คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เกลือจิ้มเกลือ
ตึกๆๆ
ตุ้บ~
ฉันวิ่งมานั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะหินอ่อนที่สวนหลังโรงเรียน น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ไม่มีใครเชื่อคำพูดฉันเลยสักคนเดียว น้ำนั่น! ทำไมฉันจะไม่รู้ว่ามันไม่ใช่เกลือแร่ ไอ้บ้าเทเลอร์มันวางแผนมาอย่างดี เขาจงใจเอาน้ำเกลือให้ฉันดื่ม แล้วฉันก็หลงกลตามแผนเขาจนได้ ป่านนี้คงหัวเราะสะใจจนฟันโยกไปละมั้ง ได้เลยเทเลอร์! หัวเราะไปซะให้เต็มที่ก่อนที่นายจะไม่มีโอกาสได้หัวเราะอีก
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ทุกคนต้องได้รู้ความจริงว่าธาตุแท้คนอย่างนายมันเป็นยังไง!!! -_-^^^
กึ่ก~
เสียงฝีเท้าใครสักคนเดินมาหยุดลงตรงหน้าโต๊ะหินอ่อนทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมอง ตอนแรกคิดว่ามารีจะตามมาง้อ แต่ที่ไหนได้กลายเป็นเทเลอร์ หึ! นี่ใจคอเขาจะฆ่าฉันให้ตายคามือเลยใช่มั้ย ถึงได้กัดไม่ปล่อยซะขนาดนี้น่ะ
“อร่อยมั้ย น้ำเกลือแร่ของฉัน ^^” เทเลอร์ยักคิ้วพลางทำหน้าทำตาไม่รู้ร้อนรู้หนาว ฉันจ้องหน้าเขาจนตาแทบจะหลุดออกนอกเบ้าก่อนจะยืนขึ้นประจันหน้ากันตรงๆ
“เด็ก...เด็กเหลือเกิน” ฉันแค่นหัวเราะ “นายทำได้แค่นี้เองเหรอ กระจอกมาก!”
คำท้าทายของฉันได้ผล เทเลอร์หุบยิ้มทันที ใบหน้าโหมดเทพบุตรหายไปอย่างรวดเร็ว กลับกลายเป็นใบหน้าโหมดซาตานเข้ามาแทนที่ เขากระตุกยิ้มชั่วร้ายพลางเดินเข้ามาใกล้ฉันอีก
“นี่แค่สั่งสอน ฉันอยากให้เธอรู้ว่าต่อให้ฉันจะเลวยังไง ก็ไม่มีใครเชื่อคำพูดเธอหรอก เห็นรึยังล่ะ แม้แต่เพื่อนเธอยังไม่เชื่อเธอเลยด้วยซ้ำ!”
จุก! มันจุกตรงนี้
“เพราะฉันสร้างภาพไม่เก่งเหมือนนายไงล่ะ! แต่ยังไงความจริงก็คือความจริงวันยังค่ำ คนเลวๆ อย่างนายสักวันต้องได้รับการลงโทษ”
“แล้วเรื่องที่เธอสาดน้ำใส่หน้าฉันล่ะ จะให้ลงโทษยังไงดี J”
“ก็หายกันกับที่นายเทเบียร์ราดหัวฉันแล้วไง ถือว่าเป็นกรรมสนองที่นายทำเอาไว้กับฉันแล้วกันนะ”
“มันไม่เหมือนกัน! เธอเล่นสาดน้ำใส่ฉันต่อหน้าคนเป็นร้อย แถมยังเป็นน้ำเกลืออีกต่างหาก ถ้าผิวสวยๆ ของฉันเสียจะว่ายังไง ใครจะรับผิดชอบ =^=”
“อ้าว! ยอมรับแล้วเหรอว่าเป็นน้ำเกลือ นึกว่าเกลือแร่ซะอีก ^^”
“ฮะๆ ใช้ได้...เธอนี่แสบกว่าที่คิดนะ สงสัยคงต้องลงโทษสถานหนักซะแล้วจะได้เลิกยุ่งกับฉันซะที” อีตาเทเลอร์เดินย่างสามขุมเข้ามาใกล้ ทำให้ฉันต้องค่อยๆ ถอยหลังหนี มีลางสังหรณ์ว่ายกนี้จะแพ้อย่างประหลาด
“นะ...นายจะทำอะไร O_O”
“สั่งสอนเด็กดื้ออย่างเธอไง ยัยหนูมาลี!!!”
ฉันกลับหลังหันเตรียมวิ่งหนีสุดชีวิต แต่ก็ไม่ทันหนีไปไหนได้พ้น อีตาเทเลอร์คว้าตัวฉันได้ ก็ยกร่างฉันขึ้นพาดบ่าแล้วพาเดินไปที่ต้นไม้ต้นใหญ่สุดในโรงเรียน
“นายทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!! >O<”
“เธอจะได้เข้าใจจิตใจของคนที่โดนสาดน้ำบ้างว่าเป็นยังไง”
เทเลอร์พูดจบก็หยิบเอาเชือกฟางที่กองอยู่แถวๆ ใต้ต้นไม้มามัดร่างฉันไว้กับโคนต้นจนแน่น ฉันขยับตัวไม่ได้เลย แถมแหกปากไปก็คงไม่มีใครได้ยิน เพราะนี่ก็เย็นมากแล้ว นักเรียนที่ไม่มีธุระอะไรก็กลับบ้านกันไปหมด ส่วนพวกที่มีธุระก็ไปออกันอยู่ที่ตึกกลางนั่นไง..
“ปล่อยนะ! นายจะมามัดฉันไว้แบบนี้ไม่ได้ ถ้าฉันหลุดไปได้เมื่อไหร่ฉันฆ่านายแน่”
“หลุดมาให้ได้ก่อนแล้วกัน ฮ่าๆ แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับเธอ” เทเลอร์หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินไปเปิดสปริงเกอร์ให้ทำงาน น้ำจากหัวจ่ายสปริงเกอร์สาดกระเซ็นใส่ฉันให้เป็นฝอยๆ ตลอดเวลา ไม่ต่างอะไรกับการยืนตากฝนเล่นมิวสิกวิดีโอ ที่สำคัญจะแหกปากร้องให้คนช่วยก็ไม่ได้ เพราะน้ำกระเด็นเข้าหูเข้าตาเต็มไปหมด
“ชะ..ช่วย แค่ก...”
“พูดมาสิว่าจะเลิกยุ่งเรื่องของฉัน แล้วฉันจะปิดน้ำให้ ^^”
“มะ...แค่กๆ ไม่มี...วัน แค่ก”
“ดี! งั้นก็อยู่ตรงนี้ไปทั้งคืนเลยแล้วกัน ฉันไปล่ะ บาย~~”
อีตาเทเลอร์มีความเลือดเย็นขั้นสูงสุด! เขาทิ้งฉันไว้กับสายน้ำแบบนี้ได้ยังไง TOT ตอนนี้ตัวของฉันเปียกชุ่มยิ่งกว่าจมอยู่ในสระว่ายน้ำ ถ้าไม่หลับตาไม่ปิดปาก น้ำก็จะเข้าหูเข้าตาจนแสบไปหมด
นี่เหรอ! เทพบุตรคนดีของคิไรส์ไฮสกูล อยากจะรู้จริงๆ ว่าถ้ายัยพวกนั้นเห็นสิ่งที่เขาทำกับฉันวันนี้แล้วจะว่ายังไง!
หึ ในเมื่อไม่มีใครช่วย...ฉันก็ต้องช่วยตัวเอง
นับว่าเขายังมีความปรานีอยู่บ้าง เพราะปมของเชือกที่เขามัดฉันมันอยู่ทางด้านหน้า ถ้าพยายามแกะเข้าหน่อยก็น่าจะหลุดออกได้ไม่ยาก แต่มันลำบากตรงที่ฉันดันลืมตาไม่ได้เนี่ยแหละ กว่าจะแกะปมออกมาได้ก็เล่นเอากลืนน้ำเข้าไปเป็นลิตรๆ เลยมั้ง =O=
พอหลุดออกมาได้ ฉันก็พยายามจะฝ่าสายน้ำเดินไปปิดสปริงเกอร์ แต่อยู่ดีๆ ตาก็เริ่มพร่ามัว ตัวร้อนระอุ หายใจไม่ค่อยถนัด…
ตุ้บ~
ร่างของฉันทรุดลงกับพื้น ท่ามกลางดินที่เปียกแฉะและน้ำที่เจิ่งนอง สภาพฉันตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับลูกควายอาบน้ำโคลนเลยแม้แต่นิดเดียว
ไอ้เลวเทเลอร์! ฉันไม่มีวันให้อภัยเขาแน่!!
“ว้าย! ตายแล้ว นั่นใครน่ะ ทำไมมานอนแผ่อยู่ตรงนี้”
เสียงใครสักคนโหวกเหวกโวยวาย น่าจะเป็นมิสอะไรสักมิสหนึ่ง หมายถึงอาจารย์นะไม่ใช่นางงาม (ทำไมฉันยังมีแรงเล่นมุก) ฉันพยายามจะลืมตาขึ้นมอง แต่ก็ลืมแทบไม่ขึ้น รู้สึกแสบตาไปหมด เลยได้แต่นอนนิ่งๆ อาจารย์คนนั้นวิ่งฝ่าสายน้ำเข้ามาปิดสปริงเกอร์ให้ก่อนจะตะโกนเรียกให้คนช่วย
“มีใครอยู่แถวนี้บ้าง มาช่วยกันหน่อย เร็ววว! เพื่อนเป็นลม”
ตึกๆๆๆ~
ใครสักคนวิ่งมาตามเสียงเรียก
เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อย อย่างน้อยพระเจ้าก็ไม่ได้เข้าข้างคนเลวจนเกินไปนัก แปลว่าฉันยังมีความดีอยู่บ้างนะ ถึงได้มีเทวดาส่วนตัวคอยปกปักรักษาอยู่
“เกิดอะไรขึ้นครับอาจารย์...”
เฮ้ย! ดะ...เดี๋ยว เสียงนี้นี่มัน O_O
“อ้าว! เทเลอร์ ดีเลยที่เธอมา ช่วยฉันพานักเรียนคนนี้ไปห้องพยาบาลหน่อย อยู่ดีๆ ก็มานอนเป็นลมอยู่แถวนี้ เนื้อตัวเปียกปอนไปหมดแล้วเนี่ย”
เทเลอร์!!! =[]=
โอ๊ยยยยยยยยย!!! ซวยอะไรปานนี้ นี่แปลว่าเขายังวนเวียนอยู่แถวนี้ใช่มั้ย คงกลัวว่าฉันจะไม่ตายสมใจเขาล่ะสิ แล้วนี่ยังจะโผล่มาอีกทำไม ออกไปนะ อย่ามายุ่งกับช้านนนนนน TOT
“ได้ครับมิส...ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมจะพาไปเอง ^^”
“ดีเลยจ้ะ ฝากด้วยนะ เดี๋ยวฉันต้องไปสอนพิเศษที่ตึกแปดต่อ ดูแลเพื่อนด้วยนะจ๊ะเทเลอร์ ฉันรู้ว่าเธอทำได้”
“ครับมิส...ผมจะดูแลเธออย่างดีเลยครับ...รับรอง J”
รองมือรองเท้าน่ะสิ! มิสขาาา อย่าทิ้งหนูปายยย กลับมา อย่าทำกับหนูแบบนี้~~~~~
ฟุ่บ~
เทเลอร์เดินมาช้อนร่างฉันขึ้น ฉันพยายามจะลืมตาแล้วสะบัดตัวหนีเขา แต่ร่างกายไม่มีเรี่ยวแรงเลย แม้แต่จะพูดออกมาลำคอยังแห้งผาก อาจารย์เดินหนีหายไปแล้ว นางฟ้าของฉันไม่อยู่แล้ว ฉันจะทำยังไงดี T^T
“เป็นไงบ้างล่ะ...เล่นน้ำสนุกมั้ย” เทเลอร์อุ้มฉัน เขาจะพาเดินไปที่ไหนก็ไม่รู้เลย ฉันไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวมากขนาดนี้มาก่อน เรี่ยวแรงจะต่อสู้ไม่มีโดยสิ้นเชิง แม้แต่จะเอ่ยปากพูดยังต้องกรีดเลือดออกมาให้เจ็บปวดจนแทบจะขาดใจซะก่อนถึงจะมีเสียงออกมาได้...
“นะ...นาย จะพาฉัน ไป...ไหน -O-”
“ไปที่ชอบๆ ไง ดีมั้ย ^^”
“นาย...มัน...เลว”
“รู้ว่าฉันเลวก็เลิกยุ่งกับฉันสิ ไม่งั้นฉันอาจจะเลวกว่านี้ก็ได้นะ”
“ฉันจะ...เปิดโปงนาย...ให้ได้ แค่กๆ =O=;;”
“เอาตัวเองให้รอดก่อนดีมั้ย...อย่าลืมนะว่าตอนนี้ร่างกายเธออยู่ในเงื้อมือฉัน จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด ยังจะกล้าหืออีกเหรอ”
“ฉัน...ยอมตายดีกว่าปล่อยให้นาย...หลอกทุกคนแบบนี้”
“แน่ใจเหรอว่าจะยอมตาย งั้นถ้าจะตายขึ้นมาจริงๆ อย่ามาร้องขอชีวิตจากฉันนะ ฉันไม่ใช่คนใจอ่อนกับอะไรง่ายๆ ซะด้วย J”
“...”
ฉันไม่ตอบโต้ เขาอยากจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ และดูเหมือนว่าฉันเปียกน้ำแค่นี้คงยังไม่สะใจพอ อยู่ดีๆ เทเลอร์ก็หยิบหน้ากากไอ้โม่งออกมาจากกระเป๋าสะพายของตัวเอง แล้วรีบสวมเพื่ออำพรางหน้าตาของตัวเอง หึ! ฉลาดเหลือเกิน กลัวจะมีหลักฐานประจานความเลวของตัวเองสินะ จากนั้นเขาก็พาฉันมาที่สระว่ายน้ำของโรงเรียน ซึ่งตอนนี้เงียบสงบ ไม่มีใครโผล่หัวมาเลยแม้แต่คนเดียว
แล้วเขาจะพาฉันมาที่นี่ทำไมกันเนี่ย =[]=
[โปรดติดตามตอนต่อไป]
คุยกันนิดนึง เพราะรู้สึกว่าเทเลอร์จะกระแสแรงมาก กระแสเกลียดนะ 5555555 สงนางงง อย่าเพิ่งเกลียดนางง นางมีเหตุมีผลล เชื่อเถอะถ้าความจริงเปิดเผย ทุกคนจะต้องรักนางงง อดทนอ่านไปอีกหน่อยน๊าา เลิหหหหห
ความคิดเห็น