คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : เทเลอร์ยอมแพ้? (อัพ 100%)
พอกลับมาถึงบ้าน พ่อแม่ก็หลับกันไปหมดแล้ว ฉันรีบย่องขึ้นข้างบน รีบอาบน้ำแล้วอัดยาพาราเข้าไปสองเม็ด พร้อมกับยาลดไข้และยาลดน้ำมูกด้วย ไม่งั้นมีหวังพรุ่งนี้ไม่รอดแน่ T^T แต่ยังดีที่อาการตัวร้อนๆ และหน้ามืดวิงเวียนค่อยทุเลาลงไปบ้างแล้ว ก็เลยทำให้ยังพอมีแรงที่จะทำนั่นทำนี่ได้บ้าง โดยเฉพาะเรื่องสำคัญที่ฉันยังคงตั้งปณิธานที่จะทำต่อ…
การล้วงความลับของเทเลอร์ไงล่ะ!
ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว จะล้มเลิกกลางคันก็เสียดายแย่ ฉันอุตส่าห์ได้รูปของผู้หญิงคนนั้นมาแล้วนะ พร้อมกับคำใบ้อักษรย่อว่า A ด้วย ข้อมูลเริ่มแคบขึ้นตั้งเยอะ อย่างน้อยถ้ารู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เกี่ยวข้องอะไรกับเทเลอร์ ก็น่าจะทำให้อะไรๆ มันคลี่คลายได้มากขึ้นล่ะนะ
แกร่ก~
ฉันหย่อนโทรศัพท์มือถือที่เปียกน้ำจนช็อตลงในถังข้าวสาร พร้อมทั้งตั้งจิตอธิษฐานภาวนาขอให้มันเปิดติดด้วยเถิดดด T^T อย่าเพิ่งพังเลยนะคะ หนูเพิ่งเก็บเงินซื้อมาได้เมื่อสองเดือนที่แล้วเอง ได้โปรดอย่าทำร้ายกันเลยยย >O< อย่างน้อยๆ ฉันจะได้เอากล้องมือถือมาถ่ายรูปที่ได้มาแล้วอัพโหลดรูปลงในช่องค้นภาพ Image ของเว็บกูเกิล เผื่อบางทีมันอาจจะขึ้นข้อมูลอะไรของผู้หญิงคนนี้มาบ้างก็ได้...
อ๊ะ! ว่าแต่รูป O_O รูปอยู่ไหนอ่ะ ฉันจำได้ว่าฉันหย่อนมันลงในกระเป๋านักเรียนไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมตอนนี้ถึงหาไม่เจอแล้ว มันจะหายไปได้ยังไง อีตาเทเลอร์แอบมาเอาคืนไปรึเปล่าเนี่ย แต่ไม่มั้ง...เพราะเขาไม่ได้ยุ่งกับกระเป๋านักเรียนของฉันเลยนี่ แล้วตอนหลังก็ดูเหมือนว่าเขาจะลืมเรื่องรูปไปแล้วด้วยซ้ำ
โอ๊ย! คิดสิคิด ยัยมารี เธอเอารูปไปไว้ที่ไหน...
เย้ย!!! นึกออกแล้ว =[]= ตอนนั้นฉันหยิบรูปออกมาดู แล้วโทรศัพท์มือถือก็ดังพอดี ฉันก็เลยยัดรูปใบนั้นลงไปในกระเป๋ากระโปรง จากนั้นถึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมารับสาย
งั้นก็แปลว่า...
ฟุ่บ~
(ล้วงออกมาดูอย่างไว)
TOT
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย รูปเปียกน้ำจนยุ่ยไปหมด แทบมองไม่ออกว่าหน้าใครเป็นหน้าใคร อีกนิดก็จะละลายกลายเป็นน้ำอยู่แล้วจ้า แบบนี้จะเอาภาพไปประกาศตามหาได้ยังไงกัน โธ่เอ๊ย! นี่ฉันซวยหรือไอ้หมอนั่นดวงดีกันแน่เนี่ย ฮึ่ย! ไม่เป็นไร อย่างน้อยฉันก็ยังพอจำเครื่องแบบของนางได้ เดี๋ยวลองเสิร์ชหาโรงเรียนดู ถ้ารู้ชื่อโรงเรียนก็คงตามหายัยเออะไรนี่ไม่ยากหรอก (มั้ง)
เอาล่ะ! ทีนี้ก็แค่ลองพิมพ์คีย์เวิร์ดลงไป
‘ชุดนักเรียน ปกกะลาสี สีชมพู’
พรึบ!
โหววว O_o ขึ้นมาเต็มเลยแฮะ อย่างน้อยๆ ก็มีอยู่สี่โรงเรียนอ่ะที่เห็นตอนนี้ว่าเป็นชุดปกกะลาสีสีชมพู แต่เท่าที่ฉันจำได้น่าจะเป็นเครื่องแบบของโรงเรียนนี้ล่ะมั้ง
นี่ไง! ใช่เลย เหมือนมาก โรงเรียนนี้แน่ๆ
‘La Belle High School’
หึๆ! ทีนี้ฉันก็รู้โรงเรียนของยัยนั่นแล้ว พรุ่งนี้ถ้าไม่ป่วยตายไปซะก่อน ฉันจะบุกไปที่โรงเรียนนั้นแล้วตามหาผู้หญิงคนนี้ให้เจอให้ได้
...แล้วเจอกันนะยัยเอ :)
วันต่อมา
ไม่รู้ว่าเพราะฉันอัดยาเข้าไปเยอะ หรือเพราะทำบุญมาดี วันนี้ฉันเลยสามารถลากสังขารมาโรงเรียนจนได้ แต่ก็ใช่ว่าจะร่าเริงแจ่มใสเต็มร้อยนะ ยังแอบมีเพลียๆ นิดหน่อย แล้วก็ไอบ้างเป็นบ้างเวลา ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์มากแล้วสำหรับคนที่ยืนตากฝนแบบนั้นเป็นสิบนาทีน่ะ ฮัดชิ่ว~ T.,T
“มารีๆๆๆ”
ยัยวิกกี้วิ่งหน้าตาตื่นมาเชียว แต่เดาจากสีหน้าแล้วน่าจะเป็นข่าวดีมากกว่าร้ายแฮะ เพราะนางยิ้มปากกว้างไปจนถึงหูแล้วกระโดดโลดเต้นมาตลอดทาง ทำอย่างกับกำลังเล่นหิมะอยู่ในการ์ตูนดิสนีย์เรื่อง Frozen งั้นแหละ -_-;
“อะไรของแก วิญญาณเอลซ่าเข้าสิงรึไง ถึงได้วิ่งหมุนตัวกระโปรงบานพรึบพรั่บซะขนาดนั้นน่ะ มีอะไรดีๆ เกิดขึ้นเหรอ”
“ใช่แล้ว! นี่เป็นเรื่องราวดีๆ ดี...ดีมากด้วยยย >O<”
“ยิ้มซะตาหยีขนาดนี้ เชื่อแล้วจ้าว่าดีมาก บอกมาเลยว่ามีเรื่องอะไร อย่าให้ต้องรอ”
“มาดูเองดีกว่า” วิกกี้ลากแขนฉันให้เดินไปที่บอร์ดประกาศข่าวของโรงเรียนแล้วชี้นิ้วไปที่กระดาษสีแดงแผ่นใหญ่ซึ่งแปะไว้กลางบอร์ด “ก็ไม่รู้วววสิน้าาา~~~”
หือ? อะไรของนางเนี่ย มีประกาศอะไรดีๆ งั้นเหรอ...
‘ประกาศผล ผู้เข้ารอบยี่สิบคนสุดท้าย การคัดเลือก Princess ของโรงเรียน Kirise High School ประจำปี 2017’
โอ๊ะ! จริงด้วย นี่ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลยนะเนี่ย O_O แต่ก็ช่วยไม่ได้ ยังไงซะฉันก็หมดสิทธิ์ลงแข่งขันแล้ว คงต้องหาวิธีอื่นในการล้วงความลับจากเขาแทนน่ะแหละ ส่วนการที่ยัยวิกกี้รื่นเริงบันเทิงใจขนาดนี้ก็คงเป็นเพราะนางติดหนึ่งในยี่สิบล่ะสิ ไม่แปลกใจหรอก เห็นแบบนี้วิกกี้ก็เป็นคนสวยอยู่นะ ถ้าไม่ติดว่าพูดมากและเสียงแจ๋นไปหน่อย ก็เลยทำให้พวกผู้ชายไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้สักเท่าไหร่ แต่เวลามีกิจกรรมที่ต้องคัดหน้าตาและความสามารถทีไร ยัยวิกกี้ก็ไม่เคยพลาดหรอก...
“แหมๆ ดีใจขนาดนี้เพราะแกติดยี่สิบคนสิล่ะสิ ยินดีด้วยค่ะเพื่อน ขอให้เข้ารอบลึกๆ ให้ได้นะ ^^” ฉันหันไปยิ้มกับวิกกี้อย่างจริงใจ อันที่จริงไม่ได้ประกวดก็ดีเหมือนกันล่ะ จะได้ไม่ต้องแข่งกับเพื่อน ไม่งั้นตอนเข้ารอบลึกๆ ลำบากใจตายเลย
“อะไรของแก ดูใหม่ ดูให้ดีๆ ข้างใต้ชื่อฉันอ่ะ ชื่อใคร...”
ฮะ? ข้างใต้ชื่อยัยวิกกี้เหรอ
‘Ms. Mariya Attasophonkul’
เฮ้ยยย O_O เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวก่อนนน ตกใจแรงงง >_< นะ...นี่มันชื่อฉันนี่ ชื่อฉันมาติดกับเขาได้ไงอ่ะ ฉันจำได้ว่าวันนั้นฉันปาใบสมัครใส่หน้าเทเลอร์ แล้วก็วิ่งออกจากแถวมาเลยไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึง...
“แก...เป็นไปได้ไงอ่ะ ทำไมถึงมีชื่อฉันด้วย -O-”
“เลี้ยงข้าวกลางวันฉันเลยนะวันนี้ เพราะฉันเป็นคนส่งใบสมัครให้แกไง ^^”
“จริงอ่ะ แกส่งใบสมัครของฉันไปด้วยเหรอ =[]=”
“ใช่น่ะสิ...แล้วแกก็ติดด้วย อิๆ เป็นไงล่ะฝีมือฉัน”
“สุดยอดเลยวิกกี้!!! ขอบคุณมากๆ เลยนะ ฉันนึกว่าฉันจะอดประกวดแล้วซะอีก >_<”
ไม่น่าเชื่อเลย...อยู่ดีๆ ก็กลับมามีหวังอีกครั้ง เพราะใจลึกๆ ก็ใช่ว่าฉันจะไม่อยากประกวดนี่นา ยังไงการได้ลงประกวดใกล้ชิดกับเทเลอร์เพื่อล้วงความลับย่อมดีกว่าการติดตามชีวิตเขาห่างๆ อยู่แล้วล่ะ
“ก็ฉันไม่อยากลงประกวดคนเดียวนี่นา มันเหงาอ่ะ ให้เธอเข้ารอบไปด้วยกันจะได้อุ่นใจ คิก~”
“ดีเลย...เราต้องเข้าไปถึงรอบสุดท้ายด้วยกันนะแก ^O^”
“พี่คะๆ” หือ? อยู่ดีๆ ก็มีรุ่นน้องเกรดสิบมาสะกิดแขนฉันยิกๆ “พี่ชื่อมารีหรือเปล่าคะ”
“อ่า...ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะน้อง ^^”
“มิสไดแอนเรียกให้พี่ไปพบที่ห้องปกครองอ่าค่ะ”
หวาาา -O- อะไรอีกเนี่ย ฉันไปทำอะไรไว้ ไม่รู้เรื่องเลยยย TOT อยู่ดีๆ ก็ถูกเรียกตัวเข้าห้องปกครอง สงสัยอีตาเทเลอร์มันต้องไปใส่ความอะไรฉันอีกแน่ๆ อาจารย์ถึงเรียกตัวฉันเข้าพบกะทันหันแบบนี้น่ะ
“อ่าจ้ะ...ขอบคุณมากนะ” ฉันพยักหน้าแบบงงๆ ยัยน้องคนนั้นพอเห็นฉันรับทราบแล้ว นางก็วิ่งเข้าตึกเรียนไปโดยไม่สนใจอะไรอีก ยัยวิกกี้ดูตกตะลึงมาก นางมาบีบแขนฉันใหญ่พลางระล่ำระลักถาม
“เกิดอะไรขึ้นอ่ะแก ทำไมแกโดนเรียกเข้าห้องปกครอง”
“เฮอะ! จะมีอะไรล่ะ คงเป็นฝีมืออีตาเทเลอร์อีกแน่ๆ หมอนั่นจ้องจะแกล้งฉันอยู่ตลอดนั่นแหละ นี่คงหาทางบีบให้ฉันต้องออกจากการประกวดสินะถึงได้ทำแผนชั่วร้ายแบบนี้ -_-^^^”
“ไม่มั้งแก...เทเลอร์จะทำแบบนั้นไปทำไม อยู่ดีๆ หาเรื่องให้แกเข้าห้องปกครองทั้งที่แกไม่ได้ทำอะไรผิดเนี่ยนะ คนอย่างเขาไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก”
โว้ยยย! ไอ้หมอนั่นแหละตัวทำเลยยย เลิกมองมันในแง่ดีได้แล้ววว
“เขาทำให้ฉันเข้าห้องปกครองทั้งที่ไม่มีความผิดมาแล้วรอบนึง ทำไมจะทำอีกไม่ได้ แกจะไปรู้อะไรวิกกี้ แกไม่มาเป็นฉัน แกไม่มีวันรู้หรอกว่าอีตาเทเลอร์มันเลวแค่ไหน”
หึ! เมื่อวานอุตส่าห์เริ่มซึ้งใจ มองเขาในแง่ดีได้แล้วแท้ๆ มาวันนี้ดันจัดชุดใหญ่มาเลยนะ ก็ได้! ตอนแรกยังมีลังเลอยู่เหมือนกันนะว่าจะหยุดหรือไปต่อดี แต่ในเมื่อเขาไม่เหลือที่ยืนให้ฉันแล้ว ฉันก็ต้องดิ้นรนเอาตัวรอดแบบนี้แหละ
เกลือต้องจิ้มด้วยเกลือถึงจะสนุก J
ตึกๆๆๆ~
ฉันเร่งฝีเท้าไปที่ห้องปกครองให้เร็วที่สุด ในใจก็คิดจินตนาการไปสารพัด มันจะมีข้อหาอะไรบ้างวะที่เขาจะหาเรื่องเป็นช่องทางมาแกล้งฉันได้ แต่คนโกหกหน้าตายขั้นเทพอย่างเขาพูดอะไรไปทุกคนก็คงเชื่อหมดอยู่ดี ฉันคงทำอะไรไม่ได้นอกจากหาหลักฐานที่ปกป้องตัวเองให้ได้มากที่สุดไปสู้กับเขา
ตายกันไปข้างแหละค่ะวันนี้!
หมับ~
“มานี่”
โอ๊ย!!! ตกใจหมดเลย >O< อยู่ดีๆ อีตาเทเลอร์ก็โผล่ออกมาจากมุมตึก อย่างกับโจรแน่ะ -_-; เขาโผล่ออกมาแล้วก็คว้าแขนฉันไว้อย่างแรง ก่อนจะลากเข้าไปหลบที่หลังโรงเรียน จากนั้นก็ดันตัวฉันให้แนบชิดติดกับกำแพง และก้มหน้าลงมาใกล้
“อะ...อะไรของนาย ฉันกำลังรีบอยู่นะ”
“รีบ? ไปหามิสไดแอนน่ะเหรอ เหอะ!”
“เดี๋ยว! นายรู้ได้ไงว่าฉันกำลังจะไปหามิสไดแอน อ๋อ! นี่นายหลอกฉันใช่มั้ย!!! มิสไดแอนไม่ได้เรียกฉัน แต่คนที่เรียกฉันมาก็คือนายสินะ”
“เออ...เริ่มฉลาดแล้วนี่” เทเลอร์กระตุกยิ้มชั่วร้ายพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทำให้ฉันต้องหลับตาปี๋เพราะไม่รู้ว่าเขาจะบ้าคลั่งอะไรขึ้นมาอีก >_<
“มีเรื่องอะไรไม่ทราบ”
“เธอมีรายชื่อติดหนึ่งในยี่สิบได้ยังไง ในเมื่อเธอปาใบสมัครทิ้งแล้ว”
“โฮะๆ เดือดร้อนเรื่องนี้น่ะเอง ^O^” ฉันลืมตาขึ้นมาเพื่อยิ้มเยาะเย้ยเขาโดยเฉพาะ คงช็อกน่าดูสินะ คิดว่าทำแค่นั้นแล้วจะเขี่ยฉันตกรอบได้หรือไง ฝันไปเถอะย่ะ! “ทำไมเหรอ นายกลัวอะไรล่ะ ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิด ก็ไม่เห็นต้องกลัวเลย”
“ฉันไม่ได้กลัว”
“งั้นก็ปล่อยฉันซะ! การที่นายมาคุกคามฉันแบบนี้แปลว่านายกำลังกลัว”
“บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้กลัว! แต่ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องของฉัน”
“นั่นมันก็เรื่องของนาย ฉันไม่จำเป็นต้องทำเรื่องที่นายชอบอยู่แล้วนี่ ไม่เห็นต้องแคร์เลย”
“เอารูปฉันคืนมา!”
อุ๊ต่ะ! ยังจำได้อีก นึกว่าลืมไปแล้วนะเนี่ย >_<
“บอกแล้วไงว่าไม่ได้เอาไป ฉันดูแล้วก็โยนทิ้งไว้แถวๆ นั้นแหละ ไปหาดูใหม่นะ ^^”
“เธอนี่มัน!!!” เทเลอร์กัดฟันกรอด ท่าทางจะหงุดหงิดสุดๆ เพราะเขาบีบแขนฉันแรงมาก อีกนิดกระดูกก็จะแตกละเอียดเป็นฝอยๆ แล้ววว T^T “เมื่อวานฉันไม่น่าไปช่วยเธอเลย”
“ไหนบอกว่าไม่ได้จะไปช่วยไง นายแค่จะเอารูปคืนไม่ใช่เหรอ กลับกลอกจังนะ J”
“อยากให้ฉันฆ่าเธอทิ้งจริงๆ ใช่มั้ย!!!”
“อยากทำอะไรก็ทำเถอะ บอกแล้วไงว่าขู่ให้ตายฉันก็ไม่หยุด และตอนนี้ฉันก็รู้แล้วด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นเรียนอยู่ที่ La Belle High School ^^”
“นี่เธอ!!!”
ดวงตาของเทเลอร์เป็นประกายวาววับขึ้นมาทันที หึ! แปลว่าฉันพูดถูก ยัยนั่นเรียนอยู่ที่ LBH จริงๆ ด้วย เขานี่ช่างเก็บความรู้สึกไม่เก่งเอาซะเลย
“ไง...ฉันเก่งใช่มั้ยล่ะ”
“อยากทำอะไรก็ทำ แต่อย่ายุ่งกับเรื่องของผู้หญิงคนนั้นอีก”
“ทำไมล่ะ...กลัวฉันจะเอาเรื่องของนายไปแฉเหรอ ผู้หญิงคนนั้นต้องมีข้อมูลอะไรดีแน่ๆ นายถึงได้ระแวงขนาดนี้น่ะ”
“พอเหอะ! ต้องให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะยอมหยุด”
“ทำยังไงก็ได้ให้ทุกคนรู้ความจริงว่าคนที่เลวมาตลอดคือนาย ไม่ใช่ฉัน!”
“เธอต้องการแค่นั้นใช่มั้ย”
“ใช่! ทำยังไงก็ได้ให้ธาตุแท้ของนายเผยออกมา แค่นั้นคือสิ่งที่ฉันต้องการ”
“ได้! ถ้างั้นก็เอามือถือเธอมา เดี๋ยวฉันจะสารภาพความจริงทั้งหมดให้ทุกคนรู้ เรื่องทุกอย่างจะได้จบสักที”
เทเลอร์มีท่าทีอ่อนลง มือที่บีบแขนฉันไว้เริ่มคลายออก แต่มันก็เป็นแค่การเล่นละครฉากหนึ่งเท่านั้นแหละ เขาหลอกฉันไม่ได้หรอก ไม่มีอะไรที่ง่ายดายขนาดนี้ คนอย่างเขาเหรอจะยอมแฉตัวเองให้คนอื่นรู้ อมพระมาทั้งวัดฉันก็ยังไม่เชื่อ...ไม่มีวันเชื่อ!
“โถ...อย่ามาใช้แผนตื้นๆ กับฉันนะ มีแผนจะทำอะไรกับมือถือฉันอีกล่ะ ปาทิ้งไรงี้เหรอ ไม่เอาน่า...มันไม่เนียน ^^”
“ฉันจะอัดคลิปให้เธอจริงๆ อ่ะ...นี่” เทเลอร์ล้วงกระเป๋ากางเกงพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมายื่นให้ฉัน “เอามือถือของฉันเป็นตัวประกันไว้ก็ได้ ถ้าฉันทำอะไรกับมือถือของเธอ เธอก็โยนมือถือของฉันลงบ่อน้ำได้เลย”
ฉันมองโทรศัพท์มือถือในมือของเทเลอร์แล้วก็เริ่มลังเล ไอ้หมอนี่จะเอาจริงเหรอ =_= เขาเนี่ยนะจะยอมเปิดเผยความเลวของตัวเองให้คนอื่นรู้ได้ง่ายๆ ไม่น่าเชื่อเท่าไหร่อ่ะ แต่การที่เขายอมส่งโทรศัพท์มือถือของเขามาให้ฉันเป็นตัวประกัน มันก็น่าสนใจดีนะ...เดี๋ยวอาศัยช่วงชุลมุนชิ่งหนีไปพร้อมโทรศัพท์มือถือเขาซะเลยดีกว่า เผื่อจะมีข้อมูลอะไรดีๆ ซ่อนอยู่ในนั้น ส่วนโทรศัพท์มือถือของฉันก็ช่างมันเถอะ ตั้งแต่เปียกน้ำเมื่อคืนพอมาเปิดใช้อีกรอบก็ติดๆ ดับๆ จะพังแหล่มิพังแหล่อยู่แล้ว ข้อมูลในนั้นก็ไม่มีอะไรน่าห่วงเท่าไหร่ ให้แลกกับข้อมูลในโทรศัพท์มือถือของเทเลอร์ก็นับว่าคุ้มอยู่
เสี่ยงดูก็ได้...
“โอเค...ฉันจะลองเชื่อนายสักครั้ง”
ฉันคว้าโทรศัพท์มือถือเขามาถือไว้ แล้วส่งโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปแลกเปลี่ยน พร้อมทั้งกดพาสเวิร์ดเข้าเครื่องให้ เทเลอร์รับมาแล้วกดเปิดกล้องวิดีโอ พลางเอาโทรศัพท์มือถือฉันไปตั้งไว้บนคานศาลากลางสวนเพื่อให้มันบันทึกภาพเวลาที่เขากำลังพูดสารภาพความจริง...
“สวัสดีครับทุกคน...” เทเลอร์เริ่มพูดแล้ว นี่เขายอมสารภาพจริงๆ เหรอเนี่ย O_O “ผม เทเลอร์ เจ. แอนเดอร์สัน ปริ๊นซ์ของโรงเรียนคิไรส์ไฮสกูล...วันนี้ผมแค่อยากจะมาบอกว่า สิ่งที่ทุกคนเห็นว่าผมเป็นคนดีอย่างนั้นอย่างนี้ จริงๆ แล้วมันไม่ใช่เลยครับ ผมสร้างภาพขึ้นมาทุกอย่าง ผมหลอกลวงทุกคน ผมมันเลว ผมมันชั่ว ผมสามารถทำเรื่องเลวๆ ได้ทุกอย่าง ไม่เชื่อทุกคนดูนะครับ”
หมับ~
เฮ้ยยยยยย OxO
อยู่ดีๆ อีตาเทเลอร์ก็หันมาคว้าตัวฉันที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ ให้เข้าไปโผล่ที่หน้ากล้องด้วย จากนั้นก็ประกบปากลงมาจูบอย่างดูดดื่มแบบไม่มีจังหวะพักหรือให้เว้นวรรคหายใจเลยแม้แต่น้อย =[]= ฉันมัวแต่ช็อกอยู่ก็เลยไม่ทันได้ผลักออก เทเลอร์ก็เลยฉวยโอกาสนี้จัดเลิฟซีนให้ฉันชุดใหญ่ โดยที่ฉันไม่มีโอกาสได้เปล่งเสียงร้องออกมาแม้แต่แอะเดียว -O-
ในที่สุดเขาก็ถอนริมฝีปากออก ส่วนฉันยังคงอ้าปากค้างอยู่ด้วยความสับสนงงงวย การสารภาพบาปของเขามันมาจบที่ฉันโดนจูบ (อีกแล้ว) ได้ยังไงเนี่ย แล้ว...แล้วมันยังไงต่อ สรุปว่าคลิปเมื่อกี้มันบันทึกเอาไว้หมดเลยใช่มั้ย เห็นหมดแล้วใช่มั้ย อ๊ากกกกกก TOT
“พอใจรึยัง! ฉันแฉตัวเองให้แล้วนะ อยากจะเอาคลิปนั่นไปเผยแพร่ที่ไหนก็เชิญ ทีนี้ก็เลิกยุ่งกับฉันสักที อย่าให้ฉันต้องขุดด้านมืดที่ลึกที่สุดขึ้นมาใช้กับเธอ...แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน!”
ฟุ่บ!
เทเลอร์ประกาศกร้าวแล้วอาศัยจังหวะที่ฉันยังคงมึนตึ้บฉวยเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเองคืนไป จากนั้นเขาก็เดินหนีไปเลย ทิ้งให้ฉันที่ยังคงเหวออยู่ ยืนลำดับเหตุการณ์แบบไร้สติอยู่คนเดียวลำพัง...
ไอ้...ไอ้หมอนั่น! บังอาจมาทำแบบนี้ได้ยังไง TOT โอ๊ยยย! แล้วคลิปแบบนี้จะเอาไปแฉที่ไหนได้ คนเห็นเข้าก็ได้หาว่าฉันอ่อยหรือบังคับเขาอีกน่ะสิ บ้าไปแล้ววว >///<
หมับ~
มือของฉันสั่นเทาก่อนจะเอื้อมไปคว้าเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเองมาดู กล้องวิดีโอยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างขะมักเขม้น ฉันรีบกดหยุดเอาไว้แล้วลองกดเพลย์ดูอีกครั้ง...
[สวัสดีครับ ทุกคน ผม เทเลอร์ เจ. แอนเดอร์สัน...]
อยากจะร้องไห้! เขากดอัดวิดีโอไว้จริงๆ ด้วยอ่ะ ไม่ได้หลอกเลย TOT ฉันยืนดูจนถึงตอนที่เราจูบกัน แล้วก็แอบเห็นว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาซะเฉยๆ >///< จะเขินทำบ้าทำบออะไรเนี่ย เขากำลังทำเลวใส่เธออยู่นะมารี! ตั้งสติได้แล้ว ฮือออ~ ไม่ได้ๆๆ คลิปนี้ต้องเป็นภัยแก่ฉันในอนาคตแน่ๆ จะเก็บเอาไว้ไม่ได้ ต้องรีบลบให้สิ้นซาก >O< ถ้าหลุดออกไป คนที่จะซวยคือฉันเต็มๆ อ่ะค่ะ ไม่ใช่เทเลอร์หรอก
แล้วดูซิเนี่ย มัวแต่ยืนโง่อยู่ โดนเขายึดโทรศัพท์มือถือคืนไปเรียบร้อยแล้ว อดเผือกทันที U_U แต่ช่างมันเถอะ! ยังไงซะก็ยังมีอีกที่ที่ฉันต้องไป...ไปเพื่อหาข้อมูลลับมาแฉเขาให้ได้ ยิ่งเขาทำแบบนี้ ฉันก็จะยิ่งไม่ยอมแพ้ อย่าคิดว่ารังแกฉันได้อยู่ฝ่ายเดียวล่ะ เวลาฉันเอาคืน ฉันจะเอาคืนให้หนักกว่าเป็นล้านเท่าเลย
คอยดู!!!
[โปรดติดตามตอนต่อไป]
ความคิดเห็น