(fic) Sunggyu x Woohyun ★ Kiss Me Slowly #ข้างบ้านกยูอู

ตอนที่ 24 : EP24 : สิ่งที่เห็น

Kiss Me Slowly

 (Sunggyu x Woohyun)

Genre: AU School-Life

Rate: PG-13

EP24 – สิ่งที่เห็น

ซองกยูมาที่อพาร์ตเมนท์ของไอ้แอลเพื่อนรักที่เขามาที่นี่บ่อยราวกับเป็นบ้านหลังที่สองของตัวเอง แต่ครั้งนี้มันต่างไปจากเดิมก็ตรงที่เป้าหมายของเขาไม่ใช่ห้องของคิมมยองซู แต่มันเป็นอีกห้องบนชั้นที่สองเหนือจากนั้นที่เด็กหนุ่มปากร้ายเพิ่งได้รับคำตอบมาจากคิมแจฮวานผ่านทางแอพลิชั่นสนทนาเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน นับว่าหมอนั่นมีความสามารถในการตามสืบเรื่องของแฟนเก่าตัวเองดีพอใช้ เพราะดูเหมือนแจฮวานจะรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับฮวังมินฮยอนไปซะหมดไม่ว่าจะเรื่องอะไร

แต่มันก็ไม่เห็นจะแปลก เมื่อคิมซองกยูยังรู้ทุกอย่างของนัมอูฮยอนเลยทั้งที่เขากับไอ้อ้วนนั่นไม่เคยแม้แต่จะเป็นแฟนกัน

“ช้าฉิบหายเลย นี่ลิฟต์หรืออะไรวะ” คนปากร้ายบ่นอย่างหงุดหงิดพลางกระแทกนิ้วเรียกลิฟต์ซ้ำ ๆ อย่างไม่ทันใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าห้องของไอ้ตี๋ร้านข้าวมันไก่ที่เรียกอยู่ชั้นหก ซองกยูคงวิ่งขึ้นบันไดไปแล้วด้วยความร้อนใจ แม้ความร้อนใจที่ว่านั่นอาจไม่ทำให้อะไรเปลี่ยนแปลงไปได้แล้วก็ตาม

อูฮยอนหายไปทั้งคืนกับฮวังมินฮยอน ด้วยสถานะของสองคนนั่นและเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อวานซองกยูไม่อยากคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างในค่ำคืนที่ผ่านมา แต่อย่างน้อยเด็กหนุ่มก็หวังว่าความเป็นคนดีของฮวังมินฮยอนจะทำให้ไอ้หมอนั่นไม่แตะต้องนัมอูฮยอนหรือไม่น้องชายข้างบ้านของเขามันก็คงไม่ยอมให้ทำแบบนั้น

แม้ว่านั่นมันจะเป็นเรื่องส่วนตัวที่ซองกยูไม่มีสิทธ์แม้แต่นิดเดียวจะไปก้าวก่าย แต่เขาก็ยังหวัง และภาวนาว่าเขาจะไม่ต้องเสียนัมอูฮยอนไป

ทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยพยายามที่จะทำอะไรให้ได้เด็กคนนั้นมาเป็นของตัวเองด้วยซ้ำ

“ช้าฉิบหายเลย เร็ว ๆ หน่อยดิ” เสียงห้าวบ่นคำพูดเดิมซ้ำอีกครั้ง และเมื่อลิฟต์มา เขาก็ไม่รอช้าเลยที่จะถลันตัวเข้าไปแล้วกดไปที่ชั้นหกอย่างเร่งร้อน

ไม่ว่าจะอะไรทั้งหมดจะเกิดขึ้นก็ตาม ขออย่างเดียวให้อูฮยอนปลอดภัย  ส่วนมันจะอยู่กับคนที่มันรักในสภาพไหนและมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง นั่นมันเป็นสิ่งที่เหนือการควบคุมของคิมซองกยูได้จริง ๆ

มินฮยอนวางมือจากแก้วโกโก้ที่เพิ่งชงเสร็จ ถ้วยกระเบื้องเคลือบใบนั้นถูกวางลงบนโต๊ะกระจกตัวกลมในห้องนั่งเล่นก่อนที่เด็กหนุ่มจะเดินเข้าไปในห้องนอน ร่างเล็ก  ๆ ที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนายังหลับสบายอยู่และไม่มีท่าทีว่าจะตื่น ซึ่งนั่นมันก็ไม่แปลกอะไรเมื่อมองย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ บางทีนัมอูฮยอนอาจะหลับไปถึงช่วงบ่ายก็เป็นไปได้ ดีแล้วที่วันนี้พวกเขาเลือกที่จะโดดเรียนทั้งสองคน

ส่วนโกโก้ที่ชงไว้ ก็สงสัยว่ามินฮยอนจะต้องจัดการเสียเอง กำลังหิวอยู่พอดี

กิ๊งก่อง กิ๊งก่อง กิ๊งก่อง …

เสียงกดกริ่งที่ดังขึ้นสามทีซ้อนบ่งบอกว่าผู้ที่กดคงไม่ใช่คนใจเย็นหรืออดทนรอเก่งสักเท่าไร มินฮยอนขมวดคิ้วอย่างนึกสงสัยว่าใครมาที่บ้านเขาในเวลาที่เช้าขนาดนี้แถมยังเป็นวันธรรมดา แต่ในนาทีต่อมาเด็กหนุ่มก็ได้คำตอบ

และมินฮยอนคิดว่ามันน่าจะเป็นคำตอบที่ถูกด้วย

สองขายาว ๆ ก้าวไปเปิดประตูและมันก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ

“น้องกูอยู่ที่ไหน”

“ถ้าน้องนายที่ว่าหมายถึงนัมอูฮยอน แฟนของฉัน…” มินฮยอนพูดยังไม่ทันจบ สองมือของเด็กหนุ่มผู้มาเยือนก็คว้าเข้าที่คอเสื้อนอนของผู้เป็นเจ้าของสถานที่

“มึงอย่ามาลีลา มินฮยอน น้องกู… นัมอูฮยอนอยู่ที่นี่ใช่ไหม”

“นายคิดว่าฉันจะเป็นแฟนที่แย่ขนาดปล่อยให้คนที่ตัวเองรักอยู่คนเดียวในช่วงเวลาแบบเมื่อคืนนี้อย่างนั้นเหรอ คิมซองกยู”

คำพูดของมินฮยอนไม่ได้หยาบคายหรือมีอะไรสักคำที่เป็นการต่อว่าซองกยูเลย แต่เด็กหนุ่มปากร้ายรู้สึกว่าตัวเองโดนหมัดหนัก ๆ อัดเข้าที่หน้าก็ว่าได้ตอนฟังประโยคนี้

นั่นสินะ มินฮยอนต้องดูแลนัมอูฮยอนคนที่มันรักในช่วงเวลาที่เลวร้ายแบบเมื่อคืนนี้เป็นอย่างดีอยู่แล้ว

ไม่มีใครเหมือนคิมซองกยูหรอกที่ดีแต่ทำให้ไอ้อ้วนนั่นเสียใจ

“…”

ซองกยูสูดลมหายใจเข้าปอด โอเค เขาจะพยายามใจเย็น แม้ว่ามันจะทำได้ยาก  แต่เขาก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาเรื่องต่อยตีกับฮวังมินฮยอนแล้วลากไอ้อ้วนนั่นกลับบ้านไป เขาจะมามันกลับบ้านตามที่รับปากกับแม่มันแล้วก็แม่ของตัวเองไว้ ก็แค่นั้น

ส่วนเรื่องที่นอกเหนือจากนั้น มันคงสายไปจนซองกยูเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว

“กูมาหาอูฮยอน น้องกูอยู่กับมึงใช่ไหม” มือที่กระชากคอเสื้ออยู่ลดลง เช่นเดียวกับคำพูดที่คลายความแข็งกร้าวลงไปมาก

“นอนอยู่ในห้อง นายเข้ามาก่อนสิ”

เมื่ออีกคนมาดี ฮวังมินฮยอนก็ไม่จำเป็นอะไรที่ต้องร้ายกลับไป ผู้เป็นเจ้าของสถานที่เปิดประตูให้กว้างขึ้น รอให้พี่ชายข้างบ้านของนัมอูฮยอนก้าวเข้ามาแล้วจึงปิดประตู ซองกยูเดินเข้าไปหยุดอยู่กลางห้อง เขารู้สึกถึงอาการใจหายเล็ก ๆ ของตัวเอง เมื่อความจริงในตอนนี้ที่หัวใจรับรู้และสมองต้องยอมรับก็คือน้องชายข้างบ้านของเขา นัมอูฮยอนอยู่ใน ‘ที่’ ของฮวังมินฮยอนแฟนมัน คนที่สามารถดูแลมันได้ดีกว่าที่พี่ชายข้างบ้านอย่างซองกยูเป็นร้อยเท่า

“มีอะไรก็ว่ามา”

“กูมารับอูฮยอนกลับบ้าน แม่มันเป็นห่วงอยู่ที่มันหายไป มันไม่เป็นไรใช่ไหม”

มินฮยอนถอนหายใจ เขาลืมเรื่องนี้ไปสนิท เมื่อคืนด้วยความที่มีหลายเรื่องเกิดขึ้น ทั้งเขาและอูฮยอนก็เลยลืมคิดไปว่าควรจะบอกที่บ้านไว้จะได้ไม่เป็นห่วงกัน

“ขอโทษด้วยแล้วกันที่ไม่ได้บอกอะไรไปเลย ลืมไปว่าที่บ้านอูฮยอนจะเป็นห่วง”

“ตกลงว่ามันไม่เป็นไรใช่ไหม” ซองกยูถามย้ำคำเดิมในสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา

“นอกจากร้องไห้หนักไปหน่อยก็ไม่ได้เป็นอะไร ตอนนี้หลับอยู่ เดี๋ยวจะไปเรียกให้ กลับบ้านก็ดี ที่บ้านอูฮยอนจะได้ไม่เป็นกังวล”

ถ้าหากว่าซองกยูจะมีความละเอียดอ่อนกว่านี้สักนิดเด็กหนุ่มปากร้ายคงนับถือน้ำใจของฮวังมินฮยอนในแง่ที่ว่าอีกฝ่ายเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่เก็บนัมอูฮยอนไว้กับตัวเองด้วยการกันท่าบอกซองกยูว่า ‘เดี๋ยวฉันพาไปส่งบ้านเอง’ หรืออะไรทำนองนั้น

แต่บางทีที่ซองกยูไม่สามารถคิดและทำแบบนั้นได้ มันอาจเป็นว่าสายตาของเขาเหลือบไปเห็นบางอย่างที่ถูกทิ้งอยู่ในถังขยะใบเล็กที่วางอยู่ข้างโซฟาเสียก่อน

กล่องใส่ถุงยางอนามัยที่เปิดออกแล้วในถังขยะใบนั้น

น้องชายข้างบ้านของเขากับคนรักของมันเมื่อคืนนี้ …

คงไม่มีอะไรให้ซองกยูสงสัยอีกต่อไปแล้ว

“ขอบใจ…” เด็กหนุ่มปากร้ายเกือบจำเสียงของตัวเองไม่ได้ และมินฮยอนก็ดูจะประหลาดใจที่ได้ยินคำขอบคุณจากปากซองกยู แต่เมื่อเหลือบสายตามองตามสายตาของซองกยู เขาก็คิดว่าตัวเองพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้น

แต่มันไม่ใช่ความจำเป็นที่ฮวังมินฮยอนต้องพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง

“รอหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวไปปลุกอูฮยอนให้ นั่งดูทีวีไปก่อนก็ได้”

คำพูดนั่นไม่ได้โอ้อวดหรือแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอะไรเลย แต่คำว่า ‘เดี๋ยวไปปลุกอูฮยอนให้’ กลับทำให้ซองกยูเจ็บไปหมดทั้งใจเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอกและกำลังพ่ายแพ้ยับเยิน

เขาเสียนัมอูฮยอนไปแล้วอย่างแท้จริง

เสียคนที่ตัวเองรักไปให้คนที่ดีกว่าเขาทุกอย่างแบบฮวังมินฮยอน

ซองกยูไม่ใช่คนที่อยู่ใกล้ไอ้อ้วนนั่นที่สุดอีกต่อไปแล้ว

ไม่มีน้องชายข้างบ้านผู้เป็นที่รักของคิมซองกยูอีก

มีแต่นัมอูฮยอน คนรักของฮวังมินฮยอนอย่างแท้จริง …

แจฮวานไม่รู้ว่าตัวเองตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่มาที่นี่ และก็ไม่แน่ใจเลยด้วยว่ากำลังทำอะไรอยู่และจะทำแบบนี้ให้ได้อะไรข เขากับคิมซองกยูจบการสนทนากันทางแชตเมื่อไม่นานนี้ เพื่อนรุ่นพี่ของเขากำลังไปที่ห้องของฮวังมินฮยอนเพื่อพาน้องชายข้างบ้านของตัวเองกลับบ้าน ส่วนแจฮวานพอรู้ตัวก็มายืนอยู่หน้าลิฟต์ของอพาร์ตเมนท์ของฮวังมินฮยอนและกำลังจะขึ้นไปหาอดีตคนรัก

เพื่ออะไรกันนะ กำลังทำอะไรอยู่ และแจฮวานต้องการอะไรกันแน่

นั่นคือสิ่งที่เด็กหนุ่มถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาแต่ยังหาคำตอบไม่ได้และสุดท้ายที่แจฮวานทำก็คือการกดลิฟต์แล้วก้าวเข้าไป โดยมีจุดหมายอยู่ที่ห้องพักของอดีตคนเคยรักอย่างฮวังมินฮยอน

ซองกยูมองคนที่เดินนำอยู่เบื้องหน้า นัมอูฮยอนกับเขาเพิ่งออกมาจากห้องพักของฮวังมินฮยอนและกำลังจะกลับบ้าน ไม่มีใครพูดอะไรออกมา พวกเขาไม่พูดจากันและเบือนหน้าหนีไปคนละทางเมื่อแรกพบราวกับต่างฝ่ายต่างเข้าหน้ากันไม่ติด

ก็แน่อยู่แล้วที่ต้องเป็นแบบนี้

ซองกยูปล่อยให้คนเป็นน้องเดินนำหน้าไป ทั้งที่มีหลายสิบประโยคอยู่ในใจและอยากพูดอยากบอกกับมัน แต่ซองกยูก็ยังคงเป็นคิมซองกยูคนแข็งกระด้างที่ไม่เคยแสดงอะไรออกมาสมกับที่อูฮยอนเคยต่อว่าพี่ชายของเขาเป็นคนใจดำ

แต่อูฮยอนไม่รู้หรอกว่าคนใจดำที่มันเรียกกำลังหัวใจสลายแค่ไหนเพราะเรื่องระหว่างเรา

ในที่สุดพวกเขาสองคนก็มาถึงบ้าน พ่อกับแม่อูฮยอนรออยู่ในบ้าน พวกท่านไม่ใช่ผู้ใหญ่เข้มงวดหัวโบราณอะไรกับการที่ลูกชายคนเดียวจะไปค้างบ้านเพื่อนหรืออะไรประมาณนั้น แค่นัมอูฮยอนกลับมาอย่างปลอดภัย ดูแลตัวเองได้ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรอีก

แต่คนที่ดูเหมือนจะมีปัญหา น่าจะเป็นคิมซองกยู

“มึงส่งกูแค่นี้ก็พอ” อูฮยอนพูดอย่างเย็นชา หนุ่มน้อยไม่ได้หันมองมา แต่ก็รู้สึกได้ว่าซองกยูกำลังจะเดินตามเข้าไปในบ้าน อีกฝ่ายอาจจะอยากไปช่วยอูฮยอนพูดกับแม่หรืออะไรก็ตามแต่ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

“ไม่ต้องเข้าไปในบ้านหรอก”

“แต่…” ซองกยูทำท่าจะแย้ง แต่อูฮยอนก็ปิดประตูแห่งการโต้แย้งทุกทางของเขาด้วยการหันมองมา แววตาที่มอง ‘พี่ชายข้างบ้าน’ ของตัวเองทั้งเย็นชาและห่างเหินราวมองคนแปลกหน้าที่อูฮยอนจะไม่มีวันจะเฉียดไปใกล้อีก

ซึ่งก็สมกันดีกับคำพูดที่ตามมาหลังจากนั้น

“และจากนี้ไปก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู ไม่ต้องมาเจอหน้ากัน เพราะว่ากูไม่อยากเห็นหน้ามึงอีกแล้ว คิมซองกยู”

TBC

สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่คิด หรือเปล่านะ ฮิๆๆ ไม่รู้ด้วยละคะ เห็นยังไงเราก็ว่าไปอย่างงั้น เราไม่รู้เราไม่ใช่คนแถวนี้ เราแค่ผ่านมา #อะไรมึง ขอให้อ่านตอนนี้กันอย่างมีความสุขนะคะ แม้ว่าคนอ่านอาจจะด่าเราอยู่ในใจว่าอีบ้าและอยากเอาระเบิดมาปาหน้าเราแต่ก็ขอให้อ่านฟิคกันอย่างมีความสุขนะคะ ฮิๆๆ เจอกันใหม่วันพะนี้ ฝากแท็ก #ข้างบ้านกยูอู ด้วยเน่ออ ขอบคุณทุกคนมาก ๆ ด้วยรัก จากจั่ยเลยค่ะ 

B
E
R
L
I
N
?