กิต สัตะ กับ พญาพิรามา

หวัดดี ผม สัตตะ เอ่อ... กิตนั้นเหละเรื่องที่ผมกำลังจะเล่าต่อจากนี้

เกิดขึ้นที่บ้านของผม "เฮ้อ....ง่วงจังเลย"ผมพูดด้วยความอ่อนเพลีย ถ้าถามว่าทำไมน่ะหรอ ตอนที่ผมอยู่โรงเรียนผมโดนบูลลี่หนักมากเลยล่ะ น่าเศร้าจริงๆเลย ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้นด้วย

ผมน่าแกล้งตรงไหนอะ การแกล้งเด็กโง่อย่างผม เนี่ยนะ ฮ่า ฮ่า น่าสมเพศ แต่ชั่งเถอะ เข้าเรื่องดีกว่า

ผมอยู่กับพ่อ และคุณน่าลิง(นั้น...แม่เลี้ยง)

ไม่รู้ว่าพ่อชอบคนแบบนั้น ได้ยังไง

แต่ก็ชั่งเถอะ ผมไม่ต้องการเรื่องอะไรให้หนักหัวมากกว่านี้อีกแล้ว หลังจาก กลับจากร.ร. ผมก็วิ่งขึ้นไปบนห้อง จนเกือบล้ม"เบาๆหน่อย กิต" เสียงทุ้มดังกังวารทั่วห้อง ใช่..นั้นพ่อผมเอง

ผมหันหลังไป และพูดว่า"ครับบบบบ~~~"

และผมก็เดินขึ้นห้อง เปิดประตู ถอดกระเป๋าโยนไปข้างเตียงดัง 'ตุบ!'

แล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ หมุนรอบนึง แล้วเปิดคอม

"อะไรอ่ะ?"ผมว่า มันเป็นข้อความเด้งมา ผมจึงเปิดเข้าไป'แกร็ก!'เสียงคลิกเม้าท์

"พรุ่งนี้ จะมีพิรามา มาที่บ้านคุณ คุณคือผู้ถูกเลือก หากไม่ตอบรับมันจะทำลายบ้านคุณ ฮ่ะ ฮ่ะ

คำตอบคือ ไม่! ช่างแมร่งงง!! เล่นเกมดีกว่า"ผมพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียน

" อ๊า!!!ทำไมอยู่ดีๆคอมช็อตเนี่ย" ผมพูดด้วยเสียงที่ตกใจ ดูเหมือนจะเกิดสิ่งแปลกๆในคอมผม ผมรีบปิดคอม แล้วกระโดดขึ้นเตียง คลุมโปง

แล้วก็เผลอหลับไป

"อะไรที่เท้าฉันเนี่ย" ผมพูดด้วยความงัวเงีย

ผมชะโงกหน้าไปดู และผมก็ต้องตกใจ เพราะมีนกพิราบ มาจิกเท้าของผม "อะไรเนี๊ย!!!!!" ผมรีบสะบัดเท้าออกด้วยความตกใจ

"สามหาวจริงๆ"นกพูด ห๊ะ!!!!! นกพูดได้ ใช่คุณฟังไม่ผิด นกพูดได้

ติดตามตอนต่อไป