คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 แค้นนี้ต้องชำระ !!! OoO
" ก็เพราะว่าฉัน... เป็นคู่หมั้นเธอน่ะสิ!!! "
...เป็นคู่หมั้นเธอน่ะสิ...
...เป็นคู่หมั้นเธอ.....
...เป็นคู่หมั้น...
...คู่หมั้น...
คำพูดของฮิเมะดังก้องอยู่ในหัวสมองทั้งสองด้านของฉัน ดังเข้าไปถึงในหัวใจ แล้วไหลออกไปทางทวารหนัก =__=
เป็นคู่หมั้นอย่างนั้นเรอะ =[ ]=
อ๊ากกกกก!!! ยัยฮิเมะะะะะ ฉันจะไปฆ่าแกกกกก !!~
กี๊ซซซซซซซ ~!!! ( พ่นไฟเผามันให้วายวอดวายปราณบานตะไทไปถึงตับไตไส้พุง )
ฉันแทบจะปีนหน้าต่างที่อยู่สูงกว่าเมตรครึ่งขึ้นไปเคลียร์กับสองคนนั้นให้รู้เรื่อง ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าฉันกำลังใส่กระโปรงสั้นอยู่ล่ะก็นะ -__-^
" ยัยนั่น...หน้าหมั่นไส้นะ "
เสียงคุ้นๆดังขึ้นด้านหลัง คุ้นมากเสียจนทำให้ฉันอดหันไปมองไม่ได้ เสียงที่ไม่ได้ยินมานานแสนนาน
" ไง! ซากุโนะ!! "
เจ้าของผมหยิกฟูสีน้ำตาลบนแกละสองข้างยิ้มแบบฝืนๆให้ฉันพร้อมกับคำทักทาย
ทะ...โทโมะจัง!!!
" โทโมกะ! "
ทำไมปากกับใจมันถึงไม่ตรงกันฟะ -_-^ แต่ก็ช่างเหอะ ไม่ตรงกันนั่นแหละดีแล้ว
เพราะถ้ามันเกิดตรงกันขึ้นมา ฉันก็คงจะกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกสิ่งที่ 108 เพราะหัวใจอยู่ตรงกลางอกหรือปากเลื่อนไปอยู่ข้างแก้มแหงๆ เหอๆๆ
กลับมาเข้าเรื่องต่อเหอะ -__-^
โทโมกะเดินมายืนอยู่ข้างฉันพร้อมกับมองไปที่เรียวมะคุงกับยัยฮิเมะ ( อัพเกรดเวอร์ชั่น )
" เธอ...ไม่โกรธฉันแล้วเหรอ " ฉันถามอย่างงงๆ
" โกรธสิ! " โทโมกะตอบในทันทีด้วยสีหน้าเย็นชาเหมือนตอนที่เราพูดกันครั้งสุดท้าย...
แต่แล้วก็ค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา " แค่ในตอนนั้นน่ะนะ ^^ "
" O__O --> -__-^ " การเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของคนที่โดนหลอกด้วยมุขตื้นๆของซือเจ๊ = =
" อะไรกัน ซากุโนะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ฉันแค่ล้อเล่นเองนะ ^___^ " โทโมกะพูดไปหัวเราะไปตบหลังฉันไป
ล้อเล่นอย่างงั้นเหรอจ๊ะ โทโมะจัง ^__^
อ๊ากกกก!!! ตอนนี้คนที่ฉันอยากเผามากที่สุดต่อจากฮิเมะก็คือเธอนั่นแหละ โทโมกะ! กี๊ซซซซซ ~!!
หลังจากที่ฉันเผาโทโมกะ (ในใจ) เรียบร้อยแล้ว โทโมกะก็บอกฉันว่ารู้เรื่องมาจากอีตาเจ้าของร้านปากไม่สิ้นกลิ่นนมแพะหมดแล้วด้วยการ...
ทุบโต๊ะเสียงดังแล้วเดินเข้าไปหา ชกลูกตาแล้วกระชากคอเสื้อ เอาเกลือเทใส่ปากแล้วบีบคอ =__=
" ในเมื่อไม่ยอมบอกดีๆมันก็ต้องเจอแบบนี้แหละ " โทโมกะพูดเพียงสั้นๆกำกับไว้ในขณะที่ฮารุนอนหยอดน้ำเกลืออยู่ในห้องพยาบาลด้วยอาการขวัญเสียอย่างรุนแรง
ฮารุเอ๋ย...จงไปสู่สุคติเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย อาเมน -/-
" เฮ้!! ฮิเมะ ปล่อย! " เสียงเรียวมะคุงที่ดังขึ้นมา ทำให้ฉันกับโทโมกะรีบสลัดความหลังแต่ครั้งก่อนออกไป แล้วถลาเข้ามาเกาะขอบหน้าต่างทันที แล้วภาพที่เห็นต่อหน้าต่อตาก็คือ...
กรี๊ดดด!!! ยัยฮิเมะกำลังกอดเรียวมะคุงอยู่นี่นา แถมยัง... พยายามจะจูบเรียวมะคุงอีกด้วย!! =[ ]=
ในขณะที่ฉันกำลังสรรหาคำพูดมาว่ายัยฮิเมะให้เจ็บแสบ (ภายในใจ) แล้วคิดแผนสกัดกั้นไม่ให้ยัยนั่นจูบเรียวมะคุงได้ ร่างกายของฉันกับโทโมกะก็ตะโกนแหกปากด้วยระดับเสียงสองร้อยสามสิบสี่เดซิเบลออกไป
" กรี๊ดดด!!! ยัยฮิเมะ!! บังอาจมากอดท่านเรียวมะ/เรียวมะคุงของฉันได้ยังไงห๊าาา >[]<!!! "
เป็นการสมัครสมานสามัคคีกันอย่างดีเยี่ยม แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วยฟะ!! =__=
" ใครน่ะ? " เสียงยัยฮิเมะดังขึ้น พร้อมกับเสียงรองเท้าที่เดินเข้ามาใกล้หน้าต่างมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันรีบฉุดโทโมกะให้นั่งลงชิดผนังข้างหน้าต่างทันที
~ครืด~ ~
ฉันกับโทโมกะทำตัวลีบชิดผนังให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เมื่อมีเสียงหน้าต่างถูกเปิดออกดังขึ้นเหนือหัว แล้วยัยฮิเมะก็โผล่หน้าออกมามอง
" หืม... "
ฉันพยายามกลั้นหายใจสุดฤทธิ์ อ๊ากกก!! รีบๆออกไปซักที!!
" ...ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่นา แค่หมาสกปรกสองตัวแอบอยู่ข้างกองขยะ หึ! " ยัยฮิเมะพูดด้วยน้ำเสียงเยาะๆจนฉันกับโทโมกะต้องเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยความหมั่นไส้
ว่าใครเป็นหมาฮะ ยัยหน้าหมาจูนี่!! -__-^
ฉันคิดในใจพลางกัดฟันแน่น แล้วก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อมีกล่องนมจำนวนมากตกลงมาใส่หัวพร้อมกับขยะอีกหลายชนิด
โป๊ก!! ซ่า~!!
อ๊าก!!! ใครมันกล้าเอานมราดหัวช้านนน!!! >[]<
ฉันค่อยๆลูบผมตัวเองที่เปียกโชกไปด้วยนมและขยะเหม็นหึ่ง แล้วเมื่อหันไปมองโทโมกะ ก็พบว่ามีสภาพไม่ต่างกัน เราสองคนพร้อมใจกันมองขึ้นไปด้านบนที่มียัยตัวการยืนยิ้มเยาะอยู่
" เอาไปกินนะจ๊ะ น้องหมา นมบูดๆนั่นน่ะฉันให้ อ๊ะ! เรียวมะ!! รอฉันด้วย "
ยัยฮิเมะหันกลับมาส่งรอยยิ้มชั่วร้ายเป็นครั้งสุดท้าย ในขณะที่ฉันกับโทโมกะได้แต่ขว้างกล่องนมขึ้นไปด้วยความแค้น หวังให้โดนหน้ายัยนั่น แต่มันดันปิดหน้าต่างหนีไปซะก่อน
อ๊ากกก!! ยัยหน้าหมาจู!! แน่จริงอย่าหนีเซ่!!! กลับมาให้ฉันแก้แค้นเดี๋ยวนี้นะ >[]<
ซ่า~!! ซ่า~!!
ฉันยืนล้างผมอยู่ในห้องน้ำหญิง น้ำที่ตกลงบนผมไม่ได้ทำให้ใจฉันเย็นลงเลยแม้แต่นิดเดียว ยิ่งล้างก็ยิ่งแค้น แค้นแล้วก็ยิ่งร้อน
ร้อนเฟ้ยร้อน!! ไฟแค้นมันสุมทรวง!!! -__-+^
" ซากุโนะ " โทโมกะที่ยืนล้างผมอยู่ข้างๆฉันหันมาด้วยสายตาที่มีความหมาย
" โทโมกะ " ฉันมองตอบไปด้วยสายตาเดียวกัน ใช่เลย! โทโมะจัง!!
" แค้นนี่ต้องชำระ!!! .V. "
วันนี้ ฉันก็เริ่มต้นเช้าวันใหม่เหมือนทุกวัน เดินเข้าไปในโรงเรียน แว่วเสียงซุบซิบนินทา แล้วก็เผชิญหน้ากับพวกแฟนคลับของเรียวมะคุงที่จ้องจะรุมฆ่าฉันทุกเมื่อ
ถ้าไม่ทำสงครามสายตากันซักวันพวกเธอจะลงแดง ขาว น้ำเงิน ตายใช่มั้ย -__-^
เอาเถอะ วันนี้ฉันจะไม่สนใจพวกเธอซักวัน เพราะว่าฉัน...
มีเรื่องที่น่าสนใจยิ่งกว่ารออยู่ โฮะๆๆ ^O^
ระหว่างทางไปที่ห้อง ฉันก็ได้พบกับยัยฮิเมะ(หมาจู)ที่ส่งยิ้มเยาะมาให้ เนื่องด้วยความหมั่นไส้เกินพิกัด ฉันจึงเหยียบเท้ายัยนั่นไปเต็มแรง
" โอ๊ย!! " หน้าสวยๆของฮิเมะบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด แต่นี่มันยังไม่สาสมกับที่เธอทำไว้กับฉัน!!
" โอ๊ยยย!!! " ยัยฮิเมะหน้าบิดเบี้ยวยิ่งกว่าเดิม ฉันใช้เท้าบดขยี้ฟีทยัยนั่นเป็นการอำลา ก่อนจะเผ่นเข้าห้องไปทันที
" ระ...ริวซากิ กลับมาขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ " ฮิเมะเดินกะโผลกกะเผลกตามมาได้ครึ่งทางแล้วก็หยุดลงด้วยความเจ็บขาและเจ็บใจ
อย่าเพิ่งรีบเจ็บใจไป นี่มันแค่เรียกน้ำย่อย รายการแก้แค้นยังมีต่ออีกเยอะ !! ^__^
" อรุณสวัสดิ์ โทโมกะ ^^ " ฉันเดินเข้าห้องไปพบกับโทโมกะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อาจารย์
" อรุณสวัสดิ์ ซากุโนะ ^^ " โทโมกะละสายตาจากแผ่นกระดาษที่อยู่ในมือหันมามองฉันด้วยสายตาสงสัย
" มีอะไรเหรอ? " ฉันมีอะไรผิดปกติตรงไหน ทำไมมองด้วยสายตาแบบนั้นอ่ะ
" ซากุโนะ ทำไมมีตุ่มเหมือนมดกัดขึ้นเยอะขนาดนั้นล่ะ ตรงแถวๆซอกคอน่ะ " โทโมกะชี้มาที่ซอกคอด้านขวาของฉัน
ก็เป็นเพราะนมกับขยะที่ยัย(หมาจู)นั่นเทมานั่นและ ฉันถึงต้องนอนทนมดกัดทั้งคืน =__=
ฉันได้แต่บ่นในใจอย่างโกรธแค้น แล้วก็หันไปถามโทโมกะ " ช่างมันเถอะ ว่าแต่เรื่องแผนน่ะ ร่างไปถึงไหนแล้ว "
" เสร็จเรียบร้อย!! ^_^ " โทโมกะยิ้มอย่างอารมณ์ดี ( ที่จะได้แก้แค้นคน ) แล้วยื่นกระดาษที่ถืออยู่มาให้ฉัน " นี่ไงล่ะ ^^ "
ฉันยืนอ่านลิสต์การแก้แค้นไป ยิ้มไป หัวเราะไป ( มันบ้า -__-;; )
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ ^O^ ( ขอหัวเราะแบบนางร้ายซักตอน )
รอก่อนเถอะ! ยัยฮิเมะ!! รายการสนุกๆกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!!!
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ^O^
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น