คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF ฟรุ้งฟริ้ง 1 [Mark x You] 100%
GOT7 X YOU
เช้าแห่งการไปเรียนวันแรกสำหรับคนอื่นอาจจะตื่นเต้น แต่สำหรับฉันโคตรตื่นเต้นเลยอ่ะ เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะจะได้เจอรุ่นพี่มาร์คแล้วไง อร๊ากก!! พูดแล้วฟิน
ถ้าจะถามว่าพี่มาร์คคือใคร พี่มาร์คคือสามีฉันเอง -,.-
ล้อเล่น!!
เขาเป็นรุ่นพี่ฉันเองอยู่มอปลายปีสามแล้ว พี่เขาหล่อลากไส้มากเลยอ่ะ แค่หัวยังหล่อ(เว่อร์ๆ)สาวๆที่โรงเรียนกรี้ดบึม และฉันคือหนึ่งในนั้น พี่มาร์คเขาเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี เป็นกันเองสุดๆ แต่ฉันยังไม่รับสัมผัสนั้นเลยอ่ะ TT
ถ้าจะถามว่าฉันรูได้ไงว่าพี่มาร์คเป็นคนแบบไหนอะไรยังไง ก็จะมีใครซะละ หึ!!
‘แจ็คสัน หวัง’
พี่ชายหัวแก้วหัวแหวนของฉันเอง ฮริ้งงง!! ซึ่งพี่หวังเนี้ยเป็นเพื่อนสนิทกับพี่มาร์คของฉัน อ้ากกก!! ตอนที่ฉันรู้นะฉันรู้สึกได้ว่าฉันรักพี่ชายตัวเองมากขึ้นอ่ะ แต่กว่าจะรู้ว่าพี่มาร์คเป็นคนยังไง ก็ลำบากมาก!! ก็อีพี่ชายตัวตัวดียื่นข้อเสนอแนะมาว่า
‘ถ้าอยากรู้เรื่องมาร์ค แกก็ต้องทำความสะอาดห้องให้ฉัน โอเค้?”
และมันก็แน่อยู่แล้วใครเขาจะยอมลำบากกันเล่า ห้องอีพี่หวังรกแมร่งทุกวัน แต่ฉันก็ต้องตอบตกลง ก็คนมันรักมาร์คอ่ะ เอ้ย รักมากอ่ะ ฮ่าๆ ตื่นเต้นจริงๆนะเนี้ย ใจเต้นแรงมากเลยอ่า ><
ตอนนี้ฉันยืนอยู่ที่มุมตึก B ซึ่งเป็นตึกที่อีพี่หวังเรียนและแน่นอนถ้าพี่หวังเรียนอยู่ที่ไหนพี่มาร์คก็ต้องเรียนอยู่ที่นั้น ดีนะเนี้ยที่อีพี่หวังลืมเลคเชอร์ไว้บนรถ ขอบคุณความขี้ลืมของมันจริงๆ โอ้วๆตอนนี้ฉันกำลังขึ้นบันได้ขั้นแรกแล้วอ่ะ พี่เขาอยู่ชั้น 3 และบันไดตึกนี้มีทั้งหมด 40 ขั้นต่อชั้น ที่ตื่นเต้นไม่ใช่เพราะว่าพี่มาร์คหรอกนะ ตื่นเต้นที่จะได้ขึ้นบันได้ 40 ขั้นต่อชั้นและต้องขึ้นชั้น 3 เลยนะเว้ยรวมทั้งหมด 120 ขั้น คิดแล้วจะเป็นลมเลยอ่ะ แต่เพื่อความรักต้องอดทน
บันไดท้าชนต้องไม่ตาย........
“แฮ่กๆ แฮ่กๆ”
มันไม่ใช่เสียงหมาแมวที่ไหนนั่งหอบอยู่หรอกแต่มันเป็นเสียงฉันเอง ตอนนี้มันเหนื่อยมาก เหนื่อยมากเลยให้ตายสิ ตอนนี้ฉันยืนหอบอยู่หน้าห้องเรียนของพี่หวัง กะจะเข้าไปแล้วแต่เห็นภาพบาดตาบาดใจซะเหลือเกิน
มีผู้หญิงนั่งตักพี่มาร์ค........
หน้านี้ซุกคอพี่มาร์คอยู่แหละ นังชะนีนี้เป็นใครเนี้ยบังอาจ บังอาจมากที่มาแทะโลมพี่มาร์คของฉันเนี้ย ฉันละอยากจะเดินเข้าไปจิกหัวตบสักสองสามที แล้วค่อยเอาเท้าขยี้หน้าแต่
ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้
เราต้องรักษาภาพพจน์ที่ดีไว้ให้พี่มาร์คชื่นชมในตัวเรา ต้องทนได้ *ทำท่าโฆษณาสี TOA เอาวะเป็นไงเป็นกัน ลองสักตั้งคงไม่เป็นไรนี้ก็เกือบจะได้เวลาเข้าเรียนอยู่แล้ว เดี๋ยวไปเรียนวิชาของอาจารย์ซูโฮไม่ทัน มีหวังโดนเทศน์แน่นอนถ้าเข้าช้า 5 นาที
“พี่แจ็คสัน แอนนี่เอาเลคเชอร์มาให้”
เยส!!พี่มาร์คเลิกสนใจนังชะนีนั้นแล้วแต่รวมถึงคนทั้งห้องด้วยนะ TT จะมองทำไมกันว่ะเนี้ย
“ขอบใจมากแอนนี่”
อีพี่หวังเดินมาดึงเลคเชอร์ออกจากมือฉันอย่างแรงก่อนที่จะลูบหัวฉันเบาแล้วเลื่อนหน้ามากระซิบข้างหูว่า
‘ตะโกนซะมาร์คมองเลยนะน้องรัก’
กรี๊ดดด!!อีพี่หวังฉันขอยืมเลกเชอร์มาตบหัวแกได้ไหมวะเนี้ย พูดอะไรก็ไม่รู้คนยิ่งเขินๆอยู่ด้วย อร๊ายยย ไอ้พี่บ้า
“ก็เรียกดีๆไม่ได้ยินนี้หน่า”
ฉันเบะปากใส่อีพี่หวังทันที ก็ฉันเรียกมันดีๆแล้วนะแต่มันไม่ได้ยิน มันเอาแต่เหม่อมองโทรศัพท์ในมืออยู่นั้นแหละ หูยยย!!เซ็ง
“โทษๆอ่านเอ็นซีอยู่”
โอ๊ยไอ้บ้า แกนี้มันน่าตบด้วยเลคเชอร์จริงๆด้วย เอ็นซีนะฉันอ่านได้คนเดียวเว้ย
“อย่าอ่านมากละ เดี๋ยวเปียก”
ที่เปียกหมายถึงมือนะ เพราะเหงื่อมันชอบออกทางมือเดี๋ยวมันเปียก
ได้โปรดอย่าคิดไกล
“อะไรเปียก ระดับนี้แล้วไม่มีทางเปียกแน่นอนถ้าไม่เด็ดจริง”
นั้นไง!!พี่ฉันคิดไปไกลโผนละ อีพี่หวังที่เปียกหมายถึงมือเว้ย มือ!!
“ฉันหมายถึงมือยะ คิดไปไกลแล้วพี่อ่ะ”
และไกลมากด้วย - -“
“เอ้า!!แล้วก็ไม่พูดให้เคลียร์ละ ยัยน้องบ้านิ”
สรุปฉันผิดใช่ไหมว่ะ แต่อีพี่หวังมันคิดไปไกลเองนะเว้ยเฮ้ย
“เอ้า!!พี่นั้นแหละคิดไปไกลเลยอ่ะ ฉันรู้ว่าพี่จับอะไรนานๆแล้วเหงื่อจะออกที่มือฉันกลัวโทรศัพท์เปียกไงเล่า”
ต้องให้ตะโกนให้อายคนอื่นทำไมว่ะเนี้ย คนอื่นไม่เท่าไหร่แต่พี่มาร์คนะสิมองฉันด้วยสายตากรุ่มกริ่มมากเลยอ่ะ ถามว่ากลัวไหมบอกเลยว่ามาก แต่คนมันน่ารัก ทำอะไรก็น่ารักไปหมดแหละฮี่ๆ
“เออๆ กลับไปเรียนได้แล้วไป ส่วนกระโปรงอ่ะซื้อใหม่ตัวนี้ทิ้งซะเอาให้ยาวกว่านี้”
เดี๋ยวๆจะไล่กันฉันไม่ว่า แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกระโปรงฉันเล่า ร้อยวันพันปีไม่เห็นสนใจกันเลยวันนี้อะไรดลใจให้พี่เป็นห่วงฉันละ หา!!
“ก็ได้แต่พี่ต้องจ่ายค่ากระโปรงด้วย”
ฉันหมุนตัวเดินออกจากห้องเรียนของอีพี่หวังทันทีแต่ฉันไม่ลืมที่จะแอบดูพี่มาร์คหรอกนะ ฮริ้งง พี่เค้ายิ้มด้วยอ่ะ แอนนี่จะเป็นลม ขอยาดมให้แอนนี่หน่อย UOU”
“อ้าวแอนนี่เธอแก่จนเดินหลงตึกเลยเหรอ”
เสียงคุ้นๆกระตุ้นอารมณ์พลุ่งพล่าน
ฉันหันไปตามเสียงก่อนที่จะพบกับ ยูคยอม หรือไอ่หมีที่แสนจะกวนประสาทฉันเหลือเกิน
ว่าแต่มันมาทำไรที่นี้ฟร้ะ
“หลงตึกบ้านนายนะสิ ฉันเอาเลคเชอร์มาให้พี่หวังยะ”
โกรธนะว่าฉันแก่อ่ะ -..-
“อ่อเหรอ แล้วทำไมไม่รีบไปละอีกสองนาทีอาจารย์ซูโฮเข้าสอนแล้วนะ”
ห้ะ!!อีกสองนาทีอาจารย์ซูโฮจะเข้าสอนเหรอ ไม่ได้แล้วไม่ได้แล้ว อย่างนี้มันต้อง
วิ่งงงงงงงงงงงงงงง!!
“เฮ้ย!!แอนนี่ฉันล้อเล่นวันนี้อาจารย์ซูโฮไม่เข้าสอน”
ไอ่หมีตะโกนอะไรก็ไม่รู้แต่ไม่สนใจหรอก อาจารย์ซูโฮน่าสนใจกว่า ฮือออ
“แฮ่กๆ แฮ่กๆ”
และไม่ใช่เสียงหมาแมวที่ไหนมานั่งหอบแฮ่กๆแถวนี้หรอกค่ะ มันเป็นเสียงของฉันเองแอนนี่สุดสวยคนนี้เอง อ่อยยยย!!แอนนี่ขอยาดมรอบที่สอง
“เฮ่ย!!แอนแกเป็นอะไรอ่ะ”
ยัยเพื่อนผู้หญิงนางหนึ่งเดินเข้ามาถามฉันที่กำลังนั่งหอบอยู่ แต่แทนที่มันจะช่วย
มันกลับยืนมองค่ะ!!!
“หลบไป อย่ามุง เดี๋ยวแอนนี่เป็นลม”
อ่าเสียงนี้มัน ยิ่งกว่าเสียงสวรรค์พิชิตฝันซะอีก ลึกซึ้ง T^T
“แอนนี่เป็นไรป่าว เฮ่ยๆดมยาดมก่อน”
เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันไม่คุ้นหน้ายื่นยาดมมาให้ ก่อนที่ฉันจะรีบรับมาดมอย่างรวดเร็ว
ก็คนจะป็นลมแล้วนี่หว่า.......
“ขอบใจมาก นาย เอ่ออ..”
แกล้งฟอร์ม เอ่อ ออ ไปงั้นแหละที่จริงแอนนี่อยากถามชื่อค่ะ ฮริ้งงง!!
“อ่อ ฉันชื่อยองแจ ยินดีที่ได้รู้จัก”
คุณยองแจยื่นมือมาเพื่อที่จะเช็คแฮนด์กับคุณแอนนี่ แต่ตอนนี้แรงจะตดคุณแอนนี่ยังไม่มีเล้ยยยย -_____-
“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อแอนนี่นะ”
สภาพฉันตอนนี้เหมือนคนกำลังจะขาดอากาศหายใจเลย บอกตรงง!!
“เธอลุกไหวป่าว เดี๋ยวฉันพยุงให้เอาป่าว”
บ๊ะ!!นี้นายอ่านความอยากได้ของคนอื่นได้ด้วยเหรอว่ะ รู้ดีจัง
“อืม”
อยากจะตอบเธอให้ได้มากกว่านี้ แต่ทำได้เพียงเงียบเอาไว้~
“ดีนะเนี้ยวันนี้อาจารย์ซูโฮไม่เข้าสอน”
อะไรนะ!! อาจารย์ซูโฮไม่เข้าสอน -0-
“หมายความว่าไง”
เออนั่นดิ หมายความว่าไง...
“วันนี้เขามีนัดประชุมครูทั้งโรงเรียนทั้งช่วงเช้า กับช่วงบ่ายน่ะ”
งั้นแสดงว่าฉันโดนไอ่หมีหลอกให้วิ่งมาให้เหนื่อยเหรอ
หนอยยย!!ไอ่หมียูคคคคคคคคค -.,-
“อืม นายย้ายเข้ามาใหม่เหรอ ฉันไม่คุ้นหน้าเลย”
ไม่คุ้นหน้า แล้วก็ไม่คุ้นชื่อด้วย นั่นคือประเด็น!!
“อ่อใช่ฉันเพิ่งย้ายมาวันแรกเลยนะ”
เขาตอบฉันด้วยท่าทีดี้ด้าเหมือนเด็กได้ลูกโป่งสวรรค์
“แล้วนายมีเพื่อนหรือยัง”
หน้าตาดี มีรถขับ ท่าทางเพื่อนจะเยอะ แต่ต้องถามดูเพื่อความมั่นใจของแอนนี่
“ยังเลยมีเธอเนี้ยแหละคนแรก เพื่อนคนแรกของฉันคือเธอไง”
ทำไม่รู้สึกเป็นเกียรติจังเลยอ่ะ 3________3
“ฉันเนี้ยนะเพื่อนนายคนแรก”
ฉันทำเชิงเลิกคิ้วถามตายองแจทีบีบนวดที่หัวไหล่ของฉันอยู่ อ่า สบายจัง
“ก็ใช่นะสิ”
ยองแจทำตาโตแล้วพยักหัวขึ้นลง คือบับว่า มันน่าร๊าคคคอ่า
ไม่ได้ ไม่ได้ เรามีพี่มาร์คคนเดียว -.,-
“อ่า ฉันเชื่อนายก็ได้เพื่อนรัก”
เพื่อนรัก อ่าเพื่อนรัก นี่ฉันไม่ได้ใช้คำนี้มานานเท่าไหร่แล้วเนี้ย - -?
“เพิ่งเจอกันห้านาทีให้ฉันเป็นเพื่อนรักเลยเหรอ ไวไปป่าว”
นั่นดิไวไปไหม
“หรือว่านายไม่อยากเป็นเพื่อนรักฉันละ”
จะไวแค่ไหนเพื่อนก็ยังคงเป็นเพื่อน
“อยากเป็นดิ ใครเขาจะไม่อยากเป็นเพื่อนของแอนนี่คนสวย”
บอกไว้เลยว่าเยอะแยะยะ ทั้ง ดาอึน ห้องซี ซูรี ห้องบี เยอะแยะไปหมด
“ก็มีละกัน”
“.........”
ยองแจมันเงียบอะค่ะ เป็นอะไรหรือป่าวเนี้ย
“ยองแจนายเป็นอะไร”
นั่นดินายเป็นอะไร เงียบทำไม เป็นเพื่อนฉันกฎข้อแรกคือห้ามเงียบนะ
“เปล่าซะหน่อยแค่คิดอะไรเพลินๆ”
เพลินไปถึงไหนละค่ะพ่อคุณค่า เพลินวานเลยไหมค่ะ
“เป็นเพื่อนกันแล้วอย่ามีความลับต่อกันนะ สัญญาสิ”
ฉันยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าของยองแจเพื่อสัญญาความเป็นเพื่อนที่ควรจะมีระหว่างเรา
“อืมสัญญา”
เขาเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวที่นิ้วก้อยของฉันเป็นอันว่า
สัญญาของเราได้เริ่มขึ้นแล้วนะยองแจ
ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วแน่นอนมันเป็นเวลาเลิกเรียนแต่ทำไมฉันต้องมานั่งรออิพี่แจ๊คสันด้วยก็ไม่รู้ งื้ออออ แอนนี่อยากกลับบ้านจะตายอยู่ล้าววว แต่อันที่จริงฉันไม่ต้องมานั่งรอแบบนี้หรอกนะถ้าพี่แจ๊คสันไม่บอกว่าพี่มาร์คจะเดินออกมาพร้อมกับเขา คอยดูนะถ้าพี่มาร์คไม่ได้ออกมาพร้อมกับพี่แจ๊คสันนะ กลับบ้านเจอดีแน่
โอ้ยยยยยย!!
นี้ฉันต้องรอเธออีกนานมั้ย...........
โอ๊ะ!!เหมือนเห็นสามีในอนาคตเดินผ่านไปแวบๆแถมเดินคนเดียวด้วยทำไมพี่มาร์คเค้าไม่ป้องกันตัวเองจากชะนีแถวนี้เลยอ่ะ มันเสี่ยงรู้มั้ยน่ะ เห้อออ ชอบทำให้แอนนี่ภรรยาคนนี้เป็นห่วง แล้วพี่แจ็คสันมันหายไปไหนทำไมไม่คอยดูแลพี่มาร์ค หรือจะแอบไปซบอกผู้หญิงชมรมดนตรีอีกแล้ว อย่าให้รู้นะว่าผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใครบังอาจมาทำให้พี่แจ็คสันแสนดีของแอนนี่ติดหญิงได้ถึงขนาดนี้ ถึงขั้นทิ้งน้องสาวตาดำๆให้นั่งรออยู่คนเดียว มันช่างโดดเดี่ยวเดียวดายเหลือเกิน พระเจ้า!!
"น้องแอนนี่ครับ"เสียงใครหนอช่างอ่อนหนุมละมุนละไมไข่ดาวเพียงนี้ เห้อเสียงเหมือนพี่มาร์คอีกต่างหาก โอ่ยน้องแอนนี่แพ้เสียงผู้ชาย อยากรู้จังเลยใครเป็นเจ้าของเสียงนี้กันน๊า หึหึ
"อะระ.........พี่มาร์ค"ตะเถนเอนตกเตียง!! นี้มันพี่มาร์ค พี่มาร์ค พี่มาร์ค พี่มาร์ค พี่มาร์ค พี่มาร์ค o.O พี่มาร์คเสียงจริงตัวจริงที่แอนนี่คนสวยได้แต่ยืนมองอยู่ห่างๆแต่ตอนนี้พี่มาร์คหน้าห่างจากแอนนี่แค่คืบเดียว เอ๊ะ!! หรือสองคืบ ช่างเหอะ!! แต่มันใกล้มากเหลือเกิน ทำไมหน้าแอนนี่มันร้อนอย่างเน้ พี่มาร์คคือดวงอาทิตย์ใช่ม้ายย ทำไมนำพาความร้อนมาให้แอนนี่แบบเน้ อ่าา ร้อนนน
ตุ้บ
"เฮ้ย แอนนี่!!" (-(-(-(- -)-)-)-)
ต่อ
ยังแอนนี่ยังไม่ตายแค่ขาอ่อนเฉยๆที่หลับตาก็แค่อยากพักผ่อน ไม่ได้เป็นลมเว้ยย อย่ามุงเลยแอนร้อนเข้าใจไหม แค่พี่มาร์คคนเดียวก็ร้อนเหมือนจะเผาแอนทั้งเป็นอยู่แล้ว แล้วนี่วิ่งมามุงดูแบบนี้เหมือนแอนนี่จะโดนนั่งยางเผานะคะ
"เอ่อ น้องๆอย่ามุงนะครับเดี๋ยวน้องเค้าหายใจไม่ออก" คุณพระ ฮืออ พระเอกของฉันทำไมถึงได้หล่อแบบนี้ค่ะมาร์คอปป้า สุภาพบุรุษสุดๆเลย
"พี่ทำอะไรยัยแอนนี่อ่ะมันถึงล้มไไปแบบนั้นพี่รังแกผู้หญิงเหรอ" แกนั้นแหละรังแกฉัน ฮึก แกเอาตัวเปียกเหงื่อของแกออกไปเดี๋ยวนี้ไอ้หมียูค เหงื่อแกมันหยดใส่หน้าฉันเว้ย
"ป่าวนะครับ พี่แค่มาทักน้องแอนนี่เฉยๆ" ทักเฉยๆเหรอค่ะแต่ทำไมฉันรู้สึกเหมือโนขโมยหัวใจไปละ โอ่วว ใจละลาย ผู้อะไรหล๊อหล่ออ่ะ ฮือออ
แต่กลิ่นเหงื่อไอ้หมีมัน ไม่ไหวแล้วโว้ยย
"เอ่อ พอเถอะค่ะ แอนไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ แยกย้ายนะค่ะแยกย้าย" เห้อสุดท้ายก็ทนดมเหงื่อของไอ้หมียูคไม่ได้กลื่นมันชวนเวียนหัวเสียจริงเดี๋ยวฉันจะได้ไปเป็นลมจริงๆเสียก่อน
"นี่ เธอเป็นอะไรถึงได้ล้มไปแบบนั้น" จะให้ฉันบอกไหมว่าฉันเขินพี่มาร์คน่ะห้ะ หมีอะไรชอบกินเผือกดีจริงๆ น่ามคานนสุดด
"ฉันจะเป็นอะไรก็เรื่องของฉันเหอะน่า แต่กลิ่มตัวนายนี่มันเหม็นชะมัด" เหม็นเหมือนตกถัง...มาอย่างงั้นแหละ
"พอดีฉันไปล้างห้องน้ำครูกับนักเรียนมาหน่ะแล้วเผลอล้มที่ชักโครกกลิ่นมันเลยติดมา" วุ๊!!ฉันเคยเดาอะไรผิดบ้างไหมห้ะ ฮือแล้วที่ฉันดมไปเต็มๆตอนนั้นมันติดจมูกฉันเป็นบ้าเลย ฮึ่ย
"แล้วทำไมนายไม่ไปเปลี่ยนเป็นชุดพละละจะเดินเหม็นกลับบ้านหรือไง"
"ก็มีเพื่อนเดินกลับบ้านแล้วไงจะกลัวอะไร"กลัวคนอื่นเค้าจะเป็นล้มนะเซ่ถามแปลก แล้วใครกันจะกล้าเดินกลับบ้านกับนายห้ะ ไอ้หมีเน่า
"ใครเค้าจะเดินกับคนตัวเน่าแบบนี้ละห้ะ"
"ก็เธอไง พอดีพี่แจ็คสันบอกว่าจะพาแฟนไปกินไอติมที่ฮงแดแหนะเลยให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านด้วย"
เดี๋ยวนะ
เดินกลับบ้านกับไอ้หมียูคเน่านี่นะเหรอโอ้ววม่ายยย มายบราทำกับไอแบบนี้ได้ยังงายยยยย~
"ยินดีด้วยนะคุณคือผู้โชคดี"
ผู้โชคดีบ้านป้าแกสิ!!!!
ความคิดเห็น