คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12 ทะเล!! ทะเล!!
" ซากุโนะ!!! ทางนี้!! "
" โทโมกะ!!! "
ฉันรีบวิ่งหอบแฮ่กๆไปทางโทโมกะที่ได้รับสิทธิพิเศษในการมาครั้งนี้ทันที อ๊ากกก!!! ทำไมสัมภาระมันหนักอย่างนี้ฟะ เดี๋ยวแม่โยนทิ้งซะข้างทางเลยนี่ -__-^
" แล้วนั่นเธอหอบอะไรมาตั้งเยอะแยะน่ะ เราจะไปเข้าค่ายกันแค่ 3 วันนะ ไม่ใช่ 1 อาทิตย์ -__-; " โทโมกะถามพลางมองสำภาระที่ถูกวางลงของฉันอย่างสงสัย
" ก็คุณย่านั่นแหละ ให้เตรียมอะไรมาก็ไม่รู้ มากมายก่ายกองเป็นภูเขาเลากา =__= "
ฉันลองยกกระเป๋าขึ้นมาอีกที หนักชะมัด -__-;;; จะว่าไปฉันก็ไม่ได้เตรียมอะไรมามากมายนะ
เอ๊ะ!+ หรือว่าคุณย่าแอบยัดอันเดอร์แวร์ใส่กระเป๋าฉันเนี่ย เมื่อคืนเห็นมาทำลับๆล่อๆแถวกระเป๋าอยู่ซะด้วย =__=;;;
" อ้าว!! ซากุโนะ!!! "
เสียงกัปตันทีมเทนนิสหญิงดังมาแต่ไกล
" อรุณสวัสดิ์ค่ะ กัปตัน!! ^__^ "
ฉันทักทายกัปตันที่มาพร้อมกับกระเป๋าเป้สีดำลายหัวกะโหลกใบเบ้อเริ่ม มันช่างเข้ากับหน้าโหดๆของกัปตันได้ดีแท้ -__-;;;
" ทั้งสองคนมาเป็นคนแรกเลยเหรอเนี่ย ว่าแต่ สัมภาระเธอมีแค่นั้นเองเหรอ - -; "
กัปตันมองกระเป๋าสะพายสีชมพูของโทโมกะอย่างงงๆและสงสัย ส่วนโทโมกะก็กอดมันแนบตัวอย่างอารมณ์ดี
" ใช่แล้วล่ะค่ะ มีแค่ชุดกระโปรงสุดเซ็กซี่ ชุดว่ายน้ำสยิวกิ้ว กับชุดนอนวาบหวิว แล้วก็พวกของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยเท่านั้นเองค่ะ ^^ "
เอ่อ ฉันว่าที่กระเป๋ามันค่อนข้างแฟบนี่ เป็นเพราะชุดมันบางมากกว่านะ ^ ^;;;
หลังจากนั้น ฉัน โทโมกะ และกัปตันก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ ในขณะที่คนอื่นๆในชมรมเริ่มทยอยมาถึงกัน แต่ที่น่าสงสัยก็คือ...
" แล้วไอ้พวกชมรมเทนนิสชายมันหายหัวไปไหนกันหมดฟะ!!! ทำไมยังไม่มากันอีก!!! "
กัปตันระเบิดอารมณ์หลังจากรอมานานถึงหนึ่งชั่วโมง และเริ่มอาละวาดทำลายข้าวของด้วยการเหวี่ยงกระเป๋าไปชนต้นไม้จนมันเกือบโค่นลงมา
" จะ ใจเย็นๆค่ะกัปตัน " นั่นมันต้นไม้ที่อยู่คู่โรงเรียนเรามาเป็นสิบปีเลยนะคะ สงสารมันเหอะ ^ ^;;;
" โว้ยยย!!! ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว!! ถ้ายังไม่มาภายในสิบนาทีนี้ละก็ ฉันจะลากพวกมันมาอัดให้น่วมแล้วฆ่ายัดท่อน้ำทิ้งหลังโรงเรียนให้ดู!!! "
สิ้นคำพูดสุดท้ายของกัปตัน เหล่านักกีฬาตัวจริงของชมรมเทนนิสหญิงก็ต้องติดต่อพวกตัวจริงชมรมเทนนิสชายกันวุ่นวาย ก่อนที่จะเกิดโศกนาฏกรรมท่อน้ำทิ้งขึ้น
อ๊ากกก!!! รีบๆมากันซะทีเซ่!! >[]<
และหลังจากนั้นห้านาที เหล่าตัวจริงชมรมเทนนิสชายก็โผล่มาด้วยสภาพหอบแฮ่กๆหน้าตาตื่น
" คะ...ใครขู่จะฆ่าฉันยัดท่อน้ำทิ้งห๊ะ!!! " รุ่นพี่โมะโมะบ่นไปพลางหอบแฮ่กๆ
แกว่งปากหาเสี้ยนแล้วมั้ยล่ะรุ่นพี่ -[]-
" ฉันเองแหละ! มีปัญหาอะไรมั้ย!! โมโมชิโระ ทาเคชิแห่งชมรมเทนนิสชายเซงาคุ!!! -V- " กัปตันแห่งชมรมเทนนิสหญิงดัดนิ้วดังกรอบๆ พลางยืนประจันหน้ากับรุ่นพี่โมะโมะด้วยรังสีอำมหิต
" มะ...ไม่มีคร้าบบบ TOT "
" งั้นก็ไปยืนรวมกับพวกนั้นซะ!!! "
" คร้าบบบ T T "
รุ่นพี่โมะโมะยอมสยบให้กัปตันแต่โดยดี แล้วเดินไปรวมกลุ่มเรียงแถวกับเหล่าตัวจริงชมรมเทนนิสชายคนอื่น แม้แต่รุ่นพี่โมโมชิโระจอมโวยวายยังยอมสยบให้กัปตันเลยเรอะ =[]=
ช่างเป็นบุคคลที่น่ากลัวจริงๆ -__-;;;
หลังจากที่กัปตันชมรมเทนนิสหญิงเซงาคุเทศนาเหล่าชมรมเทนนิสชายเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ได้ขึ้นรถกันซักที
" ไปร้อยแปดสิบเลยนะ ลุง!! ^__^ "
" ได้เลย!!! "
แล้วลุงคนขับก็พาพวกเราซิ่งไปหายมบาล เอ๊ย!!! ไปทะเลด้วยความเร็ว 180 กม./ชม. ตามคำสั่งของกัปตันชมรมเทนนิสหญิง
" ว้ากกกกกกกก!!! >[]< "
เสียงทุกคนร้องด้วยความหวาดเสียว เกาะที่นั่งของตัวเองไว้แน่น
ลุง!!! ลดความเร็วหน่อยเถอะ ก่อนที่เราจะเปลี่ยนจุดหมายไปสวรรค์แทน T T <--- (เสียงในใจของทุกคน)
และแล้ว เราก็มาถึงทะเลในเวลา 12 นาฬิกาโดยสวัสดิภาพ... (มั้ง) -__-^
" ถะ ถะ ถึงแล้วเหรอ - -;;; "
" ก็ถึงแล้วน่ะสิยะ รีบๆลงมากันได้แล้ว "
กัปตันชมรมเทนนิสหญิงลงไปจากรถบัสเป็นคนแรกด้วยสีหน้าสดชื่น ตามด้วยคนอื่นๆที่แทบจะคลานลงมาจากรถบัส
" ฉันอยากอ้วกกก ~ TOT " รุ่นพี่โมะโมะ
" ฉันก็เหมือนกัน TOT " รุ่นพี่เอย์จิ
" หืม? พวกนาย จะทำอะไรน่ะ? " กัปตันชมรมเทนนิสหญิง
" อ้วกกกกกกกกก!!! -O- "
และโดยไม่ได้นัดหมาย รุ่นพี่เอย์จิกับรุ่นพี่โมะโมะได้อ้วกออกมาพร้อมกัน แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้า...
ที่ตรงนั้นไม่ใช่รองเท้าของกัปตัน!!! =[]=;;;
" พะ...พวกนาย... " กัปตันดัดมือเสียงดัง " อยากไปนรกกันมากเลยใช่มั้ย ถึงได้กล้าอ้วกรดรองเท้าคู่ใหม่ล่าสุดของฉัน!!! "
" หืม? " รุ่นพี่ทั้งสองหยุดอ้วกแล้วเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนที่จะร้องเสียงหลง " อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!! "
หลังจากนั้น ทุกคนในชมรมเทนนิสชายก็ต้องช่วยกันแบกร่างอันมีพลังชีวิตริบหรี่ของรุ่นพี่โมะโมะและรุ่นพี่เอย์จิขึ้นไปบนที่พักและปฐมพยาบาลทันที =___=;;;
" โอ้ว!! ทะเลๆ +W+ "
" เฮ้! ซากุโนะ รอฉันด้วยสิ "
ฉันถอดรองเท้าแตะไว้บนหาดทรายแล้ววิ่งเท้าเปล่าลงไปเล่นน้ำทะเล ตามมาด้วยกัปตันและชมรมเทนนิสหญิงคนอื่นๆ
ว้าว! ทะเลที่นี่สวยจริงๆ ไม่เสียแรงที่อุตส่ากินยาลดไข้ทั้งคืน ^__^
ตูม++!!!
" กรี๊ดดดดด!!! เย็นจัง~ > < "
ถ้ามันไม่เย็นก็แปลกประหลาดชาติตะลึงสุดยอดแล้วล่ะ =___= คุณย่าคิดอะไรถึงได้ให้มาเข้าค่ายที่ทะเลในหน้าหนาวนะ -__-;;;
" ว่าแต่ซากุโนะ ได้ยินมาว่าเธอเป็นไข้อยู่นี่นา หายแล้วเหรอ " รุ่นพี่เรนะ ตัวจริงปี 3 ของชมรมเทนนิสหญิงเอ่ยถาม
" ไข้ลดแล้วล่ะค่ะ " ฉันตอบอย่างยิ้มแย้ม
" ยังไงก็รักษาเนื้อรักษาตัวหน่อยนะ เพราะว่าเธอคือกำลังสำคัญของเรา " รุ่นพี่โอมุเตือน
" ค่ะรุ่นพี่ ^__^ "
" เอางี้ดีกว่า พวกเรามาเล่นโยนบอลกันดีมั้ย " กัปตันเสนอด้วยน้ำเสียงร่าเริง " ใครที่ทำตกต้องถอดทีละชิ้นนะ ^__^ "
" กัปตัน!!! /// "
ทุกคนตะโกนดังลั่นกับข้อเสนอของกัปตัน ถอดทีละชิ้นเนี่ยนะ =[]=;;; กัปตันยิ้มแหยๆแล้วจึงเปลี่ยนข้อเสนอใหม่
" เอ่อ งั้นเอาเป็น...ใครที่ทำตกเป็นคนแรกต้องวิ่งรอบสนาม 50 รอบในวันพรุ่งนี้นะ แล้วก็ต้องทำภารกิจบางอย่างที่จะมีในคืนนี้ด้วย "
" ตกลงค่ะ " ทุกคนรับคำ แม้ว่าจะสงสัยว่า 'ภารกิจคืนนี้' คืออะไร แต่มันคงไม่ใช่เรื่องดีชัวร์ๆ -__-;
การส่งบอลเริ่มจากกัปตัน วนไปที่รุ่นพี่โอมุ ตามด้วยรุ่นพี่ซายากะ ที่ส่งต่อไปให้รุ่นพี่ฮาซากิ ต่อด้วยรุ่นพี่เรนะ แล้วก็รุ่นพี่มายูระ ที่ขว้างบอลไปให้รุ่นพี่มิซึโยะ วนกลับมาที่กัปตัน และ...ส่งต่อไปเรื่อยๆ =__=
ฉันมองรุ่นพี่ส่งบอลไปๆมาๆกันแล้วก็เริ่มตาลาย โอ้!! ไม่มีใครยอมใครจริงๆ =__=
อู้ซักหน่อยดีกว่า เพราะยังไงก็คงไม่ส่งมาที่ฉันแน่ๆ เหอๆๆ ^__^
ฉันหันไปมองทะเลสีฟ้าครามที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ไปบรรจบกับท้องฟ้าสีขาวสดใสที่ปลายฟ้า
เฮ้อ~ มันช่างสวยจริงๆ ^O^
" ซากุโนะ!!! ระวัง!! "
โป๊กกก!!++
" โอ๊ย!! +OT "
ตูม++!!
ฉันรับลูกอะไรบางอย่างที่มันกลมๆรีๆได้หลังจากที่มันปะทะกับหัวของฉันเข้าอย่างจัง ก่อนจะหงายหลังหล่นลงไปในน้ำด้วยความมึน หะ...เห็นดาวระยิบระยับเลยแฮะ =__+
" ซากุโนะ เป็นอะไรรึเปล่า " รุ่นพี่มิซึโยะที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบตรงมาหาฉันด้วยความไปห่วงพลางคว้าฉันขึ้นมาจากน้ำ
" แค่กๆ เจ็บ...เจ็บมากค่ะ TOT " นี่ไม่ใช่การเสแสร้งใดๆทั้งสิ้น -__-;;;
" หัวเธอโนเป็นลูกมะนาวยักษ์เลยอ่ะ " รุ่นพี่มายูระลูบหัวฉันบริเวณที่โดนลูกนั่นชนเข้าไป " จะเล่นต่อไหวมั้ยเนี่ย "
ถ้าไหวก็ไม่ใช่ฉันแล้วล่ะค่ะ =__=
" ว่าแต่นี่มันลูกมะพร้าวนี่ " รุ่นพี่ฮาซากิชี้มาที่ลูกกลมๆรีๆในมือฉัน
" จะ...จริงด้วย " ฉันมองลูกมะพร้าวในมืออย่างอึ้งๆ ขนาดมันพอๆกับแตงโมลูกใหญ่ๆได้เลยนะเนี่ย =[]=
ใครมันบังอาจปาลูกมะพร้าวยักษ์ใส่หัวช้านนน!! -[]T
ระหว่างที่ทุกคนกำลังเช็คสภาพสมองฉันว่ายังปกติดีอยู่หรือเปล่า สายตาที่คมเหมือนเหยี่ยวของกัปตันก็พลันเหลือบไปเห็น...
" ยัยซากุระกิ... "
ทุกคนหันตามกัปตันไปทันที แล้วก็พบว่ายัยฮิเมะกำลังยืนโพสต์ท่าเซ็กซี่อยู่บนชายหาดอย่างสบายอารมณ์ โดยมีผู้ชายที่ผ่านไปผ่านมาหันมามองพร้อมกับน้ำลายที่มุมปาก
" ยัยนั่น...สมาชิกใหม่ของชมรมนี่ " รุ่นพี่เรนะเอ่ยขึ้น
" ฉันเห็นยัยซากุระกิถือลูกมะพร้าวตอนที่กำลังเล่นโยนบอลอยู่ " รุ่นพี่ฮาซากิพูดอย่างเคียดแค้น " ต้องเป็นยัยนั่นแน่ๆ ที่ปาลูกมะพร้าวใส่หัวซากุโนะ "
" กัปตัน!!! จะไปไหนคะ!? " รุ่นพี่ซายากะร้องเรียกกัปตันที่ว่ายน้ำกลับไปที่ชายหาด
" จะไปจัดการกับ...เอ่อ...ลิงแสมมีนอน่ะ "
ลิงแสมมีนอ =__= มันเป็นสัตว์ผสมประเภทไหนอ่ะคะ กัปตัน -__-;;;
ทุกคนตามกัปตันไปอย่างเงียบๆ และเริ่มมีลางสังหรณ์ว่าจะเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นในไม่กี่นาทีนี้
" อ้าว!? ทุกคน ไม่เล่นน้ำกันต่อเหรอคะ " ยัยฮิเมะที่มาในชุดว่ายน้ำทูพีซสีชมพูส่งรอยยิ้มเสแสร้งให้กัปตัน
" ก็กะจะเล่นต่อนั่นแหละนะ ถ้าไม่มี 'ลิงแสมมีนอมือบอน' ปาลูกมะพร้าวใส่สมาชิกในชมรมของฉัน " กัปตันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
" ตายจริง!! ใครกันคะที่ทำอย่างนั้น " ยัยหมาจูทำท่าตกใจสุดขีด แต่ก็ซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไม่มิด
" อย่ามาเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่รู้เห็นไปหน่อยเลยน่า เธอนั่นแหละที่เป็นคนปาลูกมะพร้าวใส่ซากุโนะ!! " รุ่นพี่ฮาซากิโพล่งออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
" รุ่นพี่มีหลักฐานเหรอคะ ว่าฉันเป็นคนทำ " รอยยิ้มเยาะปรากฎอยู่บนใบหน้าของยัยฮิเมะ
" หลักฐานเหรอ!!! พวกเราเป็นพยานรู้เห็นกันทุกคนว่าเธอ... "
" พอเถอะ มิซึโยะ!! " กัปตันขัดจังหวะรุ่นพี่มิซึโยะที่พูดค้างไว้ พลางประจันหน้าสบตากับยัยฮิเมะด้วยสายตาอาฆาต " ลิงแสมมีนอก็คือลิงแสมมีนอ มันก็ทำได้แค่แยกเขี้ยวยิงฟันจนเห็นคราบหินปูนกับขี้ฟันเหลืองอ๋อย ไล่ขวิดชาวบ้านไปทั่วนั่นแหละ "
เอ่อ กัปตันคะ ลิงแสมไม่มีเขานะคะ จะได้ไล่ขวิดใครได้ =__=
ฉันมองยัยหมาจูที่ไม่น่าจะรู้สึกรู้สาอะไรกับคำพูดเรียบๆของกัปตัน แต่ผิดคาด ยัยนั่นขึ้นเสียงแหลมสูงด้วยความโกรธทันที
" กัปตันว่าอะไรนะคะ ใครเป็นลิงแสมไล่ขวิดชาวบ้านไปทั่ว "
" ก็ใครที่รู้ตัวแล้วก็ร้อนตัวอยู่แถวๆนี้ไงล่ะ ยัยลิงแสมไร้น้ำยา!! แน่จริงก็เข้ามาตรงๆ อย่าลอบกัดลับหลังสิ หรือว่าเธอกลัว อ๊ะ! แต่ปกติเธอมันก็โบกปูนซีเมนต์เสริมคอนกรีตหลายชั้นอยู่แล้วนี่นะ โฮะๆๆ ^O^ "
" กรี๊ดดด!! ยัยกัปตัน!!! เธอกล้าว่าฉันหน้าด้านงั้นเหรอ " ยัยฮิเมะกรี๊ดเสียงดังจนคนหันมามอง แต่รุ่นพี่ซายากะที่แอบยิ้มอยู่ก็โบกมือเป็นเชิงว่าไม่ต้องสนใจแล้วกลับมาดูเหตุการณ์ต่อเมื่อคนอื่นหันไปทางอื่นหมดแล้ว
" อ้าว! เธอพูดเองเออเองเลยนะ ฉันยังไม่ได้พูดซักคำ แต่เธอนี่ก็ฉลาดนะ เดาถูกด้วยว่าฉันหลอกด่าเธอว่ายังไง ฉันนึกว่าสมองเธอมันจะหมดไปกับการยั่วผู้ชายซะอีก " กัปตันยิ้มยั่ว
" กรี๊ดดดดดด!!! ยัยกัปตัน!!! >[]< "
" ว่าไงล่ะยัยขี้เหร่!! ขนาดจะทำให้เอจิเซ็นหันมาสนใจยังทำไมได้ จนต้องลอบกัดซากุโนะที่น่ารักและนิสัยดีของพวกเรา เป็นไง! ฉันจี้ถูกจุดใช่มั้ยล่ะ!! "
ยัยฮิเมะตัวสั่นด้วยความโกรธจนน่ากลัวว่าอาจจะระเบิดได้ทุกเมื่อถ้ามีใครมาถูกตัวเพียงนิดเดียว หน้าแดงก่ำยิ่งกว่าสีแดงของทีมแมนยู
ลุยเลยค่ะ กัปตัน!! สู้ๆ!! ฮ่าๆๆๆๆ ^O^
" แก!!! " ยัยฮิเมะยกมือขึ้นสูงแล้วฟาดลงมาที่หน้ากัปตัน แต่กัปตันก็ไวพอที่จะจับมือยัยนั่นไว้แล้วต่อยหน้ายัยหมาจูเข้าไปเต็มรัก
" กรี๊ดดดดด!!! "
ยัยฮิเมะร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด กุมแก้มข้างซ้ายที่ถูกต่อยไว้ เสียงหัวเราะอย่างสะใจดังขึ้นจากชมรมเทนนิสหญิงทุกคน
รู้สึกเหมือนเราเป็นอันธพาลยังไงก็ไม่รู้แฮะ =__= แต่ก็ช่างมันเหอะ สะใจเป็นบ้าเลย ว้ากกักๆๆๆ ^[]^
ฉันอยากจะหัวเราะออกมาดังๆเหมือนกับคนอื่น ถ้าไม่ติดที่ว่าฉันยังสำลักน้ำแค่กๆอยู่ล่ะก็นะ =_+
" ทำอะไรกันน่ะ!? เกิดอะไรขึ้น!!? "
เสียงรุ่นพี่โมะโมะดังขึ้น ตามด้วยเสียงฝีเท้าของชมรมเทนนิสชายที่วิ่งออกมาจากที่พัก
ยัยฮิเมะรีบลุกขึ้นจากพื้นทรายแล้ววิ่งไปซบอกเรียวะคุงทันที
" รุ่นพี่คะ ซากุโนะกับยัยกัปตัน แล้วก็พวกที่เหลือสมคบคิดกันรุมทำร้ายฉันค่ะ " ยัยนั่นทำท่าออเซาะเรียวมะคุงจนน่าหมั่นไส้ แต่คนที่แสดงออกมากที่สุดเห็นจะเป็นกัปตัน
" ' รุ่นพี่คะ ยัยพวกนั้นสมคบคิดกันรุมทำร้ายฉันค่ะ ' " กัปตันทำเสียงเลียนแบบยัยหมาจู แล้วจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นท่าทีหาเรื่องเดินตรงเข้าไปหายัยฮิเมะ " แล้วทีเธอปามะพร้าวลูกเบ้อเริ่มนั่นใส่หัวซากุโนะจนจมน้ำล่ะยะ ยัยหมาจูลอบกัด!! "
" นี่!! ยัยโหด!!! จะทำอะไรน่ะ " รุ่นพี่โมะโมะที่ยืนน้ำลายหกกับชุดและหุ่นของยัยฮิเมะสลัดน้ำลายแล้วก้าวออกมากันกัปตันไว้
" อ๋อ!! องครักษ์ของยัยนั่นเหรอ นายอยากโดนอย่างเมื่อตอนกลางวันรึไง ถึงได้กล้ามาขวางฉัน!!! "
" ว่าไงนะ >[]< " รุ่นพี่โมะโมะที่ดูเหมือนจะแค้นใจ 'เรื่องเมื่อตอนกลางวัน' มากเริ่มโวยวาย
" เอาเถอะ แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่มีสิทธิไปทำอย่างนั้นกับซากุระกินะ โมคุเนะ "
รุ่นพี่เท็ตสึกะเรียกชื่อจริงของกัปตันอย่างเรียบๆ แต่กัปตันดูจะโมโหขึ้นมาทันใด
" แล้วที่ยัยนั่นปาลูกมะพร้าวใส่หัวซากุโนะล่ะ เท็ตสึกะ!! "
" นั่นเป็นเรื่องที่ควรจะปล่อยให้อาจารย์จัดการไม่ใช่เหรอ " กัปตันเท็ตสึกะ (เรียกเป็นการเป็นงานขึ้น -__-;) บอกเรียบๆแล้วหมุนตัวเดินกลับที่พัก ตามด้วยยัยฮิเมะและชมรมเทนนิสชายคนอื่นๆ ทิ้งให้กัปตันยืนอยู่อย่างเจ็บใจ
" เท็ตสึกะ...เข้าข้างยัยนั่น " กัปตันพูดด้วยน้ำเสียงโมโหเจือด้วยความน้อยใจนิดๆ แล้วหันมาจับไหล่ฉันที่ตกใจในทันทีและมองกัปตันอย่างงงงวย
" ซากุโนะ!! เธอจะต้องเอาชนะยัยหมาจูนั่นให้ได้นะ " กัปตันพูดอย่างจริงจัง " อย่ายอมแพ้เป็นอันขาด!!! "
" ค่ะ กัปตัน!!! " ฉันรับคำอย่างมุ่งมั่น แม้ว่าจะประหม่านิดๆ กัปตันยิ้มอย่างอารมณ์ดี
" ดีมาก ^__^ เอาล่ะ มาเล่นกันต่อเถอะ "
แล้วทุกคนก็ลงไปเล่นโยนบอลในทะเลใหม่ แต่ขณะที่ฉันกำลังจะออกวิ่งตามคนอื่นๆ กัปตันก็หันมาส่งยิ้มให้ฉันแล้วพูดว่า
" เออนี่ ซากุโนะ ฉันมีข่าวดีจะบอก ผู้โชคดีที่ทำบอลตกเป็นคนแรกคือเธอล่ะ ยินดีด้วยนะ ^__^ "
" หา!!! กัปตันว่าอะไรนะคะ O[]O "
" ก็ตอนที่ลูกมะพร้าวมันลอยมาหาเธอ ฉันก็ส่งลูกบอลไปทางเธอพอดีอ่ะ แหะๆ ^___^ "
" กัปตัน!!! O[ ]O "
มันช่างเป็นความโชคร้ายบนความโชคดีแท้ๆ นี่ฉันต้องไปวิ่งรอบสนาม 50 รอบ แถมยังต้องทำภารกิจที่เป็นความลับของกัปตันอีกด้วยเหรอเนี่ย
โฮ~ ใครก็ได้ช่วยฉันที TTOTT
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น