คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Intro : [KyuHyuk] Only Me for U [by Katomnam]
Title : Only Me for U
Paring : KyuHyuk
Story by Katomnam
“ฮยอกแจอย่าทำหน้าบึ้งแบบนี้สิไม่น่ารักเลยนะ” ซีวอนหันมาบอกกับร่างบางที่เดินอยู่ข้างๆ
“พี่ซีวอนไม่เป็นฮยอกแจ พี่ซีวอนไม่เข้าใจหรอก” คนน่ารักตอบเสียงขุ่น จ้องมองตึกที่ตั้งสูงตระหง่านตรงหน้าอย่างไม่ชอบใจ
“ไม่เอาน่า จะทำให้พ่อแม่เสียผู้ใหญ่เหรอไง” คนเป็นพี่หันมาพูดเสียงอ่อน
เขารู้ว่าฮยอกแจเอาแต่ใจ
รู้ว่าฮยอกแจไม่ชอบถูกบังคับ
“พี่ซีวอนพูดเหมือนไม่รู้จักฮยอกแจ” เสียงใสเอ่ยกลับ ก่อนมือเรียวจะถูกจับไปกุมเอาไว้เพื่อดึงอีกคนให้เดินเข้ามาด้านใน พนักงานมากมายต่างแย้มยิ้มรอต้อนรับ
“พี่รู้จักฮยอกแจดีกว่าใคร”
“
”
“ฮยอกแจของพี่โตแล้วไม่ใช่เหรอ”
“โตแล้วก็ไม่จำเป็นต้องหมั้นนี่ฮะ” ร่างเล็กเถียงกลับหน้างอ เรียกรอยยิ้มจากคนผ่านไปมาได้ไม่ยากนัก
ทุกครั้งที่ร่างเล็กเหยียบเข้ามาในบริษัทของตระกูลโจว ใบหน้าหวานจะบึ้งตึงจนไปถึงขั้นเรียบเฉย
“ยังไม่ชินอีกเหรอไง นี่มันจะสองเดือนแล้วนะ” ซีวอนขยี้ผมนิ่มไปมา ก่อนจะออกแรงดึงเด็กดื้อเข้ามาด้านใน
“พี่ซีวอนอ่า”
“อย่างอแงน่า เดี๋ยวคยูฮยอนก็ไปส่ง”
“แต่ฮยอกแจอยากกลับกับพี่ซีวอน” บอกจุดประสงค์ของตัวเองกลับไปทันที
“ไม่เอาหรอก พี่ขี้เกียจมีปัญหากับคุณพ่อคุณแม่”
“ฮยอกแจจะบอกพ่อกับแม่เอง”
“ไม่เอา อย่าดื้อน่าก็มาได้ตั้งสองเดือน” ร่างสูงเอ่ยบอกกลั้วหัวเราะ
“แต่ว่า
”
ฟอด
ซีวอนก้มลงหอมแก้มใสของน้องชายก่อนจะรีบวิ่งออกไป
“ไอ้พี่ซีวอนบ้า รู้หรอกนะว่าจะไปหาพี่ฮีชอลน่ะ ทิ้งฮยอกแจอีกแล้ว” คนน่ารักบ่นพึมพำ เดินขึ้นไปอาคารชั้นบนสุดที่เป็นที่พักของคู่หมั้นตัวเองด้วยความเคยชิน
ฮยอกแจถูกบังคับหมั้นเพราะพ่อกับแม่บอกว่าคยูฮยอนจะดูแลฮยอกแจได้ดี
เพราะซีวอนบอกว่าคยูฮยอนสามารถปกป้องฮยอกแจได้
แต่ไม่มีใครถามซักคำว่าเขาต้องการคนดูแลหรือคนปกป้องไหม
อีฮยอกแจอยู่คนเดียวได้
ไม่จำเป็นต้องมีใครอีกคนเป็นคู่ชีวิตก็ได้
สองเดือนที่ผ่านมา ใช่ว่าจะไม่เคยชิน แต่มันก็ยังต่อต้านทุกครั้งที่ต้องมาเยือนที่นี่ในฐานะคู่หมั้นของประธานบริษัทคนใหม่ ไม่ว่าไปทางไหนพนักงานต่างโค้งตัวอย่างเคารพ คอยปรนนิบัติราวกับฮยอกแจเป็นนายอีกคนก็ไม่ปาน
“คุณหนูฮยอกแจ มาแต่เช้าเลยนะคะ” เลขาสาวที่คุ้นหน้าคนตัวเล็กเป็นอย่างดีเอ่ยทัก
“ฮะ พอดีคุณพ่อบอกให้มาทานอาหารกลางวันเป็นเพื่อนคยูฮยอนน่ะฮะ” ร่างเล็กยิ้มรับแจกรอยยิ้มให้กับหญิงสาวตรงหน้า
“นั่งรอก่อนนะคะ คุณคยูฮยอนเข้าประชุมอยู่ค่ะ” หญิงสาวรีบลุกขึ้นมาเปิดประตูเชิญร่างบางเข้าไปรอในห้องทำงานของเจ้านาย
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมรอข้างนอกดีกว่า” เสียงใสเอ่ยตอบทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาอย่างง่ายๆ
“รับน้ำอะไรดีคะ”
“ไม่เป็นไรฮะ ยูอีทำงานเถอะไม่ต้องดูแลผมหรอก” ร่างบางเอ่ยบอก หันไปหยิบนิตยสารบนโต๊ะตัวเล็กขึ้นมาพลิกอ่านฆ่าเวลา
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำถอยเดินออกไป ก่อนจะหมุนตัวไปยังห้องประชุมใหญ่ที่คณะผู้บริหารเข้ากันจนครบ
ยูอีรู้ว่าไม่ใช่หน้าที่ที่เธอจะต้องเข้าไปเสนอหน้าในห้องประชุมที่กำลังคุยกันถึงเรื่องงบประมาณ
แต่ยูอีก็รู้ว่าหากเธอไม่เข้าไปบอกคยูฮยอนว่าคู่หมั้นคนสวยมารอ ผลลัพธ์ที่ตามมาจะเป็นยังไง
“มีอะไร” คยูฮยอนถามเสียงเรียบ ตาคมฉายแววเย็นชาจนน่ากลัว หากแต่ยูอีก็ไม่ได้แสดงอาการสั่นออกมาแม้แต่น้อย
เพราะยูอีเห็น
เห็นสายตาที่อ่อนโยนของคยูฮยอนที่ใช้มองฮยอกแจ
“คุณหนูฮยอกแจมารออยู่ค่ะ” หญิงสาวเอ่ยบอก ค้อมตัวลงน้อยๆแล้วเดินออกไป
“ปิดประชุม!” ยังไม่ทันที่ยูอีจะปิดประตูห้องประชุมเสียงทุ้มก็กังวานดังขึ้น หญิงสาวอมยิ้มน้อยๆมองหน้าของฮยอกแจด้วยความชื่นชม
โชคดีที่มีฮยอกแจ
บริษัทนี้เลยดูมีชีวิตชีวามากขึ้น
หมับ
ร่างบางลอยหวือเข้าสู่อ้อมกอดอุ่น หนังสือนิตยสารในมือหล่นลงพื้นอย่างไร้ค่า
“มารอนานไหม” น้ำเสียงอาทรเอ่ยถาม ก่อนจะจ้องหน้าหวานนั่นเพื่อรอคำตอบ บรรดาผู้บริหารต่างเดินผ่านไปด้วยรอยยิ้ม
ถึงจะปิดประชุมแบบไร้เหตุผล
แต่ก็ยังดีกว่าเข้าประชุมด้วยใบหน้าไร้ชีวิตแบบนั้น
“เพิ่งมาเอง ทำไมประชุมเสร็จเร็วจัง” คนตัวเล็กตอบออกมา มองเลยไปยังด้านหลังที่ผู้เข้าร่วมประชุมทยอยเดินออกมา
“มันไม่ค่อยมีอะไรสำคัญเท่าไหร่” ร่างสูงเอ่ยตอบโอบเอวบางหายเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง
“ไม่สำคัญแล้วจะประชุมทำไม ไม่โง่นะ”
“หืม”
“อย่ามาทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้นะ โดดประชุมออกมาแล้วเอาฉันมาใช้อ้างอีกแล้วใช่ไหม” ร่างบางกอดอกถามหน้านิ่ง ทำไมคยูฮยอนถึงได้ไร้สาระแบบนี้
“ไม่ได้โดด ปิดประชุมแล้ว” คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมาตอบ ไล่สายตาอ่านเอกสารในมือต่อ
“แล้วทำไมต้องเอาเอกสารในห้องประชุมออกมาอ่านข้างนอก”
“
”
“คยูฮยอน โตแล้วนะ” เสียงเล็กว่าออกมาจริงจัง ใบหน้าหล่อเงยขึ้นสบตาแล้วปิดแฟ้มตรงหน้าไป
“ฉันออกมาหานายเพราะกลัวนายรอนาน ฉันก็ผิดงั้นเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม คนตัวเล็กชะงักไปเล็กน้อย
“นายไม่มีความรับผิดชอบ”
“ฮยอกแจ
”
“นายเป็นประธานบริษัทแล้วนะ ไม่ใช่เด็กอมมือจะได้ทำตัวน่าเกลียดแบบนี้ได้” ร่างบางเท้าเอวว่าต่อ ในขณะที่ร่างสูงก้าวเดินเข้ามาจนชิดกับคู่หมั้นตัวเอง
“การที่ฉันออกมาหาคู่หมั้นตัวเองมันน่าเกลียดตรงไหน”
“ตรงที่นายทิ้งงาน”
“แต่ฉันก็กลัวว่านายจะรอนาน”
“ฉันรอได้”
“แต่ฉันให้นายรอไม่ได้”
“
”
“แม้แต่วินาทีเดียวฉันก็ให้นายรอไม่ได้” คยูฮยอนตะคอกเสียงดังก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงาน ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรง
เขาแค่อยากให้คยูฮยอนทำตัวดีๆ
ทำไมต้องมาตวาดกันแบบนี้
ความคิดเห็น