คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 ไอเท็มนั้นคือสิ่งที่ฉันตามหา (เรอะ) >.
" ไอเท็มใกล้ชิด พิชิตใจเขาคนนั้นยังไงล่ะ "
โอ้!! จอร์จ!!! เป็นไอเท็มบ้านั่นเรอะ >O<
อ๊ากกก!!! ไอเท็มจอมก่อความวุ่นวาย เป็นแกจริงๆเรอะ >O<;
ใช่ไอเท็มนั่นจริงๆแน่ๆใช่มั้ย >O<;;
" จริง! ชัวร์! แน่นอน!! 100 ล้านเปอร์เซนต์!!! " ฮารุตอบด้วยสีหน้ามั่นใจ
นายอ่านใจฉันออกด้วยเรอะ >O<;;; ( เปลี่ยนคำถามอย่างรวดเร็ว )
เอาเถอะ ฉันเชื่อแล้วว่าเป็นเพราะไอเท็มนั่นจริงๆ TT_TT
" ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรหรอกนะ แต่นายแน่ใจได้ยังไง ว่าเป็นอะไรอย่างที่นายว่าจริงๆ " ฉันเปลี่ยนท่านั่งมาเป็นนั่งไขว่ห้างที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต
นายนั่นชี้ไปที่หัวตัวเอง มันหมายความว่าไงฟะ หรือว่า...นายใช้รังแคคิดใช่มั้ย -_-;;;
" ฉันใช้หัวคิดต่างหากเล่า ยัยบื้อสมองกลวง " ทำไมถึงได้รู้อ่ะว่าฉันคิดอะไรอยู่ หรือว่านายอ่านใจได้ โฮะๆๆ
" ก็ประมาณนั้น^^ "
อ๋อ เป็นเพราะนายอ่านใจได้นี่เอง โฮะๆๆ ทำไมมันถึงได้อะเมซซิ่งอินแจแปนเช่นนี้ T_T
" ปกติฉันอ่านใจคนได้ด้วยการมองตาทุกคนนั่นแหละ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงใช้ไม่ได้ผลกับยัยงั่งอย่างเธอสักเท่าไหร่ มันจะขาดๆหายๆไปอยู่เรื่อย ฉันเลยต้องใช้เวทย์มนตร์ขั้นสูงสุดในการอ่านใจ เปลืองพลังชะมัด "
ถ้าอย่างนั้น นายก็คุยกับจิตใจของฉันได้ใช่มั้ย ^O^
" เยส "
แล้วทำไมนายไม่บอกตั้งแต่แรกกันห๊าาา =[]=
" ก็เธอไม่ได้ถามนี่ แต่ฉันก็เพิ่งจะใช้ตอนที่รู้ว่าเธอไม่เป็นตัวของตัวเองนั่นแหละ "
" ไม่เป็นตัวของตัวเอง นี่นายพูดเรื่องอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ฉันไม่รู้เรื่องเลย " ร่างกายของฉันถามอย่างสงสัยหลังจากไร้บทมานานแสนล้านปี
" ไม่เกี่ยวกับเธอ อย่ายุ่ง!! " ฮารุตวาด แล้วร่างกายของฉันก็ไร้บทต่อไป กลับเข้าสู่เรื่องราวของเราอีกครั้ง -_-
" คราวนี้เธอถามว่าฉันแน่ใจได้ยังไง นั่นก็เป็นเพราะฉันตรวจสอบมาแล้วน่ะสิ "
ตรวจสอบ O_O?
" ฉันตรวจสอบดูว่ามีอะไรหายไปบ้างด้วยคอมพิวเตอร์ แล้วฉันก็พบว่าไอเท็มใกล้ชิดฯ สินค้าที่รับมาแค่ชิ้นเดียวหายไป "
ชิ้นเดียว หมายความว่าไอเท็มนั่นมีชิ้นเดียวอย่างนั้นเหรอ แล้วอย่างนี้ฉันจะโชคดีหรือโชคร้ายดี ที่กลืนไอเท็มนั่นลงไป
เอาเป็นว่าโชคร้ายก็แล้วกัน T_T
" ไม่ใช่โชคร้ายธรรมดา แต่โชคร้ายมากๆด้วย เพราะเธอใช้มันไม่ถูกวิธี เวลา สถานที่ ฯลฯ "
นี่ฉันใช้มันผิดมากขนาดต้องใช้เครื่องหมาย ' ฯลฯ ' เชียวเหรอ แค่นั้นก็ฉันก็รู้แล้วว่าฉันต้องโชคร้ายมากจริงๆ TT_TT
" แล้วอาการของคนที่ใช้ไอเท็มแบบผิดๆก็เป็นอาการที่คาดเดาไม่ได้ด้วย ในกรณีของเธอที่กลืนไอเท็มเข้าไปเต็มๆแบบนั้น มันก็คงจะสมนาคุณให้เต็มที่ด้วยการเปลี่ยนแปลงร่างกายให้เป็นไปตามการควบคุมของมันเพื่อจะได้ใกล้ชิดแบบสุดๆไงล่ะ "
ใกล้ชิดแบบสุดๆ!!! มันจะใกล้ชิดขนาดไหนกันเนี่ย > < แค่คิดก็เลือดกำเดากระฉูดแล้ว เหอๆ --.,--
" ที่สำคัญฉันก็เพิ่งจะได้ไอเท็มชิ้นนั้นมาขายเป็นครั้งแรก แถมทำใบคู่มือหาย ติดต่อบริษัทที่ผลิตก็ไม่ได้ เลยไม่รู้ว่าเธอจะเป็นอย่างนี้ไปอีกกี่วัน กี่เดือน หรือว่ากี่ปีด้วย "
กี่ปีเชียวเรอะ!!! ฉันอยากจะไปดื่มเหล้าให้เมามาย เสร็จแล้วก็จะไปกระโดดน้ำตายที่ใต้สะพานแขวนพระราม 9 จริงๆ เพราะฉันคงทนอับอายขายหน้าประชาชีญี่ปุ่นไม่ไหวแน่ๆถ้าต้องมีอาการประสาทแบบนี้ไปอีกเป็นปี
แต่ถ้าได้จุ๊บเรียวมะคุงบ่อยๆล่ะก็ ฉันยอม ^^ เอ๊ย!! ไม่ใช่ หลุดๆ I'm Sorry เหอๆๆ
" เอาเหอะๆ ยังไงก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้ละกัน เพราะวันพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ไอเท็มออกฤทธิ์อย่างสมบูรณ์ แล้วเมื่อถึงเวลานั้น... "
แล้วเมื่อถึงเวลานั้น... นายจะทำอะไรห๊ะ
" ฉันก็จะตามไปดูฉากเลิฟซีนที่ยิ่งกว่าตอนจูบกลางสนามยังไงล่ะ หึๆๆ ^^ "
ตามไปดูฉากเลิฟซีนที่ยิ่งกว่าเมื่อตอนเย็นอย่างนั้นเหรอ หึ หึ หึ ^__^++
ฮารุ นายตายยย!!!
เป็นครั้งแรกที่ร่างกายและจิตใจของฉันตรงกัน ฉันวิ่งไล่ตีนายฮารุจนหอบลิ้นห้อยกันทั้งคู่ แต่เพราะนายนั่นใช้เวทย์มนตร์ไม่ค่อยได้ผลกับฉันเท่าไหร่ ฉันก็เลยตีได้อย่างสบายใจ...
แกล้งคนแล้วสบายใจ โฮะๆๆๆๆ ^O^
แล้ววันนั้น ฉันก็ต้องให้นายฮารุแบกขึ้นหลังไปส่งที่บ้าน เนื่องจากวิ่งจนขาแพลง เวรกรรมแท้ๆ T_T
" อ๊ะ มาแล้วๆ นั่นไง คนที่จูบเรียวมะคุงกลางสนาม "
" เห็นเค้าว่าโน้มคอลงมาจูบเลยด้วยนะ "
" แถมยังไปกับผู้ชายอีกคนด้วยล่ะ ไม่รู้ไปทำอะไรกันที่ไหน "
" ว้าย!! จริงเหรอ น่าไม่อายชะมัดเลยเนอะ "
เสียงซุบซิบนินทาดังไปทั่วเมื่อฉันก้าวเข้ามาในโรงเรียน ฉันคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ จึงได้แต่เดินเชิดหน้าต่อไปจนถึงห้องเรียน ( จริงๆแล้วฉันอยากจะเดินก้มหน้ามากกว่านะ ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าฉันไม่ได้เป็นคนควบคุมร่างกายตัวเอง T T )
" อรุณสวัสดิ์ โทโมกะ " ฉันเดินเข้าไปทักโทโมกะที่นั่งอยู่ในห้องเรียน
ควับ!!!
โทโมกะหันไปอีกทางทันทีเมื่อเห็นฉัน แล้วก็ทำเป็นก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ แต่มันดูเป็นการเมินที่ไม่แนบเนียนมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น
" โทโมกะ เธออ่านหนังสือกลับด้านน่ะ " ฉันเตือนอย่างประสงค์ดี
" ขอบใจ แต่ทีหลังไม่ต้องมาเตือนก็ได้ ฉันไม่อยากจะยุ่งกับเธอ " โทโมกะพูดอย่างเย็นชาที่สุดเท่าที่เคยพูดกับฉันมา ทำไมโทโมะจังพูดอย่างนั้นกับฉันล่ะ T T
" ฉันก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับเธอเท่าไหร่นักหรอก แต่จะมาเตือนในฐานะเพื่อน ว่าถ้าเธอยอมตัดเพื่อนกับฉันเพราะแค่ฉันจูบผู้ชายคนเดียว เธอก็เป็นเพื่อนที่แย่มาก " อ้าว ไอ้ปาก(++ตรู๊ด++)เอ๊ย ทำไมไปพูดแบบน้านนนน >.<
" ดูเธอ...ไม่เหมือนเดิมนะ " โทโมกะจ้องฉันอย่างพินิจและพิจารณา พิพากษา และเตรียมฟ้องอัยการ เอ๊ย ไม่เกี่ยวๆ ^^
" ปกติฉันก็เป็นอย่างนี้นั่นแหละ ว่าแต่เธอรู้มั้ยว่าเรียวมะคุงอยู่ไหน " ฉันถามโทโมกะ พลางมองหาเรียวมะคุงไปทั่ว
" อ๊ะ อยู่บนสนามเทนนิสเหรอ " ฉันพูดกับตัวเอง แล้วก็รีบวิ่งลงบันไดไปทันที จนไม่ทันได้ฟังเสียงของโทโมกะ
" ถ้าเป็นเพื่อนกันจริงๆ ก็คงไม่พยายามแย่งผู้ชายที่เพื่อนชอบไปหรอก "
แฮ่กๆๆๆๆ (<--- เสียงหอบในใจ)
ตอนนี้ฉันกำลังวิ่งอยู่บนรันเวย์ เอ๊ยไม่ใช่!! บนบันไดด้วยความเร็วสูง อ๊าก!!! ฉันไปเอาแรงมาจากไหนตั้งเยอะแยะกันเนี่ย ขาก็ยังไม่หายแพลงด้วย แล้วนี่ถ้าฉันตกบันไดไปใครจะรับผิด...
" อ๊ะ!! "
และแล้ว ฉันก็สะดุดบันไดขั้นสุดท้ายอย่างไม่ทันได้พูดให้จบ และกำลังจะหัวทิ่มพื้น
กรี๊ด!!! >O< ถ้าหน้าฉันเสียโฉมไปล่ะก็ ฉันจะตามไปฆ่านายฮารุเป็นคนแรกเลยคอยดู
ตุบ!!!
อ้าว!! ทำไมไม่เจ็บล่ะ แถมยังมีกลิ่นหอมด้วย ฟุดฟิดๆ --,.--
" นี่!! ฉันจะรีบไปเก็บแร็กเก็ต ยังไงก็ช่วยลุกออกไปก่อนเหอะ ยัยหมูตอน " เสียงหล่อนุ่มที่แสนคุ้นเคยดังขึ้น และเมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมอง มันก็ทำให้ฉันใจเต้นโครมคราม
จะไม่ให้เต้นได้ยังไง ในเมื่อฉันกำลังนอนทับอยู่บนตัวของเรียวมะคุง!!!
กรี๊ดดด!!! ฉันขอนอนอยู่อย่างนี้ตลอดไป --,.--
เอ๊ยไม่ใช่!! (โรคหื่นกำเริบ-_-;;) ฉันอยากจะลุกออกไปจากเรียวมะคุงนะ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า
ไอ้ร่างบ้าของฉันมันดันกอดเรียวมะคุงไว้ซะหนึบเลยน่ะสิ!!!
" ฉันน่ะ อยากจะกอดเรียวมะคุงไว้แบบนี้ที่สุดเลยล่ะ "
เฮ้ย!!! ฉันพูดบ้าอะไรออกไปกันเนี่ย =[]= แล้วที่สำคัญยังเอาแก้มไปแนบอกของเรียวมะคุงด้วย
แต่ที่จริงมันก็นุ่มดีนะ หอมดีด้วย เหอๆๆ --,.-- ( ดูมันฉวยโอกาส -_-;;; : คนเขียน )
" นี่ เธอ ลุกออกไป แล้วก็ไปห่างๆฉันได้แล้ว " เรียวมะคุงพูดและผลักฉันออกไปเมื่อมีคนมุงมากขึ้น พลางลุกขึ้นปัดฝุ่นที่ติดอยู่ตามชุดซ้อมกีฬา
แต่ร่างกายของฉันกลับขยับเข้าไปกอดเรียวมะคุงไว้ แล้วก็พูดออกมาว่า
" เห็นทีจะไม่ได้หรอกจ้ะ เรียวมะคุง เพราะว่าจากนี้ต่อไป ฉันจะอยู่กับเรียวมะคุงตลอดไปเลยล่ะ ^^ "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น