ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
� � � � � � � � �❤ Baby Don't Cry � �
� � �� �
� � � � � � � � ..........ทำไมทุกอย่างมันดูมืดไปหมด ทำไมๆๆๆๆ!!!!!!! ร่างบางที่เอาแต่นั่งกอดเข่าตัวเองอยู่อย่างนั้นไม่ยอมทำอะไรถึงแม้ร่างสูงจะบอกให้เธอขึ้นไปนอนเป็นยี่สิบรอบก็ตามตอนนี้ร่างบางเหมือนทุกอย่างมันมืดไปหมด...
� � � � � � � �"ยุนอา......ผมบอกให้ขึ้นไปนอน"
� � � � � � � �"..............."
� � � � � � � �"ยุนอา �นี่มันจะเช้าแล้วน่ะ!" ชายหนุ่มเริ่มขึ้นเสียง
� � � � � � � �"............"
� � � � � � � �"ยุนอา!!!" ครั้งนี้ชายหนุ่มเหลืออดกับความดื้อของร่างบาง
� � � � � � � �"คุณไม่เคยตะคอกใส่ฉันมาก่อนเลยน่ะ....." น้ำตาของร่างบางเริ่มไหลอีกครั้ง
� � � � � � � �"หม่าม๊าครับ....." หนุ่มน้อยขยี้ตาคงเป็นเพราะเสียงที่ซูโฮตะคอกใส่ยุนอาเมื่อกี้ทำให้ยุนโฮตื่น
� � � � � � � � "อ้าว ยุนโฮ" ร่างบางรีบปาดน้ำตา
� � � � � � � � "หม่ามี๊ร้องไห้.. ใครทำหม่ามี๊ครับ"
� � � � � � � � "สงสัยแมลงเข้าตา"
� � � � � � � � "หม๊ามี๊โกหก ปาป๊าทำหม่าม๊าใช่ไหม ?"
� � � � � � � � "ยุนโฮเข้าไปนอนไป ตี4อยู่เลย" เป็นซูโฮที่พูดขึ้น
� � � � � � � � "ครับ..." ยุนโฮเดินหน้าบึ้งเข้าห้องตามที่พ่อบอก
� � � � � � � � "คุณไม่ควรร้องไห้แบบนี้อีกน่ะ ลูกเห็นแล้วมันไม่ดี"
� � � � � � � � "แล้วที่ฉันร้องไห้มันไม่ใช่เพราะคุณหรอ ?"
� � � � � � � � "ผมไปทำธุระก่อนน่ะ"
� � � � � � � � "ไม่ ฉันไม่ให้คุณไปคุณจ่ะไปหายัยนั้นอีกแล้วใช่ไหม..ฉันไม่ให้คุณไป..." ยุนอากอดซูโฮจากด่านหลัง ชายหนุ่มแกะมือของร่างบางออก และยังคงเดินต่อไปๆและต่อไป
� � � � � � � �"ซูโฮ.... ฮึกๆ ฮืออ" ยุนอาทิ้งตัวลงไปกองกับพื้น
� � � � � � � �มันกำลังจ่ะจบแล้วใช่ไหม.......หัวใจที่ฉันมอบให้คุณ ทำไมกัน...เมื่อก่อนคุณดูแลหัวใจดวงนี้ดียิ่งกว่าหัวใจของตัวเองแล้วทำไม.... ตอนนี้คุณทำลายมัน!!!!�
ผมรักคุณนะยุนอา รักมาก มาก มาก รักมากกว่าทุกสิ่งบนโลกนี้ � ฉันก็รักคุณซูโฮ �แต่งงานกับผผมน่ะผมจ่ะไม่มีวันที่จ่ะทำให้คุณเสียใจ... �ค่ะ..
� � � � � � � �คำสัญญาพวกนั้นหายไปไหนหมด......
.�
.
.
.
.
.
.
� � � � � � � �"หม่ามี๊ๆ หม่ามี๊ครับ หม่ามี๊ๆๆๆ"
� � � � � � � � "หืม...มีอะไรหรอยุนโฮ..."
� � � � � � � �"ทำไมหม่ามี๊มานอนตรงพื้นหล่ะครับ?"
� � � � � � � "วันนี้ยุนโฮต้องไปโรงเรียนนิ หม่ามี๊ลืมเลย ขอโทษน่ะครับยุนโฮ"
� � � � � � � "ครับ"
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �
� � �� �
� � � � � � � � ..........ทำไมทุกอย่างมันดูมืดไปหมด ทำไมๆๆๆๆ!!!!!!! ร่างบางที่เอาแต่นั่งกอดเข่าตัวเองอยู่อย่างนั้นไม่ยอมทำอะไรถึงแม้ร่างสูงจะบอกให้เธอขึ้นไปนอนเป็นยี่สิบรอบก็ตามตอนนี้ร่างบางเหมือนทุกอย่างมันมืดไปหมด...
� � � � � � � �"ยุนอา......ผมบอกให้ขึ้นไปนอน"
� � � � � � � �"..............."
� � � � � � � �"ยุนอา �นี่มันจะเช้าแล้วน่ะ!" ชายหนุ่มเริ่มขึ้นเสียง
� � � � � � � �"............"
� � � � � � � �"ยุนอา!!!" ครั้งนี้ชายหนุ่มเหลืออดกับความดื้อของร่างบาง
� � � � � � � �"คุณไม่เคยตะคอกใส่ฉันมาก่อนเลยน่ะ....." น้ำตาของร่างบางเริ่มไหลอีกครั้ง
� � � � � � � �"หม่าม๊าครับ....." หนุ่มน้อยขยี้ตาคงเป็นเพราะเสียงที่ซูโฮตะคอกใส่ยุนอาเมื่อกี้ทำให้ยุนโฮตื่น
� � � � � � � � "อ้าว ยุนโฮ" ร่างบางรีบปาดน้ำตา
� � � � � � � � "หม่ามี๊ร้องไห้.. ใครทำหม่ามี๊ครับ"
� � � � � � � � "สงสัยแมลงเข้าตา"
� � � � � � � � "หม๊ามี๊โกหก ปาป๊าทำหม่าม๊าใช่ไหม ?"
� � � � � � � � "ยุนโฮเข้าไปนอนไป ตี4อยู่เลย" เป็นซูโฮที่พูดขึ้น
� � � � � � � � "ครับ..." ยุนโฮเดินหน้าบึ้งเข้าห้องตามที่พ่อบอก
� � � � � � � � "คุณไม่ควรร้องไห้แบบนี้อีกน่ะ ลูกเห็นแล้วมันไม่ดี"
� � � � � � � � "แล้วที่ฉันร้องไห้มันไม่ใช่เพราะคุณหรอ ?"
� � � � � � � � "ผมไปทำธุระก่อนน่ะ"
� � � � � � � � "ไม่ ฉันไม่ให้คุณไปคุณจ่ะไปหายัยนั้นอีกแล้วใช่ไหม..ฉันไม่ให้คุณไป..." ยุนอากอดซูโฮจากด่านหลัง ชายหนุ่มแกะมือของร่างบางออก และยังคงเดินต่อไปๆและต่อไป
� � � � � � � �"ซูโฮ.... ฮึกๆ ฮืออ" ยุนอาทิ้งตัวลงไปกองกับพื้น
� � � � � � � �มันกำลังจ่ะจบแล้วใช่ไหม.......หัวใจที่ฉันมอบให้คุณ ทำไมกัน...เมื่อก่อนคุณดูแลหัวใจดวงนี้ดียิ่งกว่าหัวใจของตัวเองแล้วทำไม.... ตอนนี้คุณทำลายมัน!!!!�
ผมรักคุณนะยุนอา รักมาก มาก มาก รักมากกว่าทุกสิ่งบนโลกนี้ � ฉันก็รักคุณซูโฮ �แต่งงานกับผผมน่ะผมจ่ะไม่มีวันที่จ่ะทำให้คุณเสียใจ... �ค่ะ..
� � � � � � � �คำสัญญาพวกนั้นหายไปไหนหมด......
.�
.
.
.
.
.
.
� � � � � � � �"หม่ามี๊ๆ หม่ามี๊ครับ หม่ามี๊ๆๆๆ"
� � � � � � � � "หืม...มีอะไรหรอยุนโฮ..."
� � � � � � � �"ทำไมหม่ามี๊มานอนตรงพื้นหล่ะครับ?"
� � � � � � � "วันนี้ยุนโฮต้องไปโรงเรียนนิ หม่ามี๊ลืมเลย ขอโทษน่ะครับยุนโฮ"
� � � � � � � "ครับ"
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น