ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {HUNHAN CHANBAEK KAISOO KRISLAY CHENMIN} The Exo! Club. Eng.

    ลำดับตอนที่ #3 : THE EXO HUNHAN . . . 2

    • อัปเดตล่าสุด 30 มี.ค. 58



    © themy  butter









       "เซร์ วิลเลียมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมส์"



       "เห้ย ยัยกวางสัปหลาด!!?"



       "10นาที ฉันให้พวกนายจัดการ10นาที เเล้วฉันจะกลับเข้ามาใหม่"





       "ให้ตาย!เธอกล้าดียังไงมาบุกรุกห้องของฉันห๊ะ!"




       ฉันได้เเต่ส่งยิ้มหวานกับท่าทางอารมณ์เสียของนายเซร์ วิลเลียมส์ 




       "นายไม่ยอมเข้าเรียน! ฉันเลยคิดว่านายน่าจะมีผู้ปกครองส่วนตัวว่าไหมเซร์ วิลเลียมส์ที่รัก"




       ก่อนจะเข้าเรื่องไปมากกว่านี้ขอพื้นที่เเนะนำตัวสักนิด ฉันมาร์แตง แอลยู ถ้าไม่สนิดก็เรียกมาร์แตง เเต่ถ้าสนิดจะเรียกเเอลยูหรือแอลเฉยๆก็ได้ อายุตอนนี้17ปี กำลังเรียนมัธยมปลายปี3 ผู้ปกครอง(ในอนาคต)ส่วนตัวของเซร์ วิลเลียมส์



       
       "ให้ตาย ทำไมแม่ต้องส่งสัปหลาดจากนอกโลกมาให้ด้วยเนี่ย"




       "ไม่ได้ส่งมาให้เฉยๆนะ ส่งมาให้ดูเเลแบบส่วนตั๊วส่วนตัว"ฉันส่งยิ้มหวานอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มประโยคที่คิดว่าพอพูดออกไปเเล้วจะทำให้เซร์ตกใจเล็กๆน้อยๆ "เริ่มจากวันนี้เลยไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเข้าเรียนพร้อมฉัน!"




       "เห้ย! ไรวะไม่เอาไม่เรียน เมื่อคืนยังไม่ได้นอนเลย เธอกล้าดียังไงมาสั่งฉันห๊ะ ยัยสัปหลาดกวางไม่มีเขา"




       "นี้คือจดหมายที่แม่นายฝากมาให้ อ๋อเดียวอ่านให้ฟังเองก็ได้"





    'เซร์ วิลเลียมส์ ลูกรักของหม่อมแม่ตอนนี้เเม่กับเเด๊ดสบายดี
    ชีวิตก็ดีดี๊ เเต่มันจะไม่ดีก็เรื่องที่ลูกไม่ยอมเข้าเรียน
    เพราะฉะนั้นแม่เลยส่งผู้ช่วยของเเม่ไปดูเเลลูก หวังว่าจะเชื่อฟัง
    เเอลยูอย่างดีนะจ๊ะ อ้ออีกหลายอย่างเลย
    อยากได้รถคันใหม่ใช่ไหม ไม่มีปัญหาจ่ะ
    เเค่เข้าเรียนและอย่าขาดตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไป เเละอย่าคิดว่าแม่ไม่รู้นะจ่ะ
    เพราะมาร์เเตง จะรายงานเเม่ทุกวัน จากแม่'




     
       "แปลคราวๆก็ประมาณนี้นายคงไม่อยากให้ฉันบอกกับเเม่นายว่า วันนี้เซร์ขาดเรียนค่ะ หรอกน่ะ ใช่ไหม"




       "ก็ได้ วันนี้ฉันจะเข้าเรียน ไปนั่งรอที่ห้องรับแขกไปบอกเยริด้วยว่าจัดชุดสำหรับไปโรงเรียนให้ด้วย ห้องเยริอยู่ตรงซ้ายมือติดกับห้องเสื้อผ้า"




       "รู้เเล้วน่า! รีบไปอาบน้ำเห้อะ"




       "เธอ! ชื่อเยริอะไรนั้นรึป่าว"ทันทีที่หญิงสาวออกมาจากห้อง แอลยูก็เอ่ยทักทันที




       "ค่ะ ฉันเยริ มีอะไรให้รับใช้รึป่าวค่ะ"หญิงสาวโค้ง90องศา ท่าทางรนๆ ทำอะไรไม่ถูก มันดูไร้เดียงสาจนน่าทะนุดถนอม




       "อ้อ เซร์ฝากมาบอกว่าขอชุดที่จะใส่เข้าไปเรียนหน่อย เออนี้เอาถุงเท้าให้เซร์ด้วยนะ"




       "เเต่คุณเซร์ไม่ชอบใส่ถุงเท้านะคะคุณแอล อะ เอ่อ คุณมาร์เเตง"เยริเกือบหลุดเรียกชื่อที่เหมือนสนิทสนมไป ในวงการบันเทิงใครๆก็รู้จักแอลยูในถานะลูกสาวของดารายอดนิยมอย่างมาร์เรีย มาร์เเตง ดาราที่มีค่าตัวแพงที่สุดในตอนนี้ แถมแอลยูยังเคยร่วมเล่นหนังกับผู้กำกับดังๆอย่าง โด คยองซู ผู้กำกับชาวเกาหลีแท้ที่สร้างผลงานได้ดีมากๆ




       "เรียกตามที่คุณถนัดก็ได้ค่ะแอลไม่ถือตัวน่ะ อีกอย่างคุณน่าจะอายุมากกว่าแอลเสียอีก แอลเคยติดตามผลงานของคุณด้วยน่ะค่ะ"




       "งะ งั้น เยริ ขอตัวไปจัดเตรียมชุดให้คุณเซร์ก่อนนะคะ"




       "ขอเป็นถุงเท้าสีดำข้อสั่นนะคะ"




       เซร์อาบน้ำเเต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเเล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่เเววว่าจะไปเรียนสักทีทำเอาแอลยูที่มองมนุษย์นั่งเล่นอยู่กับเเมวจนเบื่อ




       "นี้ เอสนายแกเคยเห็นสัปหลาดกวางไม่มีเขารึป่าว"ถ้าแฟนคลับนายรู้ว่าคนอย่างนายมีมุมแบบนี้ ฉันว่าแฟนคลับนายจะลดลงครึ่งหนึง ปัญญาอ่อนที่1เลย!




       "คุณเยริ เคยเห็นเด็กนักเรียนโดดเรียนมาเล่นกับเเมวไหมค่ะ"




       "เยริไม่ต้องไปตอบสัปหลาดน่ะ"




       "เอ่อคุณเยริค่ะฉันฝากจัดกระเป๋าด้วยนะคะ เซร์ ไปเรียนเดียวนี้มันใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนเเล้ว เพื่อนายจะโดดเรียนจนลืมเวลาเข้าคลาส!"




       "ไปดิ นั่งบ่นอยู่ได้คิดว่าน่ารักมากรึไง"
























       "เอาละทุกคนอยู่ในความสงบ วันนี้เราจะมานักเรียนมาเพิ่ม1คนกับอีกคนที่ไม่เคยเข้าเรียนนะจ๊ะ เชิญเเนะนำตัวทีละคนเริ่มจาก เซย์ก่อนเเล้วกัน"




       "ผมเซย์ วิลเลียมส์ อายุ17ปี เป็นคนอังกฤษเเท้ๆ"




       เเซดๆ เเน่นอนว่ามีเสียงซุบซิบจากเหล่าแฟนคลับของไอหน้าตายแต่นิสัยโคตรฟรุ้งฟริ้ง




       "ฉันแอลยู มาร์เเตงเป็นลูกครึ่ง ฝรั่งเศษ-จีน ถ้าเรียกแอลยูไม่ถนัดเรียกแอลเฉยๆก็ได้ค่ะ"




       แซดๆ แต่ก็อย่างว่าหมอนี้ไม่ได้ดังคนเดียวสักหน่อย




       "เอาละไปนั่ง2โต๊ะข้างหลังสุดข้างๆคุณมูอิ เเล้วกัน หวังว่าทุกคนจะตั้งใจเรียนไม่โดดเรียนพร่ำเพื่อนะจ่ะ See Soon ที่รักทุกคน"




       "ฉันจะนั่งกลาง!"




       "ไม่ นายสิทธิ์ไรที่จะนั่งกลางห๊ะ!"




       "เซร์ วิลเลียมส์!"




       "แอลยู มาร์เเตง!"




       "อย่ามาเถียงกับฉันน่ะ เซร์!"




       "ใครเถียงเธอ ฉันเป็นเด็กเก่า ฉันมีสิทธิ์เลือก!"




       "เเต่ฉันไม่อยากนั่งริมหน้าต่าง"เเน่นอนว่านักเรียนทุกคนชอบนั่งริมหน้าต่างเเต่ไม่ใช่กับแอลยูเเละเซร์ เพราะพวกเค้าต่างรู้ดีว่าหน้าร้อนเวลาแดดส่องมาร้อนเเค่ไหน!




       "เอาเเต่ใจจริงๆ ยัยสัปหลาด"




       "อะ เอ่อ ถ้าพวกนายไม่อยากนั่งริมหน้าต่างเดียวเราไปนั่งเองก็ได้"คนที่ชื่อมูอิอาสาที่จะไปนั่งริมหน้าต่าง เพราะเเรงกดดันจากเพื่อนร่วมห้องส่วนหนึ่งที่เอาเเต่มองมูอิว่า ทำไมเธอไม่ไปนั่ง เธอไม่รู้หรอว่าสองคนนี้คือใครอย่างนั้น




       "ไม่ต้อง/ไม่ต้อง!"




       "นายไม่เห็นหรอเพราะนายไม่รู้จักเสียสละ เห็นไหมเนี่ยทำเอาคุณมูอิลำบากใจเลย"




       "ใครกันเเน่เธอหรือฉัน"เซร์จ้องหน้าไม่เลิก คิดว่ากลัวหรอ! ฝันไปเหอะ




       "เซร์ นายมานั่งที่ฉันก็ได้นะ เเล้วให้คุณแอลยูนั่งกลาง"1ในห้องเอ่ยขึ้นมาหวังว่าจะจบสงครามน้ำลาย แต่เปล่าเลย ถ้าเซร์รับข้อเสนอมันเหมือนเค้าเเพ้ยัยปีศาจ




       "ฉันนั่งริมเองก็ได้!"เซร์ตัดสินใจเเล้วว่าจะนั่งริมเพราะขี้เกลียจจะเถียงด้วยส่วนหนึ่งอีกส่วนเพราะง่วงนอนล้วนๆ




       "น่ารักจังเลย เซร์น้อยของแอลลลลลลลลทีนี้เราก็ไปนั่งเรียนกัน"กระเป๋าเป้MCMสีครีม กับสีน้ำตาลถูกจับจองเข้ากับเก้าอี้"อีกตั้ง10นาทีเนะกว่าจะเข้าเรียนคาบเเรก"




       "ฉันจะนอนห้ามใครรบกวน"เซร์พูดขึ้น ทำเอาผู้หญิง4-5คนที่กำลังเดินมาชะงัก




       "เย็นชาชะมัดเลยนะเนี่ย เอ่อเธอชื่อยูอิใช่ไหม"แอลยูทักเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ แหม่ มาเรียนก็อยากจะมีเพื่อนสนิดสักคนขอเป็นคนนี้ก็ได้มั้ง




       "เราชื่อ มูอิน่ะ ไม่ใชายูอิ"




       "อ๋อเออใช่ พอดีเราจำผิดๆถูกๆนะพี่เลี้ยงเราก็ชื่อคล้ายๆเธอเลยนะ คาอิ มูอิ อิ เหมือนกันเลย"




       "อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะเรามูอิเป็นคนญี่ปุ่น เกาหลี น่ะ พอดีได้ทุนมาเรียนที่นี้"




       "เรา เเอลยู มาร์เเตง เรียกแอลเฉยๆก็พอจะได้สนิดกันเร็วๆ"




       คาอิ เป็นนักเรียนที่เรียบร้อยเเละดูเรียนเก่งมากๆเพราะมูอิเป็นเด็กเเว่นนะสิ ใต้โต๊ะก็มีกองหลังสือ สมุดทด การเเต่งตัวนี้ไม่ต้องพูดถึง เฉิ่มมากๆ เเต่ก็อย่างว่าน่ะ คนเเบบนี้ดูจริงใจกว่าเยอะเลย




       "ขะ ขอบใจน่ะ"




       "ขอบใจ? ขอบใจเราเรื่องอะไรหรอ"




       "ป่าวหรอก เตรียมหนังสือมาเรียนดีกว่านะ เดียวครูจะเข้าเเล้ว"




       "ดูยัยมูอิดิหน้าบานระรื่นเชี่ยว เห้อะ หวังจะจับคนดังละมั้ง"

       "บ้าหรอจับดังอะไรละ จับกินมากกว่ามั้ง 55"




       เเน่นอนว่าทุกคนได้ยินประโยคนั้น มันเรียกว่านินทาไม่ได้หรอก ด่ากันตรงๆมากกว่า เเต่แอลยูเสียอย่างนักแสดงมืออาชีพจะเสเเสร้งแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเเล้วกัน ส่วนเซร์ไม่ต้องพูดถึง นอนหลับลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ สลบเข้าพบพระเจ้าไปแล้วมั้ง













    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×