คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลางร้าย
๑
ฟาฟ้าเพิ่หมาฝนึ่พรำมาลอเ้า พรรไม้เียวีาวาม่ำเย็นอหยาพิรุ เมรึ้มระายรอบลุมท้อฟ้าไปนถึายป่านอเมือสายน้ำไหลรี่เปี่ยมฝั่ ฤูน้ำหลามาเยือนอีรา น้ำป่าบ่าไหลมาาภูเาทอทาทิศะวันนำพามาึ่สายน้ำแห่วาม่ำเย็นและวามหวัอาวนาาวไร่ หารานี้ลมฝนลับนำพา่าวร้ายมาถึพระราวันรูบัว
“ราบบัมทูลใ้ฝ่าพระบาท ่าวลือเรื่อเรือสำเภาท่านภาวันล่มลลามหาสมุทรนั้นเป็นวามริทุประารพระเ้า้า บันี้ยัหาไ้มี่าวใบ่ัว่ามีผู้นสัี่มาน้อยสูหายไปในระหว่านี้”
สีพระพัร์พระเ้าเทวามหาวศ์ เ้านรูบัวนั้นให้โศสลยิ่ ้วยทรัวลพระราหฤทัยในพระนม์ีพอ์รัทายาทยิ่นั ทรโบพระหัถ์ให้พราหม์ฤยะออไปาที่เฝ้าในห้อพระบรรทมเหนือพระที่นั่สุริยะไพศาล พระหทัยเหมือนเ้นรัวนแทบัโลออมานอพระอุระและล้ายวิเวียนพระเศียรนเหลือำลั เ้าหิปาลีพระเ้าหลานึ่เฝ้าอยู่ไม่ห่ารเ้าประอ วพัร์ละมุนแน่น้อยีเผือโยพลัน ละล่ำละลัถาม้วยสุรเสียสั่น
“พระเ้าลุเพะ ทรเป็นอย่าไรบ้า ใร็ไ้ไปามหมอหลวมาที” มหาเล็ประำพระอ์เร่ออไปามรับสั่
“เ้าพี่เพะ เ้าพี่!” พระนารัศมี ผู้เป็นพระสนมเอเส็เ้ามาพอีเมื่อทอเนรเห็นัว่าพระสวามีทรพระวรายไว้ไม่อยู่อี่อไป แววเนร็เ็มไป้วยวามื่นะหน
“มีใรอยู่้านนอบ้า...เ้ามาบัเี๋ยวนี้ เ้าพี่ทรประวร” พระสุรเสียลั่น้วยวามหวั่นวิ้วยพระอาารประวรพระสวามีทรและทรุมาเป็นเวลานานแล้ว รั้นี้ทรไ้รับทราบ่าวอันระทบระเทือนพระราหฤทัย็ทำให้ยิ่ประวรหนั นาพระำนัลหลายนารูันเ้ามายัห้อบรรทมในบัล ่าวิ่วนหาพระโอสถันโลาหล มหาเล็เิหมอหลวให้มาเ้าเฝ้าถวายารรวพระอาาร เ้าหิปาลีเฝ้าูพระอาารอยู่ไม่ยอมห่า พระสนมเอรัศมีประทับอยู่เีย้าพระพัร์ีเผือ นับแ่พระมเหสีุฬามีสิ้นพระนม์ไปเมื่อหลายปี่อน็มีแ่พระนาถวายานอยู่อย่าใล้ิ พระอาารประวรอพระเ้าเทวารานี้หนัหนานั!
* * * * *
“ท่านพ่อ เห็นทีรานี้ัเป็นโอาสแ่ฝ่ายเราแล้วระมั อ์รัทายาทหาีวิไม่ไปในลามหาสมุทรแล้ว” ศาสรา..นายทหารบุรายอุนพลโษะล่าวึ้นแ่บิาเมื่ออยู่้วยันามลำพั ้วยเรวาม้อนี้ัเผยแพร่ออไปสู่บุลอื่น
“อย่าไ้ประมาทไปนะศาสรา อนนี้มี่าวเพียว่าเรือสิน้าอนายพ่อ้าภาวัน พระสหายอพระเ้าเทวาล่มลลามหาสมุทร ยัหามี่าวใยืนยันไ้ไม่ว่าอ์รัทายาทับีพลแล้ว”
ศาสราำมือแน่น “เรือล่มลามหาสมุทรเมือพราหม์ ไหนเลยพระอ์ะยัทรรอเหลือพระนม์ีพอยู่ไ้ หาาร์เป็นเ่นนั้นริ็เห็นะมีพระะาล้าแ็เินไปแล้ว” ุนพลโษะิบาาอบาพิเศษอีนหรี่วาแววล้าลใ้วามิ
“หาไม่แล้ว พวเราะระแวระวัอ์นาราย์มาเป็นเวลานานทำไม หามิใ่เพราะว่านับแ่วันประสูิ ท่านมหาพราหม์็ถวายำทำนายแล้วว่า ‘ัเป็นพระเ้าแผ่นินผู้ยิ่ให่หามีผู้ใเทียบ ้วยัทรเป็นพระเ้าแผ่นินูบัวผู้ทรผูสมัรเมือทวารวีทั้หลายให้เป็นผืนแผ่นเียวันลอสามลุ่มน้ำ’ ใรเล่าัไม่ริ่เรพระบารมี ้วยเหุนี้เล่าเราถึ้อรออยโอาส นแปเหลี่ยมสิบสอมอย่าอ์นาราย์ใ่ว่าเราะโ่นลไ้โย่าย”
ศาสราสวนำผู้บิาเสียเ้ม “แล้วถ้าหาอ์นาราย์ยัมิสิ้นื่อ เราั้อรออยถึเมื่อใันเล่าท่านพ่อ” ุนพลโษะผู้เ่าวาถ้วยาีนในมือลแผ่วเบาเอ่ยึ้นอย่าหมายมั่น
“หาอ์นาราย์ยัมิสิ้นื่อ พ่อเอที่ะทำให้พระนาม ‘นาราย์เทวรา’ นั้นับสูไปั่วาล” ศาสรา้อหน้าบิาแล้วทัู้่็ระเบิเสียหัวเราะออมา้วยวามพึพอใยิ่
* * * * *
ศาสรา...นัรบแห่อทัพนรูบัวเินไปมา้วยวามลัลุ้ม หนุ่มรร์บุรุนพลโษะร้อนในทนรอแทบไม่ไหวเินพล่านราวเสือิั่นอยู่ในเพิพัส่วนัวอ่ายทหารหลัำแพเมือ
“ท่านศาสราอรับ” ทหารระับนายอนายหนึ่เร่เ้ามาโยเร็ว
“ว่าอย่าไร เรื่อที่้าสั่ให้ไปทำ” นัรบหนุ่มผู้มีบารมีบิาเป็นำลัเร่เร้าอยาทราบผลาแผนน “เรา่าพวมันทิ้ที่ายป่าห่าาหน้าเมือไปราวยี่สิบเส้นอรับ ฝัศพลบรอยไว้เรียบร้อยแล้วไม่มีใรรู้เห็นเรื่อนี้เป็นแน่อรับท่าน”
ศาสราหัวเราะลั่น้วยวามลิโล ูทีรึ...เ้าพราหม์เ่าัเอา่าวที่ไหนไปราบบัมทูล ในเมื่อสายอมันที่ใ้ให้ออสืบ่าวหา่าวยัเมือ่าๆ ลับลายเป็นาศพ เป็นผีเฝ้าป่าไปหมแล้วเยี่ยนี้
* * * * *
“ท่านศาสราอรับ” ายหนุ่มเยหน้าึ้นมออย่าไม่พอใที่ลูน้อเ้ามาัวามสำราในารร่ำสุราอนท่ามลาเสียฝนใน่ำืนนี้
“มึมีอะไร็เร่ว่ามา!” ลูน้อรีบรายานปาอสั่น้วยเรนายะมิพอใ
“มีายสอนแ้ว่าท่านภาวันส่มา ้อารอเ้าเฝ้าพระเ้าเทวาเพื่อรายาน่าวอ์นาราย์อรับ” ายหนุ่มมวิ้ว “ไปนำัวมันมาหา้าบัเี๋ยวนี้” ลูน้อรับำแล้วรีบนำายหนุ่มสอนเ้ามาในเรือนที่พัส่วนัวอนายทหาร
ายทั้สอเร่เินทาทั้วันทั้ืน เสื้อผ้าเนื้อัวเปียเนื่อาสายฝนพรำมาแ่เมื่อวันวาน สัเาารแ่ายทั้สอเป็นาวอินเียอย่าแน่นอน เป็นพ่อ้าเเ่นเียวันับผู้ที่วานใ้ให้มา ศาสราแสร้ยิ้มรับเื้อเิให้นั่ลสนทนาันบนั่ไม้ว้าึ่ปูลา้วยเบาะเนื้อหนา
“เ้าว่าท่านภาวันส่พวเ้ามาอย่านั้นหรือ” ทั้สอทำวามเารพและล่าว
“ใ่แล้วอรับท่าน นายท่านภาวันฝาพ่อ้าาท่าเรือทาใ้อมพูทวีปมาส่่าว และใ้ให้พวเราึ่อยู่ที่รุสเรเระ[1]เร่มาส่่าว่อว่าอเรือสิน้าอท่านไ้รับวามเสียหายาพายุบาส่วน ทำให้้อเินเรือย้อนลับไปยัมพูทวีปและรวบรวมสิน้าใหม่อีรั้่อนเินทาออมาไ้ใน่วปลายลมมรสุมนี้เห็นะไม่เินเวลาสอเือน ทั้นี้ให้พวเราราบบัมทูลรายานพระเ้าเทวามหาวศ์ให้ไ้ว่าอ์นาราย์ทรปลอภัยีทุประาร อพระอ์อย่าไ้ทรัวลพระทัย”
ศาสราเหลือบามอเ้านพู่อนวามไม่พอใในแววาไว้มิิ ทำทีเป็นรินเหล้าใส่อให้แทั้สอ เอ่ยำที่ร้ามับใออไปว่า
“อ้อ..ีริ อบใเ้าทั้สอที่นำ่าวีเ่นนี้มาบอ ้าะราบบัมทูลพระเ้าเทวาันี้ นี่พวเ้าเร่เินทามิไ้หยุพั...อย่าไรเสียมาพัื่มสุราันเสีย่อนเถิะไ้ลายหนาวาลมฝน แล้วืนนี้พวเ้า็นอนพัผ่อนที่่ายพัอ้าเถิเินทามาไลนั”
เสียฝนภายนอระหน่ำแร ลมพัรรโนแม้แ่ไม้ให่หน้าเรือนพัยั้านแรลมไว้แทบไม่อยู่ าย่าถิ่นทั้สอ่ามอหน้าัน “ท่านุนทหารอรับ นายท่านภาวันำับให้พวเราเ้าเฝ้าพระเ้าเทวามหาวศ์้วยนเอโย่วน นายบอว่าถ้าแ้ว่าเป็นนายภาวันส่มาพวเราัไ้เ้าเฝ้าและราบบัมทูลรายละเอีย่าๆ ไ้ทันทีแลัทำให้พระอ์ทรสบายพระทัยใน่าวอ์รัทายาท”
ศาสราุ่นแ้นหนั มีหรือที่มันัปล่อยให้่าวนี้เล็ลอไปถึพระเนรพระรรพระเ้าเทวามหาวศ์ไ้ไม่มีทาเสียหรอ ศาสราเหลือบาไปทา้านหลัั่ที่นั่อน มอไปยัอาวุธสามสี่อย่าที่ั้ไว้ในแร่วาอาวุธ พลา่อยลุึ้น
“ย่อมไ้..ถ้าพวเ้าอยาเ้าเฝ้าพระเ้าเทวานั็ไ้ แ่้าะให้พวเ้าไปเฝ้าในุมนรแทนอย่าไรเล่า” ว่าแล้วนายทหารศาสรา็ว้าหอรหน้าเอี้ยวัวมาพุ่เ้าปัลาลำัวอายหนุ่มหนึ่ในสอถึแ่าลในบัล เลือสีแไหลพลั่โยมิทันะเปล่ร้ออุทานำใออมา ายอีนเห็นเพื่อนอนถูสัหาราย่อหน้า่อาเ่นนั้น็หวาลัวสุีวิหันหลัลับแล้วรีบวิ่หนีออาเรือนแห่นั้นไปในม่านฝนหวัะพ้นเื้อมมือเพาผู้โหเหี้ยม ศาสราไม่ยอมเสียเวลาแม้เพียสัน้อยหันไปว้าาบประำัวไ้็พุ่ออไปประิัวเ้าหนุ่มเราะห์ร้ายผู้นั้น ิหัวเ้าหนุ่มเราะห์ร้ายไว้า้านหลัแล้วใ้าบเืออลึนอแทบา มันร้อลั่นออมาไ้เพียรั้เียวนัยน์าเหลือลาน เลือพุ่ทะลั..นอนายาที่ เลือสีแสถูน้ำฝนะไหลลไปบนพื้นินุ่มน้ำนแาน
ศาสรายิ้มเหี้ยมเรียมให้ศพที่ทอลนอนายรหน้า ะมิมีผู้ใในนรูบัวไ้ล่วรู้ว่าอ์นาราย์ยัมีพระนม์ีพอยู่ และแม้หาอ์นาราย์ัลับมายัูบัวในทาใ็าม ศาสรา็ะไม่มีวันปล่อยให้รัทายาทพระอ์นี้ไ้มีโอาสเหยียบย่าพระบาทเ้าสู่นรูบัว ไม่มีวันปล่อยให้พระอ์ไ้ืนสู่ราบัลลั์ูบัวไ้อีเป็นแน่แท้...ไม่มีวัน!
* * * * *
เ้าายอินทาิราาเร่เ้าเฝ้าพระราบิาเป็นาร่วน ้วยหมอหลวถวายรายานพระอาารว่าพระอาารพระเ้าเทวาทรุลเป็นลำับให้ทรร้อนพระทัยยิ่นั เมื่อไ้เ้าเฝ้าเป็นารส่วนพระอ์ พระเ้าเทวามหาวศ์รัสถามสิ่ที่ทรใร่รู้
“อ์อินท์ เ้าไ้่าวพี่เ้าบ้าหรือไม่” อ์อินท์ทรทำไ้เพีย้มพระพัร์ ไม่ล้าสบสายพระเนรับพระราบิา พระนเ้มมวน้อยๆ วพัร์มสันีลอย่าเห็นไ้ั
“อ์อินท์...เ้าสืบ่าวพี่เ้าให้ไ้ หาเราะห์ีพี่เ้า็ัรอนรูบัวอเราสืบไป หาไม่แล้วเ้า..อ์อินท์ั้อเป็นผู้สืบราบัลลั์ อ์นาราย์เี่ยวา้านารรบ้านศัราวุธแ่เ้าเี่ยวา้านารปรอ้านารทู พ่อเยหวัไว้นานแล้วว่าเ้าทั้สอัไ้่วยันปรอบ้านเมือ ้วยวามปรีาอเ้าทั้สอนรูบัวะ้อเป็นนรที่ยิ่ให่สถาพรยิ่ว่าที่เยเป็นมาในแผ่นิน่อนหรือแม้แ่ในแผ่นินอพ่อเอ” พระเ้าเทวาทรถอนพระปัสสาสะหนัหน่ว้วยทรอ่อนเพลีย
“พระเ้าพ่อ อพระอ์อย่าไ้ทรปริวิ เ้าพี่นาราย์และลูั่วยันปรอเมือให้สมับที่เ้าพ่อวาหวัไว้เป็นแน่” พระเ้าเทวาแย้มโอษ์ทรรัส่อไป
“อ์อินท์..ามหาอ์นาราย์ให้พบ แผ่นินูบัวะไ้ยาหาพี่เ้าไม่ำรอยู่ ัเิารบถ ผู้ิทุรยศรออยเพียโอาสนี้เท่านั้น” อ์อินท์ทรุมพระหัถ์พระราบิาไว้ ริมโอษ์หยัสั่นริในะที่ลเนรลอื้นพระโลมัษุเป็นแพอน่อน่อยๆ หยาึมมาามนาสิโ่าม
“อเ้าพ่ออย่าไ้ทรัวล้วยารนี้ หม่อมันเอ็เป็นห่วเ้าพี่อย่ามา เ้าพี่นาราย์ะ้อทรปลอภัยเป็นแน่อไ้โปรทรเื่อหม่อมันเถิ” พระเ้าเทวาทรสรวลเบาๆ ้วยทรพอพระราหฤทัย ่อยเอนอ์ลพิเนยเพื่อทรพัผ่อนพระวรายโยมีเ้าายอินท์ประทับเฝ้าอยู่อย่าใล้ิ
* * * * *
วันืนผันผ่านล่วไปเป็นเวลาร่วมเือนเ้าแล้ว หา่าวราวใๆ อันเี่ยวเนื่อับบวนเรือสิน้านายพ่อ้าภาวัน็หาไ้เินทามาถึนรูบัวไม่ พระเ้าเทวาทรประวรหนัึ้นเรื่อยๆ โอสถนานใ็มิอาเยียวยาพระอ์ไ้้วยพระอาารหนันั้นมาาพระหทัยที่อ่อนแอลเรื่อยๆ นำพาให้พระวรายไม่อาทนทาน่อพระโรราไ้อี่อไป พระนารัศมีพระสนมเอทรเฝ้าถวายารูแลพระสวามีอยู่อย่าใล้ิทั้วันทั้ืน เมื่อทรื่นบรรทมในเ้าวันหนึ่ทรพบว่าพระสวามีไ้ทรบรรทมแล้วราบนิรันร์ เ้าายอินท์และเ้าหิปาลีเร่รุเส็มาเฝ้าแ่็สายเินาลไปเสียแล้ว ทั้สอพระอ์ถึับทรลั้นน้ำพระเนรไว้ไม่อยู่อี่อไป เสียร่ำไห้ระมไปทั่วพระราวัในเวลาเพียมินานพระราวศ์่ารุมาเฝ้ายัเบื้อบาทพระบรมศพเ้าีวิแห่นรูบัว
* * * * *
ในลัทธิพราหม์นั้นถือว่าแม่น้ำาือสายน้ำศัิ์สิทธิ์ ือแม่น้ำสวรร์ึ่ไหลผ่านมุ่นพระเศาพระศิวะลมาสู่โลมนุษย์ เมื่อผู้ใวายนม์..เพียเผา้วยพระอันีแล้วลอยเถ้าอัารลยัพระแม่านผู้นั้นย่อมไ้รับารำระบาปและลับืนสู่เทวโล หาแ่แม่านั้นเป็นสายน้ำในเมือพาราสี ะนั้นแล้ว...ารเผาศพอาวพราหม์ึ่มิไ้อยู่ในินแนภาระึ้อระทำพิธีริมสายน้ำอื่นแทนให้ถือเสมือนว่าไ้ส่ผู้วายนม์สู่พระแม่า..สายน้ำแห่สรวสวรร์เ่นัน
พระบรมศพพระเ้าเทวามหาวศ์ไ้รับารถวายน้ำสุนธ์เพื่อสรพระบรมศพามหาพราหม์ฤยะ แล้วึถวายารแ่ลอพระอ์้วยเศวภูษาประับมหามุพระราา เิพระบรมศพเ้าพระโศแล้วั้ในพระเศวัรเหนือพระแท่น ุวประทีปวาไว้เบื้อพระเศียรลอวันลอืน โปรยปราย้วยมวลบุปผาหลาสีสัน ประโมนรีราวับ้อารล่อมพระบรมศพเพื่อเป็นารถวายวามรัภัีรั้สุท้าย
เ้าายอินทาิราาโปรฯ ให้ั้พระเมรุให่ริมลำน้ำินสีห์ึ่เป็นลำน้ำลาเมือ แล้วอัเิพระบรมศพึ้นเหนือพระแท่น โปรฯ ให้สมโภพระบรมศพพระราบิาเป็นเวลาเ็วันเ็ืน ลอเ็วันให้มีารถวายอไม้หอม ธูปเทียน ไม้ฤษาและุำยานเป็นเรื่อบูาพระศพ
รั้นถึพระฤษ์ มหาพราหม์ใ้สุวรรภิารัน้ำาลำน้ำึ้นถวายสรพระบรมศพึ่อัเิไว้เหนือพระิาธานสามำรบ แล้วอ์อินท์ึุอัีถวายพระเพลิบริเวพระอัสะามลำับวรระเพื่อส่พระเ้าเทวามหาวศ์สู่สวรราลัยแทนเ้าายนาราย์ ราโอรสอ์โ เ้าพนัานโปรยอไม้หอมเรื่อสุนธ์ใส่อเพลิ รอนระทั่ไฟับมอลสนิทแล้วมหาพราหม์พรม้วยน้ำามหาสั์ อบเอาเถ้าธุลีโปรยลลำน้ำุัพระแม่านั้น ส่วนพระบรมอัิอัเิบรรุในพระโศทอำแล้วใส่ลในไหศิลาสีำัมันนาให่สลัลวลายบนบ่าไหอย่าวิิร รวมทั้เรื่อราูปโภ เรื่อทอทั้หลายเป็นอันมา ่อน่อพระธาุสถูปเ็บรัษาไว้
เ้าายอินท์และเ้าหิปาลีทรสะลั้นอัสสุลอย่าเ็มลั้น อุ้หัถ์แ็แรออ์อินท์ุมหัถ์บอบบาออ์ปาลีไว้ ฤาานี้ไปะเหลือเพียเราสอพี่น้อ!
* * * * *
พระายาอมรายัโศรม “ลูยัอยาไ้พบพระพัร์สวามีลูอีสัรั้ แม้อ์นาราย์ะมิเยไยี่อลูเลยแม้สัน้อย” ุนพลีรีหันมาปลอบบุรสาวึ่นถวายเป็นพระายาอ์นาราย์ อมราหลรัอ์นาราย์มานานนั แลมายิ่ว่าที่อ์นาราย์ะใส่พระทัยในอ์ายาเสีย้วย้ำ
“ัใเสียเถิอมราลูรั นับานี้ะมีแ่เราสอนพ่อลู นี่็ยันับว่าบุนัที่ราสำนัูบัวอเรามิไ้ยึถือธรรมเนียมพิธีสีัเ่นประเพีอินเียโบราอีแล้ว หาไม่..เ้า้อสัเวยีวิในอพระเพลิเพื่อเป็นพลีแ่วามายอพระสวามีิามพระอ์เินทาไปสู่ปรโล ่อแ่นี้ไปหามีผู้ใมาใส่ใใฝ่รัเ้า..็เลือรอู่ับนที่รัใร่ไยีในัวเ้ามิีไปว่าหรือ” พระายาอมรานิ่อยู่แ่ลเนรนอวพัร์ามนั้น
ุนพลีรีแม้เป็นายาิทหาร หาวามรัในบุรสาวึ่ำพร้ามารามาแ่น้อย ทำใหุ้นพลผู้ถืออำนาเหนืออทัพหนึ่ในสามอนรูบัวำ้อเอ่ยปลอบลูแ่โยอ่อนโยน ้วยนาเอเพิ่ะสูเสียพระสวามีที่นาหลใหล พระายาทรทอถอนพระทัย วเนรเศร้าโศ
* * * * *
เ้าายอินทาิราาทรปรึษาราารานเมือับท่านพราหม์ฤยะผู้ำรำแหน่เป็นนาย[2] ้วยพระอ์ไม่โปรให้มีพิธีราาภิเษอันสืบเนื่อมาาพระราพิธีราสูยะ[3]แ่โบราาลเพื่อเส็ึ้นรอราย์ามที่ะบีราบทูล ทรั้ปรารถนาที่ะรอฟั่าวพระเษาให้เป็นที่แน่นอน ้วยหวัในพระหทัยเ็มเปี่ยมที่ะให้พระเษายัทรำรพระนม์ีพ มิไ้ับสูไปในพายุร้ายแห่สายน้ำมหาสมุทรอันห่าไลั่าวที่ไ้ทรสับมา
น้ำพระราหฤทัยอันรำลึนึถึพระเษาพระอ์นี้มีมาแ่รั้เมื่อยัทรเป็นเ้าายพระอ์น้อยผู้ทรอยิามสมเ็พี่ไปทุหนทุแห่ แม้ัถูเ้าายอ์ใลั่นแล้แล้วไร้ อ์นาราย์พระเษาัอยปป้อพระอ์แลทรเี่ยวเ็ให้พระอนุาั้พระทัยเรียนรู้วิาาร่อสู้าุราารย์[4] เสมอมา ไม่ว่าะเป็นารยิธนู ารรบบนหลัม้า เพลาบ หาแ่อ์อินท์เี่ยวาารท่อำรับำรามาว่า ทรมีอนิลบุรายท่านฤยะเป็นพระสหายสนิทมาแ่ยัทรพระเยาว์้วยฝ่ายนั้นนิยมาน่าและศิลปะมาว่าาร่อสู้เ่นัน
อ์อินท์ทรำริแล้ว็ให้ทรว้าเหว่พระทัยยิ่นั เราะห์รรมใหนอระทำให้พระเษา้อประสบะารรมเ่นนี้ อพระมหาวิษุไ้โปรประทานพระเษาให้ืนสู่พระนรโยเร็ว้วยเถิ อ์อินท์ทรสวมน์วิวอน่อเทวรูปพระวิษุุรภุในหอเทพมเียรทุวัน
* * * * * * * * * * * * * * *
[1] รุสเรเระ เป็นารออเสียสำเนียอย่าาวเม็ สันนิษานว่าเป็นนามเมือโบราแห่แรเหนือินแนพุามหรือประเทศเมียนมาร์ในปัุบัน เป็นที่รู้ัันในนาม เมือศรีเษร หรือเมือแปร
[2] มีาร้นพบารึสมัยทวารวีึ่าร้วยอัษรปัลลวะเป็นภาษาสันสฤระบุว่า ำแหน่ทาารปรอในเมือะมี้าราารผู้ำรำแหน่ “นาย” ๑ น และำแหน่ “บี” ๑๐ น รับำแหน่ารปรออินแนแถบนี้ึ่บันทึโย ม้าวนหลิน าวีนผู้มีีวิอยู่ในปลายพุทธศวรรษที่ ๑๐ หรือปลายสมัยสาม๊
[3] พระราพิธีราสูยะ ือ พระราพิธีบรมราาภิเษามระบอบประเพีอินเียโบรา แพร่หลายไปสู่หลายประเทศึ่ยอมรับนับถืออารยธรรมอินเีย ในอีาลพระราพิธีนี้มีาร่า้าเพื่อบูายัเทพเ้า รั้นสมัยพุทธาลราพิธีนี้มีารปรับเปลี่ยนพิธีบูายััล่าวอันเนื่อมาาอิทธิพลำสอนในศาสนาพุทธึ่พระมหาราาอินเียทรยอมรับศรัทธา
[4] ุราารย์ เป็นำแหน่ที่พบในศิลาารึ หมายถึะอาารย์ผู้ถวายพระอัษรแ่พระราาหรือเ้าายเมือ่าๆ
ความคิดเห็น