คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF/ ที่สุดในโลก
เป็นเวลาหลายนาทีแล้วที่ โอเซฮุน เอาแต่จ้องหน้าเขาที่กำลังกินมื้อเช้าที่เจ้าตัวเป็นคนทำให้ นี่แอบใส่ยาพิษหรือเปล่าเนี่ย ทำไมปล่อยให้เขากินคนเดียวล่ะ
'จ้องอยู่นั่น จะกินฉันแทนข้าวเช้ารึไงล่ะ?'
'รู้ตัวมั้ยว่าตัวเองโชคดี?' อยู่ๆ คนตัวขาวก็ถามคำถามขึ้นมา ซ้ำยังอมยิ้มเขินๆนั่นอีก
'โชคดี? เรื่องไรอะ' หวง จื่อเทา ถามกลับทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปาก
'เคี้ยวให้หมดก่อนไม่ได้หรือไงเล่า' ถึงจะบ่นแบบนั้นแต่เซฮุนก็เอื้อมมือมาเช็ดที่มุมปากให้อยู่ดี
'โชคดีที่ได้เราเป็นแฟนอะ' หลังจากเงียบไปสักพักเซฮุนก็เปิดประเด็นขึ้นมาอีกรอบ
'....ห้ะ?' จื่อเทายกหลังมือเช็ดปากหลังจากดื่มน้ำเสร็จ พร้อมส่งสีหน้างงๆ ไปให้แฟนตัวขาว
'ในโลกนี้จะมีใครดีกว่าเราอีกอะ เทาโชคดีมากเลยรู้ป่ะ' พูดจบ แก้มขาวนั่นขึ้นสีหน่อยๆ แต่ไอ้ประโยคนั่นทำไมมันดูหลงตัวเองแปลกๆ...
'ไม่มีใครดูแล แล้วก็รักเทาได้เท่าเราอีกแล่วววววว~' ยิ้มตาหยีให้ชื่นใจทีนึงคนตัวขาวก็ลุกมาเก็บจานของเขาไปแช่
วันนี้เราสองคนมีแพลนจะไปซื้อของเข้าบ้านกัน เพราะนี่เกือบจะสิ้นเดือนแล้วยังไงล่ะ พวกของใช้ที่จำเป็นน่ะหมดเกลี้ยงแล้ว แต่กว่าจะได้ออกจากห้องก็บ่ายโมงกว่าแล้ว หลังจากที่เขากินข้าวเช้าเสร็จ แฟนคนดีก็อ้อนให้ป้อนข้าวให้ แค่นั้นยังไม่พอ วันนี้ยังอ้อนให้อาบน้ำให้อีกด้วย คงไม่ต้องบอกนะช้าเพราะอะไร..... โทษเขาไม่ได้นะ!
'ถุงเท้าคู่โปรดเทาขาดแล้วนี่ วันนี้ซื้อใหม่ด้วยเลยละกัน' เซฮุนพูดขณะสองมือกำลังเลือกวัตถุดิบที่จะเอาไว้ตุนในตู้เย็น
ตัวจื่อเทาที่เป็นเจ้าของถุงเท้านั้นยังไม่รู้เลยว่าคู่โปรดของตัวเองน่ะขาดเป็นรูแล้ว
'นี่ฉันยังไม่รู้เลยนะเนี่ย ว่ามันขาดแล้วอะ'
'บอกแล้ว~ เทาอะโชคดี ที่ ได้ เรา เป็น แฟน ~' นั่นไงมันมาอีกแล้วประเด็นนี้ คนน่ารักเน้นทีละคำ แล้วยังโคลงหัวไปมา หมั่นไส้อะ บีบจมูกไปทีนึง
'ฮื่อ อะไรเล่า พูดความจริง'
'เซฮุนก็โชคดีเหมือนกันอะ... ' ร่างสูงยังพูดไม่ทันจบก็ลากรถเข็นตามคนตัวขาวที่เปลี่ยนโซนไปเลือกของใช้ในห้องน้ำแล้ว นี่ไม่คิดจะฟังเขาเลยใช่มั้ย
'ดูดิ แฟนทั้งหล่อ ทั้งรวยแบบนี้ เซฮุนอะโคตรโชคดีเลยนะ' ได้ผล ประโยคหลงตัวเองนี่เรียกสายตาจากเซฮุนให้หันมาสนใจเขาได้
'เราก็หล่อ นิสัยดี ตามใจเทาทุกอย่าง เทาโชคดีกว่าเราอีก ที่ได้เราเป็นแฟน'
ร่างสูงหลุดขำมานิดนึงตอนที่แฟนของเขานั้นบอกว่าตัวเองหล่อ โอเค ก็หล่อแหละ แต่ในสายตาเขาน่ะ โอเซฮุนน่ารักตลอดเวลา
'ไม่เห็นโชคดีเลย ตัวเองอะ ขี้บ่น'
'โหย พูดงี้อ่อ เราบ่นเพราะเรารัก เราห่วงป่ะ' คนตัวขาวยู่ปากอย่างน่ารัก เนี่ยอะหรอคนที่บอกว่าตัวเองหล่อ
'เนี่ย ฉันทุ่มเทให้เซฮุนทุกอย่าง โชคดีแค่ไหนคิดดู เซฮุนควรขอบคุณฉัน คนแบบฉันไม่เจอกันง่ายๆนะ รู้เปล่า'
'อะไรอะ หลงตัวเองชะมัด'
ร่างบางหันหน้าหนีไปเลือกของต่อ บ่นอะไรพึมพำๆไม่รู้ ว่าแต่เขา ใครกันแน่ล่ะที่เริ่มประเด็นหลงตัวเองแบบนี้น่ะ แต่เขาเห็นนะ ที่แก้มขาวๆ นั่นแดงเมื่อกี้น่ะ
แต่ก็จริงอย่างที่เทาว่า จะมีใครหล่อ......(ยอมก็ได้) ดูแล ตามใจ .... แล้วก็รักเขาได้แบบเทาอีกมั้ยนะ นี่ตกลงเขาต้องรู้สึกขอบคุณเทาใช่มั้ยเนี่ย
จะว่าไปแล้ว จะมีใครดูแล แล้วก็ทนผมได้แบบเซฮุนอีกนะ ถึงจะขี้บ่น แต่ผมก็รักทั้งหมดที่เป็นเซฮุนนั่นล่ะ ถึงเซฮุนจะควรขอบคุณผมที่น่ารักกับเขาขนาดนี้ แต่จะยอมให้ก็ละกัน เอาเป็นว่า ผมโชคดีที่สุดแล้วล่ะที่ได้เป็นแฟนเซฮุน ?
#ทสนลทฮ
1/11/14 23:43
มันเกิดขึ้นจากเพลง ที่สุดในโลก ค่ะ SF นี้ 5555555555555555555555555
ฟังอยู่ก็แต่งเลย ป่วงมาก ง่วงมาก พรุ่งนี้ค่อยมาจัดการหน้าฟิคและหลายๆ อย่าง
สวัสดีค่ะ
4/11/14
วันนี้มาจัดการจะลงเพลงค่ะ . ....... แต่ทำไม่เป็น Orz
มันจึงเป็นได้แค่ลิ้งค์ให้จิ้มไป ได้แค่นี้ โฮรววววววววววววว
ความคิดเห็น