ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แปดนาฬิกา ครั้งที่3
2 วันถัดมา
08.30 น.
เห้อ วันนี้ก็เข้าวันที่4แล้วที่ไม่ได้เจอเธอ ฉันนั่งยืดคอมองหาเธอจนคอฉันจะยาวเหมือนยีราฟขึ้นทุกวันแล้ว เท่านั้นไม่พอนะ เมื่อวานฉันยังลงทุนขึ้นรถเมล์แล้วลงก่อนถึงป้ายด้วยซ้ำ เผื่อจะเจอ....แต่ก็ไม่ สุดท้ายฉันก็เลยต้องหอบสังขารตัวเองเดินไปมหาลัย ซึ่งตอนเดินมันก็ไม่ใช่ใกล้ๆเลย
หน้าตาตอนนี้ฉันคงจะเหมือนคนที่ซื้อลอตเตอรี่มาแล้วไม่ถูก ไม่ก็สั่งหมูปิ้งไม่ไหม้แล้วได้ไหม้ หน้าฉันก็คงจะประมาณนั้นแหละ
ถ้าฉันได้เจอ ฉันคงจะยกมือไหว้เธอเลย ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก ฉันนับถือเธอจริงๆ เธอคงเป็นคนแปลกหน้าคนเดียวในโลกที่ทำให้คนแปลกหน้าอีกคนเฝ้ารอในทุกๆวัน และเป็นคนที่ทำให้ฉันยอมตื่นเช้าเพื่อมาเจอ
.
วันนี้ไม่ได้เรียนอะไรมาก ตอนบ่ายก็ยกคลาส พวกสองแสบก็นับวันรอว่าวันนี้เจ้าของร้านคนสวยจะเข้ามา มันก็เลยนัดกันไป ส่วนฉันคงไม่ได้ไปเพราะวันที่ผ่านๆมาฉันเข้าร้านนั้นทุกวัน ยกเว้นวันที่ร้านปิด จนเหมือนฉันเป็นหุ้นส่วนร้านไปแล้ว วันนี้ตอนเย็นฉันเลยจะไปนั่งอยู่ในห้องทำงาน หาไอเดียคิดงานส่งจารย์ จะได้ไม่มีงานค้าง ฉันไม่ชอบงานค้างเพราะมันจะทำให้งานออกมาไม่ดี แล้วก็ต้องมารีบตอนหลัง ฉันดูลุคไม่ให้ใช่มั้ย แต่ที่จริงฉันหน่ะเป็นคนเนี๊ยบนะจะบอกให้
.
ฉันนั่งทำงานเพลินๆจนโดนรบกวนจากฮีจินที่โทรมา
“ฮัลโหลว่าไงเพื่อน กูทำงานอยู่”
“มึงพลาดมากยอน มึงพลาดมากกก วันนี้พี่เจ้าของร้านคนสวยเขาเข้าร้านเว้ย มึงพลาดมากกไอ้พญานก”
“แล้วพี่เขาจะเข้าหรือไม่เข้ามันเกี่ยวไรกับกูวะ กูไม่ได้ชอบซะหน่อย”
“ก็พี่เขาสวยไง มึงต้องมาเห็นด้วยตาถึงจะรู้และติดใจเพื่อน”
“โว๊ะ ไร้สาระ กูทำงานต่อละ บาย”
แค่โทรมาอวดเฉยๆว่าเจอเจ้าของร้านแล้ว แค่นี้? ยอมใจเพื่อนฉันเลย เอาตรงๆฉันก็แอบอยากเจอแล้วเหมือนกันนะ อยากรู้ว่าพี่เขาจะสวยจนถึงขนาดที่ทำให้ไอสองตัวนั้นอยากไปหาทุกวันเลยหรอ แต่ว่าคนที่ฉันอยากเจอมากกว่าก็คงเป็นคุณแปดนาฬิกานั้นแหละ 4-5 วันแล้วนะที่ฉันไม่ได้เจอคุณ หวังแล้วหวังอีกซึ่งไม่รู้ว่าจะได้เจอมั้ย แต่ก็หวัง ถ้าบนได้ก็บนไป9วัดแล้ว
.
วันถัดมา
08.10 น.
หรือว่าเธอจะเปลี่ยนเส้นทาง หรือเธอเปลี่ยนงาน หรือเธอเปลี่ยนเป็นนั่งรถแทน หรือว่าเธอไม่สบาย หรือว่าเธอย้ายไปทำงานต่างจังหวัด หรือว่าเธอไปอยู่เมืองนอก โอ๊ย!!! ฉันคิดจนหัวจะระเบิดอยู่แล้ว!!
ปาเข้าไปวันที่5 ก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้เจอ หวังหมดแล้วสิกู...
.
..
...
....
.....
!!!
“คุณแปดนาฬิกา!!!!”
ฉันตะโกนออกมาเสียงดังเพราะ ฉัน เห็น เธอ แล้ว!!!!! ยาฮู้! ฮูเล้! ยิปปี้!!!!!!
“มีอะไรหรอครับคุณหนู”
ฉันไม่สนหรอกว่าพี่คนขับจะพูดอะไร หรือจะทำอะไรกับฉัน แต่ฉันสนแค่คนเดียวคือเธอ คนที่ฉันรอมา5วันติดๆ วันนี้ฉันได้เจอแล้ว!
วันนี้เธอมัดผมหางม้า ใส่เสื้อแขนยาวสีฟ้า กางเกงขาสั้น รองเท้าไนกี้สีขาว เธอยังคงสะพายเป้สีดำเหมือนเดิม และก็ยังมาพร้อมกับหน้าตาที่สดใส รอยยิ้มที่ยิ้มให้คนรอบข้างและยิ้มนั้นก็ทำให้ฉันใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ในที่สุดก็ได้เจอแล้วนะคุณแปดนาฬิกา ดีใจที่สุดเลย!
ดูเธอยิ้มให้คนที่เดินผ่านไปมาสิ ละมุนมากกกก ถ้าไม่ติดว่าอีกไม่กี่วิเธอจะต้องข้ามแล้ว ฉันจะลงจากรถแล้วเดินผ่านเธอนะ ฉันอยากได้รอยยิ้มจากเธอบ้าง~
เห้อ ถึงเวลาที่เราต้องจากกันแล้วสิ สัญญาณไฟให้คนข้ามถนนเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว 30 วิ วันนี้มันคุ้มมากจริงๆ รอคอยมา5วันเต็มๆ ในที่สุดก็ได้เจอออ! วันนี้ต้องเป็นลัคกี้เดย์ของฉันแน่ๆ บ๊ายบายนะคะคุณแปดนาฬิกา ตั้งใจทำงานนะคะ ส่วนฉันก็จะตั้งใจเรียนเหมือนกัน แล้วเจอกันพรุ่งนี้ ตรงนี้ เวลานี้เหมือนเดิมนะ
.
“หน้าบานมาแต่ไกลเชียวคุณเพื่อนยอนนนน อะไรคือสาเหตุคะ” หน่องถามฉัน
“ยุ่ง”
“โด๊น โดนแล้วหล่ะ”
“มึงไม่ต้องขำเลยไอจิน”
“เออคิม แต่เมื่อวานมึงพลาดจริงๆนะเว้ย เขาสวยมากกกกก สวยแบบใจของจินนี่ละลายลงไปกองกับพื้นเลย ยิ้มทีนี่อื้มหื้ม มะ..”
“พอๆๆ กูรู้และว่าสวย”
จะพรรณนาความสวยของพี่เขาให้ฉันฟังทุกวันและทั้งวันเลยใช่มั้ยสองคนนี้ ยอนรำคาญมากแม่
“เออวันนี้กูกลับก่อนนะ แม่ให้ไปรับน้องว่ะ”
“โห่ กูกำลังจะชวนมึงไปกินเนื้อย่างเลย”
“คุณจินก็ชวนคุณยอนสิคะ ขืนกูเบี้ยวไปรับน้องแล้วไปกับพวกมึง กูได้โดนนอนนอกบ้านแน่”
“ยอน ความหวังสุดท้ายของจิน ไปนะๆ”
“ไม่ไปอ่ะ ไม่ว่าง”
“โห่!! กูไปชวนเด็กกูก็ได้ ชิ”
ทำเป็นงอน ไม่ได้มีความน่ารักเหมือนผู้หญิงตัวเล็กๆเลยไอจินนน มีเพื่อนแบบนี้ยอนเศร้าใจ
.
.
14.28 น.
วันนี้คลาสตอนบ่ายเลิกเร็ว แถมได้ยินเรื่องที่สองคนนั้นคุยกันเกี่ยวกับพี่เขาทั้งวัน มันเลยทำให้ต่อมเผือกของฉันเริ่มกระตุก บวกกับความหิวของฉันที่มันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ลองเข้าไปดูซักหน่อยแล้วกันว่าพี่เขาจะสวยแบบที่พวกมันว่าหรือป่าว อ่าาา ฉันยอมรับว่าความอยากรู้อยากเห็นกลายเป็นประเด็นหลังที่ทำให้ฉันมาร้านนี้
พอฉันเข้ามาในร้าน ในหัวดันไม่ได้คิดเรื่องพี่เขาแล้วแม้แต่น้อย ตอนนี้มีแต่เรื่องกิน กิน กิน แล้วก็กินอย่างเดียว เพราะมันหิวมาก ฉันเลยจัดชุดใหญ่สั่งไปซะเยอะ วันนี้คนมารับเมนูหน้าตาไม่คุ้นเลยแฮะ แถมดูสวยอยู่ด้วย สงสัยคนนี้แหละมั้งที่เป็นเจ้าของร้านคนสวยของพวกมัน อืม ก็สวยใช้ได้อยู่นะ มิสชั่นการเผือกคอมพลีส เหลือการกินอย่างเดียว อาหารรีบๆมาได้มั้ย ฉันหิวไส้จะขาดแล้ววว~
.
หลังจากที่ฉันกินอาหารจนอิ่มถึงขั้นต้องแอบปลดกางเกงออก ฉันก็นั่งทำงานไปเรื่อยๆ โชคดีที่ร้านนี้เป็นคาเฟ่นั่งชิวๆได้ ไม่ไล่ ฉันเหลือบมองดูตาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ก็สี่โมงครึ่งแล้ว ฉันว่าฉันกลับไปพักผ่อนที่บ้านดีกว่า
“คุณคะ คืออีกประมาณ10นาทีพี่ฉันกำลังจะเข้ามาค่ะ คุณจะสอบถามเรื่องจะสมัครพาร์ทไทม์มั้ยคะ”
พนักงานร้านที่ยืนตรงเคาท์เตอร์ถามฉันในระหว่างที่ฉันกำลังเก็บของ เธอยังจำได้อยู่อีกหรอเนี่ย ความจำดีมากๆ
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ไว้วันอื่นดีกว่า”
“ค่ะคุณลูกค้า”
ฉันพูดเสร็จก็เผยยิ้มให้เธอ ก่อนจะเดินออกจากร้านพร้อมกับเก็บเอกสารเข้ากระเป๋า และฉันก็มัวแต่ยัดของเข้ากระเป๋าจนไม่ได้มองทาง ทำให้ฉันชนเข้ากับคนที่กำลังเปิดประตูเข้าร้านแบบจังๆ
“ขอโทษค่ะ”
“ขอโทษค่ะคุณ เจ็บตรงไหนรึปะ...”
ฉันอึ้งไปชั่วขณะ ตัวยืนตรงนิ่ง ฉันมองหน้าเธอคนที่ฉันเดินชนแบบตาไม่กระพริบ ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันหายใจอยู่รึป่าว เพราะคนที่ฉันเดินชน เธอคือ ‘คุณแปดนาฬิกา’!!!!!!
“ฉันไม่เจ็บค่ะ แล้วคุณเป็นอะไรมั้ยคะ”
เสียงเธอ...ฉันชอบเสียงเธอจัง น้ำเสียงที่ดูห่วงใยแบบนี้มันคุ้นๆนะ..แต่มันก็ทำให้ฉันใจเต้นแรงมากเลยนะรู้มั้ย
“มะ..ไม่เป็นไรค่ะ ขะ ขะ ขอทะโทษที่ชนนะคะ”
ให้ตายสิ ฉันจะติดอ่างทำไม
เธอพยักหน้าแล้วยิ้มให้ฉัน ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ตอนนี้ฉันดูเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก ฉันเลยรีบก้าวชับๆออกมาจากร้าน
เธอสวยมาก กลิ่นตัวเธอหอมมากๆ ตัวจริงเธอตัวเล็กกว่าที่คิดไว้ ตอนที่ฉันมองตาเธอ ฉันชอบมากๆ ผมเธอก็สวย ทุกอย่างในตัวเธอลงตัวไปหมด ยิ่งตอนเธอยิ้มทำฉันแทบเป็นลมลงไปกองกับพื้น
ในระหว่างที่ฉันเพ้อเรื่องเธอ ขาฉันมันก็ก้าวแบบอัตโนมัติ จนรู้ตัวอีกทีก็เดินมาไกลซะแล้ว เดี๋ยวนะ! เธอเข้าไปในร้านนั้นทำไมกัน โถ่ ยอนเอ๊ย! รีบย้อนกลับไปดูเร็ว!
ฉันเดินอย่างรวดเร็ว น่าจะเร็วที่สุดเท่าที่เคยเดินมา ไม่รวมตอนโดดเรียนม.ปลายนะ ฉันเดินอย่างไม่สนใจใครจนในที่สุดฉันก็มาถึงหน้าร้าน แต่ก็ไม่เจอเธอซะแล้ว... เห้อ เราคลาดกันอีกแล้วสิคุณแปดนาฬิกา แต่อย่างน้อยก็ได้รู้ว่า เธอก็น่าจะเป็นลูกค้าร้านเดียวกับฉันเมื่อกัน โอกาสที่จะได้เจอกันเพิ่มขึ้นแล้ว!
.
วันถัดมา
07.45 น.
วันนี้อารมณ์ดีแต่เช้า เพราะเมื่อวานทั้งได้เจอเธอใกล้ๆ แถมยังฝันถึงเธออีกด้วย แต่ฝันมันบ้าเกินความจริง นี่ฉันบ้าขนาดนี้เลยหรอเนี่ย แต่ทำไงได้ ฉันบ้าไปแล้วนี่หน่า ที่สำคัญฉันก็ชอบด้วย อยากจะบ้าแบบนี้ทุกวันเลย~
08.00 น.
แปดโมงเป๊ะๆแบบที่มีเสียงเพลงชาติจากวิทยุในรถ แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ฉันเจอเธอ คุณนี่น่ารักขึ้นทุกวันเลยนะคุณแปดนาฬิกา
อะแห่ม! วันนี้ฉันจะรายงานให้ฟังเหมือนเดิมว่าเธอเป็นยังไงนะ วันนี้เธอใส่เสื้อแขนกุดสีดำ กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ วันนี้เธอดูแต่งตัวสบายๆมากๆ คงเพราะอากาศประเทศนี้ด้วยแหละมั้งที่ร้อนจนปาไปเกือบจะ40องศา
ฉันมีความสุขที่ได้มองเธออยู่ในรถแบบนี้ทุกวัน แต่คงจะมีความสุขกว่านี้ก็ตอนที่ได้เจอเธอใกล้ๆ ได้ยินเสียงเธออีกครั้ง เสียงที่มาจากบทสนทนาที่เรากำลังคุยกัน จะรอวันนั้นนะคุณแปดนาฬิกา
ถึงเวลาที่ฉันไม่อยากให้ถึงอีกแล้ว ไฟเขียวเธอก็ต้องข้ามถนนไป หมดเวลาทอง30วิของฉันแล้ว ตั้งใจทำงานนะคุณแปดนาฬิกา
เดี๋ยวนะ ถ้าเธอทำงานเธอต้องแต่งตัวเรียบร้อยกว่านี้สิ...คุณทำงานอะไรกันนะ?
.
.
“ไปๆๆ ไปร้านพี่คนสวยกันเร็ว”
“ไอยอนรีบๆเก็บของดิวะ”
“กูจะเก็บเร็วเก็บช้าพี่เขาก็อยู่ร้านอยู่ดีปะ”
“นี่กูยังไม่หายเคืองมึงเลยนะที่เมื่อวานแอบไปเจอพี่เขาคนเดียวไม่ชวนกู” หน่องเริ่มโวยวายแล้วฉันเลยตัดบทเดินออกมา ขี้เกียจฟังมันพูด รามคานนนนน
.
ตอนนี้พวกเราอยู่ในร้านกันแล้ว ดูๆแล้วฉันคงเข้าใจผิดเรื่องเจ้าของร้าน เพราะพวกมันไม่ได้ดี้ด้าเลยตอนที่เธอคนที่ฉันคิดมารับเมนู สงสัยฉันคงเป็นพญานกจริงๆแล้วแหละ ฉันหยุดความสนใจเรื่องนี้แล้วหยิบของในกระเป๋าออกมาทำงาน แต่เอ๊ะ! เอกสารฉันหายไปไหนกันนะ จำได้ว่าตอนเรียนเมื่อวานเสร็จฉันเก็บลงกระเป๋าไปแล้วนี่น่า แล้วมันไปไหนกันนะ
“หาเอกสารรึป่าวคะ เมื่อวานคุณทำตกไว้ในร้านฉัน ฉันเลยเก็บไว้ให้ค่ะ”
เสียงคุ้นๆ....
“ขอบคุณค่ะ...”
.........
คุณแปดนาฬิกา!!!!!!
.
.
.
เขาได้เจอตัวกันจริงๆแบบจังๆใกล้ๆแล้วค่าาาาา กรี๊ดด เขินแทนคุณยอนเขาาาา~~~
มาลุ้นแล้วก็ช่วยเชียร์กันนะคะว่าทั้งสองคนจะได้พูดคุยกันตอนไหนน~~~
คอมเมนต์ติชมเป็นกำลังใจให้กันได้นะคะ
#คุณแปดนาฬิกา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น