คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Sky of Cupid ~1~ by Katomn@m...
Chapter 1
บนสรวงสวรรค์ที่เต็มไปด้วยเหล่าเทพธิดา กำลังปฏิบัติงานกันอย่างคร่ำเคร่งอันเนื่องมาจากจำนวนประชากรที่เพิ่มมากขึ้นๆของแต่ละปียิ่งทำให้เหล่าทวยเทพต่างต้องทำงานไม่มีวันหยุดพักผ่อน วันที่เคยประกาศให้เป็นวันหยุดของสวรรค์ก็ถูกมหาเทพสั่งยกเลิก ตอนนี้คิวปิดตัวน้อยกำลังเดินวนไปวนมาอย่างเซ็งจัด
“เป็นอะไรไป ฮยอกกี้” มินนี่ร้องถามน้องที่เดินอยู่หน้าวังมานับร้อยรอบได้
“ก็ท่านพ่ออ่ะพี่มิน อยู่ดีๆมาสั่งให้เค้าลงไปทำงานได้แล้ว งานแรกในชีวิตของเค้าเลยนะพี่มิน” คนน่ารักยู่หน้าพูดอย่างน่ารัก จนคนเป็นพี่ต้องดึงข้อมือบางของอีกคนให้ลงนั่งข้างๆเมื่อเห็นว่าขาเรียวจะเริ่มออกเดินอีกครั้ง
“แต่ฮยอกกี้ของพี่ก็ฝึกฝนมานานแล้วนะ” มินนี่พยายามปลอบน้องอย่างใจเย็น
“ทำไมต้องเป็นเค้าด้วย พี่มินก็ว่างอ่ะ” คิวปิดตัวน้อยถามคนด้านข้างกลับพลางทำสายตาสงสัยที่เห็นคนเป็นพี่ว่างงาน
“ถ้าฮยอกกี้ของพี่ไม่เริ่มงานแรก แล้วงานต่อๆไปจะมีได้ยังไงกัน” มินนี่พยายามใช้เหตุผลกับคนเป็นน้องอย่างสุดความสามารถ
“แต่เค้ายังไม่รู้เลยว่าโลกมนุษย์มันหน้าตาเป็นยังไง” คนตัวเล็กกว่าพูดกลับ พร้อมๆกับที่เทพควบคุมกฎของสรวงสวรรค์จะเดินเข้ามาลงนั่งข้างๆมินนี่
“ทำไมฮยอกกี้ของพี่ขี้โม้จังเลยน๊า เราอ่ะนั่งดูโลกมนุษย์อยู่ทุกวันนี่นา” คยูกี้ที่เพิ่งลงนั่งได้ยินบทสนทนาของคนรักกับน้องชายคนรักพอดีเลยพูดขึ้น คนถูกรู้ทันเลยหันไปยู่หน้าใส่
“พี่คยูกี้อ่ะ” เสียงใสได้แต่ครางเรียกเพราะไร้ข้อโต้แย้งใดๆ
“พอโดนจับได้ก็ทำหน้างอนตลอดเลยน๊า” มินนี่หันมาพูดกับน้องชายตัวเอง มือเรียวยกขึ้นขยี้ผมนิ่มของน้องชายอย่างรักใคร่
“แต่เค้ายังต้องฝึกอีกเยอะเลยนะ” คนน่ารักแย้ง
“หืม ยังไงเราฝึกมาจะร้อยปีแล้วนะ” มินนี่แย้งขึ้นมาทันที ทำเอาคนเป็นน้องได้แต่นั่งอมลมเต็มแก้มใสอย่างน่ารัก
“พี่มิน ไปทำแทนเค้าได้ไหมอ่ะ” แล้วคนตัวเล็กก็เริ่มอ้อนอีกครั้ง จนมินนี่ได้แต่หันไปมองหน้ากับคนรักอย่างขอความเห็น
“แต่มินนี่เขาเลื่อนขึ้นไปเป็นเทพปกครองคิวปิดแล้วนะ” คยูกี้พูดกับน้องเสียงนุ่มก่อนที่ร่างเล็กจะลุกพรวดขึ้นยืน
“งั้นพี่มินก็สั่งให้คิวปิดตนอื่นลงไปทำ” เสียงใสพูดอย่างเด็ดขาดเล่นเอาคนคุมคิวปิดถึงกับกุมขมับอย่างปวดหัวในความดื้อรั้นนั้น
“ฮยอกกี้ อย่าดื้อสิลูก” เสียงทรงอำนาจดังขึ้นเบื้องหลังทำให้คนตัวเล็กรีบคุกเข่าลงทำความเคารพบิดาตนเองแทบไม่ทัน
“แต่ว่ายองอุนนี่ ฮยอกกี้ไม่อยากลงไปอ่ะ” เสียงหวานพูดขึ้นแล้วมองคนเป็นพ่อด้วยสายตาอ้อนวอน ชื่อที่ถูกเปล่งออกมาจากปากอิ่มทำให้เหล่าทหารและเสนาเผลอยิ้มออกมา ชื่อเล่นของมหาเทพที่มีเพียงแค่ ทึกกี้ มเหสีคนสวย มินนี่ลูกชายคนโตและฮยอกกี้ลูกชายคนเล็ก สามคนนี้เท่านั้นที่จะเรียกได้
“อะแฮ่มๆ” มหาเทพกระแอมไอทำให้พวกเสนาทหารที่ยิ้มอยู่หุบยิ้มฉับ
“ไม่ได้หรอกลูก หนูโตแล้วนะ” มเหสีคนสวยก้มลงพูดพร้อมกับรั้งเอวบางเข้ามากอดอย่างทะนุถนอม
“ทึกกี้ยังเรียกฮยอกกี้ว่าหนูอยู่เลย แสดงว่าฮยอกกี้ยังเด็กอยู่ อายุแค่ร้อยยี่สิบปีเองน๊า” คนตัวเล็กเถียงกลับ จนคนเป็นแม่ได้แต่หัวเราะน้อยๆเพราะไม่สามารถหาถ้อยคำมาเถียงกับคนช่างพูดนี่ได้ อายุเพียง ร้อยยี่สิบ นั่นก็เทียบเท่ามนุษย์ที่อายุ ยี่สิบปี
“ฮยอกกี้อย่าดื้อสิ ถ้าเราดื้อกับป่าปี๊แบบนี้แล้วป่าปี๊จะสั่งใครได้อีก” ยองอุนนี่พูดด้วยเหตุผลกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
“ฟังป่าปี๊บ้างนะลูก” ทึกกี้พูดอีกคน คนตัวเล็กเลยหันไปมองหน้าพี่ชายแทน
“แค่งานนี้งานเดียวเท่านั้นฮยอกกี้น้องพี่” มินนี่ตัดสินใจพูดออกมาในที่สุด
“งานเดียวนะฮะ” คนพูดถอนหายใจออกไปเล็กน้อย ทั้งสี่คนตรงนั้นรีบพยักหน้ารับทันทีเพราะกลัวคิวปิดตัวน้อยจะออกฤทธิ์อีกครั้ง
“ก็ได้ฮะ เห็นแก่ป่าปี๊ หม่ามี๊ มินนี่ คยูกี้หรอกนะ”
เช้าอันแสนสดใสของใครหลายคนอาจเป็นเช้าที่แสนระทมของใครคนหนึ่งได้
“ฮึ่ย! เมื่อไหร่จะตื่นวะนอนขี้เซาแบบนี้ใครจะเอาไปทำแฟน” ฮยอกแจที่ลงมายังโลกมนุษย์พร้อมชื่อแบบเกาหลีตามประเทศที่ส่งลงมา นั่งลงที่ปลายเตียงใหญ่ที่บนเตียงมีใครบางคนนอนอยู่ ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงพลิกไปพลิกมาสองสามรอบก่อนจะค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น ฮยอกแจจ้องคนบนเตียงตาแป๋วพิจารณาใบหน้าหล่อตรงๆ ตาคมสีดำสนิท จมูกโด่ง ปากเรียวสีแดง
“เช้าแล้วเหรอเนี่ย” เสียงทุ้มถูกส่งออกมาก่อนจะลุกขึ้นนั่ง มือแกร่งยกขึ้นขยี้ผมที่ฟูของตัวเองอยู่แล้วให้ฟูขึ้นไปอีก
“เที่ยงแล้วต่างหาก” ฮยอกแจพูดขึ้นทำให้ใครอีกคนหันขวับมามองทางต้นเสียงแทบจะทันที
“เฮ้ย!” แล้วก็ร้องออกมาอย่างตกใจ นิ้วเรียวชี้ตรงมาที่ใบหน้าหวานของใครอีกคนค้างนิ่ง
“ร้องทำไมเสียงดัง หนวกหู” คนตัวเล็กว่าแล้วลุกขึ้นยืนมองหน้าคนที่ยังนั่งอึ้งอยู่บนเตียงอย่างไม่พอใจ เกิดมาร้อยยี่สิบปียังไม่เคยมีใครกล้าชี้หน้าเลยนะแม้แต่ท่านพ่อ
“เธอเข้ามาได้ไงน่ะ ไหนจะยาม ไหนจะบอร์ดี้การ์ด ไหนจะแม่นม ไหนจะคนรับใช้ ไหนจะคนสวน ไหนจะ”
“โอ๊ย หุบปาก”
“…” พอคนตัวเล็กแหวลั่นอีกคนก็หุบปากฉับ
“ดีมาก นายคิมคิบอมใช่ไหม” เสียงหวานเอ่ยถามแล้วระบายยิ้มออกมาน้อยๆที่เห็นอีกคนเชื่อฟัง
“ใช่” ตอบพร้อมมองอีกคนอย่างไม่ไว้ใจ
Katomnam Talk:
เอาตอนแรกมาลงให้อ่านกันนะค
และจะลงอีก สี่ตอนค่า โฮะๆๆ
หลังจากนั้นจะเวียนกับน้องๆปจนกว่าจะครบแปดเรื่องค่า
รักทุกคนค่า
ความคิดเห็น