คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13 ภารกิจลับ! บุกห้องพักชาย!! ตายแน่ช้านนน!!! TOT;;;
สายลมโชยมาเบาๆ ดวงตะวันเริ่มคล้อยตกดิน ในขณะที่ฉันนั่งพักอยู่ใต้ต้นมะพร้าวอย่างเหนื่อยอ่อน
เหนื่อยเป็นบ้าเลยจอร์จ!! T[]T
" เป็นไงบ้าง ซากุโนะ รู้สึกแข็งแรงขึ้นมาเลยใช่มั้ยล่ะ ^___^ " กัปตันยิ้มทักขณะวิ่งเหยาะๆมาที่ฉัน
" TOT; " แข็งแรงขึ้นบ้านกัปตันน่ะสิคะ ให้วิ่งตั้ง 50 รอบ ฉันน่ะ...น่ะ...เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว >OT;;;
กัปตันมองฉันอย่างเอ็นดู (?) พลางฉีกยิ้มกว้าง " ฉันจะมาบอกเธอเรื่องภารกิจลับที่ต้องทำในคืนนี้... โธ่ ไม่เอาน่า ซากุโนะ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ^__^ "
" ToT;;; "
แล้วจะให้ทำหน้าแบบไหนล่ะคะ กัปตัน -O-;; ฉันเพิ่งจะเอาหน้าตัวเองไปรับลูกมะพร้าวของยัยฮิเมะ แถมต้องมาวิ่งอีกครึ่งร้อยรอบ เสร็จปุ๊บก็ต้องมาฟังภารกิจเสี่ยงตายที่จะต้องทำในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า จะให้ฉันยิ้มอย่างสดใสท้าลมหนาวเหรอคะ TOT
" เอาน่าๆ มันไม่อันตรายมากนักหรอก " กัปตันยังคงยิ้มต่อไป
" แล้วมันคืออะไรล่ะคะ "
" บุกห้องพักชาย!!! "
อ๊ากกกกก!!! ไม่อันตรายที่ไหนล่ะคะกัปตัน มันอาจจะทำให้ฉันถึงตายได้เลยนะ TOT กัปตันทำกับสาวน้อยน่ารักคนนี้ได้ยังไง >O<
" ก็ไอ้แมวของเจ้าของบ้านพักน่ะสิ มันดันคาบชุดชั้นในตัวโปรดของฉันหนีไปที่นั่น "
" แล้วกัปตันจะให้ฉันบุกห้องพักชายเพื่อขโมยชุดชั้นในคืนเนี่ยนะคะ TOT "
" ใช่ ^__^ "
โฮ~ TOT ตายแน่แล้วชีวิตฉัน หมดสิ้นกันชีวิตนี้ คุณย่าคะหนูขอโทษ TOT
ณ ห้องพักหญิง เวลา 11.30 P.M. ...
" ทุกคน มากันครบแล้วใช่มั้ย " กัปตันส่องไฟฉายไปที่หน้าของแต่ละคนที่อยู่ในความมืด
" มาหมดทุกคนแล้วค่ะ กัปตัน " รุ่นพี่เรนะกระซิบตอบ
" แล้วยัยซากุระกิเป็นไงบ้าง "
" เราจัดการให้ดมยาสลบชนิดรุนแรงจนหลับไปแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้อาจจะหลับไม่ตื่นไปแล้วก็ได้ " รุ่นพี่มายูระรายงานด้วยสีหน้าสะใจ
" ดีมาก ถ้าอย่างนั้นเตรียมฟังแผนนะ " กัปตันที่นั่งอยู่ตรงกลางกางแผนที่ออกอย่างรวดเร็ว พลางส่องไฟฉายเข้าไปในแผนที่
" มันคือที่ไหนเหรอคะ " รุ่นพี่ฮาซากิถามเสียงเบา
" อ๊ะ! นี่มัน!! แผนที่ห้องพักชาย!!! " รุ่นพี่มิซึโยะพูดเสียงดังจนรุ่นพี่มายูระต้องรีบเอามือมาปิดปากไว้
" ชู่ว~~ อย่าเสียงดังไปสิ เดี๋ยวก็มีคนได้ยินเข้าหรอก ต่อเถอะค่ะกัปตัน "
" ถูกต้อง นี่คือแผนที่ห้องพักชาย ฟังนะ เราจะแบ่งกันออกเป็น 4 คู่
มายูระกับฮาซากิเป็นหน่วยใช้กำลัง - ถ้าใครโผล่มาก็ให้จัดการมันซะ
มิซึโยะไปกับซายากะ - เป็นแนวหน้าบุกห้องพักชาย
โอมุไปกับเรนะ - เป็นหน่วยรักษาความปลอดภัย
และสุดท้าย ซากุโนะไปกับโทโมกะ - สองคนนี้คือคนที่จะไปขโมยสิ่งนั้นมา และมีเพียงซากุโนะเท่านั้น ที่รู้ว่ามันคืออะไร " กัปตันมองมาที่ฉันอย่างมีความหมาย ส่วนฉันได้แต่นั่งมองหน้ารุ่นพี่แต่ละคนอย่างโล่งใจ
นึกว่าจะต้องบุกเดี่ยวซะแล้ว -3-
" เอ่อ กัปตันคะ แล้วทำไมถึงมีแต่ซากุโนะล่ะคะที่รู้ " รุ่นพี่มิซึโยะถามอย่างสงสัย
" ดีมากที่ถาม คำตอบมีอยู่ 2 ข้อ หนึ่งคือซากุโนะเป็นคนทำลูกบอลตกน้ำเป็นคนแรก และข้อสองคือ ถึงแม้ชมรมเทนนิสชายจะจับใครคนใดคนหนึ่งในพวกเราได้ พวกนั้นก็ไม่มีทางรู้อยู่ดีว่าพวกเรากำลังหาอะไร "
ฉันได้แต่นั่งสงสัย แค่ไปเอาชุดชั้นใน ทำไมถึงต้องวางแผนแถมรักษาความลับกันขนาดนี้ด้วยฟะ
ทั้งที่แค่กัปตันเดินหน้าโหดเข้าไปทวงคืน พวกนั้นก็แทบจะคลานมาถวายให้อยู่แล้วแท้ๆ -__-;;
" มีอะไรสงสัยรึเปล่า ซากุโนะ " กัปตันละสายตาจากแผนที่มาถามฉัน
" เปล่าค่ะ ไม่มี " ฉันส่ายหน้าแรงๆแล้วฟังอย่างตั้งใจต่อ แต่ก็น่าแปลกแฮะ ทำไมในแผนถึงไม่มีชื่อกัปตันอยู่เลย น่าสงสัยจริงๆ --,.--
" งั้นฟังต่อนะ " กัปตันก้มมองแผนที่ตามเดิม " ฉันไม่รู้ว่าสิ่งนั้นอยู่ที่ไหน ลองค้นหาดูให้ทั่วก็แล้วกันนะซากุโนะ ส่วนแผนก็...ซุบซิบซาบซ่ามาม่าไวไว... "
" อื้ม อ้อ อ้า อ่า ค่ะ งืมๆ " เสียงตอบรับอย่างเข้าใจดังขึ้นเป็นระยะๆ
" โอเค!!! ตกลงตามนี้นะ ซายากะ! ตอนนี้กี่โมงแล้ว " กัปตันหันไปถามรุ่นพี่ซายากะ
" เที่ยงคืนพอดีเป๊ะค่ะ กัปตัน! " รุ่นพี่ซายากะตอบ
" เอาล่ะ งั้นก็...เริ่มแผนได้!!! "
" ซากุโนะ ข้างนอกนี่หนาวจัง เดินช้าๆหน่อยไม่ได้เหรอ " โทโมกะที่เดินรั้งท้ายอยู่กับฉันโอดครวญ
มันก็ควรจะหนาวอยู่หรอกนะ โทโมะจัง ใส่ชุดนอนบางเบาซะขนาดนั้นน่ะ -__-;;
" ถ้าเดินช้าเราก็จะตามพวกรุ่นพี่ไม่ทัน ทนๆเอาหน่อยละกันนะ " ฉันพูดตอบขณะที่เดินเลาะไปตามริมหาดที่มีลมหนาวพัดโชย
ชักจะหนาวๆขึ้นมาบ้างแล้วแฮะ ~__=
" เอ้า! สองคนนั้นน่ะ รีบเข้ามาในกลุ่มได้แล้ว เรากำลังจะไปถึงที่หมายแล้วนะ " รุ่นพี่มิซึโยะซึ่งเป็นแนวหน้าร้องเรียกพวกเรา
" ค่า " ฉันกับโทโกะตอบพร้อมกันแล้ววิ่งไปรวมกลุ่มกับรุ่นพี่ บรื๋อ~ หนาวววววจริงๆ =__=
หลังจากพวกเราเหล่าชมรมเทนนิสหญิงเดินอย่างหลบๆ ซ่อนๆ ย่องๆ อยู่หลังต้นมะพร้าวได้ซักพัก ก็มาถึงจุดหมายในเวลาเที่ยงคืนสิบสองนาทีกับอีกสิบสองวินาที =__=;;
" โห มะ...มีเวรยามด้วย T T "
" แล้วอย่างนี้เราจะเข้าไปได้ยังไงล่ะ T T "
รุ่นพี่โอมุกับรุ่นพี่เรนะ สองสาวหน่วยรักษาความปลอดภัยหันมาถามคนอื่นๆด้วยน้ำเสียงท้อแท้
" อย่าเพิ่งสิ้นหวังตั้งแต่ยังไม่เริ่มสิ โอมุ เรนะ ^__^ " รุ่นพี่มายูระพูดปลอบพลางมองไปที่รุ่นพี่อินูอิกับรุ่นพี่ทากะ
" เธอคิดว่าหน่วยใช้กำลังจะมีไว้เพื่ออะไร " รุ่นพี่ฮาซากิกล่าวยิ้มๆ แล้วตบบ่ารุ่นพี่โอมุเบาๆ
" แต่พวกเธอสู้แรงผู้ชายไม่ได้หรอก " รุ่นพี่โอมุกล่าวเศร้าๆ
" แล้วใครว่าพวกเราจะใช้กำลังเป็นอย่างเดียวล่ะ -__-; " รุ่นพี่ฮาซากิ
" มารยาหญิงมีอยู่ห้าร้อยเล่มเกวียนกว่าๆ ฉันก็ว่าจะงัดออกมาใช้ซักห้าเล่มแก้เซ็ง -__-;; " รุ่นพี่มายูระ
" เอ่อ เรนะ จะงัดออกมาใช้เป็นสิบฉันก็ไม่ว่า แต่ช่วยสังเกตกันซักนิดเถอะนะว่าพวกเรายืนอยู่บนรังมดแดง!!! " รุ่นพี่มิซึโยะพูดพลางชี้ไปที่ใบไม้ใบใหญ่ซึ่งบรรจุมดแดงไว้เต็ม และมันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้า...
ไอ้มดแดงบ้าเลือดพวกนั้นมันไม่ได้มีเป็นสิบรัง!!! =[]=
' อ๊ากกกกก!!! ' หน่วยรบของชมรมเทนนิสหญิงร้องอยู่ในใจพลางอ้าปากอย่างไม่มีเสียง ขณะวิ่งหนีมดแดงกันชุลมุน
โฮ~ ไอ้มดแดงแรงฤทธิ์วีสิบเอ็ด!!! (มีด้วยเรอะ =__=) ฉันไม่ใช่มะม่วงนะเฟ้ย อย่ามากัดจะได้มั้ย TOT โอ๊ย คันๆๆ +__+;
และด้วยความไม่ตั้งใจของรุ่นพี่เรนะที่บังเอิญเตะรังมดแดงรังหนึ่งเข้าอย่างจัง ก็ทำให้มันลอยละลิ่วไปโดนหัวรุ่นพี่อินูอิพอดี
แหมะ!!
" หืม? " รุ่นพี่อินูอิเลิกคิ้วอย่างสงสัย
อ๊ากกก!!! ยังจะมาหืมมาเหิมอีกเหรอคะ รังมดแดงมันอยู่บนหัวรุ่นพี่แล้วนะคะ >O<
" อะ...อินูอิ...บะ...บนหัวนาย... " รุ่นพี่ทากะชี้มาที่หัวของรุ่นพี่อินูอิอย่างตกใจ
" อะไร? บนหัวฉันมีอะ...อะ...อ๊ากกก!!! O[ ]O " รุ่นพี่เจ้าของน้ำผักสูตรพิเศษยีหัวอย่างบ้าคลั่งและเมามัน จนรังมดแดงกระเด็นไปอยู่บนหัวของรุ่นพี่ทากะแทน
" อ๊ากกก!!! +[ ]+ " รุ่นพี่ทากะเริ่มยีหัวตัวเองเหมือนรุ่นพี่อินูอิ ขณะที่ไอ้มดแดงวีสิบเอ็ดยังคงออกฤทธิ์ต่อไป
" อ๊ากกก!!! คันๆๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยฉันที +[]T "
ทุกคนในชมรมเทนนิสหญิงหยุดวิ่งเต้นแล้วหันไปมองรุ่นพี่ทั้งสองอย่างงงๆ
เหอๆๆ พวกรุ่นพี่น่าจะไปโฆษณาแชมพูขจัดรังแคนะคะ ยีหัวได้ใจจริงๆ ว้ากกักๆๆ ^[]^
แต่เฮ้ย!! นี่ไม่ใช่เวลาจะมามัวดูโฆษณาอยู่นะ ต้องรีบไปต่อสิ >O< ( ขออโหสิแด่รุ่นพี่ทั้งสอง =__= )
ทันทีที่ตั้งตัวได้ รุ่นพี่มิซึโยะและรุ่นพี่ซายากะก็นำทุกคนเข้าไปในห้องพักชายทันที
" เฮ้! พวกเธอ จะทำอะไรน่ะ เข้าไปในนั้นไม่ได้นะ!!! " รุ่นพี่ทากะพยายามขัดขวางพวกเรา ในขณะที่รุ่นพี่อินูอิยังคงยีหัวต่อไป =__=;
หมับ!!
" กรี๊ดดด!!! " รุ่นพี่เรนะร้องอย่างตกใจเมื่อมือซ้ายของรุ่นพี่อินูอิคว้าขาของตัวเองไว้
" ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเข้าไปในนั้นหรอก!! " รุ่นพี่อินูอิพูดทั้งๆที่มือขวายังยีหัวอยู่ -__-;
" ปล่อยฉัน!!! >O< "
" ไม่ปล่อย! "
" บอกว่าให้ปล่อยไงเล่า!! >O< "
โครม+ ~!!!
ทุกคนที่กำลังจะเข้าไปหยุดชะงักและหันมามองเหตุการณ์ด้านหลัง รุ่นพี่อินูอินอนสลบเหมือดอยู่บนกองเก้าอี้หักๆสองตัว โดยมีรุ่นพี่เรนะยืนอ้าปากค้างอยู่ข้างๆ
" แค่โดนเตะก้านคอไปเบาๆเท่านั้นแหละ ไม่เป็นไรมาก ไม่ต้องห่วงหรอก ^O^ " รุ่นพี่ฮาซากิพูดท่ามกลางสายตาอึ้งๆของทุกคน
มันไม่ใช่ 'ไม่เป็นไรมาก ' แต่เป็น ' มีโอกาสไม่รอดมาก ' มากกว่านะคะ รุ่นพี่ TOT
" ไปกันต่อเถอะ ^O^ "
รุ่นพี่ฮาซากิกระตุ้นรุ่นพี่มิซึโยะให้เดินต่อไป รุ่นพี่มิซึโยะจึงค่อยๆเปิดประตูเบาๆ แล้วโผล่หน้าเข้าไปดู
" มืดสนิท มองอะไรไม่เห็นเลยล่ะ "
" ทุกคนเตรียมไฟฉาย เข้าไปให้เงียบที่สุดเลยนะ " รุ่นพี่ซายากะสั่งการ
ฉันหยิบไฟฉายรูปหมีแพนด้าขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายใบเล็กๆ กดเปิดไฟแล้วตามพวกรุ่นพี่เข้าไปด้านใน ในขณะที่โทโมกะซึ่งมีไฟฉายรูปคิตตี้ก็ทำแบบเดียวกัน
" เอาล่ะ " รุ่นพี่มิซึโยะพูดเบาๆจนแทบไม่ได้ยินถ้าไม่ได้เอียงหูฟัง " หน่วยรักษาความปลอดภัยเข้าคุ้มกันซากุโนะกับโทโมกะ เราจะเริ่มปฏิบัติการค้นหากันแล้ว "
รุ่นพี่โอมุกับรุ่นพี่เรนะเบียดเข้ามาหาฉันทันที ซึ่งฉันก็รู้ได้ในทันทีว่าไม่ใช่เพื่อคุ้มกันแต่เป็นด้วยความกลัวต่างหาก -__-;
" เรนะ ฉันกลัว~ TOT "
" ฉันก็กลัว~ TOT "
และด้วยความซุ่มซ่าม ทำให้ฉันสะดุดขาตัวเองแล้วล้มกลิ้งเข้าไปในห้องมืดๆอีกห้องที่มืดยิ่งกว่าห้องแรก พร้อมกับโทโมกะที่โดนฉันชนจนล้มกลิ้งไปด้วยกัน
" อูย~ เจ็บจัง T_+ "
" ซากุโนะ เธอเดินยังไงของเธอฮะ +_- " โทโมกะโวยเบาๆ
" ฉันขอโทษ " ฉันพูดเบาๆพลางลุกขึ้น ไฟฉายอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย =_=
ในขณะที่ฉันกำลังคลำหาไฟฉายอยู่นั้น ไฟข้างนอกห้องก็สว่างพรึ่บ พร้อมกับเสียงร้องอย่างตกใจของรุ่นพี่ชมรมเทนนิสหญิง
" พวกเธอติดกับแล้ว!! ชมรมเทนนิสหญิง!!! ฮ่าๆๆๆๆ "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช่วงนี้เราจะสอบแล้ว เดี๋ยวปิดเทอมประมาณต้นเดือนหน้าจะอัพให้ต่อนะ รักผู้อ่านทุกคน ><
ความคิดเห็น