คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท..ทะเลแห่งชีวิต
ท่ามลาวามมืมิแห่ท้อทะเล
เสียฟ้าร้อััมปนาท สายฟ้าฟารลาฟ้า
เป็นแสแวบวับน่าสะพรึลัว..
แล้วลื่นทะเลนั้นเล่า เหมือน่าะรุนแรว่าหลาย่ำืนที่ผ่านมา
หลายระลอลื่นที่ระทบั้าน้าอเรือ่าบา ทำให้เรือลำนั้นโลเลเอียไปมาอยู่หลายหน
เหมือนฝนำลัะ เหมือนพายุำลัะมา
แ่เหมือนสอีวิที่อยู่ในเรือะนิ่เย เหมือนือวามุ้นเย
เหมือนือธรรมาิแห่วิถีีวิ อเหล่ายิปีแห่ท้อทะเล
“พี่ายอ เราแวะไปพัเรือรเาะ้าหน้า่อนีไหม”
เสียอเ็สาววัยรุ ผิวล้ำผมหยิบาัึ้น เมื่อเินออมาพ้นนอหลัาเรือ
ายหนุ่มวัยรร์ที่ท่อนบนเปลือยเปล่า สวมใส่าเาวเลสีำเ้ม หันมามอเ็สาวเ้าอำถาม “ู่อน..”
“เราลับไปเาะให่ไม่ทันหรอ ละว่าพายุะลมา่อนนะพี่”
ำอเ็สาวเหมือนอยาะไปหยุพัที่เาะรหน้ามาว่าเินทา่อ
“แ่แม่ให่รอยาาเราอยู่”
ำอันเป็นเหุผลอายหนุ่ม เหมือน้อารบอให้นเป็นน้อรู้ถึุประส์
ว่าวรรีบเินทาลับให้ถึเาะให่โยเร็ว เพราะมีนเ็บป่วยทาโน้น รอารลับมาอเาและละมอ
ละมอผู้เป็นน้อสาว เหมือนะยัเห็น่าับำอพี่าย
“แ่ถ้าพายุลแร เรืออเราะไปไม่รอนะพี่” ำอละมอมีเหุผล
ยิปีแห่ท้อทะเลอย่าพวเา ูวามเป็นไปและทิศทาอลมฟ้าอาาศไ้ี
รู้ไ้ว่าฝนฟ้าและลมพายุะหนัเบาอย่าไร
แม้แ่ายอผู้เป็นพี่ ็เี่ยวาในารพยาร์นี้ ้วยสัาาอวามเป็นนทะเลอันสืบทอันมายาวนาน
“หยุพัรเาะโน้น่อนเถอะ ให้พอพายุไป เรา่อยเินทา่อ”
ละมอยัร้อบอพี่าย้ำ
ทั้ๆที่ายอเอ็รู้ พายุน่าะลหนัไปถึ่อนืน
แ่ิใอยิปีทะเลหนุ่ม ลับมีปลายทาอยู่ที่เาะให่ไลโพ้นทาโน้นมาว่า
แ่่อนที่ะัสินใอะไรเ็า สายฝนแร็เริ่มลมาเป็นเม็ให่..
าเม็ระายห่าในั่วไม่ี่วินาที ็ระหน่ำเป็นห่าฝนรุนแรในบัล
ทั้เ็สาวและายหนุ่มบนเรือ่าบา
่ายืน้อหน้ามอาันว่าะเอาอย่าไรี..
“ว่ายัไพี่ ละว่าเรือเราะไม่ไหวนะพี่”
ำถามท่ามลาสายฝนรุนแรอเ็สาว
เหมือนายอเอ ็ระหนัรู้แล้วว่า้อทำสิ่ใ เพื่อวามปลอภัย่อีวิอเา น้อสาว และเรือ่าบาลำนี้
เรือที่เาเอ หวแหนไม่น้อยไปว่าีวิอัว.. ..
แล้วที่สุายอ็หันหัวเรือ เร่เรื่อยน์มุ่รไปที่เาะเล็เบื้อหน้า
ละมอมอพี่าย มอารัสินใระทำอเา อย่านึโล่ใ
พายุฝนยัระหน่ำเป็นเสียัสะท้อน.. ..
อ่าน่อในอน่อไป..
หุบเาแสันทร์ / รีวิทย์ นฤม
ความคิดเห็น