ลุ้นรักโปรเจคต์ลับฉบับยัยจอมจุ้น

ลำดับตอนที่ #1 : โรงเรียนประจำชายเหรอ O_o หวา ฉันจะรอดไหมเนี่ย >_

                เย็นวันนี้~

ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ กำลังสนุกสนานเริงร่า เตรียมคิดโปรแกรมออกแรดรับวันปิดเทอมที่จะมาถึงกัน แต่ฉันนี่สิ... ฉันคนเดียวที่ถูกเรียกตัวไปที่ห้องพักครู...ด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่รู้...TOT...ฉันว่าฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ แค่หลับน้ำลายยืดในห้องเรียนกับวาดรูปตาแก่หัวล้านล้ออาจารย์คนใหม่ที่มาสอนเองอ่ะ แต่เอาเถอะ...มันคงไม่มีอะไรมากหรอกมั้ง (ฉันหวังว่าอย่างนั้นนะ)

แอ๊ดดดดดด ~

ฉันค่อยๆ เปิดประตูห้องพักครูเข้าไปด้วยความสงบเสงี่ยมเจียมตัวสุดๆ (._.) พลันสายตาก็ไปปะทะเข้ากับสีหน้าเหี้ยมโหดของคุณครูเพชรไพลิน คุณครูวิชาสังคมที่เรียกตัวฉันมาพบเข้าพอดิบพอดี

อ๊ากกก >O< ให้ตายเถอะ รังสีความน่าสยดสยองค่อยๆ แผ่กระจายมาครอบคลุมฉันแล้ว เจ๊แกอ้าปากกว้างร้อยแปดสิบองศา เตรียมให้โอวาทฉันชุดใหญ่ และก่อนที่ฉันจะทันตั้งตัวหากระบุงมาโกยความผิดกลับบ้าน เจ๊แกก็แร็พคำด่าออกมาแบบไม่ยอมหายใจ เล่นเอาฉันได้แต่ยืนทำตาปริบๆ ไม่มีสิทธิ์โต้แย้งอะไรทั้งสิ้น!!

เวลาผ่านไปสามสิบนาทีเต็มๆ (โอ้...ขี้หูของฉันจะออกมาเต้นระบำฮูลาฮูล่ามั้ยเนี่ย +__+)

เฮ้อ~ ในที่สุดฉันก็เอาชีวิตรอดออกมาจากคอนเสิร์ตยัยแม่มดแก่แร็พสะเดิดนั่นจนได้ ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันตกวิชาสังคมคนเดียวในห้อง OoO เป็นไปได้ยังไงกัน ทั้งๆ ที่ฉันก็ว่าฉันอ่านมาเต็มที่แล้วนี่นา ทำไมถึงได้คะแนนแค่สี่สิบแปดคะแนนเองอ่ะ ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ T^T แล้วดูสิ ยัยแม่มดนั่นยังจะมาขู่ฉันอีก ว่าถ้ารายงานฉันได้ไม่ถึงสิบห้าคะแนน (คะแนนเต็มยี่สิบ) ฉันจะต้องเรียนซ้ำชั้น!

ซ้ำชั้น!!

โอว...ช่างเป็นถ้อยคำที่โหดร้ายยิ่งนักสำหรับนักเรียนหญิงตัวเล็กๆ อย่างฉัน U___U ปิดเทอมนี้ฉันคงจะหงอยเหงาน่าดูเลย คนอื่นๆ เค้าคงไม่ต้องซีเรียสกับรายงานสังคมตอนปิดเทอมมากนัก แต่ฉันสิ ต้องพิถีพิถันกับรายงานชิ้นนี้พอสมควรเลยง่า -.,-

ฉันก้มลงมองกระดาษคำสั่งทำรายงานของวิชาสังคม พลางพยายามนึกหัวข้อรายงานที่น่าสนใจไปด้วย

"ให้นักเรียนทุกคน ทำรายงานคนละหนึ่งชิ้นที่เกี่ยวกับชีวิตในโรงเรียน จะเป็นโรงเรียนหญิงล้วน โรงเรียนชายล้วน หรือโรงเรียนสหศึกษาก็ได้....ยิ่งถ้าเป็นโรงเรียนประจำจะได้คะแนนเพิ่มมากขึ้นเป็นพิเศษ หวังว่านักเรียนทุกคนจะตั้งใจทำรายงานชิ้นนี้นะคะ ขอให้โชคดีค่ะ"

เฮ้อออออ~ ดูท่าแล้ว หากจะไม่ต้องซ้ำชั้น ฉันคงต้องเลือกทำหัวข้อโรงเรียนประจำสินะ! แล้วฉันจะเลือกโรงเรียนประจำที่ไหนดีล่ะ ก็ฉันไม่รู้จักใครที่อยู่โรงเรียนประจำเลยสักคน และที่สำคัญ ช่วงเวลาปิดเทอมแบบนี้โรงเรียนอื่นเค้าก็หยุดกันหมด แล้วฉันจะไปหาข้อมูลพวกนี้ได้ที่ไหนกันล่ะ

อ๊ะ!! จริงสิ...พวกโรงเรียนอินเตอร์ยังไม่ปิดเทอมนี่นา พี่เซจิไงล่ะ! เห็นทีงานนี้ฉันคงต้องพึ่งพี่เซจิ พี่ชายจอมกวนของฉันซะแล้ว เพราะโรงเรียนพวกนี้จะยึดหลักการเปิดเทอมตามเวลาของเมืองนอก อ๊า~ ถ้าอย่างนั้นฉันทำของ รร.เซนต์โจ นี่แหละ เพราะที่นั่นเป็นโรงเรียนอินเตอร์หรูหราไฮโซ แถมเป็นโรงเรียนประจำที่ไม่เหมือนโรงเรียนอื่นอีกด้วย เห็นทีงานนี้ฉันอาจจะได้ข้อมูลอะไรเด็ดๆ มาบ้างก็ได้นะ ^o^
          ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์พี่เซจิทันที ไม่นานนักเขาก็รับสาย

"ว่ายังไง ยัยตัวแสบ"

เสียงพี่ชายฉันดังขึ้น เขาตะโกนแข่งกับเสียงจ้อกแจ้กจอแจด้านนอกที่ดังกระหึ่มจนแสบแก้วหู

"เฮ้! นั่นพี่อยู่ไหนน่ะ พี่ควรจะอยู่ที่หอพักของโรงเรียนไม่ใช่เหรอ" ฉันตะโกนตอบกลับไป

"ฉันอยู่ในตัวเมืองต่างหาก ออกมาเล่นเกมส์น่ะ"

"ว่าไงนะ O_o พี่ออกมาโอ้หลั่นล้าข้างนอกได้ยังไง พี่อยู่โรงเรียนประจำไม่ใช่เหรอ -_-"

"ฉันก็แอบหนีออกมาน่ะสิ ยัยเด็กโง่" พี่เซจิตะโกน

"เอ้า…มีธุระอะไรก็รีบๆ พูดมา ฉันไม่มีเวลามากนักหรอกนะ -_-^"

"โอเคๆ...ฉันมีเรื่องสำคัญที่จะให้พี่ช่วยน่ะ ^^'"

ฉันรีบตอบ เพราะกลัวไอ้พี่บ้าจะวางสายไปซะก่อน -_-

"ค่าตอบแทนเท่าไหร่ล่ะ" พี่เซจิถามกลับทันทีโดยไม่ต้องคิด

เอาอีกแล้วพี่ชายฉัน หน้าเงินจริงๆ เล้ยยย -_-'

"ฉันจะยกบัตรคอนเสิร์ตเกิร์ลรี่เบอเร่อเท่อให้พี่ละกัน ถ้าพี่ช่วยฉันนะ เอารึเปล่าล่ะ"

"เฮ้! เธอมีบัตรของเกิร์ลรี่เบอเร่อเท่อด้วยเรอะ" พี่เซจิทำเสียงประหลาดใจ

"แถวหน้ารึเปล่า เอาแบบที่มองขึ้นไปแล้วเห็นขาอ่อนชัดๆ นะเฟ้ย ไม่งั้นไม่เอา ^O^"

"เออน่า! เอาแบบขึ้นไปนั่งบนเวทีด้วยเลยเอามั้ย ไอ้พี่บ้า -_-^^"

"นี่...ยัยโมจิ เธอกำลังขอความช่วยเหลือจากฉันนะ พูดให้มันดีๆ หน่อยเด้ เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะหรอก" พี่เซจิโวยวาย

"เอ้ามีอะไรก็ว่ามา เร็วเข้า หัวหน้าฐานทัพฉันกำลังจะตายนะ"

"เอ่อ...คืออย่างนี้...ฉันอยากให้พี่ช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับชีวิตนักเรียนชายในโรงเรียนประจำให้หน่อยอ่ะ ฉันจะต้องทำรายงานส่งตอนปิดเทอมนี้ *_*"

ฉันพูดพลางทำตาปริบๆ แน่นอน พี่เซจิมองไม่เห็นหรอก แต่มันก็ทำให้น้ำเสียงฉันดูออดอ้อนขึ้นล่ะน่า ^O^

"ไม่มีทางเว้ย...เสียเวลาทำมาหากินของฉันหมด อยากหาข้อมูลก็มาหาเองเด่ะ -*-"

โอ้วว! พี่ชายที่แสนดีของฉัน จะมีใครโชคร้ายที่มีพี่ชายแบบนี้เหมือนกับฉันบ้างมั้ยนะ T^T

"แต่ฉันเป็นผู้หญิงนะ แล้วจะเข้าไปในโรงเรียนชายล้วนได้ยังไงกันเล่า -_-^^"

"ได้สิ เดี๋ยวฉันพาเข้าเอง แต่อย่าให้ถูกจับได้นะเฟ้ย ไม่งั้นฉันโดนไล่ออกแน่ๆ โดยเฉพาะประธานนักเรียนจอมโหดอย่างไอ้เจโรมน่ะ มันจะหาเรื่องเล่นงานฉันมาหลายทีแล้ว -_-"

"แล้วพี่จะพาฉันเข้าทางไหนอ่ะ OoO"

"ฉันหนีมาทางไหน ก็กลับเข้าไปทางนั้นน่ะแหละ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า มีทางลับก็แล้วกัน"

พี่เซจิตอบอย่างรำคาญ ก่อนจะรีบตัดบท

"นี่ๆ เดี๋ยวเที่ยงคืนฉันไปรับเธอละกัน เตรียมตัวไว้ให้พร้อมนะ เออ...แค่นี้ก่อน ร้านจะปิดแล้ว"

"หา...ว่าไงนะ O_o เดี๋ยวสิพี่เซ..."

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดด~

พี่เซจิวางสายไปอย่างหน้าตาเฉย -_-

เวรแล้ว!! นี่ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ ไอ้พี่บ้าเอ๊ยย! ชอบคิดเองเออเองอยู่เรื่อย แล้วนี่ฉันจะทำยังไงดี สรุปว่าฉันต้องไปบุกหอพักนักเรียนชายของโรงเรียนเซนต์โจจริงๆ เหรอ O_O

โอ๊ยย! ตายแน่ๆ เลยยัยโมจิเอ๋ยย หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ เลยเรา >_< ก็จะไม่ให้ฉันกลุ้มใจได้ยังไงกันล่ะ ชีวิตฉันวนเวียนอยู่กับโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอดเลยนี่นา ถึงจะไม่ใช่โรงเรียนประจำก็เถอะ แต่ไม่เค้ยไม่เคยเลยที่จะได้สัมผัสผู้ชายแบบใกล้ๆ สักกะที (ยกเว้นไอ้พี่เซจิตัวแสบ) แล้วฉันจะเอาชีวิตรอดมาได้มั้ยเนี่ย โฮ T^T แม่จ๋าช่วยหนูด้วยย >O<

เอาล่ะ ฉันต้องตั้งสติให้ดี ไม่มีเวลามานั่งคร่ำครวญแล้ว ฉันต้องรีบเก็บของใช้จำเป็นใส่กระเป๋าให้เร็วที่สุดก่อนที่พี่เซจิจะมา อืม มันต้องมีอะไรบ้างนะ...แปรงสีฟัน ยาสีฟัน หมวกอาบน้ำ ผ้าอนามัย เอ๊ะ!! ผ้าอนามัยเหรอ O_o อ๊า... ไม่เอาไปดีกว่า ฉันคงยังไม่โชคร้ายมีประจำเดือนในวันสองวันนี้หรอกมั้ง แต่ถ้าเกิดมีล่ะ?? หอพักนักเรียนชายจะมีผ้าอนามัยสำรองเหรอ??

                หวายยย >O< ไม่มี ไม่มีแน่ๆ เอาไปด้วยดีกว่า เอ...แล้วอะไรอีกดีน้า…อ๋อ อืมๆ อันนี้ อันนั้น อันนู้น... ครบรึยังน้ออ -_-?

ติ๊งต่องๆ ติ๊งต่องๆ

อ๊ายยย~ เสียงออดหน้าบ้านดังแล้ว อีตาพี่ชายตัวแสบของฉันแน่ๆ เลย ทำไมมาไวปานวอกขนาดนี้ ฉันยังไม่ได้ท่องคาถาชินบัญชรขอให้แคล้วคลาดเลยนะ T^T

"โมจิ ยัยโมจิ ฉันมารับแล้ว ออกมาเร็วๆ เข้า -_-^"

เสียงพี่เซจิตะโกนเรียกดังไปถึงหน้าปากซอย

เอาวะ สู้ตาย! Y(^_^')Y เพื่อรายงาน เพื่อรายงาน ท่องไว้ๆๆ T^T

"มาแล้วววว"

ฉันคว้ากระเป๋าโดยด่วนแล้ววิ่งตื๋อออกไปทันที

"ช้าจริงวุ้ย แล้วคุณน้าหลับแล้วเหรอ"

พี่เซจิถามถึงน้าณุต เจ้าของบ้านที่พวกเราสองคนมาอาศัยอยู่ด้วย เพราะพ่อแม่เราทำงานอยู่ที่ญี่ปุ่น นานๆจะกลับมาเมืองไทยสักที น้าคนนี้แกก็ไม่ค่อยสนใจพวกเรานักหรอก แกถือว่าแกให้ที่อยู่ที่กินตามคำสั่งพ่อกับแม่ฉันก็เพียงพอแล้ว

"คุณน้าหลับไปตั้งแต่สี่ทุ่มแล้ว ว่าแต่ว่าเราจะไปกันยังไงดีล่ะ"

"แท็กซี่สิ จะเดินไปรึไงเล่า -*-" พี่เซจิขมวดคิ้ว

"งั้นรีบไปกันเถอะ เดี๋ยวคุณน้าตื่นแล้วจะยุ่ง"

ฉันรีบจูงมือพี่เซจิออกไปที่ถนนแล้วเรียกแท็กซี่ทันที

ไม่นานนัก เราสองคนก็บึ่งแท็กซี่มาถึงหน้าหอพักนักเรียนเซนต์โจโดยสวัสดิภาพ พี่เซจิบอกให้แท็กซี่ช่วยขับเลยหน้าโรงเรียนไปสักหน่อย จะได้ไม่มีคนเห็น

อ๊าาาา…ในที่สุดฉันก็มาถึงหอพักนักเรียนชายจนได้ ข้างในดูเงียบสงบดีจัง ปิดไฟมืดไปหมดเลย ท่าทางจะระเบียบจัดน่าดู -_-'

"มาทางนี้เร็ว"

พี่เซจิดึงมือฉันให้วิ่งไปทางด้านหลังหอพัก ฉันวิ่งตามไปด้วยใจระทึก โอ๊ยยตายแล้ว นี่ถ้าโดนจับได้ล่ะก็ เรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย >_< เราสองคนวิ่งกันจนหอบแฮ่กๆ กว่าจะอ้อมมาถึงหลังโรงเรียน

อ๊ะ!! O_o ฉันมองเห็นทางลับนั่นแล้ว พี่เซจิเดินเข้าไปแหวกให้ฉันดู

โอ้วว..."มันเยี่ยมมากจริงๆ!! นี่ถ้ามองเผินๆ ก็จะเห็นเป็นพุ่มไม้ธรรมดาๆ เลยล่ะ แต่พอแหวกออกมาจะเห็นเป็นช่องขนาดใหญ่ที่มุดเข้าไปได้สบายๆ พี่เซจิมุดนำเข้าไปก่อน ส่วนฉันก็ค่อยๆ คลานตามเข้าไปอย่างยากลำบาก

ในที่สุดฉันก็เข้ามายืนอยู่ในสวนด้านหลังของหอพักนักเรียนชายเซนต์โจแล้ว เย่ๆ ที่นี่ใหญ่โตชะมัด จะมีนักเรียนชายสักกี่ร้อยคนนะที่อยู่ในนี้ โอ๊ยย ตื่นเต้นจัง ^o^

"ไปกันได้แล้ว เร็วเข้า เดี๋ยวมีคนมาเห็น"

พี่เซจิดึงมือฉันไปทางบันไดหนีไฟ แต่ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขา ก็มีแสงไฟฉายมาทางเราสองคนซะก่อน

"นั่นใครน่ะ"

เสียงเข้มห้าวของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ฉันกับพี่เซจิสะดุ้งเฮือก พลางหันไปมองทางต้นเสียง...

โอววว...ไม่นะ วันแรกก็จะถูกจับได้แล้วเหรอเนี่ย แล้วฉันจะทำยังไงดี T^T