คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ร้าน Love Love Destiny และการปรากฎตัวของเจ้าของร้านผู้น่าสะพรึง
ฉันยืนรอโทโมกะที่หน้าโรงเรียน ทั้งที่เป็นคนนัดไว้แท้ๆ แต่ทำไมยังไม่มาอีกก็ไม่รู้แฮะ --__--+
หลังจากที่โทโมกะ เพื่อนผู้แสนดียื่นกระดาษชวนไปร้าน Love Love Destiny มาให้ ฉันก็ไม่มีสมาธิกับการเรียนอีกเลย เป็นอันว่าวันนี้ทั้งวัน... เรียนไม่รู้เรื่องซักวิชา =__=;;
" ซากุโนะ โอ๊ะ โอ๊ะ ทางนี้ อี๊ อี๊ แฮ่กๆๆ " โทโมกะวิ่งมาอย่างสโลว์โมชั่นรันนิ่ง แล้วหยุดยืนหอบหายใจ " ขอโทษที่ช้า ฉันไปดูท่านเรียวมะซ้อมมา "
มาสายเพราะไปดูเรียวมะคุงซ้อมเทนนิสมานี่เองเหรอ โอเค เข้าใจๆ -_-; ห๊าาา!!! เป็นคนนัดแท้ๆแต่ให้ฉันมารอ แล้วตัวเองไปดูเรียวมะคุงซ้อมเนี่ยน้าาา!! =[]=
" ไม่เป็นไรจ้ะ รีบไปกันเถอะ " แต่ด้วยความเป็นนางเอกทำให้ฉันต้องบอกไปแบบนั้น เพราะถึงยังไง ฉันก็คือนางเอกอยู่ดี TT_TT
เราสองคนเดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าร้าน Love Love Destiny ในที่สุด
" เฮ้อ~~ ถึงจนได้ " โทโมกะถอนหายใจพลางมองดูป้ายร้านเพื่อความแน่ใจ ในขณะที่ฉันมองตัวร้านอย่างทึ่งๆ
บ้านที่ทำจากไม้สีดำผุๆพังๆราวกับมีอายุเก่าแก่เป็น 100 ปีเอนอย่างน่าหวาดเสียว ประตูไม้นั้นก็ผุจนแทบจะพังโครมลงมาหากไม่ยึดไว้ด้วยตะปูกับเชือกหลายเส้น ค้างคาวหลายตัวอาศัยอยู่ใต้หลังคาส่งเสียงร้องกันระงม บรรยากาศที่น่ากลัวบวกกับต้นไม้ที่ขึ้นรกครึ้มปกคลุมตัวบ้าน ยิ่งเพิ่มความสยองขวัญ ดูยังไงๆก็...
บ้านผีสิงชัดๆ!! =__=
" ใช่ร้านนี้แน่เหรอ โทโมะจัง " ทำไมสภาพมันไม่เหมือนร้านหวานแหววทั่วไปที่สาวๆเข้ากันเลยง่ะ -_-?
" แน่สิ ป้ายก็เขียนไว้ "
" ทะ โทโมะจัง จะเข้าไปจริงๆเหรอ T_T " ฉันถามโทโมกะที่ยืนอยู่ข้างๆ พลางสังเกตตัวร้านไปด้วย ไหนบอกว่ามีคนเข้าเยอะไง ทำไมมันวังเวงอย่างนี้ล่ะ T^T
" ก็ใช่น่ะสิ อุตส่ามาแล้วนี่ " โทโมกะยืดอกตอบอย่างมั่นใจ
" ตะ...แต่ว่า... " ฉันมองไปเห็นป้ายข้างๆประตูที่เขียนไว้ " วันนี้ร้านปิดนะจ๊ะ เขียนไว้อยู่นั่นไง "
โทโมกะเหลือบมองมันอย่างไม่สนใจ " แล้วยังไงล่ะ ? ถึงร้านจะปิดฉันก็จะเข้าไป "
ท่านมีความมุ่งมั่นมากนัก ข้าน้อยขอคารวะ (_ _)
เอ๊ย ไม่ใช่!! ขืนเป็นแบบนี้โทโมกะต้องพังร้านนี้แน่ ทำไงดีง่ะ T_+
" ขอโทษนะคะ ช่วยเปิดประตูด้วยค่ะ " โทโมกะเดินตรงเข้าไปเคาะประตูเสียงดัง ถ้าเจ้าของร้านยังไม่มาเปิดอีก มันก็คงหูหนวกแล้วล่ะ -__-;
เฮ้ย!! เราต้องรีบไปห้ามสิ โทโมกะ อย่าทุบแรงมากนะ เดี๋ยวประตูหลุด ( นี่ห้ามแล้วเรอะ =__= )
" ไม่เปิดใช่มั๊ย!! งั้นก็ได้ ลูกเตะพายุทะลุจักรวาลฝ่าเท้าอรหันต์พิฆาตประตู ย้ากกก!!! " โทโมกะกระโดดถีบประตูจนล้มโครมเข้าไปในร้าน ( หมายถึงประตูน่ะนะ ) แล้วก็ฉุดฉันเข้าไป
" โทโมะจัง แบบนี้จะดีเหรอ " ถ้าเค้าให้ชดใช้ฉันไม่มีเงินซ่อมนะ --__--
" ตามมาเหอะน่า "
และแล้ว สาวน้อยน่ารักผู้น่าสงสารอย่างฉัน ก็ถูกแม่มดใจร้ายลากเข้าไปในร้านผีสิงอย่างไม่สามารถขัดขืน เพราะถ้าทำอย่างนั้น
ฉันอาจจะโดนฆ่าหมกป่าอยู่ที่นี่ก็เป็นได้!!! =__+
" ทะ...โทโมะจัง... ทำไมมันวังเวงอย่างนี้ล่ะ... นะ...น่ากลัว... T_T " ฉันจับมือโทโมกะไว้แล้วบีบจนแน่นด้วยความกลัวขณะเดินไปตามทางในร้าน
โทโมกะหันมาและพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัวน้อยกว่าฉันนิดหนึ่ง " มะ...ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามี...อะไรเกิดขึ้น... ฉันจะ...ปล่อยมือทิ้งเธอไว้ แล้ววิ่งหนีไปก่อนที่สิ่งนั้นจะตามมาได้ ^^ "
ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ปล่อยมือฉันไว้แล้ววิ่งหนีไป อ๊ากกก!!! ถ้าฉันตายล่ะก็ ฉันจะกลายเป็นนางฟ้าไปบีบคอเจ้าของร้าน =__= ( เกี่ยวกันมั้ยล่ะนั่น )
ยิ่งเดินเข้าไปลึกเท่าไหร่ บรรยากาศก็ยิ่งวังเวงและน่ากลัว ชั้นหนังสือฝุ่นจับเต็มไปด้วยหยากไย่และแมงมุมเป็นสิบตัวชักใย เช่นเดียวกับชั้นวางของหลายชั้นที่มีสิ่งแปลกตามากมาย ทั้งโครงกระดูก หัวกะโหลก ดวงตา นิ้วมือ และอื่นๆเกี่ยวกับร่างกายมนุษย์เท่าที่คุณพอจะนึกได้
ยังไม่นับรวมถึงพืชแปลกๆที่ไม่คิดว่าจะมีในโลกนี้ หรือชิ้นส่วนของสัตว์ต่างๆ อีกทั้งลูกแก้วหลายขนาดตั้งแต่โตกว่าหัวไปจนถึงเล็กกว่านิ้วก้อย แล้วก็น้ำสีสันแปลกๆและส่งกลิ่นประหลาดชวนอ้วกเพราะกลิ่นมันปนกันไปหมดจนไม่รู้ว่ากลิ่นอะไรเป็นกลิ่นอะไร แต่ที่ฉันได้กลิ่นชัดที่สุดก็คือ
กลิ่นหนูตาย ชวนอ้วกชะมัด =__=
" ทะ...โทโมะ...จัง... แหวะ... อ้วก... " ฉันเอามือข้างที่ไม่ได้จับโทโมกะอุดจมูกไว้ อยากบอกว่ากลิ่นมันเหม็นยิ่งกว่าส้วมแตกพร้อมกันสิบส้วมซะอีกง่ะ + ^ + อ้วกกกกกก -O-
" หยุดก่อน ซากุโนะ " โทโมกะหยุดอย่างกระทันหัน ทำให้ฉันที่รีบเดินตามมาเหยียบเท้าโทโมกะอย่างไม่ได้ตั้งใจ ( แต่เจตนานิดๆ นิดเดียวจริงๆนะ ^^ )
" อ๊ะ!! ขะ...ขอโทษนะ โทโมะจัง "
" เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ว่าแต่เธอได้ยินเสียงอะไรมั้ย " โทโมกะส่งสัญญาณว่าให้เงียบ ฉันจึงเงียบตามแล้วเงี่ยหูคอยฟังเสียง
กึกๆ กึกๆ !!!
พรึ่บ!! อันนี้เสียงผมข้างหน้าของฉันเอง แง อย่างตั้งได้มั้ย ฉันไม่ได้กลัวขนาดนั้น TT_TT
แต่กลัวยิ่งกว่านั้นอีก โฮ~~ คุณย่าาา ช่วยหนูด้วยยย TTOTT
กึกๆๆๆๆๆๆ !!!
เสียงนั้นดังขึ้นและถี่ขึ้นเรื่อยๆ ฉันและโทโมกะต่างฝ่ายต่างบีบมืออีกฝ่ายไว้แน่น ถ้ามือมันมีชีวิตมันคงบอกว่า หายใจไม่ออกแล้วแน่ๆ -__-;; จนในที่สุด
ปัง!!!
กล่องที่อยู่ข้างหน้าเยื้องๆโทโมกะก็เปิดออกเสียงดัง ราวกับมีสิ่งหนึ่งที่อยู่ด้านในดันมันออกมา
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! " ฉันและโทโมกะร้องพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย พลางรีบวิ่งหาทางออกอย่างไม่คิด ( ว่า ) ชีวิต ( นี้ จะเจอเรื่องสยองขวัญสั่นประสาทประหลาดใจขนาดนี้ )
พระเจ้าช่วย กล้วยหายไป เอ๊ยไม่ใช่ ต้องเป็น
ผีหลอก!!! >[]<
โครม!!! เพล้งๆๆๆ
เสียงฉันวิ่งไปชนกับชั้นวางของจนขวดใส่น้ำหลากสีร่วงลงมาใส่พื้น
" โทโมะจัง!!! " ฉันร้องเรียกโทโมกะที่เผลอปล่อยมือแล้วก็วิ่งไปก่อน
" ซากุโนะ อยู่ไหนน่ะ " เสียงโทโมกะดังมา แต่ฉันไม่รู้ว่าอยู่ทางไหน เพราะฉันได้แต่หลับตาปี๋ แล้วก็ตะโกนเรียกโทโมกะ แง >O< โทโมะจังช่วยด้วย !!!
" โทโมะ...อุ๊บ!!! " บางสิ่งที่น่าจะกระพือปีกของมันอยู่ตรงหน้าฉัน ลอยเข้าไปในปากฉันอย่างรวดเร็ว อ๊าก!!! ฉันกลืนอะไรลงไป TTOTT
" ซากุโนะ รีบไปกันเถอะ " โทโมกะ ในที่สุดเราก็หากันจนเจอ แต่ทำไมฉันถึงต้องเป็นคนซวยด้วยง่ะ แล้วไอ้ที่อยู่ในท้องฉันตอนนี้มันคืออะไร
" อื้อ " แต่ถึงจะสงสัย ฉันก็จะรีบเผ่นออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด ฉันจับมือโทโมกะลุกขึ้น พอดีกับที่ได้ยินเสียงแหบแห้งดังก้องมาจากส่วนที่ลึกสุดของตัวร้าน เงาสีดำสูงใหญ่ทอดยาวมายังพวกเรา
" พวกเธอ!!! ทำอะไรกับร้านของช้านนน!!! "
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น