิตศาสตร์มัธยมปลายน่าเบื่อหน่ายพอกับการนั่งฟังแม่บ่น แต่เพราะว่าอูฮยอนอยากทำคะแนนสอบในเทอมนี้ให้ดีเนื่องจากต้องเตรียมพร้อมกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ดังนั้นมันก็เป็นธรรมดาอยู่แล้วที่จะต้องตั้งใจกันหน่อย

และที่สำคัญ รุ่นพี่มินฮยอนเรียนเก่งมาก

เป็นอีกครั้งที่เด็กหนุ่มนึกไปถึงเพื่อนใหม่ที่กำลังเริ่มต้นทำความคุ้นเคยกัน ความสมบูรณ์แบบอีกอย่างของฮวังมินฮยอนคือรุ่นพี่คนนั้นเรียนเก่งพอกับที่มีความสามารถเรื่องดนตรีและศิลปะ ทั้งหมดนั่นก็ยิ่งทำให้ฮวังมินฮยอนเป็นที่ชื่นชมและชื่นชอบของคนทั้งโรงเรียนอย่างไม่ต้องสงสัยอะไรอีก

ถ้าอูฮยอนมีพี่ชายแบบนั้นมาสอนการบ้านคณิตศาสตร์ที่ยากแสนยากที่ทำอยู่ตอนนี้ก็คงดีนะ – เด็กหนุ่มคิดในใจ แต่แล้วความคิดต่อมาที่เกิดขึ้นแทบจะต่อกันก็คือการมีพี่ชายที่แสนสมบูรณ์แบบอย่างฮวังมินฮยอนช่างเป็นสิ่งที่ต่างกับความจริงของพี่ชายที่อูฮยอนมี ซึ่งก็คือไอ้พี่ซองกยูนั่นน่ะ อย่าว่าแต่จะช่วยสอนการบ้านเลย แค่เขาเปิดปากขอความช่วยเหลือคิมซองกยูก็แทบจะตะโกนใส่หน้าแล้วมั้งว่าไม่ว่างโว้ย มึงอย่ามากวนเวลาเล่นเกมกูได้ไหมหรืออะไรทำนองนั้น

ไอ้พี่เวร…

เด็กหนุ่มสั่นศีรษะอย่างนึกขำก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำการบ้านของตัวเองต่อไป นานพอดู จนกระทั่งแสงตะวันสีส้มถูกกลืนหายด้วยช่วงเวลาพลบค่ำ อูฮยอนก็ทำการบ้านเสร็จ

“ตาล้าเป็นบ้าเลย ไปอาบน้ำสระผมดีกว่า”

ร่างเล็กลุกขึ้นจากโต๊ะหนังสือ ชุดนักเรียนถอดออกโยนลงตะกร้าอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายให้ปลอดโปร่งหลังจากคร่ำเคร่งกับการเรียนมาทั้งวันแล้วยังต้องมาทำการบ้านยากแสนยาก นี่อยู่อีกนานสองนาน

“อูฮยอน” พี่ชายข้างบ้านของนัมอูฮยอนส่งเสียงเรียกตั้งแต่เดินขึ้นมายังไม่พ้นบันได ซองกยูมาที่นี่เพราะแม่ใช้ให้เอาอาหารเย็นมาให้อูฮยอนหลังผ่านมื้ออาหารไปแล้วน้องชายข้างบ้านไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามคำชวน ซองกยูผลักประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะ เขาเดาเอาจากการที่บ้านค่อนข้างเงียบและมืดว่าพ่อแม่ของนัมอูฮยอนน่าจะยังไม่กลับบ้านและไอ้อ้วนน้องชายเขามันก็น่าจะทำการบ้านอยู่

แต่ซองกยูไม่คิดเลยว่าตัวเองจะเปิดประตูห้องนอนของนัมอูฮยอนเดินเข้าไปแล้วพบว่าน้องชายข้างบ้านกำลังอยู่ในห้องน้ำ และอาบน้ำอยู่โดยไม่ได้ปิดประตู โดยที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

เด็กหนุ่มใจเต้นผิดจังหวะกับภาพที่เห็นโดยไม่คาดฝัน นัมอูฮยอนยืนอยู่กลางห้องน้ำและกำลังเงยหน้าขึ้นให้สายน้ำจากฝักบัวรินลงบนร่างกาย อีกฝ่ายหันหน้าเข้าหากำแพง ดังนั้นภาพที่ซองกยูเห็นจึงมีแค่ช่วงหลังเปลือยเปล่าที่ถูกสายน้ำจากฝักบัวไหลผ่านผิวกายขาวจัดนั้นลงไป จนถึงสะโพกเล็กและช่วงขาเพรียว

“นัมอูฮยอน…”

เสียงที่ออกจากปากคิมซองกยูไม่อาจพูดได้เลยว่าเป็นการเรียก เพราะมันดังอยู่ที่ริมฝีปากเพียงแค่การกระซิบ เด็กหนุ่มเบือนสายตาจากภาพที่เห็น เขาเดินออกไปปิดประตูห้องไว้เหมือนเดิมก่อนที่จะหันหลังพิงประตูแล้วเงยหน้าขึ้นมองเพดาน

ภาพนั้นยังคงอยู่ในสายตา…

ภาพนัมอูฮยอนที่เปลือยเปล่าอยู่ท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัวยังอยู่ในสายตาคิมซองกยูและเด็กหนุ่มก็ไม่สามารถผลักภาพนั้นออกไปจากความคิดของตัวเองได้ เช่นเดียวกับที่ไม่สามารถควบคุมหัวใจที่เต้นรัวของตัวเอง

แม้ว่าจะหลับตาลงและเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ภาพนั้นก็ยังคงอยู่ในสายตา

ความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นก็เช่นกัน …

ซองกยูยืนอยู่หน้าห้องจนกระทั่งเสียงฝักบัวหยุดไหลแล้วรอจนแน่ใจว่าอูฮยอนสวมเสื้อผ้าแต่งตัวเรียบร้อยแล้วจึงเปิดประตูเข้าไปในห้องส่วนตัวของน้องชายอีกครั้ง

“เอ้า พี่กยู มึงมาตั้งแต่เมื่อไรอะ”

“ก็มึงเพิ่งเห็นมะ เพิ่งเห็นก็แสดงว่ากูเพิ่งมา ไม่ได้มาตั้งแต่บ่ายหรอก ตอนนั้นกูอยู่โรงเรียน” พี่ชายกลบเกลื่อนความผิดปกติของความรู้สึกตัวเองด้วยการพูดจากวนประสาทอย่างที่อูฮยอนคุ้นเคยดี แต่หากน้องชายจะสังเกตสักนิด แววตาของคิมซองกยูไม่ได้มีแววสนุกสนานอย่างที่เคยเป็นเสมอเวลาที่เย้าแหย่น้องชายของตัวเองเลย

“ถ้าพี่จะเดินจากบ้านมาถึงนี่เพื่อกวนตีนกูมึงกลับไปเลยก็ได้นะ” คนอายุน้อยกว่าทำหน้าบึ้งใส่

“กินข้าวยัง”

“ยัง พ่อกับแม่ยังไม่กลับ”

“ก็ชวนไปกินข้าวที่บ้านแล้วไง”

“ลืมอ่ะ เพิ่งทำการบ้านเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำเนี่ย เออ แต่พี่มึงพูดถึงข้าวเย็นแล้วก็หิวอ่ะ ข้าวหมดยัง”

“หมดแล้ว แต่ถึงยังไม่หมดกูก็ไม่ให้มึงกินหรอก” ซองกยูพูดปนหัวเราะเพราะเขาเอาข้าวเย็นที่แบ่งมาให้อูฮยอนวางไว้ในห้องครัวเรียบร้อยแล้วก่อนที่จะเดินขึ้นมาชั้นสอง

“เดี๋ยวกูไปต้มรามยอนกินก็ได้ ไม่ง้อหรอก เหอะ” เจ้าของห้องทำปากยื่นใส่ก่อนที่จะเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อฟังเพลงในขณะที่ซองกยูนั่งพิงขอบเตียงมองอูฮยอนอยู่เงียบ ๆ แต่แล้วเห็นอะไรบางอย่างเข้าก็อดไม่ได้

“สระผมแล้วก็เช็ดหัวให้แห้งดิ๊ เดินหัวเปียกตากแอร์อยู่ได้ เดี๋ยวก็เป็นหวัดอีก โตป่านนี้แล้วยังโง่อีกนะมึงอ่ะ” คำพูดนั้นมาพร้อมกับผืนผ้าขนหนูใกล้มือที่ซองกยูโยนไปโปะลงบนศีรษะนัมอูฮยอนพอดีพอดี

“เป็นหวัดก็เรื่องกูเหอะน่า รูจมูกกู” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่อูฮยอนก็ยังทำตามที่ซองกยูบอกแต่โดยดี เด็กหนุ่มใช้ผ้าขนหนูเช็ดศีรษะก่อนที่จะนึกถึงเรื่องสำคัญที่ยังไม่ได้พูดกับคิมซองกยูให้รู้เรื่อง

“พี่กยู…” เสียงเรียกนั้นมีความกังวลใจบางอย่างที่คนถูกเรียกสัมผัสได้ อูฮยอนมองสบตาอีกคู่ที่เขาเคยชินกับการมองเห็นมันมานับสิบปี แววตาของคิมซองกยู ที่อูฮยอนคุ้นเคยดี รองจากแววตาของตัวเอง

“ถ้ากูเล่าอะไรให้ฟัง พี่มึงจะว่าอะไรกูไหม” อูฮยอนถามออกไปอย่างไม่แน่ใจเลยว่าสิ่งที่ตัวเองจะได้กลับมาจากซองกยูคืออะไร แต่พวกเขาสองคนไม่เคยมีอะไรปิดบังซึ่งกันและกันอยู่แล้ว

“อะไร”

“คือ…”

“ทำไม มึงอึกอักมาตั้งแต่เย็นแล้วนะ จะพูดอะไรก็พูดมาดิ”  

“คือ…”

“…”

“ช่วงนี้กูกำลังเริ่มคุย ๆ กับคน ๆ หนึ่งอยู่” คำบอกเล่าของอูฮยอนไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไรสำหรับหนุ่มน้อยในวัยอย่างพวกเขาที่มีความสนใจต่อเรื่องความรัก เพียงแต่ซองกยูไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่ตัวเองได้ยินคำพูดนี้จากปากคนที่อยู่ตรงหน้า

หรือจะพูดให้ถูกก็คือซองกยูไม่คิดว่าอูฮยอนจะมีแฟน หรือแม้แต่ตัวเองจะมีใคร

มันคือสิ่งที่ซองกยูไม่เคยนึกถึงมาก่อนเลย

“แล้วก็…”

“…”

“กูว่าจะเดินไปกลับโรงเรียนกับเขา หลังจากนี้เราสองคนก็คงต้องต่างคนต่างไปโรงเรียนอ่ะ”

“…”

“ถ้าเป็นแบบนั้นพี่จะโกรธกูมั้ย”

สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคือความเงียบจนคนถามหน้าเสีย

“พี่ซองกยู มึงโกรธกูเหรอ”

เสียงหัวเราะดังออกมาจากปากของคนที่ถูกถามด้วยประโยคนั้น คิมซองกยูหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นจนอูฮยอนทำหน้างง

ไอ้พี่บ้านี่มันไม่ได้โกรธเขาหรอกเหรอ แถมหัวเราะซะดังขนาดนั้นการที่อูฮยอนมีคนมาคุยด้วยนี่มันตลกมากหรือไง ไอ้พี่เวร

“พี่ไม่โกรธกูเหรอ”

“กูจะโกรธมึงทำไมกับเรื่องมึงจะมีแฟนเนี่ยห๊ะ ไอ้อ้วน” เสียงห้าวพูดติดตลก เขายังคงหัวเราะอย่างขบขัน และท่าทางแบบนั้นมันก็ทำให้คนเห็นใจชื้นขึ้นบ้าง “มึงมีแฟนเดินไปกลับโรงเรียนด้วยก็ดี กูจะได้ไม่ต้องไปกลับกะมึง แล้วก็ไม่ต้องถูกมึงแย่งของกินอีก”

“ไอ้เหี้ยพี่กยู นี่มึงห่วงแค่นี้ใช่มะ”

“เออ คิดแค่นี้แหละ แล้วจะทำไม” ซองกยูยักไหล่อย่างกวนประสาท “แต่แฟนมึงอะใคร พี่รู้จักมั้ย”

“ฮื้อ เขาไม่ใช่แฟน กูบอกว่าเพิ่งคุย ๆ กันไง”

“มึงเอาอะไรไปหลอกให้เขามาคุยกับมึงวะ อูฮยอน ยาเสน่ห์เหรอ”

“พี่กยู มึงกวนตีนละ กูไม่น่าเล่าให้มึงฟังเลย”

ถ้าเลือกได้ซองกยูก็คงไม่อยากได้ยินเรื่องนี้เหมือนกัน

“กูไปดีกว่า แม่ให้กูเอาข้าวเย็นมาให้มึง อยู่ในครัวน่ะ กินซะ หิวไม่ใช่ไง กูจะกลับบ้านไปเล่นเกมล่ะ”

“เล่นห้องกูก็ได้” อูฮยอนชวนในสิ่งที่ทำด้วยกันอยู่เสมอ แต่ไม่รู้เพราะอะไรที่วันนี้ซองกยูคิดว่าตัวเองไม่อยากอยู่ใกล้กับนัมอูฮยอนเลย อย่างน้อยก็ในตอนนี้

“ฮึ ไม่เอาอ่ะ กูเบื่อหน้ามึง จะไปเล่นเกมแล้วนอน”

“ไอ้พี่ซองกยู มึงพูดดี ๆ กับกูบ้างจะตายหรือไง ทำไมมึงพูดดีกับกูบ้างไม่ได้เลย” น้องชายหยิบหมอนใบเล็กขว้างหัวคนที่กำลังจะเปิดประตูออกจากห้องไป

“พี่กยู เดี๋ยวดิ”

“…”

“พี่มึงไม่โกรธกูแน่นะ”

ถ้าอูฮยอนจะมีความสามารถพิเศษมองเห็นสิ่งที่อยู่ในแววตาของคนที่หันหลังให้ได้ คนเป็นน้องชายคงรู้ได้ไม่ยากเลยว่าความรู้สึกของซองกยูห่างไกลจากคำว่า ‘โกรธ’ มากนัก

“กูจะเอาอะไรไปโกรธมึง อูฮยอน”

นั่นสินะ ซองกยูจะเอาอะไรไปโกรธน้องชายข้างบ้านของตัวเองกับการเปลี่ยนแปลงระหว่างพวกเขาที่เริ่มขึ้น ในเมื่อตอนนี้เพียงแค่การหาเหตุผลมาตอบตัวเองซองกยูยังไม่รู้เลยว่าทำไมเขาถึงรู้สึกทั้งผิดหวังและเสียใจเมื่อรู้ว่าอูฮยอนกำลังจะมีใครอีกคนที่มาอยู่ใกล้ชิดแทนซองกยูที่เคยเป็นคนเพียงคนเดียวที่อยู่ข้าง ๆ นัมอูฮยอน ‘น้องชายข้างบ้าน’ ของตัวเองตลอดมา

TBC 

ตอนเก่า ๆ มีคนคอมเมนต์ให้ด้วย ขอบคุณมากค่าา จริงๆน่าจะมีแท็กฟิคนะแต่คิดไม่ออกเลยปล่อยไป ตอนแรกลังเลมากว่าจะใช้แท็ก #พี่มึงกับน้องมัน แต่มีน้องมาเตือนว่ามันไม่สุภาพกับพี่กยูกับเมนเลย เออ ไม่เอาดีกว่า ไม่ทงไม่แท็กละ 555 ถ้าใครอยากบอกอะไรก็คอมเมนต์ไว้ได้ หรือไปแท็กไว้ในแท็กฟิคสั้นเราก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากที่เข้ามาอ่านกัน เรื่องนี้พล็อตแบบพื้นฐานปกติธรรมดาสามัญมาก แต่ตอนหน้าจะมีตัวละครอีกคนเพิ่มมา ได้โปรดต้อนรับเขาอย่างอบอุ่นด้วยนะคะ 555 เจอกันพะนี้ค่ะ 

B
E
R
L
I
N
?