รักนี้...ยกให้เธอ(ได้ไหม) Love for you

ข้อมูลเบื้องต้น

ฉันเจอเธอครั้งแรกตอนไหนเธอรู้หรือเปล่า

เธอคุยกับฉันแค่ไหนเธอรู้หรือเปล่า

เธอคิดว่าฉันเป็นยังไงเธอรู้หรือเปล่า

แล้วเธอจะรู้ความรู้สึกที่ฉันมีให้เธอบ้างหรือเปล่า

เนื้อเรื่อง

  "งายยยย อรุณสวัสดิ์กรีน"

นั้นไงมาแล้ว เสียงที่ผมจะได้ยินในทุกเช้า

     "ไง อรุณสวัสดิ์ ซีน" 

     "เช้าวันนี้ก็เจอกันอีกแล้วนะ งั้นไปโรงเรียนด้วยกันนะ" ซีนทำหน้ายิ้ม

     "อืม...ได้รอแป๊ปนะ" ผมพูดพร้อมหันหน้ากลับไปที่ประตูเพื่อล็อกประตู

.......

     "แล้วเป็นไงบ้างอะ ปิดเทอมที่ผ่านมา" ซีนถาม

     "ก็...ดีนะ สบายดี" ผมก็ตอบไปด้วยสีหน้าที่เหมือนกับคนที่ยังไม่ตื่นสนิท

  ตุบ!!!!!

     "โอ๊ย!!!" ผมร้อง  

     "เฮ้ย!! ยังไม่ตื่นใช่ไหมเนี่ย" ซีนถามผมด้วยใบหน้าเหมือนสะใจที่ได้ตีหลังผมเหมือนเมื่อก่อน

     "ตื่นแล้ว ๆ มันเจ็บนะ"

     "ฮ่าๆๆ โทษทีแรงไปหน่อย"


~~~~~~15 นาที ผ่านไป~~~~~~



ตึกๆๆๆ 
  
     เสียงฝีเท้าของพวกรุ่นน้อง ม.4 ที่พากันวิ่งแข่งกันไปถึงห้องในยามเช้า มันทำให้ชวนรู้สึกถึงตอนที่เคยทำแบบนั้น

จริงๆเลย แต่พอโตขึ้นมาอีกระดับหนึ่งก็ต้องเลิกซะแล้ว

     "พี่่ซีน"  

     "เอ้า เลย์นี่นา"
 
     "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะค่ะ"

     "อื้ม เป็นไงบ้างละสบายดีใช่ไหม" 

     "ค่ะ สบายดี แล้วพี่ชายคนที่อยู่ข้างนั้น....แฟนพี่หรอค่ะ" 

    อะไรของเด็กนี่ ฉันไม่ใช่แฟนยัยนี่นะ

     "ฮะ ฮ่าๆๆ บ้าหรอนี่เพื่อนพี่เอง มันชื่อกรีน พอดีอยู่บ้านใกล้กันน่ะเลยมาด้วยกันประจำแต่เลย์เพิ่งเคยเห็นซินะ"

โชคดีที่ซนแก้ตัวให้ไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่

     "เออนี่ แล้วเฟย์ละ" ซีนถาม

     "อ๋อพี่น่ะหรอ อยู่บนห้องแล้วละคะ" 

     "อ๋อ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ ไปเหอะกรีน" ซีนพูดพร้อมแตะไหล่ฉัน

     "คะ"

 
~~~~ณ ห้องเรียน~~~~


     "เฟย์จ๋าาาาา" ซีนร้องเสียงดังแล้วเข้าไปกอดเพื่อนสนิทของเขา

     "แหม อะไรกันร้องเหมือนไม่ได้เจอกันตั้งหลายปีแหนะ" เฟย์พูดพร้อมยิ้มให้ซีน

     "ก็ัมันคิดถึงนี่นา" ซีนพูดเสียงอ้อน

     "จ้า........เอ่อ...กรีน" เฟย์ตะโกนเรียกฉันที่ยืนอยู่หลังห้อง

     "ไง สบายดีไหม"

     "ก็ดีนะ แล้วเธอละ" ฉันถามกลับ

     "ฉันสบายดี"

     "เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมดูไม่สดใสเลย" เฟย์ถามผมแล้วค่อยๆเดินมาใกล้เละเอามือขึ้นมาแปะที่หน้าผากของผม

     "O//////O"

     "ไหนบอกว่าสบายดีไงตัวร้อนนะเนี่ย”

     “ฉันสบายดีไม่เป็นไร”

กรี๊ง~~~

   เสียงออดเข้าเรียนดังเฟย์จึงบอกกับผมว่า “ถ้าไม่สบายก็ไปนอนห้องพยาบาลนะ” แล้วเธอก็ไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเอง

พักเที่ยง ณ โรงอาหาร

     “นี่กรีนขอนั่งด้วยดิ” ซีนบอก

     “ได้ นั่งดิ”

     “นี่ขอถามนะ นายยังชอบเฟย์อยู่ใช่ไหม” ซีนถามคำถามซะผมอึ่ง

     “ใช่ทำไมละ”

     “นายไม่บอกไปซะทีละ ถ้านายไม่บอกไประวังจะโดนคนมาแย่งนะคนนารักแถมเรียนเก่งอีกต่างหากมีคนจ่องจะ

สอยอยู่เยอะไป” ซีนพูดพร้อมยิ้ม

นี่คนนะไม่ชาผลไม้ที่จะใช้คำว่าสอยน่ะ

     “แล้วจะให้ทำยังไงละ”

     “ฉันจะช่วยนายเอง ฮ่าๆๆ >o<”

     “หัวเราะไปเหอะยัยบ้า”

     “เมื่อกี้นายว่าไงนะ (-_-)”

     “เปล๊า~~~~”

~~~~~หลังเลิกเรียน~~~~~

     “กรีนๆ เก็บของแล้วมานี้เร็ว” ซีนเรียนผมที่อยู่หลังห้อง

     “อะไรอีกละเนี่ย” ผมพูดแล้วหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกนอกห้อง

     “มีอะไรหรอ” ผมถาม

     “ฉันจะให้นายไปส่งเฟย์นะเพราะวันนี้ฉันไม่ว่างอะ”

     “ห๊า”

     “ไม่ต้องหาแล้ว ฉันขี่เกียจเดี๋ยวไปคุยกับเฟย์ให้นายลงไปรอหน้าโรงเรียนนะ” ซีนพูดจบก็เดินเข้าไปในห้อง ผมก็

ยืนงงๆแป๊ปนึงแล้วก็ค่อยเดินลงบันไดไป

~~~~~15 นาทีผ่านไป ~~~~~

ตึก ๆ ๆ ๆ

     “ขอโทษนะรอนานเลยสินะ เฮอๆ” เฟย์วิ่งมาแล้วขอโทษผม

     “ไม่เป็นไรหรอก แล้วเธอละโอเคไหมเพิ่งวิ่งมานี่ พักหน่อยดีกว่าไหม” ผมถาม

     “ไม่เป็นไรไหวอยู่กลับกันเถอะ”

     “อื้ม”

ในระหว่างเดินกลับบ้านความเงียบก็เข้าปกคลุมพวกเราสองคน ผมไม่รู้จะชวนคุยอะไรดีเลยถามไปว่า

     “เฟย์...สมมุติถ้าเธอชอบคนๆหนึ่งเธอจะกล้าบอกเขาหรือเปล่า”

     “.....อืม..ก็ต้องบอกอยู่แล้วละ เพราะถ้าเรไม่บอกไปยังไงเขาก็ไม่มีทางที่จะรู้ความในใจเราหรอก....เธอถามแบบนี้

หรือว่ามีคนที่ชอบแล้วงั้นหรอ” เฟย์ถามผมกลับ

     “อื้ม ใช่”

     “เอ๋...จริงอะ..แล้วเขาคนนั้นเป็นคนยังไงหรอ”

     “อืม...ก็เป็นคนที่รักเพื่อน น่ารัก เรียนดี เป็นห่วงเพื่อนในยามที่เพื่อนไม่สบาย”

     “ใครอะบอกหน่อยสิ” เฟย์ถามผม ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง ตาพอนึกถึงคำพูดที่ซีนพูดไว้ก็เลยรวบรวมความกล้าแล้ว

บอกออกไปว่า

     “คือ...เธอยังไงละ...เฟย์” พูดออกไปแล้ว

     “………”

     “>_<”

     “ตะ...ตกใจหมดเลย ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะมีคนชอบฉันด้วยน่ะ” เฟย์หน้าแดง

     “งะ...งั้นหรอ”

     “ฉันนึกว่าเธอจะชอบซีนซะอีกนะ”

     “ทะ...ทำไมอะ”

     “ก็บ้านอยู่ใกล้กัน มาโรงเรียนก็มาด้วยกันอีกนี่ก็เลยคิดว่าน่าจะอะนะ”

     “งั้นเองหรอเหอะๆ”

     “ขอบคุณนะ....ฉันขอรับความรู้สึกนี้ไว้ด้วยความเต็มใจนะ” เฟย์ยิ้ม

     “O_O” ผมอึ่งอีกแล้วครับ

     “จริงนะ”

     “จริง”

วินาทีนั้นผมมีความสุขมาก ไม่คิดเลยว่าเฟย์จะรับความรู้สึกของผมด้วย

     “ดีใจด้วยน้า”

ผมหันไปหาที่มาของเสียงจนได้พบที่มาซึ่งเป็นคนที่บอกว่ามีธุระด่วนต้องไปทำครับ แต่กลับมาเดินหน้าละลื่นอยู่

หลังผมกับเฟย์

     “นี่ไหนบอกว่าไปธุระไง” เฟย์ถาม

     “อ๋อ ก็ธุระของฉันคือช่วยกรีนให้บอกชอบเธอไงละ ฮ่าๆๆ” ซีนยิ้ม

     “นึกว่าอะไรซะอีก ช่วยฉันซินะ ขอบใจเธอมากนะซีน” ผมพูด

     “แหมๆ ไม่เป็นไรน่า งั้นกลับกันเถอะ”

     “อื้ม”ผมพูดแล้วหันหน้าไปบอกเฟย์

     “งั้นใครถึงบ้านเฟย์คนสุดท้ายพรุ่งนี้เลี้ยงข้าวกลางวัน ฮ่าๆ” ซีนพูดจบก็รีบวิ่งปังจุดหมาย

     “เอ๋...ไม่ยอมหรอกน่า” เฟย์พูดแลวก็รีบวิ่งไปยังจุดหมาย

     “เอ๋...เดี๋ยวสิอย่าเล่นแบบนี้ดิ ฉันวิ่งไม่เก่งนะ รอด้วย~~~~~”

END