รักนี้ไม่มีน้ำตาล - FFK

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 เข้าใจผิด

“แก้วๆ”ฟางสะกิดแก้วที่เดินนำลิ่วไม่สนใจตนเองเพื่อที่จะเดินไปส่งห้องเหมือนทุกวัน

 

“...”

 

“แก้วววว เป็นไรเนี่ย โกรธฟางหรอ”ฟางเริ่มง้อเมื่อรู้สึกว่าตนเองผิดเรื่องเมื่อคืน

 

“...”แก้วส่งกระเป๋าให้ฟางก่อนจะก้าวเดินออกไป แต่ก็โดนอีกคนดึงไว้

 

“แก้ว ถ้าไม่พูดอีกไม่ต้องมาคุยกับฟางเลยนะ”

 

“...”แก้วเบือนหน้าหนี ไม่ยอมหันมามองฟาง

 

“แก้ว !! เออ !! ไปเลยไปไม่ง้อแล้ว”ฟางรีบเดินเข้าห้องไปทันที แต่มืออีกคนที่ไวกว่าคว้าแขนของอีกคนไว้ ก่อนจะดึงเข้ามา

 

“อื้มม” แก้วประกบปากฟางต่อหน้าเพื่อนๆในห้อง ทุกคนต่างอึ้งในการกระทำของคนทั้งคู่

 

ฟางที่อึ้งที่สุดกับการกระทำของแก้ว ทำอะไรไม่ถูกนอกจากใช้สองมือผลักแก้วออกแต่มันก็ไม่เป็นผล ไม่นานแก้วก็ถอนจูบออก

 

“หายงอนและ”แก้วยิ้มให้ฟาง ก่อนจะหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วก็เดินออกไป

 

เมื่อฟางได้สติก็ได้แต่ยิ้มเขินๆกับกระกระทำของแฟนเธอ ที่ไม่ว่ายังไงๆก็ยังดูเด็กอยู่วันยังค่ำ

ฟางรีบก้มหน้าหาเหรียญบาทตามทางเดินไปยังโต๊ะ ไม่กล้าที่จะมองใคร เพื่อนๆก็เริ่มส่งเสียงแซวจนทำให้ฟางไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสู้หน้าใคร ไก่บ้า ไต่แต่บ่นเบาๆกับตัวเองที่ยังก้มหน้างุดๆหาเหรียญบาทในลิ้นชักโต๊ะต่อ

“แหมยัยฟาง สวีทกันไม่แคร์สื่อเลยนะยะ”ขนมจีน

“บ้าหรอแก ไปๆหันไปอาจารย์มาแล้ว”ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

 

ขณะที่อาจารย์กำลังสอนอยู่

“ขออณุญาติค่ะ”มีนบอก ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปส่งกระดาษบางอย่างให้อาจารย์แล้วก็เดินออกไป

“แก... มีนสวยเนอะ ฉันชอบมากเลยอะ”คนหนึ่งในห้อง

“ไอดอลฉัน แกอย่ายุ่งสิ”อีกคน

“นี่ไง คู่แท้ของโผม”หนุ่มแว่นจองเบเอ่ยขึ้นอย่างดีใจ

“แกอย่ามาเว่อน่าไอ้เบ อย่างแกแค่ขนมจีนก็หรูและ ฮ่าๆ”เคนตะ

“แกดีตายแหละไอ้เคน อย่างน้องมายด์เขาไม่มาสนใจแกหรอก ฮ่าๆๆ”จองเบหัวเราะชอบใจ อย่างนี้เองสินะที่เขาเรียกกันว่า หัวเราะที่หลังดังกว่า

“เงียบ !!”อาจารย์แว่นเอ่ยเสียงดัง

“พิมประภา ผุสชา เชิญที่ห้องประชุมกรรมการนักเรียนค่ะ ที่เหลือ... เรียน !!”อาจารย์แว่นเอ่ยเสียงโหด

 

 

“เฮ้อ... กว่าจะพัก”เคนตะบ่นขณะที่กำลังเดินไปโรงอาหาร

“แกจะบ่นทำไมนักหนาเนี่ย แล้วไอ้ป๊อปมันหายหัวไปไหน ทำไมแกไม่รอมัน”จองเบ

“มันรอฟางอะ มันบอกให้เราลงมาจองโต๊ะกันก่อน”

“นั่นน้องมายด์แกนี่หว่า”

“ไหนๆ น้องมายด์ของฉันอยู่ไหน”

“นั่นไง เดินไปนั่นแล้วอะ”

“ไปเร็วไอ้เบ”เคนตะรีบฉุดมือจองเบให้วิ่งตามไปทันที

“น้องมายด์ครับ สวัสดีครับ พี่ชื่อเคนตะนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”เคนตะรีบแนะนำตัว

“ค่ะ”มายด์ตอบแล้วเดินต่อไปกับกลุ่มเพื่อนๆ

“เดี๋ยวก่อนครับน้องมายด์”เคนตะจับมือมายด์ไว้ มายด์จะสะบัดหนีแต่เคนตะกลับจับแน่นกว่าเดิม

“พี่จะทำอะไรคะ ปล่อยมายด์นะ”

“ป่าวนะครับพี่ไม่ได้จะทำอะไรมายด์ พี่แค่จะทำความรู้จักกับมายด์เฉยๆ”เคนตะบอกยิ้มๆแต่มือยังไม่ยอมปล่อย

พลั่ก~  โทโมะพลักเคนตะลงไปกองกับพื้น

“แกทำบ้าอะไรของแกวะ”จองเบพูดอย่างโมโหก่อนที่จะซัดหมัดไปที่หน้าของโทโมะ

 

 

“หยุด มันเกิดอะไรขึ้น”แก้วตะโกนเสียงดัง ทั้งสามคนหยุดแล้วหันมามองแก้ว

“แกเป็นคนมีเหตุผลมากกว่านี้นะโมะ”แก้วพูดอย่างผิดหวัง

“ก็ไอ้ลิงนี่ดิ มันจะลวนลามน้องมายด์อะ”โทโมะหันไปบอกแก้ว

“เฮ้ย นึกว่าเป็นรองประธานแล้วจะด่าใครก็ได้ไงวะ โถ่... ไอ้หน้าตุ๊ด !!”เคนตะบอกอย่างโมโห

โทโมะพลักเคนตะออกไปอีก แก้วจึงเดินไปกลั้นทั้งสองคนไว้ เขื่อนรีบจับตัวโทโมะไว้เพื่อไม่ให้มีเรื่อง

“พอเหอะ อย่ามีเรื่องกันเลย”แก้วบอกอย่างใจเย็น

“นี่แกอยากเป็นพระเอกมากไงวะ ไอ้ประธานหน้าหล่อ อยากจะทำให้น้องเขาเห็นว่าแกเป็นคนดีมากใช่ป่ะ ไอ้ สร้าง ภาพ”จองเบพลักแก้วออกแล้วพูดใส้หน้าแก้ว แก้วล้มลงไปกับพื้นก่อนที่มายด์จะช่วยพยุงขึ้นมา

ตอนนี้ความใจเย็นได้หมดลงไปแล้วเขื่อนที่โมโหไม่แพ้กันจากการดูหมิ่นของจองเบ ปล่อยโทโมะแล้ววิ่งเข้าไปต่อยทันที ทั้งสองฝ่ายต่างตะลุมบอนกัน โดยมีเสียงร้องจากสาวๆห้ามไว้

 

 

 

อีกด้าน

“ป๊อป ดูดิมีคนต่อยกันด้วยอะ”ฟางชี้ไปที่กลุ่มคนที่กำลังมีเรื่องกัน

“ช่างเขาเหอะฟาง อย่าไปยุ่งเลย รีบไปกินข้าวดีกว่า ป๊อปหิวอะ”ป๊อปปี้บอกอย่างไม่ใส่ใจ

“แต่นั่นเหมือนเคนตะกับจองเบเลยนะ เหมือนจะโดนรุมด้วยนะ”

“เฮ้ยจริงดิ”ป๊อปรีบหันไปมอง

“ดูสิๆ ฟางว่าใช่เลยแหระ”ฟางรีบจูงมือป๊อปปี้วิ่งเข้าไปทันที

 

 

“เฮ้ย หยุดนะ”ป๊อปปี้วิ่งเข้าไปแล้วดึงแขนแก้ว แต่แก้วไม่รู้ว่าเป็นใคร จึงต่อยไปที่หน้าป๊อปปี้ทันที

“หยุดๆ หยุดเดี๋ยวนี้ ฟางบอกให้หยุด”ฟางดึงตัวแก้วออกมาแล้วตะโกนเสียงดัง สาวๆคิสมีไฟว์จึงรีบเข้ามาช่วยกันแยกทั้งสองฝ่าย ฟางรีบเดินไปพยุงป๊อปปี้ที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย

“นี่มันเรื่องอะไรกัน”ฟางหันไปถามเคนตะ ที่ยังเช็ดรอยเลือดออกจากปาก

“ฉันไม่ใช่คนเริ่มนะฟาง ไอ้หน้าตุ๊ดนั่นมันเริ่มต่างหาก”

“หนอยแก”โทโมะจะเข้าไปต่อยต่อ ทุกคนได้ห้ามไว้

“พอเถอะค่ะพี่ๆ พอดีว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันค่ะ พี่เคนตะเขาเข้ามาทำความรู้จักกับมายด์แล้วพี่เขาก็จับมือมายด์ พี่โทโมะมาเห็นเข้าเลยคิดว่าว่าพี่เคนตะจะลวนลามมายด์ค่ะ”มายด์รีบบอกก่อนจะเกิดเรื่องขึ้นอีก

“แต่เพื่อนฟางทำไม่ถูกนะ มาจับมือน้องเขาแบบนี้ได้ไงอะ นี่มันเจตนาลวนลามกันชัดๆ”แก้ว

“งั้นฟางขอโทษแทนเพื่อนด้วยแล้วกันนะ แต่แก้วต้องขอโทษป๊อปเขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยแต่ต้องมาเจ็บตัวฟรี”ฟาง

“ไม่ แก้วไม่ขอโทษ มันก็พวกกันทั้งนั้นอะ”แก้วบอกอย่างอารมณ์เสีย

“พอเถอะฟาง ไม่เป็นไรหรอก ป๊อปว่าให้เรื่องมันจบไปดีกว่า”ป๊อปปี้เดินไปฉุดมือฟางออกมา

“แก้ว ทำไมไม่มีเหตุผลเลยล่ะ”

“ก็แก้วมันไม่ดีเหมือนเพื่อนฟางนิ ฟางเข้าข้างเพื่อนอะ”

“ฟางไม่ได้เข้าข้างใคร”ฟางจ้องหน้าแก้ว

“ไปเถอะฟาง”ป๊อปปี้พยายามฉุดฟางให้เดินออกไปจากตรงนั้น

“ฝากไว้ก่อนนะแก”เคนตะหันไปกระซิบกับเขื่อนแล้วเดินตามเพื่อนออกไป

“ถ้าอยากเจ็บตัวอีกก็รีบมาเอาคืนเร็วๆล่ะไอ้หน้าลิง ฮ่าๆ”เขื่อนตะโกนบอก

 

 

“อ๊ากกก เจ็บอะ”เคนตะเผลอแตะไปโดนแผลจึงร้องออกมา

“แกไปทำอะไรน้องเขาอะ พวกนั้นถึงได้ต่อยขนาดนี้เนี่ย”ป๊อปปี้

“ฉันก็แค่เดินไปแนะนำตัวแล้วก็จับมือน้องมายด์แค่นั้นเอง”เคนตะ จากนั้นป๊อปปี้จึงตบไปที่หัวเคนตะทันที

“ไอ้บ้า แกไปจับมือน้องเขาได้ไงวะ สมควรแล้วที่โดนพวกนั้นต่อยเอาอะ”

“อ้าว ก็ใครจะไปรู้วะ”เคนตะเกาหัวอย่างมึนๆ

“ทำไมไอ้พวกนั้นมันต่อยเจ็บจังขรับ”จองเบ

“พวกนั้นเขาเรียนศิลปะป้องกันตัวกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วอะ”ฟาง

“เฮ้อ แกนะแก หาเรื่องเจ็บตัวแท้ๆ”จองเบ

“อ้าวไอ้เบ แกมาว่าฉันทำไมวะ แกก็ร่วมกับฉันด้วยนี่หว่า”เคนตะ

“ก็ตอนนั้นมันตะลุมบอนอะ มันมั่วกันไปหมด แล้วแกก็ไปกับฉันแค่สองคนด้วย ถ้าฉันรู้ว่าพวกนั้น
เก่งขนาดนี้ฉันไม่เอาด้วยหรอก”

“ฟางว่าไปห้องพยายาลดีกว่าไหม”ฟางเสนอความคิด

“ช่างเหอะ นิดหน่อย กินข้าวเลยดีกว่า”เคนตะ

“อ้าวพวกแก ฉันไปหาอาจารย์แค่แป๊ปเดียวแกไปฝัดกับหมาที่ไหนกันมาเนี่ย”ขนมจีน

“พวกแก้วนะสิ”ป๊อปปี้

“เฮ้ยฟาง ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่าแก้ว”ขนมจีน

“ไม่เป็นไรๆ”ฟาง

“แล้วมันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้นเนี่ย พวกแกไปหาเรื่องอะไรแก้วใจของฉัน!! เอ้ย ฉันหมายถึงของเพื่อนฉัน”

“มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยอะ คืองี้ %$^#&#^#&$~”เคนตะ

“สมน้ำหน้าพวกแก สมควรโดน ไอ้เคนตะลามกจริงๆเลยแก”

“ก็ฉันไม่รู้นี่หว่า ตอนนั้นคิดแค่ทำยังไงจะให้ได้คุยกับน้องมายด์ให้นานที่สุดอะ TT”เคนตะบอกอย่างสำนึกผิด

“ฟาง ป๊อปว่าฟางอย่าโกรธแก้วเลยนะ เพราะเพื่อนเราก็เป็นฝ่ายผิดอะ อย่าทำให้เรื่องเล็กน้อยต้องทำให้ฟงมีปัญหากับแก้วเลยนะ”ป๊อปปี้

“ช่างเขาเถอะ คนไม่มีเหตุผลแบบนั้น”ฟางยังคงโมโห

ฟางอย่าทำแบบนี้สิ เรารู้สึกผิดนะ”

“ป๊อปไม่ต้องสำนึกผิดหรอกน่า เราไม่ทะเราะกันหรอก ไม่ต้องห่วง”หันไปยิ้มเพื่อนคลายความกังวลให้อีกฝ่าย

“นี่เพื่อนๆๆๆ”พิมกับจินนี่รีบวิ่งเข้ามาหา

“อ้าว หน้านายสามคนไปโดนไรมา”จินนี่ถามอย่างสงสัย

“ช่างเขาเถอะน่า เรามีข่าวมาบอก พรุ่งนี้ต้องเลือกชมรมแล้วนะ พิมได้เป็นประธานชมรมเชียหลีดเดอร์ด้วยแหละ”พิมบอกอย่างดีใจ

“เราก็ได้เป็นรองหัวหน้า”จินนี่ก็ดีใจเช่นกัน

“ดีใจด้วยนะ”ทั้งห้าเอ่ยออกมาพร้อมกัน

“แล้วนี่ไม่คิดจะเล่าหน่อยหรอ ถึงแผล...”จินนี่ชี้ไปที่หน้าของทั้งสาม

“ไปเหอะ ถึงเวลาขึ้นห้องแล้ว เดี๋ยวฉันไปเล่าให้ฟังบนห้อง”ขนมจีนบอกก่อนจะเดินนำไปขึ้นห้อง

ด้านแก้ว

“พี่เขื่อนเป็นอะไรมากไหมค่ะ”โบว์รีบเข้ามาจับที่หน้าเขื่อน

“ไม่เป็นไรครับผม แค่พี่ได้ปกป้องน้องๆพี่เขื่อนก็พอใจแล้วครับผม”

“แหวะ”แก้วพูดขึ้น

“พี่เจ็บมากเลยอะครับน้องโบว์”เขื่อนเริ่มอ้อน

“ค่ะๆ ขอบคุณมากๆเลยนะคะพี่เขื่อน”โบว์

"ไม่เป็นไรครับ แต่เย็นนี้น้องๆต้องไปกินไอศกรีมเป็นการตอบแทนนะครับ”เขื่อนอ้อนพร้อมทำตาปริปๆ

“นะครับๆ ไปกันหมดนี่เลย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”โทโมะช่วยขอร้องอีกคน

“แล้วพี่แก้วล่ะคะ”โบว์หันไปถามแก้ว

“ไม่ได้อะครับ พี่ไม่ว่าง”แก้ว

“ไปด้วยกันเถอะนะคะ หลายๆคนสนุกดี มายด์เขาอยากจะตอบแทนพี่แก้วด้วยอะค่ะ”โบว์

“เอ่อ... แก้วอ้ำๆอึ่งๆ”

“พรุ่งนี้ได้ไหมครับ คือว่า... พี่ยังไม่ได้บอกฟางเลยอะ”แก้ว

“ก็ได้ค่ะ ห้ามผิดนัดนะคะ”โบว์บอกอย่างดีใจ

“งั้นพวกเราไปเรียนก่อนนะคะ”สาวๆเอ่ยลา

“อย่าลืมนัดพรุ่งนี้นะครับน้องๆ”เขื่อนตะโกนบอก

“ค่าาา...”

“ได้ต่อยคนแถมได้เดทกับน้องๆด้วย คุ้มจริงๆเลยเนอะเขื่อน”โทโมะตบไหล่เขื่อน

“สุดยอดเลยว่ะ ฮ่าๆ”เขื่อน

“เดทบ้าไรวะ ก็แค่เลี่ยงขอบคุณ"แก้ว

“นี่ไอ้แก้ว แกอย่าซื่อไปหน่อยเลย เขาเรียกว่าเดทเว่ยแบบนี้อะ ไปดีกว่าเบื่อแก ฉันไปบอกข่าวดีกีบไอ้แจมดีกว่า”เขื่อนบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินออกไป

“ไปเหอะแก้ว ได้เวลาเรียนแล้ว”และแก้วกับโทโมะก็เดินขึ้นห้องไป