[FFK - KF] Luv , SENIOR

ลำดับตอนที่ #8 : Luv , senior [7]

ได้แต่นั่งฉีกใบไม้ในมือเล่นไปมา
นี่ก็นานแล้วนะทีเขาหายไป ไม่รู้ว่าจะโกรธหรือป่าวที่เราไล่เขาไปขนาดนั้น
ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแรงขนานั้น ก็แค่... แค่...

เฮ้อ... ผ่อนลมหายใจอย่างเนือยๆ ความรู้สึกแบบนี้มันอะไรกันนะ นี่แปลว่าเราแคร์ความรู้สึกของนายนั่นใช่ไหม
หาคำตอบไม่ได้ ว่าทำไมเธอถึงต้องรู้สึกหงุดหงิดเวลาที่มีสาวๆคอยให้ความสนใจเขา ทำไมกันนะ ?

แล้วทำไมต้องมานั่งคิดเรื่องของเขาด้วยล่ะเนี่ย ?
คำถามมากมายเวียนวนไปมาในหัวของเธอ ยิ่งคิดยิ่งวุ่น ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องของนายนั่นเข้ามาอยู่ในหัวเธอตั้งแต่เมื่อไหร่


สิ่งที่รู้ตอนนี้มีแค่...



ความรู้สึกแย่ๆ...




ที่ไม่มีเขาอยู่ข้างๆ...



ถึงแม้ว่าเวลานี้จะนั่งอยู่ในกลุ่มที่มีเสียงแจ๊วจ๊าวคุยกันของเด็กสาวในชมรม
มองดูเพื่อนรักของเธอที่ร่วมวงด้วยอย่างสนุกสนาน มันก็คงสนุกน่าดูแหละนะ ได้แต่หัวเราะเอิ๊กอ๊ากตามประสาเมื่อบางครั้งมีคนหันมาคุยด้วย ก็นะ.. ต่อให้มีเสียงดังขนาดไหน ก็ไม่อาจรับรู้ได้ในตอนนี้






"พี่ฟางคะๆ" สาวน้อยที่พึ่งเข้าชมรมหันมาเรียก

มองหน้าน้องแต่ไม่ได้พูดอะไร แค่เงียบ รอที่จะฟังคำถามของเธอ

"พี่ฟางคบกับพี่แก้วหรอคะ"

คำถามเรียกอาการอึดอัดได้ดีเป็นอย่างยิ่ง มองหน้าน้องอย่างงุนงง ไม่เข้าใจ...
ไม่เข้าใจว่าจะถามไปเพื่ออะไร ไม่เข้าใจในจุดประสงค์ของเธอ หรือน้องคนนี้จะแอบชอบแก้ว หรือน้องคนนี้จะ...

"โบว์แค่ถามเฉยๆค่ะพี่ ไม่ต้องอึ้งขนาดนั้น แฮะๆ" โบว์ได้แต่ยิ้มเหวอๆส่งมาให้เมื่อเห็นท่าทีอีกคนดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเธอปลุกประเด็นเรื่องพี่แก้วขึ้นมา

"อ่อๆ โทษทีจ๊ะ พอดีคิดอะไรเพลินๆ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้น้องกลัว"

"ไม่ตองเครียดขนาดนั้นค่ะพี่ พอดีเราเป็นแฟนคลับพี่แก้วอะ ชอบตั้งแต่ยังไม่ย้ายโรงเรียนมาเลย ตั้งแต่ก่อนพี่แก้วไปเรียนที่ญี่ปุ่นอีก" เด็กสาวอีกคนรีบอธิบายต่อ




'คนอย่างไอ้บ้านั่นมีแฟนคลับด้วยหลอเนี่ย'
ได้แต่มองน้องแบมอย่างไม่เชื่อหู ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พึ่งได้ยิน


"แต่ตอนนั้นพี่แก้วเค้ายังไม่ดังขนาดนี้นะ ชอบมากอะ ดูเรียบๆดี แต่ตอนนี้ดังไปหน่อย เฮ้อ"

"ใช่ๆ ยังไม่หล่อเท่านี้ด้วยพี่ ฮ่าๆ" คิตตี้พูดแล้วหัวเราะ เมื่อนึกถึงอดีตของแก้ว

"ไม่จริงอะ พี่แก้วของเค้าน่ารักตลอดเวลาย่ะ" เกลรีบแย้งทันที พร้อมกับเพื่อนๆ ที่เออออตามๆกันมา แล้วจัดการเข้ไปรุมประชาทัน ที่บังอาจมาว่าพี่แก้วของพวกเธอ



มองดูน้องๆที่เล่นกันอย่างสนุกสนาน คิทตี้ที่เห็นจะสนุกสุดเพราะต้องใช้ความสามามถส่วนตัวที่สะสมมานานในการหลบฝ่ามือของเพื่อนๆที่กำลุมลงบนตัวของเธออย่างไม่ขาดสาย
หันไปมองเพื่อนรักทั้งสามที่หัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตายโดยไม่คิดจะเข้าไปช่วยน้องสักนิด

ในที่สุดน้องๆก็หยุดและปักหลักคุยกันต่อ หัวข้อการสนทนาก็ยังหนีไม่พ้นบุคคลที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวเธอไม่ยอมไปไหน

~มีคนๆหนึ่งที่ไม่ได้ดีพร้อมทุกอย่าง และยังเป็นคนไม่ค่อยน่าสนใจ
เขาไม่ได้ทำอะไรที่ดูมีความหมาย เป็นแค่คนหนึ่งคน~

เสียงดนตรีที่ลอยมาโดยไม่เห็นผู้ร้อง
ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะที่แถวนี้เป็นลานโล่งที่เหล่านักเรียนจะมาจับกลุ่มทำกิจกรรมหรือมานั่งพักผ่อนกันเป็นประจำ ถ้าจะมีคนเล่นกีต้าคงไม่แปลก คนอื่นก็เห็นจะไม่ได้สนใจอะไรกับเสียงเพลง ยังคงจดจ่ออยู่ที่การคุยอย่างไม่ลดละ

~หน้าตาก็ธรรมดาค่อนข้างไม่พิเศษ ไม่ค่อยสวยงามอย่างคนไหน
และยังเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ ไม่ๆซักอย่าง~

เสียงเพลงที่ยังคงดังต่อเนื่อง และเหมือนจะดังขึ้นเรื่อยๆ...
คล้ายกับว่า...
เค้ากำลังเข้ามาใกล้...


"เสียงเหมือนพี่แก้วเลยเนอะ ฮ่าๆ" มายด์พูดทีเล่นทีจริง ไม่ได้คิดอะไร แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะได้ดีจากบุคคลรอบวงสนทนา

แต่ที่คนนี้เขามีคือความรัก ความรักที่ยิ่งใหญ่
ถ้าหากว่าเขามอบให้กับใคร เขาให้ตลอดกาล

เหมือนคนรอบข้างจะให้ความสนใจกลุ่มเราเป็นพิเศษ
เอ๊ะ... หรือว่า... จะเป็นเพราะยัยพวกนี้คุยเสียงดังไป ก็ไม่น่าจะนะ...

จู่ๆก็เป็นคิทตี้ที่หยุดคุยเสียดื้อๆ อาการตาค้าง มือชี้ไปทางที่เธอคิดว่าจะเป็นเสียงของดนตรีที่เคยบรรเลงก่อนหน้านี้
ทำเอาเพื่อนๆรีบมองทันที

คำถามก็คือเธออยากชอบคนไม่พิเศษ ไม่ค่อยสวยงามอยู่บ้างไหม
เพราะคนๆหนึ่งที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ หลงรักเธอมานานแล้ว

"แก้ว!" เอ่ยออกมาเบาๆอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ทุกคนในโต๊ะพากันอึ้งๆ ได้แต่มองแก้วที่กำลังมองมา แล้วก็ต้องหลบสายตาไปหาเพื่อนของเธอ ที่ส่งยิ้มแปลกๆมาให้แล้วหันไปดูแก้วต่อ



'อารมณ์ดีนะหรือไง มาเล่นกีต้าแบบนี้เนี่ย'


ได้แต่ก้มหน้าลงมองพื้นดินเมื่อเผลอไปสบตากับเขาเข้า ไม่รู้ว่านี่คืออาการเขิน หรืออายกันแน่ รู้เพียงแต่ว่าเสียงของเขาฟังดูเพราะมากในวินาทีนี้





และเป็นเขาที่ต้องเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเธออีกครั้ง
ก่อนจะหยุดลงข้างๆเธอ ล้มตัวลงนั่งตรงบริเวณทีว่าง ที่เหมือนเพื่อนๆของเธอจะเป็นใจ ลุกกันพรึบพรับเพื่อให้เขาได้นั่ง

ก่อนจะร้องเพลง ท่อนสุดท้ายต่อให้จบ

คำถามก็คือถ้าอยากชอบคนไม่พิเศษ ไม่ค่อยสวยงามอย่างคนไหน
เพราะมีคนหนึ่งที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ มาขอรักเธออยู่ตรงนี้

...
..
.

ถ้ามีคนหนึ่งที่ดูไม่ค่อยน่าสนใจ มาขอรักฟาง... จะยอมไหม ?

ประโยคสุดท้ายที่กระซิบข้างๆหู ทำเอาร่างบางขนลุกซู่ไปทั้งตัว พร้อมกับมือบางๆที่ตีไหล่ของเขาอย่างเขินๆ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร

ไม่มีคำตอบใดๆในประโยคคำถามของเขา
เสียงแซวมากมายจากเพือนเป็นกลายเป็นเพียงแคสายลมพัดผ่าน


รู้สึกดี รู้แค่ว่ารู้สึกดีกับการกระทำของเขา...
รับรู้แค่นี้ หรือแปลอีกความหมายคือ เธออยากรับรู้แค่นี้...


"อ่ะ" เขายื่นดอกไม้เข้ามาตรงหน้า เอื้อมไปรับมันมาไว้ในมือ
'ดอกทิวลิปสีแดง' ดอกไม้ที่เธอไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่ แต่พอตอนนี้มันได้มาอยู่ในมือ ได้มองมันใกล้ๆ...
ก็สวยไปอีกแบบ...

เหมือนช่องว่างระหว่างเราจะแคบลงเรื่อยๆ
แต่ไม่ได้เป็นผลมาจากการกระทำของเธอและเขา แต่กับเป็นของเพื่อนๆที่นั่งขนาบเราทั้งคู่
โดนเบียดเข้าหากันอย่างช่วยไม่ได้ ร่ายกายที่ค่อยๆชิดกันกันอย่างไม่ต้องสงสัย จนได้กลินกายของกันและกัน



'หอม' คงเป็นครั้งแรกที่ความรู้สึกของคนทั้งคู่เหมือนกัน
ทั้งหอม ทั้งนิ่ม มีความสุขจัง...
















................................................................................................