คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4 ยกเลิกนัด
ที่บ้าน
“ฟางคร้าบ แก้วขอโทษนะ ที่วันนี้ทำตัวงี่เง่าอะ”บอกบอกอย่างสำนึงผิด
“เรื่องเมื่อกลางวันน่ะหรอ”ฟาง
“อื้ม ขอโทษจริงๆนะ ตอนนั้นแก้วโมโหพวกนั้นมากไปหน่อย เลยเผลอทำตัวงี่เง่ากับฟางอะ"
“ไม่เป็นไรหรอก ก็มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนี่นา ฟางก็ต้องขอโทษแทนเพื่อนฟางด้วยแล้วกัน แต่แก้วอย่าลืมไปขอโทษป๊อปปี้ล่ะ”
“ง่า ทำไมอะ”แก้วเริ่มเบะปากเหมือนจะร้องไห้
“ก็ป๊อปเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยนี่นา แต่โดนแก้วต่อยไปเต็มๆ เพราะฉะนั้นแก้วต้องไปขอโทษเขา”ฟางบอกอย่างดุๆ
"ตลอดอะ พอเรื่องป๊อปทีไร แก้วผิดตลอดอะ”แก้วเริ่มท้วง
“นี่ๆ อย่ามาทำตัวเป็นเด็กนะแก้ว ตัวเองผิดก็ต้องยอมรับสิ”
“ไม่เอาอะ ถ้าแก้วไปขอโทษนะ เสียฟอร์มเย่เลย”แก้วกอดอกอย่างวางมาด
“การขอโทษเนี่ยนะเสียฟอร์ม อย่ามาไร้สาระน่าแก้ว”
“ไม่เอา แก้วไม่ขอโทษ”
“แก้ว !!... งั้นไม่ต้องมากวนเลย จะดูทีวีแล้ว”ฟางบอกอย่างเอือมๆ เพราะไม่รู้จะทำยังไงกับเด็กน้อยข้างๆเธอ
“ฟางๆ พรุ่งนี้แก้วจะไปทำธุระตอนเย็นหน่อยอะ รอหน่อยได้ป่ะ”
“อืม ก็ไปสิ”ฟางบอกทั้งๆที่ตายังดูทีวีต่อ
“นี่ฟางงงงงงงง...”แก้วเรียกพร้อมโบกไม้โบกมือที่หน้าฟาง เพื่อให้ฟางสนใจตนเอง
“อะไร !!”ฟางหันมาตอบอย่างรำคาร
“ถามบ้างเซ่ ว่าแก้วจะไปไหน ไปทำไม ไปกับใครอะ ช่วยถามกันบ้างได้ป่ะเนี่ย แบบใส่ใจมั่งดิ”แก้วเริ่มโมโห
“อืม... ถาม ตอบมาสิ เร็วๆจะดูหนังต่อนี้กำลังสนุกเลย เฟย์ๆ ฆาตกรกำลังจะฆ่านางเอกแล้วมาดูเร็ว”ฟางตอบอย่างไม่ใส่ใจ ตาก็จ้องไปที่ทีวี พร้อมเอ่ยปากเรียกน้องสาว ที่วิ่งมาดูด้วยกันอย่างใจจดใจจ่อ โดยไม่ได้สนใจคนข้างๆแม้แต่น้อย
“เชอะ ไปนอนก็ได้”แก้วสะบัดหน้าใส่อย่างงอนๆ แต่อีกคนก็ไม่ได้หันมาสนใจแต่อย่างใด
“อย่าลืมอาบน้ำก่อนนอนนะแก้ว”ฟางตะโกนไล่หลัง
“ก็อยู่ชมรมเชียร์หลีดเดอร์ไงแก”ฟาง ขนมจีนขมวดคิ้วทันที ที่ฟางตอบ
“อย่างแกเนี่ยนะ อยู่ชมรมเชียร์”ขนมจีนพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ใช่สิ ก็พิมเป็นหัวหน้าไง ฉันเลยขอเอาชื่อลงได้ด้วย จริงๆฉันเป็นสวัสดิการน่ะ”ฟาง
“ฉันถึงว่า เจ้าแม่เรียบร้อย(?)อย่างแก จะไปเต้นเชียร์”ขนมจีน
“แล้วแกล่ะ อยู่ชมรมอะไร”ฟาง
“ดลตรีอะ พวกป๊อปปี้ก็ออยู่ ฉันไปแล้วนะ รีบ”ขนมจีนบอกก่อนจะวิ่งไป
“อ้าว แก...”ฟางกำลังจะอ้าปากพูดต่อ แต่มันคงไม่ทันเสียแล้ว เพราะขนมจีนได้วิ่งไปแล้ว
‘เฮ้ออ แล้วเราจะไปไหนดีล่ะเนี่ย’ บ่นกับตัวเองเบาๆ แต่ก็ไม่หยุดที่จะเดินต่อไปเรื่อยๆ
“เราเองฟาง”ป๊อปปี้
“ป๊อปเล่นไรเนี่ย เราตกใจหมด”เธอเริ่มออกอาการเคืองนิดๆ
“ขอโทษทีนะเราไม่ได้ตั้งใจอะ จะไปไหนหรอ”ป๊อป
“ก็กะว่าจะเดินเล่นไปเรื่อยๆอะ ไม่มีไรรู้จะไปไหน แล้วป๊อปจะไปไหน”ฟาง
“ก็ไม่รู้เหมือนกัน งั้นเราไปเดินเล่นกันไหม”ป๊อปถามพร้อมรอยยิ้ม ซึ่งแน่นอนว่าอีกคนไม่สามารถปฎิเสธได้อย่างแน่นอน
“ป๊อป เย็นแล้วอะ เราต้องกลับแล้ว กลับช้าแก้วบ่นแน่ๆเลย”ฟางมีท่าทีวิตกเล็กน้อยหลังจากที่ดูนาฬิกาข้อมือของเธอ
“หรอ กลับยังไงอะ เราไปส่งเอาป่ะ”ป๊อป
“เราต้องกลับไปที่โรงเรียนก่อนอะ เพราะแก้วรอที่นั่น”ฟาง
“งั้นเราไปส่ง ไปๆ”ป๊อปบอกก่อนที่จะจูงมือฟางอย่างลืมตัว
“เอ่อ...”ฟางยืนนิ่งแล้วก้มมองที่มือตัวเองที่อีกคนจับอยู่ จนทำให้อีกคนหันมามองแล้วเขาจึงรีบปล่อยมือทันที
“เราขอโทษนะ เรานึกว่า... เมื่อก่อนน่ะ...”ป๊อปก้มหน้าลงสำนึกผิด
“ไม่เป็นไร ไปเถอะ”ฟาง
ระหว่างทางก็ไม่มีใครพูดอะไรขึ้น บรรยากาศในรถจึงดูอึดอัดเป็นพิเศษ
“เอ่อ... ป๊อปว่าเปิดเพลงดีกว่า”ป๊อปบอกก่อนจะเอื้มมือไปเปิดเพลง
กลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกแล้ว แม้ยื้อความจริงเท่าไรก็ตาม
เธอมองไปเห็นแก้วยืนพิงเต๊ะท่าอยู่ข้างรถ คิ้วของเขาขมวดมุ่น ซึ่งเป็นอาการที่เรียกได้ว่าไม่พอใจ เธอึงรีบเดินไปหาเขาทันที
“ไปไหนมา”แก้วถามก่อนจะเปิดประตูให้เธอขึ้น
“ไปเดินเล่น มานานแล้วหรอ ?”ฟางบอกเมื่อเห็นว่าเขาวิ่งมานั่งบนที่ของคนขับเรียบร้อย
“อืม”
“แล้วไปกินไอติมกับน้องมายด์แล้วเป็นไงบ้างล่ะ”ฟางถาม (เมื่อได้ยินคำถามของฟางแก้วรีบหันขวับมามองทันที)
“ฟางรู้.... ??”แก้วเกิดอาการอึ้งชั่วขณะ
“อืม มีคนบอกมา”
“ก็ตอนแรกกะว่าจะไป แต่เปลี่ยนใจเลยไม่ได้ไป”แก้วบอก
“อ้าว แล้วไปไหนมา”ฟาง
“ก็ไม่ได้ไปไง นั่งรอฟาง”
“ตั้งแต่เลิกเรียนอะนะ”
“อืม”
“แล้วทำไมไม่โทรบอกล่ะ จะได้รีบมา”
“ก็โทรแล้วแต่ฟางไม่รับ สงสัยคุยกับเพื่อนเพลิน”
“ฟางลืมเปิดเสียงอะ”ฟางบอกแล้วก้มดูโทรศัพท์
“อืม... แล้วเป็นไง ไปเดินเล่นกับเพื่อนสนิทสนุกไหมล่ะ”แก้วบอกด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปกับความน้อยใจ
“ก็ดี... อ่ะ”เธอตอบพร้อมกับยื่นกล้องสีดำสี่เหลี่ยนในมือไปให้คนขับ
“อะไร”แก้วเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
“ดูสิ”เธอตอบก่อนจะหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง ความจริงเธอไม่ได้อยากดูวิวสักนิด เธอแค่ไม่อยากให้คนข้างๆ เห็นร้อยยิ้มของเธอต่างหาก
.....
“ก็เห็นบ่นว่าอยากได้”ฟาง
“ขอบคุณนะ”แก้วหันไปยิ้มให้ฟาง ถึงแม้ฟางจะไม่ได้หันมามองที่เขา แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าเธอต้องยิ้มเหมือนเขาแน่ๆ เขาก้มลงมองนาฬิกาในมืออีกครั้ง ก่อนจะเก็บมันใส่กล่องไว้อย่างเดิม ก่อนจะถือมันอยู่อย่างนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะขับรถ แต่เขาก็ไม่อยากปล่อยให้ของขวัญชิ้นนี้ออกไปจากมือแม้แต่วินาทีเดียว....
...............................................
และแล้วก็จบหนึ่งตอน ถ้าถามว่าทำไมเรื่องของเราอัพช้า
เพราะว่า เราแต่งไม่เปน 5555 เลยต้องใช้เวลา ในการเรียบเรียง
เพื่อจะให้มันออกมาดีที่สุด และที่ทุกคนอ่านกัน นี่แหละคือดีที่สุดแล้วสำหรับเรา
เบื่อบ้างไหม ขนาดเรายังรู้สึกเบื่อเรื่องที่เราแต่งเลย
ความคิดเห็น