คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 05 - He's Real PCY
าลรั้หนึ่รั้ที่ห้า
I wanna reset.
05
He's Real PCY
#ฟิแบฮยอนี้เหร่
Seven.
บาทีแบฮยอน็รู้สึว่าัวเอไม่น่าะรู้ัับโยอู
่อนหน้านี้ัวน่ารำาอันับหนึ่ือปาร์านยอล ึ่ปิเ้าัวมัะายเี่ยวแล้วผุบๆโผล่ๆมาเป็นระยะ เพราะั้นารรับมือับานยอลมันถึไม่ใ่เรื่อที่ลำบา แถมเวลาะแหปา่าานยอล เา็ทำไ้่ายๆโยไม่้อเรใหรือว่าไว้หน้าอะไรทั้นั้น แ่ับยอูนี่มันไม่ใ่ T.T
“แบฮยอนน อีอาทิย์นึโรเรียน็เปิแล้ว.. ไปื้อุนัเรียนใหม่ันเถอะ” พูเสียหวานๆใส่แล้วยัส่สายาอ้อนแปลๆมาให้้วยไ
“่อยื้อ็ไ้ ไม่เป็นไรหรอ” แบฮยอนพูอบแล้วยิ้มแหยลับไป พันึใบหน้าหวานถึไ้เปลี่ยนสีหน้าเป็นถมึทึใส่านยอลที่หัวเราะออมาเบาๆเพราะั้ใะเยาะแบฮยอนที่ัใยอูไม่ไ้
อนนี้เหลือเวลาอาทิย์นึนว่าโรเรียนะเปิภาเรียนที่สอ ิูแล้วันว่าีวิสบสุอบยอนแบฮยอนนนี้โนทั้ปาร์านยอลและโยอูทำลายลไม่เหลือิ้นีนาไหน เวลาหนึ่ภาเรียนที่อพี่ายมานั่เรียนโฮมสูลที่บ้านนี่ไม่ไ้่าอะไรับไปโรเรียนเลย้วย้ำ ยิ่่วนี้เป็น่วปิเทอมเล็่อนเปิเทอมให่แล้ว้วย สอนนี้ยิ่ว่ามาหาทุวันนพี่แบบอมแทบะอร้อให้ย้าย้าวอมาอยู่ที่บ้าน้วยันแล้ว้วย้ำไป แถมุพี่ายยัีใสุๆ อุส่าห์รีบไปทำเรื่อบอโรเรียนว่าเาะลับไปเรียนั้แ่วันแรที่รู้เรื่อาปาานยอลเลยมั้ านนี้ถ้าหนีมีแ่ายับายเห็นๆ
“เปิเทอมแบฮยอนนั่้าันนะ”
“อื้อ ไ้”
“นั่้าันิ” ู่ๆานยอลที่นั่เียบั้นาน็สอึ้นมา
“ไม่มีทา / ไม่ให้นั่” แล้ว็โนปิเสธภายในเสี้ยววินาที
แบฮยอนแอบสะใหลัาเห็นว่าานยอลนั่เบ้หน้าเพราะหุหิที่โนัใ แ่เ้าัว็ไม่ไ้พูอะไรอีนอานั่มอเาและยอูนัุ่ยัน อาะมีบ้าที่เห็นว่าานยอลหยิบมือถือึ้นมาเล่นแ้เบื่อ แ่ส่วนให่็นั่้อลอนแบฮยอนรู้สึอึอัแปลๆ
“ัน.. ไปห้อน้ำแปป” แบฮยอนี้ไปทาประูห้อน้ำ่อนะเินออาห้อนั่เล่นเพื่อหนีวามรู้สึอึอัาสายาอานยอล แบฮยอนรู้สึโล่ใที่เ้าห้อน้ำแล้วไม่มีใรสันิะลุามมา นระทั่เสร็ธุระแล้วแอบเินอๆเ้าไปในห้อรัวเพื่อะื่มน้ำเย็นๆนั่นแหละ ถึไ้รู้สึว่ามีใรอีนั้ใเินมาอยู่ใล้ๆ
“านยอล?”
“Yep!”
“มีอะไร”
“หิวน้ำเลยเินามมา”
“อ้อ..” แบฮยอนพยัหน้าเบาๆแล้วส่น้ำเย็นในมือให้อีน ่อนะหันไปสนใแ้วน้ำอัวเอแล้วปล่อยให้น้าๆหยิบแ้วน้ำึ้นมารินน้ำื่มเอเียบๆ
เพิ่นึไ้
ั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้สิ ที่รู้สึว่าำลัทำัวอึอัับานยอล
“่วนี้นายูพูน้อยนะานยอล”
“็ปล่อยให้นายสนิทับยอูไ” านยอลอบำถามไ้เร็วนนถามนึไม่ออว่าอยาพูอะไร่อ นอาว่ายื่นมือไปรับวน้ำวเิมมาถือแล้วเอาไปแู่้เย็นเหมือนเิม ่อนะเินผละัวออไปถ้าไม่ิว่ามีใรอีนับ้อมือเล็ไว้แน่น
“อะไร ?” แบฮยอนถาม้วยท่าทาสสัยหลัาเห็นว่าานยอลแ่ับ้อมือเาไว้แน่นแ่ไม่ยอมพูอะไรนอายืน้อหน้าเยๆ “ว่าไ มีอะไร?”
“เปล่า มือมันไปเอ” านยอลอบลับหน้าายนนัวเล็ว่าถึับยาเะเ้าที่ลำัวอานยอลแรๆเพราะหมั่นไส้
นัวเล็ว่าพยายามเินหนีห่าาอีน แ่แ่รู่เียวร่าเล็อแบฮยอน็ถูึเ้าไปใล้นัวสูอีรั้เพราะานยอลพาแนหนัๆลบนไหล่แล้วึเ้าหาัวเอ
“ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
“เปล่า ทำัวปิ”
“ปิบ้านนายสิ ่วนี้แปลๆไปแล้วนะ”
“นี่แหละปิ” านยอลยิ้มยิฟันให้ ่อนะึัวแบฮยอนไว้ให้แน่นึ้นแล้วลานัวเล็ที่ไม่เ็มใเินามไปทาห้อนั่เล่นแล้วะโนเรียยอูเสียั
“ยอู! เ็บอ เี๋ยวไปอปปิุ้นัเรียนัน” พูบ็ึัวแบฮยอนให้ามไปโยไม่สนใเสียแย้อนัวเล็สัำเหมือนที่เยๆ
“ปาร์านยอล!”
Six.
มือเล็ถือุนัเรียนใหม่ไว้ในมือ่อนะยับุมาทาบับัวโยมอผ่านระ ใบหน้าหวานถมึทึเพราะำลัอารม์เสีย แบฮยอนปล่อยุนัเรียนให้หล่นลบนพื้นอย่าไม่ใส่นัเป็นรั้ที่สอหลัาห้านาที่อนแบฮยอน็อยู่ในสภาพแบบนี้
วันนี้ยอูไม่ไ้มาที่บ้าน แ่็ยัมีมารผวามสุอย่าานยอลโผล่หัวมาแล้วสั่ให้แบฮยอนลอุนัเรียนใหม่ใหู้หน่อยโยให้เหุผลแ่ว่าอยาเห็นเาในุนัเรียนแบบที่เ้าัวไม่ไ้เห็นนานแล้ว แถมยับอว่าไม่อยาเห็นในสภาพสิวเรอะรั สวมแว่นาแล้ว็หน้ามันเยิ้มเหมือน่อนหน้านี้้วย
บ้าริ ทำไม้อมาทำอะไรแบบนี้้วย็ไม่รู้
เป็นพ่อเาหรือไัน !
ปั !
“เสร็ยั” เสียทุ้มลึอานยอลัแว่วเ้ามาานอประู แบฮยอนเบ้ปาน้อยๆ่อนะเินไปยืน้าๆเียนอนัวเอแล้วล้มัวลนอน
“ยั เสื้อยับ.. อนนี้รีอยู่” ร่าเล็อบลับเสียเบา เี่ยหูฟัสัพัถึไ้รู้ว่าานยอลเียบไป ลับไปนั่รอที่โฟาเหมือนเิม
เอาริๆ ถ้าไม่ใ่เพราะ่อนหน้านี้านยอลรีบพัประูเ้ามาแล้วับัวเาสวมเสื้อผ้าเสียเอแล้วมั้ ถ้าไม่ิว่าแบฮยอนนลาแล้เ้ามาสวมเสื้อผ้าในห้อ ทำเสื้อให้ยับๆหน่อย ..ทันทีที่านยอลมาเาะประูห้อรั้แร็แ่โผล่ไปหาในสภาพาเบ๊อเอร์อพี่แบบอมแล้วูุนัเรียนที่โระยับให้านยอลูเป็นหลัาน เพราะั้นานยอลเลยปล่อยให้แบฮยอนเ้ามาในห้อนอนอีรอบเพื่อที่ะัารเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
ูเปลือัวนิหน่อย แ่มัน็ุ้มที่ะไ้ปล่อยให้านยอลรอนเบื่อแล้วล้มเลิไปเอ ถ้าหลับไปเลยยิ่ีเ้าไปให่
แ่ะว่าไประหว่าที่รอานยอลหลับ ิหลับเสีย่อน็ไม่แย่นัหรอมั้ ล็อประูแล้ว้วย ถึานยอละมาเรียแล้วเาไม่านอบ ไอ้นัวสูไร้มารยาทนั่น็ไม่ถีบประูโรมเ้ามาหรอ ถึะเ้ามาไ้ แ่ถ้าไ้เห็นนัวเล็นอนหลับสนิทอยู่บนเีย็ไม่ปลุให้ื่นมาสวมุนัเรียนใหู้หรอมั้
ฝันีปาร์านยอล :P
“ออนุาเ้าห้อ”
ริ๊ !
--
“เสร็ยั” มือหนา้าอยู่บนบานประูหลัาเาะเบาๆ เพื่อเรียแบฮยอนที่ลอุนัเรียนอยู่ในห้อ แน่นอนว่าหลัาแบฮยอนปิเสธลับมาานยอล็เินลับมานั่บนโฟาเหมือนเิมอย่าว่า่าย ระหว่านั้น็อบแทอหลายๆนที่ทัมา นระทั่ไปหยุอยู่ที่บทสนทนาล่าสุที่ถูส่มาาพี่ายอแบฮยอน
Byun hyung.
แบฮยอนอบใ้ลูไม้แปลๆเวลาไม่อยาทำอะไร
ถ้าอยู่ในห้อเินสิบนาทีมันะแอบหลับ
ุแห้ออยู่ใลุ้๊าหมาบนู้หนัสือ
โอเ.. อบุรับพี่แบบอม
--
ริ๊ !
“นั่นไ.. ิะหลอันหรอแบฮยอน”
“ย๊า!!”
Three.
22.20 น.
แบฮยอนพลิัวหลายรอบเพราะรู้สึระวนระวายแปลๆ หลัรู้ว่าอีไม่ี่วัน็ะ้อลับไปเรียนามปิ แถมั้แ่เมื่อวานานยอล็ไม่ไ้โผล่มาเหมือนปิ เ้าัวแ่ส่้อวามมาหาแล้วบอว่าเอันที่โรเรียนแ่นั้น ยิ่ทำให้เาทำัวไม่ถูยิ่ว่าเิมเสียอี
่อนหน้านี้เยเอเพื่อนอานยอลแล้ว็ริ แล้วนพวนั้น็ไม่มีใรแสท่าทาไม่เป็นมิรออมาัเน แ่อนนี้นที่พอะุย้วย็มีแ่ยอูแล้ว็านยอลแ่นั้น ถ้าเิลับไปแล้วยัมีนแล้อีล่ะ แล้วถ้าลับไปเรียนานยอละยัุยันแบบนี้หรือเปล่า
ฮือ เรีย T^T
วรโทรหาานยอลหรือเปล่า ?
ไม่ีว่า ไม่สนิท
แ่อยาโทรหา
โทร
ไม่โทร
โทรีไหม ?
ฮื่ออออ T.T
ถึสมอสั่ว่าไม่้อโทรหาานยอลอนนี้ แ่มืออแบฮยอนลับว้าุมือถือที่วาไว้้าๆหมอนมาำไว้แน่นแล้วหมายเลโทรศัพท์อานยอลที่แอบำไว้แล้วโทรออไปแล้วนี่สิปัหา .. ลมใหายเ้าอออแบฮยอนแอบเป็นัหวะ้าๆพอๆันับเสียรอสายอานยอล นระทั่านยอลรับ้วยเสียัวเียนั่นแหละ ลมหายใ้าๆอแบฮยอนถึไ้าห้วเสียเยๆ
(อือ..)
“นอนไม่หลับ”
(ถ้าไม่หลับาแล้วะหลับไ้ไล่ะ)
้ะ..
“็ื่นเ้นนี่”
(ไม่้อิมาหรอ) น้ำเสียปลอบใที่ปนๆับเสียัวเีย่วนอนอานยอลทำให้แบฮยอนแอบยิ้มอยู่บนที่นอนเพราะรู้สึว่าานยอลำลัทำัวน่ารัใส่
“็มันน่าินี่นา ถ้ามีใรหาเรื่ออีล่ะ”
(ไม่มีหรอ เอาหัวปาร์านยอลเป็นประันเลย)
“ั้นหรอ”
(อือออออ..)
“แ่็นอนไม่หลับอยู่ี”
(หลับาไป)
“ลอแล้ว แ่ไม่หลับ”
(ฟัเพล..)
“ไม่เอาอ่ะ ยิ่ไม่หลับเ้าไปให่” แบฮยอนแอบยู่หน้าน้อยๆเพราะนึถึภาพัวเอนอนหลับาพริ้มฟัเพลโปร แ่ทันทีที่ถึท่อนฮุเพล สาบานไ้เลยว่าเาะ้อลุึ้นมานั่แล้วร้อท่อนฮุเพลโปรแล้วฟัไปเรื่อยๆนระทั่เ้า
เพราะั้น ฟัเพลล่อมนอนนี่ไม่เวิร์สุๆ ยิ่ถ้าเป็นเพลโมาร์ทหรือเพลบรรเลนี่ยิ่แย่เ้าไปให่ นอาะนอนไม่หลับแล้ว อาะทำให้หลอนนาสว่าทั้ืนเลย้วยมั้
“นี่านยอล”
(อือ)
“พูมาใส่ันหน่อย”
(หืม..?) เสียสวบสาบแปลๆ าปลายสายทำให้แบฮยอนรับรู้ว่าานยอลอาะเริ่มื่นเ็มๆาแล้วพลิัวอยู่บนเีย
“พูนว่าันะหลับอ่ะ”
(นี่อ้อนหรือเปล่า)
“บ้า นอนไม่หลับริๆ ็บอแล้วไว่าื่นเ้น”
แบฮยอนแอบไ้ยินเสียานยอลราอือเบาๆ ่อนที่ปลายสายะเียบไปรู่หนึ่ถึะไ้ยินเสียทุ้มอานยอลทีู่เหมือนหาย่วแล้ว
(ล้าหน้าละ.. ันพร้อมโ้รุ่ับนายแล้วโอเ๊?)
“อือ.. อบุ”
(ั้นมาเล่าเรื่อผีัน)
บาทีบยอนแบฮยอน็ิผิที่โทรหาานยอลอนลาืนแบบนี้ บารั้นิสัยิมา็ทำให้เาลืมิไปว่าานยอลไม่ใ่นที่นิสัยีนั ริๆแล้ว่อยไปทาวนประสาทเสียมาว่าอย่วยเหลือนที่ำลัลำบา
อย่าเ่นนิสัยหลอผีใส่เวลานี้ใที่ำลัเลิ้มและหลับาล้าๆ เพื่อเรียมัวเ้าสู่ห่วนิทรา
(แฮ่!)
“ย๊า !”
Two.
“โห แบ.. เมื่อืนอนอนหรอ” แบบอมพูึ้นมาทันทีที่นั่ลบนโ๊ะอาหารแล้วเห็นหน้าน้อายัวเอ อบาำล้ำยิ่ว่าแพน้าเสียอี
แบฮยอนถอนหายใแรๆ แล้วเหลือบไปมอร่าสูอานยอลที่โผล่หน้ามาทาน้าว้วยันแ่เ้า สภาพานยอลเอ็ไม่ไ้่าันนัหรอ เพียแ่านยอลอาบน้ำมาแล้ว่อนะมาถึที่นี่เท่านั้นแหละ แถมอาะเพราะานยอลหล่อว่าเานิหน่อย พี่แบบอมถึไม่ไ้ทัว่าานยอลหน้าโทรมลไปเพราะนอนึ
เสียหัวเราะเบาๆาอีนยิ่ทำให้นอนอนอารม์เสียเ้าไปให่ เมื่อืนว่าะไ้หลับ็ีห้าเ้าไปแล้ว ทุๆรั้ที่านยอลเล่าเรื่อผีแบฮยอนะพยายามิหลับ่อน แ่็ใเสียแฮ่อานยอล หรือไม่็เสียรีร้อที่านยอลเอามาาไหนไม่รู้แล้วเผลอื่นทุที
“อิ่มแล้ว ไปนอน่อนะ” แบฮยอนวาาน้าวล่อนะลุึ้นยืนแล้วะเินออาห้อรัวไป แ่ร่าเล็็เินลับมายืนบริเว้านหลัอานยอลแล้วใ้แนทั้สอ้าอัวเอโอบรอบๆออานยอลไว้แล้ววาาแหลมๆอัวเอลบนผมออีน่อหน้าพี่าย
“บ..แบ !?”
“แบฮยอน !?”
“สระผมยัอ่ะ” แบฮยอนถามแล้วแอบใ้ปลายมูอัวเอสูลิ่นแมพูอานยอล ่อนะยิ้มออมาเมื่อไ้ลิ่นแมพูผู้ายหอมๆที่อีนใ้เป็นประำ
“สระแล้ว”
“ีมา” แบฮยอนลูบหัวานยอลเบาๆ่อนะระับอ้อมแนัวเอแน่นๆอีรั้ ่อนะับลบนศีรษะออีนแรๆ นานยอลร้อโวยวายเสียั
ับ
“เหี้_ ! แบฮยอน!!”
“เพราะนายันถึไม่ไ้นอน ฝันี” แบฮยอนยมือึ้นมาโบมือใส่านยอล่อนะรีบวิ่ลับไปในห้อนอนัวเอแล้วล็อประูใส่นัวสูที่วิ่ามมาทีหลัพร้อมเสียโวยวาย
ปัๆๆ !
“บยอนแบฮยอน! เปิ! แบฮยอน!!”
“ัลาโยยยยย”
One day before.
เสียีาร์โปร่ัึ้นมาััหวะร่าเล็ที่ำลันั่บทเรียนล่วหน้าไว้เผื่อาบเรียนแรในวันพรุ่นี้ แบฮยอนหยิบหูฟัที่วาไว้ใล้ๆมือมาสวมแล้วั้ใฟัเสียีาร์ที่ัมาาโทรศัพท์ ท่าทาสสัยถูส่ไปยัปลายสายที่ำลันั่มอแบฮยอนอย่าั้ใ
(ิ?)
“แหสิ.. ู่ๆ็เล่นีาร์ึ้นมานี่ ันวิิโออลับนายแ่ไม่ไ้อนุาให้เล่นนรีััหวะันอ่านหนัสือนะานยอล”
(พูยาวัรับ ฟัไม่ทันอ่ะ)
“วนละ”
(วาปาาเร็ว)
“เว ?” ปาถามไปั้นๆ แ่านยอลไม่เห็นหรอว่าแบฮยอนแอบวาปาาในมือลแล้วเี่ยหูั้ใฟัที่นปลายสายำลัะพู
(วายั)
“ยั ถ้ามีอะไรให้สนใไ้็ะวา”
(มีแน่นอนอยู่แล้ว)
“ว่ามาสิ” แบฮยอนหันไปยัิ้วใส่หน้าอโทรศัพท์ ในะที่อีนหยิบแผ่นระาษมีวาไว้้าๆมือถือ ูเหมือนว่าานยอละวาทั้โทรศัพท์แล้วระาษแผ่นนั้นบนอะไรสัอย่าที่แบฮยอนมอไม่เห็น
“ทำอะไรอนาย?”
(เียบน่า.. ะ้อมเพล)
“หืม”
(ไว้ล่อแล้ว่อยเล่นๆเ็มๆ เ๊?) านยอลยมือึ้นมาทำูสัลัษ์ OK โยเลี่ยฟัำปิเสธานฟั ่อนะหันไปสนใีาร์ในมือ่อนะเริ่มีมันเป็นัหวะนรี แบฮยอนแอบยิ้มออมาหลัาไ้ยินเสียทุ้มออีนร้อเพลลอเบาๆ
(I know you’re the one I’ve been searching for..) านยอลเว้นอีท่อนไว้แล้วหันมายัิ้วให้แบฮยอนแทน
“ร้อไม่ไ้ล่ะสิ ?”
แบฮยอนยิ้มำเพราะานยอลไม่อบ แ่เ้าัวลับร้อท่อน่อไปแทนโยไม่สนใใบหน้าล้อเลียนอแบฮยอน
(I wish I could say these things to you.) แล้วานยอล็เล่นีาร์เป็นเสียเพลแทนที่ะร้ออีรั้ ่อนะเปล่เสียออมาอีหนเมื่อถึท่อนฮุอเพล
(I just wanna ….. you. Give me that chance wanna hold you.
Baby you know that I …. You I …. You
And I’m wondering all the time.)
แบฮยอนพยายามั้ใฟัเพราะานยอลร้อเสียเบาในบาท่อน แ่สุท้าย็้อล้มเลิวามั้ใเพราะฟัเสียไม่ออริๆ ารแปลเนื้อเพลถึไ้ไม่่ายนัที่ะทำ
แถมเพลนี้อาะเป็นเพลที่านยอลแ่เอ ไม่็เป็นเพลร้อทับับทำนออเพลเ่าสัเพลมาว่า ทำนอุ้นมาๆแ่็ไม่ใ่เพลที่แบฮยอนเยฟั
านยอลอาะแ่เพล่าอยู่็ไ้ .. อาะร้อว่า Baby you know that I f u c k you I f u c k you. นั่น็ไ้ ใระไปรู้
“ร้อัๆ ไม่ไ้ยิน”
(If you …. Me come on over get you know me.
Baby because I know you …. Me you …. Me
And I ……………… yeah yeah.)
สุท้ายานยอล็หยุเสียเพลแล้วเปลี่ยนท่าทาที่ล้ายๆหนุ่มวัยรุ่นโรแมนิเป็นานยอลอม่อวนนเิมโยารแลบลิ้นใส่แบฮยอนแทน
(นี้เหร่มัะแปลไม่ออ ไว้เอันนะแบฮยอน)
วิิโออลถูัไปโยฝีมืออานยอลโยที่แบฮยอนไม่ทันที่ะพูอะไรอบลับไปทันแม้แ่ำเียว
.. อุส่าห์ะถามว่าเป็นเพลอะไรแท้ๆ
เอาเป็นว่าหยุิถึเพลที่านยอลเล่นให้ฟัแล้วนั่อ่านหนัสืออเียบๆ เพื่อเรียมัวไปโรเรียนพรุ่นี้ะเหมาะสมับบยอนแบฮยอนนเิมมาว่าละมั้
เรื่ออานยอลน่ะ่ามันเถอะ
I’m back.
มือเล็อแบฮยอนพยายามหา ‘ยอู’ ที่เมื่อืนเ้าัวบอแบฮยอนเสียิบีว่าใรมาถึ่อนให้รีบโทรหา
นี่เาโทรหาโยอูมาเป็นสิบๆนาทีแล้ว แ่ไม่มีวี่แววว่ายอูะรับสายหรือว่าโทรลับ แถมะโทรหาานยอลอนเือบๆสายแบบนี้น่าอายพิลถ้าะบอานยอลว่าไม่ล้าเินเ้าไปในโรเรียนนเียว ถึอนนี้ะไม่มีใรหันมาสนใแบฮยอนเป็นพิเศษ็เถอะ แ่็มีเพื่อนานยอลหลายนที่ำหน้าไ้แล้วพยายามวนให้เินเ้าโรเรียน้วยัน็ามที
็ถ้าเ้าโรเรียนไปพร้อมับนที่ไม่ไ้สนิทอะไร้วยมันูแปลๆนี่
“รับสิยอู..”
แบฮยอนระโเหยเพราะื่นเ้น อาารย์หน้าโรเรียนพยายามวัมือเรียนัเรียนหลายๆนให้เินเ้าโรเรียน แ่แบฮยอน็หันไปส่ายหน้าใส่หลายหนนอาารย์ปล่อยให้นัวเล็ระโเหยอยู่หน้าโรเรียน่อไปโยไม่ั
“ฮือ.. ยอ”
(ฮัลโหลแบฮยอน)
“ยอู นายอยู่ไหนเนี่ย”
(บ้าน..)
“ฮะ ?”
(ืออินเพิ่ื่น แล้วัน้อรอไปโรเรียนพร้อมอินอ่ะ)
“หือ..”
(นาย.. เ้าโรเรียนไป่อนเลยนะ แฮ่)
วอทเอะ..
(ไว้เอันในห้อนะแบฮยอนอ่า)
“..เี๋ยวยอู” แบฮยอนหุบปาับเพราะพูไม่ทันยอูที่ิวาสายไป่อน แบฮยอนำมือถือไว้แน่นแล้วัใเ็บมันลในระเป๋าาเนัเรียน่อนะเินรไปที่หน้าประูโรเรียนแล้วโ้ให้วามเารพอาารย์่อนะเินุ่มๆ ามนอื่นไป นระทั่สอาอแบฮยอนหยุึเมื่อไ้ยินเสียารอบๆ้า วามรู้สึเิมๆำลัลับมาหาบยอนแบฮยอนอีหน
ถึนพวนั้นะน้อยลไป แ่็ไม่ใ่ว่าไม่มีนที่ไม่อบเาเลย.. เสียุบิบยััผ่านหูมาเป็นระยะนแบฮยอนรู้สึสั่นไปหม
“นั่นแบฮยอนใ่ไหม หายไปศัลยรรมมาแหๆ”
“โผล่หัวไม่ลัวโนแล้เลยว่ะ ล้าสุๆ”
“็ยัเป็นแบฮยอนแห่อยะนะ ไม่เห็น่าาเิม”
ไม่ใ่สัหน่อย
ไม่ใ่แบฮยอนอยะอะไรนั่นเสียหน่อย!
“ไม่้อสนใหรอ เิน่อสิ” เสียทุ้มที่นัวเล็ุ้นเยีัึ้นา้านหลัพร้อมๆันับแนให่ที่วาพาลบนไหล่เล็ที่ำลัสั่นเทิ้มอแบฮยอน
านยอล ?
“นพวนั้น็ไ้แ่พูน่า.. ะไปลัวอะไรริไหม” านยอลยีผมแบฮยอนเบาๆ ่อนะเปลี่ยนาวาแนพาไหล่อีนมาเป็นับมือแบฮยอนไว้แน่นแล้วึให้แบฮยอนเินามัวเอไป
แบฮยอนยัไ้ยินเสียาหลายๆนอยู่ เพียแ่านยอลพยายามึัวนที่ะหยุยืนนิ่ๆให้เินามไปลอ ฝ่ามือหนาพยายามบีบมือเล็ให้แน่นึ้นราวับะให้ำลัใ แ่เพราะท่าทาประหม่าที่ถ่ายทอออมาผ่านฝ่ามือเล็ที่ำลัสั่นเทิ้มทำให้านยอลรู้ว่านัวเล็ไม่ไ้รู้สึีึ้นนั นระทั่เา้อถ่ายทอออมาให้ัเนผ่านทาำพู
“ถ้าลัวนรอบ้านั็แ่เินามันมา”
“…”
“แ่อย่าปล่อยมือาัน็พอ”
แบฮยอนลอบยิ้มออมา้วยวามโล่ใ ่อนะระับมือเล็ให้ับฝ่ามือร้อนๆออีนให้แน่นึ้น ่อนะเินามานยอลไปโยพยายามไม่สนใเสียรบวนารอบ้าอี
ถ้าเทียบับปาร์านยอลที่อยแล้เาเมื่อเทอมที่แล้ว
บยอนแบฮยอนรับรอไ้เลยว่าเาอบปาร์านยอลนนี้มาว่า
_____________________________
นอื่นเินมั้ยไม่รู้ แ่ที่รู้ๆือเราเินพี่าน
เราแ่เอฟินเอหายเอัมแบเอ
เราอโทษ่ะ 555555555
สำหรับอนนี้้าม่วเวลามายาวนานมา
เพราะะเน้น่วที่แบฮยอนะลับมาที่โรเรียนมาว่า
ใรไม่ถูใ็ราบออภัยอย่าสูนะะ
ือพาร์ทนี้น่าะสั้นถ้าเทียบับพาร์ทอื่นเนาะ
แ่ะโผล่มาอีรั้แบบยาวเท่าๆอนอื่นเนอะ
เป็นำลัใให้้วยนะะ รัเสมอ.
@_chowaa
ความคิดเห็น