คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำนำ
สำหรับสร้อยดอกหมาก
ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือความรักที่ไร้เดียงสาที่สุด
รักอย่างไร้เล่ห์เหลี่ยม รักโดยไม่หวังผลประโยชน์ใดๆจากคนที่ตนรัก และรักจนพร้อมจะทุ่มเททุกสิ่งโดยไม่คิดว่าสิ่งที่ตนมอบให้จะสูญเปล่าหรือคุ้มค่าต่อการทุ่มเทมอบให้หรือไม่
นี่คือความรักที่ปราศจากเงื่อนไข คือความรักที่ไร้เหตุผล ไร้การประเมินถูกผิดและความรักที่ปราศจากอดีตและอนาคต ดวงตามองเพียงปัจจุบันและจดจ้องอยู่แต่คนรักของเรา
หลายคนบอกสร้อยดอกหมากว่าความรักเช่นนี้ปรากฏอยู่ในโลกแห่งหนังสือ และไม่เคยมีอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง
ที่เหลืออยู่นอกจากนั้นบอกว่า...อาจจะมีอยู่จริงก็ได้
..แต่มันได้ตายไปพร้อมกับยุคสมัยของโรเมโอกับจูเลียตแล้วแหละ
นวนิยายเรื่องนี้เกี่ยวกับบทเพลงมากมาย
จำได้ว่าบทเพลงที่เป็นแรงบันดาลใจให้อยากเขียนนวนิยายเกี่ยวกับแวมไพร์สักเรื่องคือ Beast Of Blood ของ Malice Mizer
แต่เพลงที่เป็นแรงบันดาลใจถึงเรื่องราวความรักของตัวละครเอกทั้งคู่คือ Ghost Of A Rose ของ Blackmore’s night
แรงบันดาลใจอีกเรื่องหนึ่ง ขณะที่เดินคิดอะไรเล่นอะไรเพลินๆ บังเอิญได้สวนทางกับเด็กสองคน
เด็กคนหนึ่งเป็นเด็กผู้ชาย มือขวาของเขาจูงมือขวาของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่คงอายุอ่อนกว่าซึ่งมือขวาของเธอคนนั้นไอศกรีมแท่งที่กำลังละลาย
เป็นภาพที่ทำให้สร้อยดอกหมากยิ้มออกมา เพราะฉะนั้นระหว่างที่เขียนนวนิยายเรื่องนี้อยู่ บางทีก็นึกถึงเด็กชายหญิงคู่นั้น อดคิดไม่ได้ว่าถ้าพวกเขาไม่ได้เป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน เมื่อเติบโตขึ้น พวกเขาจะเป็นอย่างไร จะรักกันอยู่ไหมและความรักของพวกเขาจะเป็นอย่างไร
ส่วนเพลงที่ทำให้ตัวละครเอกเพศชายเรื่องนี้หล่อขึ้นมากมายคือเพลง merveilles bel air – kuuhaku no shunkan no nagade ไม่รู้ว่าชื่อเพลงยาวเหยียดนี่แปลว่าอะไร ไม่รู้ว่าเพลงพูดถึงอะไรแต่ฟังแล้วทำให้นึกถึงผู้ชายเท่ๆสักคน (หวังว่าไม่เกี่ยวกับการที่คนร้องเพลงนี้หล่อขั้นเทพ)
ส่วนเพลง Ai no melody (Melody Of Love) ของ KOKIA ฟังตอนเขียนช่วงท้ายเรื่องก่อนจบ และตอนจบ ในฉากที่พี่ธีพาน้องพิมกลับไปหาพ่อแม่ สร้อยดอกหมากฟังเพลง Shiroi Yuki (KOKIA) เพราะเพลงนี้ให้ความรู้สึกเหงาและอ้างว้างอย่างแปลกประหลาด และกลับมาฟัง..Ghost Of A Rose ..ก่อนจรดปลายนิ้วลงบนแป้นคีย์บอร์ด..พิมพ์คำว่าจบ
เขียนนวนิยายมาไม่กี่เรื่องก็จริง แต่ไม่เคยมีเรื่องใดทำให้สร้อยดอกหมากถอนหายใจด้วยความซาบซึ้งอิ่มเอิบเช่นนี้มาก่อน
เพราะไม่เคยตกหลุมรักใครเท่าพี่ธีกับน้องพิม
พี่ธี..พี่ชายที่แสนดีของน้องพิม ผู้ชายที่ใช้ความเป็นมนุษย์แลกเปลี่ยนกับการกลับมาพบหน้าน้องพิมผู้หญิงที่เขารักอีกครั้งหนึ่ง ชะตากรรมอันผิดมนุษย์ทั่วไปทำให้เขา..ทั้งได้เธอมาดั่งใจปรารถนาและพรากเธอไปจากเขา
ส่วนน้องพิม ..ผู้หญิงนอกกรอบจอมดื้อที่กำหนดวิถีทางชีวิตโดยการใช้หัวใจเป็นหลัก ไม่เคยกลัวอะไรทั้งสิ้น นอกจากกลัวว่า..ตัวเองจะวิกลจริต
ชีวิตของผู้หญิงคนนี้ ใช้ความสามารถที่มีอยู่ทั้งหมดแยกแยะ..ความฝันกับความจริง
เมื่อลูกกระต่ายสมัครใจจะเป็นเหยื่อของหมาป่า หัวใจไร้เดียงสาของกระต่ายตัวหนึ่งหลงใหลหมาป่าอย่างกู่ไม่กลับ ทางเลือกของเธอจะจบลงเช่นไร ตั้งแต่เริ่มเขียน สร้อยดอกหมากก็หวังว่าชะตากรรมคงไม่โหดร้ายต่อคนทั้งคู่นัก (เค้าว่านักเขียนเป็นพระเจ้าในงานเขียนของตน แต่หลักการนี้ไม่ใช่กับสร้อยดอกหมาก)
ขอขอบคุณ
เจ้าของบทเพลงที่เป็นแรงบันดาลใจ ทั้งวงโกธิคแบรนด์อย่าง Malice Mizer , Blackmore’s night และสาวเสียงใส KOKIA
บทเพลงและนวนิยายเรื่อง The Phantom Of The Opera ถึงเรื่องนี้จะถูกนับว่าเป็นนวนิยายสยองขวัญแต่ก็ทำให้คนอ่านคนนี้ซึ้งใจกับความรักของผู้ชายที่น่าสงสารคนหนึ่ง
ตำนานความรักก้องโลก อย่าง โรเมโอกับจูเลียต อีรอสกับไซคี บทละครโรเมโอกับจูเลียตทำให้คุณอิ่มเอมในรสรักในขณะที่เรื่องราวระหว่างอีรอสกับไซคีจะทำให้คุณเข้าใจ..ตัวตนที่แท้จริง..ของความรักได้ดีขึ้น
ขอขอบคุณ
ทีมงานสนพ.ไฟน์บุ๊ค ที่ให้โอกาสและทำให้หนังสือเล่มนี้เสร็จสมบูรณ์พร้อมออกไปสู่อุ้งมือของคนรักการอ่าน
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่สนับสนุนสร้อยดอกหมากมาตลอด ทั้งใน Bloggang , Novelpat, Rabbitfarm, Bookloverclub และ Sirinda-Stories.net ขอขอบคุณทุกท่านจากใจจริงค่ะ
สร้อยดอกหมาก
Email: amantra_666@hotmail.com
Blog: http://sroydokmak.bloggang.com
ความคิดเห็น