ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Character Chapter : รินะ ยูกิวาราชิ
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าวิ่งอย่างรวดเร็ว บนท้องถนนยามราตรีของนครโตเกียว ที่ซึ่งสว่างสไวไปด้วยไฟยามค่ำคืน หญิงสาวผมสีเทาอ่อนคู่กับดวงตาสีฟ้าคราม วิ่งหลบเข้าไปในตรอกซอยแห่งหนึ่ง เธอใช้มือกุมหน้าอกฝั่งซ้ายของเธอไว้ด้วยความเหนื่อย และค่อยๆถอยหลังเข้าซอยไปเรื่อยๆ ทำให้ร่างของเธอค่อยๆจางลงไปในความมืด
" ฉันรู้นะว่านายตามฉันมา ออกมาให้ว่องเลย "
หญิงสาวจ้องมองไปในที่มืดด้วยดวงตาที่เบิกโพลง ดวงตาสีฟ้าค่อยๆเรื่องเเสงราวกับมีหลอดไฟอยู่ภายใน เธอค่อยๆกวาดตามองไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ที่ๆหนึ่ง บนฟากฟ้าสีดำ บางสิ่งบางอย่างค่อยๆชโลมตัวลงมา ปีกสีดำที่กว้างใหญ่บดบังจนไม่สามารถเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนได้ด้วยขนาดที่ใหญ่โตมโหฬาลของมันทำให้มันไม่สามารถเหยียบบนพิ้นโลกได้
" เจ้าตามหาข้าด้วยเหตุอันใด แม่หนู ข้ารู้ว่าเจ้านะไม่ได้บังเอิญเห็นข้าแน่นอน "
นกยักษ์พูดพลางกระพรือปีก ที่ใหญ่และกว้างของมันอย่างช้าๆ ก่อให้เกิดลมบางๆเย็นสบาย หญิงสาวเองเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายรู้จุดประสงค์เธอจึงไม่รอช้า
" รู้ก็ดีแล้ว ฉันเป็นผู้ครอบครองพลังของธาตุน้ำ ฉันรู้ว่านายน่ะเป็นปีศาจแห่งลม ตำนานของนายเกิดขึ้นในอาหรับดินแดนที่ร้อนระอุนั่นนะ "
" รู้ดีนี่ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่จุดประสงค์ของเจ้า รีบๆพูดมาเถิด ข้าจำต้องบินไปรอบโลก เพื่อให้โลกเกิดความสมดุลด้านลม "
" ....ฉันอยากให้นายมาเป็นธาตุน้ำของฉันแทน.... "
" จะให้ข้าไปอยู่ใต้อาณัติของเจ้างั้นรึ? หึ แล้วยังข้ามธาตุด้วยนะ ข้าว่าเจ้าไปคิดให้ดีก่อนเถอะ โลกนี้ยังมีตำนานอีกนับร้อยๆที่ธาตุน้ำเป็นเจ้าของได้ แต่หนึ่งในนั้น ไม่ใช่ข้า แม่หนูธาตุน้ำ... "
นกยักษ์สีดำใหญ่ค่อยๆยกตัวออกจากบริเวณที่หญิงสาวยืนอยู่ ปีกทั้งสองค่อยๆสร้างลมที่แรงขึ้นจนสิ่งของเหล่านั้นเริ่มหล่นและกลิ้งไปทั่ว
" ไม่ยอมให้หนีหรอกน่า!! น้ำ • คลื่นน้ำทลายศูนย์ !! "
คลื่นน้ำขนาดกลางพุ่งขึ้นมาจากผืนดิน กระแทกกับปีกของนกยักษ์อย่างแรง จนทำให้มันเสียสูญและลดเพดานบินที่ต่ำลงมาในระดับที่เธอสามารถกระโดดเข้าไปปะทะด้วยได้
" อย่าได้ใจไปหน่อยเลยน่า!!! "
พายุลมที่เชี่ยวกราดดั่งสว่านเกิดขึ้น 2 ลูกจากการที่นกยักษ์กระพรือปีกด้วยความแรง คราวนี้ความกลลาหลเริ่มก่อขึ้นที่ตัวเมือง บ้านเมืองถูกทำลายเป็นแนวกว้างเพราะพายุยักษ์ 2 ลูกนั้น ผู้คนต่างพากันตกใจและวิ่งหนีกันอลหม่าน
" ชิ เกิดขอบเขตแล้วแฮะ "
" หึ จงโทษตัวเองซะ ที่บังอาจมาลองดีกับตำนานแห่งอาหรับอย่างข้า "
" อย่าได้ใจไปหน่อยเลยน่า ไอ้ลมปาหี่พันเนี้ย เดี๋ยวเดียวก็จบแล้ว!!! "
หญิงสาวลงมายืนกับพื้นด้วยท่าทีที่มันคง เธอกางแขนออก 2 ข้างพร้อมๆกับที่ตาของเธอเริ่มเปล่งแสงสีฟ้าอีกครั้ง บรรยากาศรอบข้างของเธอค่อยๆเย็นลง จากลมที่กรรโชคให้ของไปมา เริ่มกลายเป็นลมหนาว ที่พัดพาน้ำแข็งไปเกาะทุกสิ่ง ที่มันพัดผ่าน
" อันล็อค ◘ เจ้าหญิงหิมะ!!! "
มือขาวซีดค่อยๆยื่นออกมาจากข้างหลังของหญิงสาวและโอบตัวเธอไว้ แม้มองดูไกลๆคงจะคิดว่านั่นเป็นตุ๊กตาแน่ๆ แต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่ เธอคนนี้กำลังขยับตัวเรื่อยๆ ผิวสีขาวของเธอนั้น ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกิโมโน แต่แล้วทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น ผู้ที่พบเห็นต่างต้องตกใจกลัวกันทุกคน เพระาไม่เพียงแค่ผิวเท่านั้นที่ขาว แต่กระทั่งลูกตาของเธอ ก็ขาวโพลนไปด้วย จะมีก็แต่ปากและผมที่เป็นสีดำ
" นั่นมัน!! ยูกิฮิเมะ แห่งดินแดนอาทิตย์อุทัย .... เจ้านั่นเรียกออกมารึ!? "
ขณะที่มัวแต่ตะลึงนั่นเอง นกยักษ์แห่งดินแดนอาหรับก็พลาดท่า กระแทกเข้ากับตึกที่ถูกน้ำแข็งเกาะจนหนา และได้ล่วงลงมาในที่สุด
" หึๆ ว่าไงล่ะ มีอะไรจะเสั่งเสียอีกมั้ย "
หญิงสาวมองหน้าอย่างเย้ยหยั่นและใช้เท้าเหยียบหัวของนกยักษ์ตนนี้ไว้ เธอจ้องมองไปที่ตาของมัน ที่แสดงถึงอาการเจ็บปวดเต็มที่
" ...ข้าพลาดท่าไปแล้ว จะกำจัดก็กำจัดไปสิ จะยื้อให้ข้าอยู่อย่างนี้ไปเพื่ออะไร "
ทันทีที่หญิงสาวได้ยินคำตอบ เธอก็แสยะยิ้มออกมาอย่างน่าขนลุก หญิงสาวยกเท้าออกจากหัวของนกตัวนั้น แล้วก็เดินจากไปพร้อมๆกับไอเย็น นั่นทำให้นกยักษ์ตนนั้นตกใจเป็นอย่างมาก จึงไม่รอช้าที่จะถามออกไป
" เดี๋ยวสิ!? ทำไมเจ้าไม่ฆ่าข้าทิ้งซะล่ะ อย่ามาดูถูกกันนะ !!"
หญิงสาวหยุดฝีเท้าลงไปครู่หนึ่งก่อนจะทิ้งคำพูดไว้เเละเดินต่อไป
" ....หุบปากแล้วใช้พลังของนายสร้างเมืองคืนซะ เจอกันคร้งหน้า ฉันไม่เอานายไว้แน่.... "
" ...งั้นเจ้าชื่ออะไร "
หญิงสาวมองหน้านกยักษ์นั่นอีกครั้ง แล้วก็ยิ้มมุมปาก
" รินะ จากยูกิวาราชิ ผู้ครอบครองธาตุน้ำ "
" ข้า รุค แห่งดินแดนอาหรับ ถ้าเจอกันคราวหน้า ข้าจะสังหารเจ้าทิ้งซะ "
" ถ้านายคิดว่านายทำได้น่ะนะ ก็ลองดู ไปล่ะ "
ทันทีที่หญิงสาวจากไป รุคก็ค่อยทำตามคำที่เธอขอไว้ ลมอ่อนๆถูกโบกขึ้นมาจากพื้น โดยลมเหล่านั้นมีละอองเเสงสีทองเล็กๆปนมาด้วย สิ่งใดที่ลมนี้พัดผ่าน ก็ค่อยๆกลับเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง ทำให้ไม่นานนัก เมืองทั้งเมืองก็กลับเหมือนเดิม พร้อมๆกับรุคเองที่รักษษตัวพอที่จะบินต่อได้แล้วเช่นกัน
" รินะ ยูกิวาราชิ งั้นเหรอ ... หึ น่าสนใจดีนี่ "
ปีกอันกว้างใหญ่ของเขาสยายอีกครั้ง ทำให้ท้องฟ้ามืดดำกว่าเดิม และพอเริ่มกระพือ ลมก็เริ่มไหลเวียนอีกครั้ง.
Chapter 1 Finish
เสียงฝีเท้าวิ่งอย่างรวดเร็ว บนท้องถนนยามราตรีของนครโตเกียว ที่ซึ่งสว่างสไวไปด้วยไฟยามค่ำคืน หญิงสาวผมสีเทาอ่อนคู่กับดวงตาสีฟ้าคราม วิ่งหลบเข้าไปในตรอกซอยแห่งหนึ่ง เธอใช้มือกุมหน้าอกฝั่งซ้ายของเธอไว้ด้วยความเหนื่อย และค่อยๆถอยหลังเข้าซอยไปเรื่อยๆ ทำให้ร่างของเธอค่อยๆจางลงไปในความมืด
" ฉันรู้นะว่านายตามฉันมา ออกมาให้ว่องเลย "
หญิงสาวจ้องมองไปในที่มืดด้วยดวงตาที่เบิกโพลง ดวงตาสีฟ้าค่อยๆเรื่องเเสงราวกับมีหลอดไฟอยู่ภายใน เธอค่อยๆกวาดตามองไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ที่ๆหนึ่ง บนฟากฟ้าสีดำ บางสิ่งบางอย่างค่อยๆชโลมตัวลงมา ปีกสีดำที่กว้างใหญ่บดบังจนไม่สามารถเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนได้ด้วยขนาดที่ใหญ่โตมโหฬาลของมันทำให้มันไม่สามารถเหยียบบนพิ้นโลกได้
" เจ้าตามหาข้าด้วยเหตุอันใด แม่หนู ข้ารู้ว่าเจ้านะไม่ได้บังเอิญเห็นข้าแน่นอน "
นกยักษ์พูดพลางกระพรือปีก ที่ใหญ่และกว้างของมันอย่างช้าๆ ก่อให้เกิดลมบางๆเย็นสบาย หญิงสาวเองเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายรู้จุดประสงค์เธอจึงไม่รอช้า
" รู้ก็ดีแล้ว ฉันเป็นผู้ครอบครองพลังของธาตุน้ำ ฉันรู้ว่านายน่ะเป็นปีศาจแห่งลม ตำนานของนายเกิดขึ้นในอาหรับดินแดนที่ร้อนระอุนั่นนะ "
" รู้ดีนี่ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่จุดประสงค์ของเจ้า รีบๆพูดมาเถิด ข้าจำต้องบินไปรอบโลก เพื่อให้โลกเกิดความสมดุลด้านลม "
" ....ฉันอยากให้นายมาเป็นธาตุน้ำของฉันแทน.... "
" จะให้ข้าไปอยู่ใต้อาณัติของเจ้างั้นรึ? หึ แล้วยังข้ามธาตุด้วยนะ ข้าว่าเจ้าไปคิดให้ดีก่อนเถอะ โลกนี้ยังมีตำนานอีกนับร้อยๆที่ธาตุน้ำเป็นเจ้าของได้ แต่หนึ่งในนั้น ไม่ใช่ข้า แม่หนูธาตุน้ำ... "
นกยักษ์สีดำใหญ่ค่อยๆยกตัวออกจากบริเวณที่หญิงสาวยืนอยู่ ปีกทั้งสองค่อยๆสร้างลมที่แรงขึ้นจนสิ่งของเหล่านั้นเริ่มหล่นและกลิ้งไปทั่ว
" ไม่ยอมให้หนีหรอกน่า!! น้ำ • คลื่นน้ำทลายศูนย์ !! "
คลื่นน้ำขนาดกลางพุ่งขึ้นมาจากผืนดิน กระแทกกับปีกของนกยักษ์อย่างแรง จนทำให้มันเสียสูญและลดเพดานบินที่ต่ำลงมาในระดับที่เธอสามารถกระโดดเข้าไปปะทะด้วยได้
" อย่าได้ใจไปหน่อยเลยน่า!!! "
พายุลมที่เชี่ยวกราดดั่งสว่านเกิดขึ้น 2 ลูกจากการที่นกยักษ์กระพรือปีกด้วยความแรง คราวนี้ความกลลาหลเริ่มก่อขึ้นที่ตัวเมือง บ้านเมืองถูกทำลายเป็นแนวกว้างเพราะพายุยักษ์ 2 ลูกนั้น ผู้คนต่างพากันตกใจและวิ่งหนีกันอลหม่าน
" ชิ เกิดขอบเขตแล้วแฮะ "
" หึ จงโทษตัวเองซะ ที่บังอาจมาลองดีกับตำนานแห่งอาหรับอย่างข้า "
" อย่าได้ใจไปหน่อยเลยน่า ไอ้ลมปาหี่พันเนี้ย เดี๋ยวเดียวก็จบแล้ว!!! "
หญิงสาวลงมายืนกับพื้นด้วยท่าทีที่มันคง เธอกางแขนออก 2 ข้างพร้อมๆกับที่ตาของเธอเริ่มเปล่งแสงสีฟ้าอีกครั้ง บรรยากาศรอบข้างของเธอค่อยๆเย็นลง จากลมที่กรรโชคให้ของไปมา เริ่มกลายเป็นลมหนาว ที่พัดพาน้ำแข็งไปเกาะทุกสิ่ง ที่มันพัดผ่าน
" อันล็อค ◘ เจ้าหญิงหิมะ!!! "
มือขาวซีดค่อยๆยื่นออกมาจากข้างหลังของหญิงสาวและโอบตัวเธอไว้ แม้มองดูไกลๆคงจะคิดว่านั่นเป็นตุ๊กตาแน่ๆ แต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่ เธอคนนี้กำลังขยับตัวเรื่อยๆ ผิวสีขาวของเธอนั้น ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกิโมโน แต่แล้วทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น ผู้ที่พบเห็นต่างต้องตกใจกลัวกันทุกคน เพระาไม่เพียงแค่ผิวเท่านั้นที่ขาว แต่กระทั่งลูกตาของเธอ ก็ขาวโพลนไปด้วย จะมีก็แต่ปากและผมที่เป็นสีดำ
" นั่นมัน!! ยูกิฮิเมะ แห่งดินแดนอาทิตย์อุทัย .... เจ้านั่นเรียกออกมารึ!? "
ขณะที่มัวแต่ตะลึงนั่นเอง นกยักษ์แห่งดินแดนอาหรับก็พลาดท่า กระแทกเข้ากับตึกที่ถูกน้ำแข็งเกาะจนหนา และได้ล่วงลงมาในที่สุด
" หึๆ ว่าไงล่ะ มีอะไรจะเสั่งเสียอีกมั้ย "
หญิงสาวมองหน้าอย่างเย้ยหยั่นและใช้เท้าเหยียบหัวของนกยักษ์ตนนี้ไว้ เธอจ้องมองไปที่ตาของมัน ที่แสดงถึงอาการเจ็บปวดเต็มที่
" ...ข้าพลาดท่าไปแล้ว จะกำจัดก็กำจัดไปสิ จะยื้อให้ข้าอยู่อย่างนี้ไปเพื่ออะไร "
ทันทีที่หญิงสาวได้ยินคำตอบ เธอก็แสยะยิ้มออกมาอย่างน่าขนลุก หญิงสาวยกเท้าออกจากหัวของนกตัวนั้น แล้วก็เดินจากไปพร้อมๆกับไอเย็น นั่นทำให้นกยักษ์ตนนั้นตกใจเป็นอย่างมาก จึงไม่รอช้าที่จะถามออกไป
" เดี๋ยวสิ!? ทำไมเจ้าไม่ฆ่าข้าทิ้งซะล่ะ อย่ามาดูถูกกันนะ !!"
หญิงสาวหยุดฝีเท้าลงไปครู่หนึ่งก่อนจะทิ้งคำพูดไว้เเละเดินต่อไป
" ....หุบปากแล้วใช้พลังของนายสร้างเมืองคืนซะ เจอกันคร้งหน้า ฉันไม่เอานายไว้แน่.... "
" ...งั้นเจ้าชื่ออะไร "
หญิงสาวมองหน้านกยักษ์นั่นอีกครั้ง แล้วก็ยิ้มมุมปาก
" รินะ จากยูกิวาราชิ ผู้ครอบครองธาตุน้ำ "
" ข้า รุค แห่งดินแดนอาหรับ ถ้าเจอกันคราวหน้า ข้าจะสังหารเจ้าทิ้งซะ "
" ถ้านายคิดว่านายทำได้น่ะนะ ก็ลองดู ไปล่ะ "
ทันทีที่หญิงสาวจากไป รุคก็ค่อยทำตามคำที่เธอขอไว้ ลมอ่อนๆถูกโบกขึ้นมาจากพื้น โดยลมเหล่านั้นมีละอองเเสงสีทองเล็กๆปนมาด้วย สิ่งใดที่ลมนี้พัดผ่าน ก็ค่อยๆกลับเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง ทำให้ไม่นานนัก เมืองทั้งเมืองก็กลับเหมือนเดิม พร้อมๆกับรุคเองที่รักษษตัวพอที่จะบินต่อได้แล้วเช่นกัน
" รินะ ยูกิวาราชิ งั้นเหรอ ... หึ น่าสนใจดีนี่ "
ปีกอันกว้างใหญ่ของเขาสยายอีกครั้ง ทำให้ท้องฟ้ามืดดำกว่าเดิม และพอเริ่มกระพือ ลมก็เริ่มไหลเวียนอีกครั้ง.
Chapter 1 Finish
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น