คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Luv , senior [2]
มือเรียวค่อยๆเลื่อนไปตามหนังสือที่เรียงติดกันบนชั้น จนสะดุดกับหนังสือที่ตัวเองอยากได้ ค่อยๆหยิบมันออกมาก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ
ดวงตาหวานอ่านหนังสือไปเรื่อยๆสลับกับการจดบางอย่างลงในสมุดของเธอที่เตรียมมา จู่ๆก็มีชายหนุ่มหน้าหวาน รูปร่างสูงโปร่ง ลูกครึ่งญี่ปุ่นเดินมาหยุดตรงหน้า เขาส่งยิ้มน้อยๆให้ก่อนจะยื่นดอกกุหลาบมาให้ เธอยิ้มตอบกลับจางๆแล้วรับดอกไม้มา พูดขอบคุณชายหนุ่มพอเป็นพิธีก่อนที่เขาจะเดินออกไป
เธออ่านการ์ดที่ติดมาด้วยเบาๆ อดยิ้มตามไม่ได้กับข้อความของเขา 'น่ารักดีแหะ' วางมันลงก่อนจะหันมาสนใจกับหนังสือในมือต่อ แต่ยังไม่ทันได้อ่าน น้ำเสียงกวนๆก็ได้ตามมาหลอกหลอนเธออีกครั้ง
"ไงฟาง มาอ่านหนังสือหรอ"เขาบอกแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเธอ
"แล้วนายเห็นฉันทำอย่างอื่นหรือป่าวล่ะ" ตอบออกไปกวนๆ เขาไม่ว่าแต่กลับยิ้มให้เธอ 'วันนี้มาแปลก อะไรของนายนี่กันนะ' คิดอย่างขัดใจ "ใครเชิญนายนั่งมิทราบ" เลิกคิ้วถามเขาเล็กน้อย แต่คำตอบที่ได้มามันช่าง...
หัวใจฉันไง... นายบ้านั่นกล้าพูดประโยคเลี่ยนๆแบบนี้ได้ไงกันนะ
"นี่อะไรหรอ" เขาถามพราง หยิบกุหลาบขึ้นมาพินิจพิจารณา
"นี่นายตาบอดหรือไงกัน ก็เห็นอยู่ว่ามันคืออะไร"เขาไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วย ได้แต่สำรวจกุหลาบในมือไปมา สะดุดตาเล็กน้อยกับการ์ดที่ติดอยู่ มือหนาค่อยๆเปิดอ่าน
"ผมชอบคุณนะครับ
ขอโอกาสให้ผมได้ไหม"
โทโมะ
เมื่ออ่านจบ เธอมองหน้าเขาพร้อมกับตำหนิเล็กน้อย ที่เขาเสียมารยาทดูของส่วนตัวของเธอ
"โทโมะไหนหรอ" ถามออกไปอย่างอยากรู้อยากเห็น เธอถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายแล้วมองหน้าเขา แต่ก็ไม่ได้ตอบคำถาม จากนั้นจึงก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
"นี่เธอ ฉันถามไม่ได้ยินหรอ" เขาเริ่มฉุนเล็กน้อยเมื่อเธอไม่สนใจ เหมือนเขาจะพึ่งรู้สึกตัวว่าเสียงดังเกินไป ค่อยๆหันไปมองคนรอบๆห้องสมุดที่พากันจ้องเขา เขาก้อมหัวเล็กน้อยเป็นเชิงขอโทษ แล้วหันกลับมาหาเธอที่เก็บของบนโต๊ะลงกระเป๋า
เธอเดินไปเก็บหนังสือที่หยิบมาอ่านเข้าที่เดิมโดยมีเขาเดินตาม
"ฉันถือให้นะ"เขาบอกแล้วเอื้อมมือไปรับกระเป๋าสะพายข้างของเธอ แต่เธอก็ไม่ยอม ทั้งสองยื้อหยุดฉุดกระชากกันเล็กน้อย สุดท้ายต้องเป็นเธอที่ยอมปล่อยเอง
"ไอ้บ้า!" เธอสบถใส่เขา ก่อนจะเดินนำไปอย่างงอนๆ
'ก็ฉันบ้ารักเธอไง'ได้แต่ยิ้มให้กับคำพูดของตัวเองที่เธอไม่ได้ยิน
"ถึงห้องฉันแล้ว" เธอหันมาบอก แล้วยื่นมือมาขอกระเป๋าเธอคืน
"เดี๋ยวตอนเย็นฉันมารับนะ"
"ไม่ต้องย่ะ" เธอรีบสวนทันทีที่เขาพูดจบ เขาได้แต่หัวเราะให้ก่อนจะเดินออกไป ก็คิดไว้แล้วว่าคำตอบที่ได้จากเธอต้องเป็นแบบนี้ แต่ก็นะ... มีหรือที่คนอย่างเขาจะฟัง
.......................................................................................................
"นี่ยัยฟาง แกไม่รอคนนั้นหน่อยหรอ"
"คนนั้น ?"ทวนคำของมีนอีกครั้งก่อนจะครุ่นคิด... อ๋อ คงหมายถึงแก้วสินะ "ไม่อะ รีบไปดีกว่า ไม่อยากเจอ"
"พิมว่าเค้าก็น่ารักดีนะฟาง"
"ใช่ๆ หล่อเลยแหละพิม"มีนเสริม
"พอเลยๆ พวกแกเลิกพูดเรื่องนี้ทีเถอะ ฉันเบื่อ"ฟาง
"ใช่ๆ คนเดียวในใจฟางต้องนี่เลย..."จินนี่ยังพูดไม่ทันจบ พิมและมีนก็รีบประมานเสียงขึ้นมาพร้อมกัน "ป๊อปปี้ !!"
ทั้งสามคนหัวเราะร่าเหลือแต่ฟางที่ยืนเขินอยู่คนเดียว ฟางจึงต้องรีบแก้สถานการณ์โดยการ หันไปจ้องทั้งสามอย่างกินเลือดกินเนื้อ
"พอเลยๆอย่าไปแกล้งฟางสิ"จินนี่รีบหยุดหัวเราะแล้วหันมาปรามเพื่อนๆ ฟางหันไปยิ้มให้จินนี่ก่อนจะเอื้อมมือไปตบไหล่จินนี่เบาๆอย่างขอบคุณ แต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นตีอย่างแรงทันทีที่ได้ยินจินนี่พูดว่า "เดี๋ยวตอนป๊อปมาขอฟาง ฟางก็ไม่สวยกันพอดี ฮ่าๆ" จินนี่หัวเราะไปหลบฝ่ามือฟางไป
ความคิดเห็น