คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบก็อยาก...
"พี่ ผม้อารใหุ้มาทำานับผมเป็นารถาวร"
"อบุมานะ เสัน ันเพิ่ลับเมือไทย และันยัอยามีเวลาอยู่ับพ่ออัน่อนที่ะัสินใ ุ็ทราบี" สาวผมยาวอบ้วยสำนวนและสำเนียภาษาอัฤษแทบอเมริาไ้ีทีเียว
"ผมเ้าใ หาแ่ว่าผมเื่อใุเพียนเียวว่าะทำานนี้สำเร็ลุล่วไปไ้้วยี"
"เสัน ันอไม่อบนะว่าทำไมันถึไม่ยอมที่ะเป็นโปรเ็ท์ เมเนเอร์ ในโรารนี้ ันเป็นไ้แ่หน่วยประสานานพิเศษ ันมีเหุผลส่วนัว่ะ"
"ถ้าุล ุะไ้่าอบแทนอันมหาศาลเลยนะ ไม่เสียายเหรอ?" เสันล่อหิสาวโยใ้ผลประโยน์ "ุะไ้ทั้เิน่า้าและหุ้นเลยเียวน่ะ ผมไม่เยเสนอให้ใรมานานี้ ุมีประสบาร์ับโมเลารทำานอบริษัทอผม และผมแน่ใว่าเราสอนะไ้ื่นมวามสำเร็้วยัน"
"เสัน ันรู้สึเป็นเียริอย่ามาับโอาสทีุ่หยิบยื่นให้ันลอมา เอายัี้ีไหม ถ้าเิมีวามเปลี่ยนแปลอะไรในภายภาหน้า และ้อเสนออุยัไม่เปลี่ยนแปล ันะเป็นฝ่ายไปอร้อุเอ" เสันไ้ยิน็ผลิยิ้มออมา
"ั้น ผมะรอถึวันนั้น"
"ล" หลัานั้นหนุ่มาน้ำ้าวับสาวผมยาว็ิบไวน์และฟัเพล่อไปนเมื่อถึเวลาอันพอสมวรแ่ารร่ำลาสาวผมยาว็อัวลับบ้าน นะที่ปาหนันำลัเินออาโรแรม เธอไ้สวนทาับายหนุ่มนหนึ่ ายหนุ่มนนั้นะัไปั่วลมหายใ วามสวยอเธอ่าถูใเาอย่ามา มานเาแทบอยาะระาเธอแล้วลาเธอึ้นสวรร์นรุ่เ้าแล้วเาระิบอะไรบาอย่าับผู้่วยอเา
ในนาที่ปาหนันำลัรอรถอเธอาพนัานอรถ็มีาร์สามนนาบเธอไว้
"อเิุผู้หิไปับเรา้วยรับ" หนึ่ในายลุ่มนั้นเอ่ยึ้น
“พวุเป็นใร แล้วทำไมัน้อไปับพวุ้วย?”
“เราเพีย้อารเิุผู้หิไปพบับท่านประธานอเราเท่านั้นรับ?”
“แล้วท่านประธานอุเี่ยวอะไรับิัน่ะ และเนื่อในโอาสอะไร?" หิสาวถาม้วยน้ำเสียที่พยายามวบุมไม่ให้มันัามวามโรธที่ำลัลุโนึ้นมา ถึแม้ว่าำพูเหมือนำเิอย่าสุภาพน หาแ่ว่าารเื้อเิโยใ้บอี้าร์ถึสามนมานาบเธอนั้นมันเหมือนับไม่ให้เียริเธอเลยแม้แ่น้อย
"เิทานี้รับ"
“ไม่่ะ นว่าุะมีหลัานว่าุทำานที่นี่ริๆ”
ายนนั้นไม่อบำถามอหิสาว มืออเาล้วเ้าระเป๋า้านในอเสื้อแ็เ็ึป้ายพนัานและนามบัรยื่นให้ปาหนันอ่าน “ิิ พิทัษ์ ผู้่วยประธานรรมาร”
"เิรับ" หนึ่ในบอี้าร์ที่ื่อ ิิ เินนำหิสาวไปในลาห้อ แล้วเา็ปล่อยให้หิสาวยืนว้าลาห้อเพียลำพั เธอวาสายารอบห้อเพื่อที่สำรวทาออุเินและทาหนีที่ไล่เพื่อว่าสิ่ที่เธอหวั่นในใเิึ้นเธอะไ้หลบหลีไ้ทันท่วที และสรุปไ้ว่าทาอออห้อนี้็ือทาเียวที่เธอเ้ามา ที่แย่ไปว่านั้นยัมีบอี้าร์ยืนเฝ้าอี่าหา แล้วเธอ็ไ้ยินเสียนเินออมาาห้อ้านใน เธอีหันมาทา้นเสีย
ายหนุ่มเ้าอห้อออมาเผิหน้าับผู้หิผมยาวเป็นรั้แรมอเธออย่าเ็มาแทบะหยุหายใไปั่วะเมื่อไ้ยลโมผู้หิรหน้า ผมหยิยาวเป็นลอนเลยลาหลั ใบหน้าทรเหลี่ยมาแหลมยาวเสริมใบหน้าูเ็ี่แบบอย่าร้ายาบวับโหนแ้มสูรับส่ให้วามูมีพลัึูแ่เพศร้ามมา ิ้วเรียวยาวมูโ่เป็นสันสวย และที่พิเศษสุือริมฝีปาอวบอิ่มแสเหมือนลูเอร์รี่ ายหนุ่มวาสายาสำรวาใบหน้าลไปยัเรือนร่าที่สมส่วน เรสสีำรัรูปร่าอเธอนายหนุ่ม้อลอบลืนน้ำลายเหนียวลอเมื่อาอเาสำรวเห็นหน้าออวบเบียันนแทบะหลุออมานอุสวย นาอมันเหมาะับปาและหน้าอเาที่ะุไรู้หาวามหวาน เอวอิ่วโว์สะโพพายน่าแทรสะโพสอบอเาเ้าหาและาเรียวยาวออนอระโปรสั้นที่เหมาะอย่ายิ่ที่มารัรอบัวเาเพียแ่เห็นเลือภายในร่าายอเาแทบะเือพล่าน นวามเป็นายอเาอยาะออนอายระโนไปหาผู้หิรหน้า
ปาหนัน ศศิประไพ แทบอยาะถลาไปบหน้าหล่ออายหนุ่มรหน้า และวัลูาอเาเพราะสายาที่เามอเธอนั้นมันสื่อออมาว่าเาำลัปลเปลื้อเสื้อผ้าและำลัินเธออยู่!
"ุเิันมานี่ ุ้อารอะไร" เสียใสอสาวรหน้าปลุเาออาภวั์วามิอันแสนะเร่าร้อน
"ผม้อารุ" ำพูอายหนุ่มรหน้าทำให้ปาหนันถึับสะอึ
"้อารัน?" ปาหนันหรี่ามถามายหนุ่ม
"ใ่" ายหนุ่มอบแ่สายาอเายัระยิบไป้วยอารม์อยา
“ันไม่ใ่ผู้หิายบริาร!” ปาหนันอบเสียเ้ม
“ผม็ไม่ไ้ิว่าุใ่ แ่ผมิว่าเราน่าะลันไ้”
“ลันไ้?”
“ใ่ เราะมีวามสุ้วยัน แล้วุะไ้่าอบแทนอย่าุ้ม่า”
“่าอบแทน? ุิว่าันเป็นใร แล้วุเป็นใร?” ายหนุ่มเลิิ้วำอบอหิสาวทำให้เายิ่สนใเธอมาึ้น
“ุ้อารเท่าไหร่”
“อย่าถามในสิ่ทีุ่ไม่สามารถทำไ้สิ่ะ”
“มีอะไรบ้าที่นอย่าผม นายอนิรุน์ ทำไม่ไ้?”
่วยให้ำลัใัน้วยนะ่ะ เรื่อนี้เป็นเรื่อแรอนเียน ้อารำแนะนำ ิม เพื่อที่ะไ้นำไปปรับปรุานให้ีึ้น อบุ่ะที่เ้ามาแวะอ่าน
ความคิดเห็น