ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
❤ Baby Don't Cry
รถหรูจอดเทียบทางเดิน ร่างบางก้าวลงมาจากรถเพื่อไปรับลูกชายสุดที่รักของเธอ เค้าคือคนเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ทั้งๆที่เธอเสียใจอยู่
"หม่ามี๊!!!!> [+++] <"
"ครับบ มาเดี๋ยวมี๊อุ้ม^ ^"
"เย้ๆ....แล้ว....ปาป๊าไม่มาด้วยอีกแล้วหรอครับ?"
"อ้อ.....ป๊าเค้าติดธุระหน่ะลูก^ ^"
"เมื่อไรธุระปาป๊าจ่ะเสร็จหล่ะครับ?ปาป๊าไม่มารับโฮตั้งนานแล้ว..."
".....วันนี้แม่ทำขนมหวานไว้ด้วย ของโปรดลูกเลยน่ะ^ ^"
"โหห กลับบ้านกันเล้ยย> <"
ร่างบางพาหนุ่มน้อยขึ้นรถ พรางเหยียบคันเร่งช้า จนมาถึงบ้าน
"ป่ะ เข้าบ้านกันครับ"
"คร้าบบบ"
ร่างบางส่งหนุ่มน้อยเข้านอน พรางรอชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีตัวเองจนไม่แน่ใจว่าตอนนี้มันใช่หรือป่าว น้ำตาที่กลั้นมาตลอดไหลออกมามากมาย แต่เธอคงยังรอและรอ.....จนตอนนี้ร่างบางเข้าสู่ห้วงนิทรา ใบหน้าหญิาสาวเต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ถูกปล่อยออกมาเมื่อสักครู่
"ผมกลับมาแล้ว" ร่างสูงกวาดตาไปทั่วห้องเห็นร่างบางนอนอยู่บนโซฟา ร่างสูงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ พรางใช่มือเอาผมที่ตกลงมาบดบังใบหน้าที่สวยดุจดั่งนางฟ้าออก เค้ามองใบหน้าหญิงที่เต็มไปคราบน้ำตาด้วยความรู้สึกผิด
"ผมขอโทษ.......แต่ผมรักยังเค้าอยู่" เค้าหารู้ไม่ว่าหญิงสาวนั้นตื่นแล้ว...."ผมขอโทษจริงๆ"
"นี่ใช่ไหมคือธุระของคุณ...คุณไปหาเค้ามาใช่ไหม บอกฉันมาสิค่ะ!"
"ยุนอา!...."
"บอกฉันมาสิ!บอกฉันมา บอกฉันมา!! ฮึกๆๆ ฮือๆๆ"
"ใช่"
"......คุณยังรักเค้าอยู่ แล้วฉันหล่ะรักบ้างไหม "
"ผม....รักคริสตัล"
3ตอนแรกจ่ะสั้นหน่อยน่ะค่ะ แต่พอตอน4ไป ก็ยาวค่ะ^^
รถหรูจอดเทียบทางเดิน ร่างบางก้าวลงมาจากรถเพื่อไปรับลูกชายสุดที่รักของเธอ เค้าคือคนเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ทั้งๆที่เธอเสียใจอยู่
"หม่ามี๊!!!!> [+++] <"
"ครับบ มาเดี๋ยวมี๊อุ้ม^ ^"
"เย้ๆ....แล้ว....ปาป๊าไม่มาด้วยอีกแล้วหรอครับ?"
"อ้อ.....ป๊าเค้าติดธุระหน่ะลูก^ ^"
"เมื่อไรธุระปาป๊าจ่ะเสร็จหล่ะครับ?ปาป๊าไม่มารับโฮตั้งนานแล้ว..."
".....วันนี้แม่ทำขนมหวานไว้ด้วย ของโปรดลูกเลยน่ะ^ ^"
"โหห กลับบ้านกันเล้ยย> <"
ร่างบางพาหนุ่มน้อยขึ้นรถ พรางเหยียบคันเร่งช้า จนมาถึงบ้าน
"ป่ะ เข้าบ้านกันครับ"
"คร้าบบบ"
ร่างบางส่งหนุ่มน้อยเข้านอน พรางรอชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีตัวเองจนไม่แน่ใจว่าตอนนี้มันใช่หรือป่าว น้ำตาที่กลั้นมาตลอดไหลออกมามากมาย แต่เธอคงยังรอและรอ.....จนตอนนี้ร่างบางเข้าสู่ห้วงนิทรา ใบหน้าหญิาสาวเต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ถูกปล่อยออกมาเมื่อสักครู่
"ผมกลับมาแล้ว" ร่างสูงกวาดตาไปทั่วห้องเห็นร่างบางนอนอยู่บนโซฟา ร่างสูงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ พรางใช่มือเอาผมที่ตกลงมาบดบังใบหน้าที่สวยดุจดั่งนางฟ้าออก เค้ามองใบหน้าหญิงที่เต็มไปคราบน้ำตาด้วยความรู้สึกผิด
"ผมขอโทษ.......แต่ผมรักยังเค้าอยู่" เค้าหารู้ไม่ว่าหญิงสาวนั้นตื่นแล้ว...."ผมขอโทษจริงๆ"
"นี่ใช่ไหมคือธุระของคุณ...คุณไปหาเค้ามาใช่ไหม บอกฉันมาสิค่ะ!"
"ยุนอา!...."
"บอกฉันมาสิ!บอกฉันมา บอกฉันมา!! ฮึกๆๆ ฮือๆๆ"
"ใช่"
"......คุณยังรักเค้าอยู่ แล้วฉันหล่ะรักบ้างไหม "
"ผม....รักคริสตัล"
3ตอนแรกจ่ะสั้นหน่อยน่ะค่ะ แต่พอตอน4ไป ก็ยาวค่ะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น