ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : THE EXO HUNHAN . . . 4
#หลายวันต่อมา
หลังจากที่จบคืนนั้นเเน่นอนว่าฉันกับเซร์ก็ไม่ได้คุยกันมา3วันเต็มเเม้กระทั้งจะนั่งรถนั่งเรียน บรรยากาศรอบตัวอึดอัดขนาดทำให้คุณเยริรู้สึกอึดอัดไปตามๆกัน ยอมรับว่ามันก็หึงถึงเเม้เราจะค่อนข้างให้ความเป็นส่วนตัวกันมากๆ จะไม่เก้าก่ายเรื่องส่วนตัวของกันเเละกันจนกว่าจะเเต่งงาน เเต่ไอความรู้สึกมันก็ห้ามกันไม่ได้หรอก เพราะความรู้สึกของเเอลยูมาร์เเตง มันชัดเจนมาตลอด ในขณะที่เซร์ก็ไม่เคยชัดเจนและทำตัวห่างเหินอยู่บ่อยๆ
บางทีถ้าเราลองเปิดรับใครสักคนเหมือนที่เซร์ทำบ้างอาจจะทำให้ปล่อยวางมากกว่านี้ก็ได้
"จะไปไหน"นับเป็นคำถามเเรกของวันเเละคำถามเเรกของ2วันที่ผ่านมาก็ว่าได้ ก็ถึงเเม้จะยังมีอะไรตกค้างคาใจอยู่บ้านก็เหอะถ้าไม่ตอบมันคงจะเสียมารยาทมากเกินไป
"มีนัด"
"กับใคร"
"คุณครูพละ"
"ที่ไหน"
"โรงเรียนพรุ้งนี้มีสอบเเละฉันก็อยากได้ครูค่อยติวอยู่ตลอดเวลา นายคงจะ . . ."
"เรื่องของเธอจะไปไหนก็ไป"แกล้งทำเป็นสนใจก็ไม่มีใครว่าอะไรนายหรอกนะอีตาทึ้ม เอ้ย!
"งั้นฉันไปก่อนนะ ถ้าคิดถึงก็โทรมาหาได้ตลอดเวลา"
"ใครจะไปคิดถึงเธอ ยัยสัปหลาด"
"ระวังจะไปสัปหลาดเป็นเมียนะ คิก"
"ฝันอยู่รึไง ยัยสัปหลาดหน้าจืด"
"ใช่ฉันนะมันหน้าจืดใครจะไปสวยแก้มเเดงเหมือนตูดลิงตลอดเวลาเหมือนคุณมาเรียของนายละ!"
ได้โอกาศก็ขอสักหน่อยนายมันนิสัยไม่ดี เซร์ !
"แอล"
"ไม่ต้องมาเรียก!"
"ไปซ้อมกับใครบ้าง"
"ครูพละสองคน"
"ยัยเฉิมกิมจิทำไมไม่เอาไปซ้อมด้วย"
"เธอชื่อมูอิ"
"เรื่องของยัยกิมจิดิ ส่วนเธอถ้าคิดว่าอยู่สองต่อสองกับอาจารย์เเล้วปลอดภัยก็เรื่องของเธอ"
"ใช่ มันเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย!"
โรงเรียน 16.00 น.
ทันทีที่แท็กซี่ขับเข้ามาก็ทำเอาลุงแกตาค้างเพราะข้างหน้าไม่ต่างกับโชว์รูมรถหรูขนาดย่อมๆ เฟอร์รารี่หกคัน หกสี เรียงกับจนจะเป็นสายรุ้ง
"นี้ค่ารถค่ะลุงไม่ต้องทอน คือหนูรีบ"
โรงยิมติดแอร์ทำเอาคึกคื้น สาวเล็กสาวใหญ่ตาจับจ้องกับผู้ชายหกคน! หนึ่งในนั้นก้มีเด็กที่กำลังนั่งหน้าบึ้ง ไม่สบอารมณ์อยู่กลางโรงยิม
คุณคูรพละค่อยๆแหกฟูงชนเดินเข้ามาหาฉัน เพราะวันนี้ฉันนัดกับอาจารย์ว่าเป็นการส่วนตัว เเต่ไม่คิดว่าหมอนั้นจะตามมาสร้างความวุ่นวายถึงที่โรงเรียน เป็นหวงก็บอกกับมาตรงๆไม่เป็นรึไง
"ขอโทษด้วยนะคะคุณครู ไม่คิดว่าตานั้นจะตามมาสร้างความวุ่นวายถึงโรงเรียนน่ะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ เรามาเริ่มฝึกกันเลยไหม"
"แอลยู!มาหาพวกพี่มาเดียวพี่ช่วยสอน"เสียงพี่คริสตะโกนลั่นโรงยิม
ความสัมพันธ์ของเเอลยูกับคริสถือว่าดีมากระดับหนึ่งเพราะสนิดกันตั้งเเต่เด็กๆ พี่คริสเป็นญาติห่างๆกับเซร์ด้วยทำให้แอลยูที่ตัวติดกับเซย์ตอนเด็กๆเจอหน้ากันแทบทุกวัน
"เออ อาจารย์ค่ะแอลว่าแอลไม่รบกวนอาจารย์ดีกว่า ขอตัวไปซ้อมกับพี่นะคะ"
"ไม่เป็นอะไรครับ ยังไงครูขอตัวไปจัดการเอกสารก่อนนะครับ"
"ค่ะ"
"พี่คริสมาได้ยังไงเนี่ย มากันครบแก๊งเลย"
"พอดีพี่เบื่อน่ะ อยากออกมาหาอะไรเล่น เเล้วพอดีเจ้าเซร์นะสิไม่รู้อารมณ์หงุดหงิดมาจากไหนลากพวกเฮียออกมาโรงเรียนเนี่ย"
"สนใจด้วยรึไง"
"ใครสนใจเธอกันยัยสัปหลาด"
"งั้นนายจะตามมาทำไม!"
"ใครตามเธอมา นี้ก็โรงเรียนของฉันเหมือนกัน"
"เรื่องของนาย!"
"เรื่องของฉันอยู่เเล้ว!"
"นายมันคนเอาเเต่ใจ!"
"ฉันไม่เอาเเต่ใจเธอนั้นเเหละยัยสัปหลาด กล้าดียังไงมาขึ้นเสียงใส่ฉันห๊ะ!"
"พอๆเลิกกัดกันได้เเล้ว ไหนว่าจะมาซ้อมไงเซร์ก็ซ้อมสิ แอลด้วยคนอยากฝึกไม่ใช่รึไง แยกย้ายๆ"
"กลับยังไงหื้มคนเก่งของเฮีย"
"ไม่รู้เหมือนกัน แอลมาเเท็กซี่น่ะ"
"เฮียมีธุระที่โรงพยาบาลต่อด้วยสิ กลับกับเซย์ไปแล้วกัน"
"ไม่!แอลไม่อยากกลับกับไอบ้าห้าร้อย"
"เห้ยพูดดีๆนะ ใครไอบ้าห้าร้อยห๊ะ"เซร์ที่นั่งดื่มน้ำเงียบหันควับมาเถียงแถบไม่ทัน
"ตอนเด็กๆก็รักกันดีทำไมตอนโต ถึงมาเป็นคู่กัดกันได้หื้ม"คริสลูบหัวแอลยูเบาๆอย่างเอ็นดู
"ใครรักหมอนั้นกันพี่คริสมั่วเเล้ว รีบๆกลับไปเลยจะถึงเวลาผ่าตัดคนไข้เเล้วนะค่ะ"
"งั้นพี่ไปก่อนนะ เซร์ดูเเลแอลดีๆด้วยอย่าทะเลาะกันบ่อยมากเป็นผู้ชายยอมไรก็ต้องยอมเข้าใจไหม"
"บ่นเหมือนพ่ออีกเเล้ว พี่รีบไปเหอะผมดูเเลยัยสัปหลาดได้"
สุดท้ายขบวนรถหรูก็ขับเคลือนออกจากโรงเรียนจนได้ เเละฉันก็ต้องมานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถของอีตาบ้าเซร์ตามเดิม
"แอล"
"ว่า"
"ฉันเลิกกับมาเรียเเล้วนะ"
"เรื่องของนายไม่ใช่เรื่องของฉัน"
"เเต่เธอเป็น เฮ้อช่างมันเหอะ"
"เซร์ ฉันถามนายจริงๆเลยนะ"
"นายอยากเเต่งงานกับฉันจริงๆรึป่าว"
"ถามทำไม"
"เพราะวันนั้นที่ฉันเห็นความสุขของนายกับคุณมาเรียฉันก็เริ่มไม่เเน่ใจว่าที่นายเคยขอฉันเป็นแฟน เพราะนายเมาหรือนายโดนเเม่บังคับกันเเน่"
"ฉันขอเธอเป็นแฟนไม่ได้เพราะเมาหรือโดนใครบังคับ ฉันบอกเธอไปหลายรอบเเล้วน่ะ"
"เราเคยเลิกกันรึป่าวเซร์"
"ไม่"
"ฉันไม่เคยขอเลิกนาย เเละนายก็ไม่เคยขอเลิกฉัน เเต่ทำไมนายถึงต้องคบกับคุณมาเรีย ฮึก"น้ำใสๆกลิ้งไปรอบดวงตาสวย ดวงตาที่ใสบริสุทธิ ที่ใครๆก็ให้ฉายาว่าดวงตาของลูกกวาง แต่ตอนนี้มันกับบอบช้ำไปด้วยน้ำตาของความเสียใจความน้อยใจที่ประปนกันไป ฉันรักเซร์มาก เเละฉันก็ทำทุกทางเพื่อที่จะได้อยู่ข้างเซร์ เเต่ผิดกับเซร์ที่เหมือนจะขับไล่ ดื้อเเละไม่เคยเชื่อฟัง
"แอล เซร์ขอโทษ"น้ำเสียงอ่อนลงทำเอาหัวใจของฉันตกวูบ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ เเละในเมื่อฉันเองที่เป็นคนเริ่มเรื่องนี้ มันก็ควรจะจบสักที
"พอ ไม่ต้องขอโทษ ฉะ ฉัน ว่า เรา ควร เลิกกันดีไหม ต่างคนต่างอยู่ นายก็อยู่ที่อังกฤษไปส่วนฉันจะกลับฝรั่งเศษต่างคนต่างอยู่ไปเลยเพื่อนายจะได้รับอิสระมากกว่านี้"
"หยุดพูดสักที! ลองเธอหนีฉันไปสิ ฉันฆ่าเธอเเน่!"
"นายมันใจร้ายที่สุดเลย!"
"ฉันใจร้ายได้มากกว่านี้อีก อยากลองดูไหมละ"
"ฉันเกลียจนาย!"
"ฉันรู้เเล้ว"เซย์ตอบพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนๆ ทั้งที่เมื่อกี้ ก็พึ่งทะเลาะกันเเท้ๆ
"ฉันเกลียจนายมากกกกก เซร์ วิลเลียมส์!"
"เกลียจอะไรมักได้เเบบนั้นน่ะ"
"งั้น ฉันรักนายม๊ากกกมาก"
"ฉันก็รักเธอเหมือนกัน แอลยูของเซร์"เสียรู้ให้ผู้ชายบ้าๆอีกแล้ว!เจ็บใจที่สุด
"เรื่องของนาย!"
"ใครบอกว่ามันเป็นเรื่องของฉัน มันเป็นเรื่องของเรามากกว่า"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น