ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FFK - KF] Luv , SENIOR

    ลำดับตอนที่ #7 : Luv , senior [6]

    • อัปเดตล่าสุด 28 มี.ค. 54


    "นี่ นายไม่เมื่อยบ้างหรือไง" เห็นยืนมานานก็อดที่จะถามไม่ได้ แดดร้อนๆแบบนี้ ขนาดฉันนั่งนานๆยังปวดหัวเลย ไอ้บ้านี่มายืนรับแดดเต็มๆ จะไหวหรอ

    "เรื่องของฉัน" นายนั่นตอบเรียบๆตามสไตล์ของเขา พยายามจะไม่สนใจกับท่าทีกวนๆของนั่น ละมาสนใจกระดาษในมือต่อ อีกคำจากนายนั่นก็ลอยมา "เมื่อย แต่ฉันกลัวเธอร้อนมากกว่า"



    เมื่อได้ยินคำท้าย รอยยิ้มที่ไม่มีใครเห็นก็ปรากฎขึ้นบนใบหน้า แต่ก็ตรงหยุดลง
    เพราะ... เสียงกรี๊ดจาก...




    "นายจะไปไหนก็ไปเลยไป ฉันจะคัดเด็กต่อ" เอ่ยปากไล่ออกไปส่งๆ เพราะถ้าขืนนายนั่นอยู่ตรงนี้ฉันมีหวังต้องปรี๊ดแตกใส่เป็นแน่

    แก้วยังคงอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อนไปไหน ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ฟังที่เธอบอก แต่เพราะความเป็นห่วงต่อคนตัวเล็กตรงหน้ามันมากพอที่จะทำให้เขาไม่รับฟังคำไล่ของเธอ



    เขาล้วงมือลงในกระเป๋าหยิบสมุดเล่มนึงออกมาไม่ได้จะหยิบขึ้นมาจดหรือทำงานแต่อย่างใดแต่ตั้งใจที่จะเอาขึ้นมาพัดให้เธอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่พอใจกากระทำของเขาเป็นอย่างมาก

    "ไปไกลๆ" อีกคำ ที่หลุดออกมาจากปากของเธอ
    "ไปเลย ฉันไม่ร้อนแล้ว" และอีกคำ

    "ฉันจะไป ก็ต่อเมื่อแดดมันเบาลงแล้ว" จำใจบอกออกไป เพราะขืนยืนอยู่เฉยๆคงโดนยัยบ้านั้นสวดยาวแน่ๆ ยัยนั่นบ่นอุบอิบๆแล้วหันมาแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะหันไปคัดเด็กๆต่อ



    'เฮ้อออ จะอะไรนักหนากันเชียว แค่มายืนบังแดดให้ก็ไม่ได้'
    คิดในใจอย่างเซ็งๆ แต่มือก็ไม่ได้หยุดเคลื่อนไหวแต่อย่างใด ยังคงพัดต่อ










    ไม่นานนักแสงแดดที่เคยแรงก็เบาลง มีสายลมเบาๆพัดมาเป็นระยะๆ
    "งั้นฉันไปก่อนนะ" บอกพอเป็นพีธีให้เธอรู้ว่าเขากำลังจะไป เธอไม่ได้พูดอะไร เขาจึงเดินออกมา



    ถอนหายใจอีกครั้งในรอบวัน นี่ไม่สนใจฉันบ้างเลยหรือไงนะ








    เดินเตร็ดเตร่ออกมาได้สักพัก ไม่รู้จะไปไหนแล้วก็ไม่มีที่จะให้ไปด้วย เหมือนจะเห็นอะไรบางอย่าง "ไปหาพี่พิชชี่ก็ได้วะ" ขายาวรีบก้าวเข้าไปในห้องทันที

    'ห้องชมรมดนตรี'

    "ไงพี่" เอ่ยทักรุ่นพี่ที่ก้มหน้าก้มตาเปิดหนังสือเพลงในมือ รุ่นพี่พลิกหน้าหนังสือไปมาสักพัก ก่อนจะหยุด แล้วหันมาหาคนที่พึ่งมาใหม่

    "ไงแก้ว จะมาสมัครเข้าชมรมหรอ" รุ่นพี่ทักทายแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร "ดีเลยที่มาสมัคร ชมเราจะได้มีแฟนคลับมากขึ้น"

    "ไม่ไหวอะเฮีย แก้วไม่ชอบที่มีคนเยอะๆมาจ้อง" บอกปฎิเสธออกไป ก็เธอไม่ชอบจริงๆนี่นา มีคนมากมายมายมาคอยรุมล้อม ทำอะไรก็ไม่เป็นส่วนตัวเอาซะเลย




    กระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างเซ็งๆ จนทำให้รุ่นพี่ที่อยู่ด้วยมองอย่าง งง จนอดที่จะสงสัยไม่ได้



    "เป็นอะไรมาอีกล่ะ" บอกอย่างรู้ทัน ด้วยความที่สนิทกันมานานตั้งแต่เด็กๆเพราะเป็นลูกพี่ลูกน้อง เรื่องแค่นี้ทำไมจะดูไม่ออก "เรื่องผู้หญิงล่ะสิ" เอ่ยออกไปกะว่าจะแค่เดาใจอีกคนเล่นๆ แต่พอเห็นท่าทีของแก้วที่ถอนทันทีที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ แสดงว่าต้องจริงสินะ รอยยิ้มกรุ้มกริ่มฉาบลงบนใบหน้า


    "เฮ้ออ" ถอนถายใจอีกครั้ง ไม่รู้จะพูดอะไร ก็รุ่นพี่คนนี้เล่นรู้ทันไปซะทุกอย่างนี่นา

    "เขาโกรธมาล่ะสิ" หันไปหาพี่พิชชี่อย่างตกใจ นี่เขารู้ได้ไงกันนะ

    "มันก็ไม่เชิงหรอก"

    "นั่นไงยอมรับมาแล้ว ฮ่าๆ" หัวเราะร่วนเมื่อสามารถทำให้อีกคนหลุดปากออกมาได้

    จ้องพิชชี่ตาเขม็ง แลวบอก "นี่แก้วไม่ขำนะ"

    พิชชี่หยุดขำ แต่ก็ยังมีหลุดออกมาบ้างเป็นบางครั้ง
    เขาพลิกกระดาษโน๊ตอีกครั้ง ซึ่งไม่รู้ว่าเค้าจะเลือกอะไรนักหนา "เล่ามาสิ ไม่สบายใจอะไร" เขาบอก แต่สายตาก็ยังไม่ละ จากสิ่งที่ดูอยู่ตอนแรก


    "ไม่รู้สิ เหมือนเขาไม่เคยพอใจในสิ่งที่แก้วทำให้เลยอะ"

    "บางสิ่งที่แก้วคิดว่าทุ่มเทให้เขามากพอแล้ว แต่ในความคิดเขามันอาจจะยังไม่พอก็ได้นะ"

    "แก้วไม่รู้จะทำไงแล้วอะเฮีย แก้วทำมาทุกวิธีแล้วเนี่ย"

    "งั้นเอางี้สิ.........."

















    ...............................................
    เม้นบ้าง เป็นกำลังใจให้กันสักนิด T^T
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×