รักนี้ไม่มีน้ำตาล - FFK

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

“กรี๊ดด ๆๆ ๆ ประธานๆ ประธานมาแล้ว”เสียงมากมายจากสาวน้อยสาวใหญ่ดังขึ้น ขณะที่เขาเปิดประตูลงมาจากบีเอ็มคันงาม ท้าวค่อยๆก้าวลงมาจากรถช้าๆพลางยันตัวขึ้นจากเบาะรถ ยืดตัวออกมาช้าๆอย่างสง่างาม ทุกกิริยาท่าทางของเขาเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆได้เป็นอย่างดี เขาถอดแว่นตากันแดดสีดำสนิทออก เพื่อเผยเห็นใบหน้าที่แท้จริงที่เค้าปกปิดไว้ภายใต้แว่นกันแดดอันใหญ่ สีผิวที่ดูขาวสง่า  คิ้วเข้มๆรับกับจมูกที่โด่งเป็นสันได้รูป และปากที่อวบอิ่ม ทำให้เขาดูดีมาก และเขาคือประธานนักเรียนของโรงเรียนนี้ เพราะตำแหน่งและคุณสมบัติอันเพียบพร้อมของเขา ทำให้เขากลายเป็น ขวัญใจสาวๆ

 

เขาโบกมือให้แฟนคลับสองสามครั้งพร้อมรอยยิ้มละลายใจก่อนจะเดินอ้อมรถเพื่อไปเปิดประตูให้สาวน้อย(?)น่ารัก แฟนสาวของเขา มือยื่นไปเปิดประตูรถพร้อมรับกระเป๋ามาจากมือของเธอ

ก่อนที่จะก้าวเดินต่อไป จุดมุ่งหมายคือห้องเรียนของเธอ ที่เขาจะต้องไปส่งทุกวัน

 

“งั้นเดี๋ยวตอนเย็นแก้วมารับนะ”เขาโบกมือลาเพื่อจะเดินต่อไปห้องเรียนของเขา

“นี่ฟางแฟนแกสุดยอดมากอะ สุภาพบุรุษสุดๆ อยากได้มั่งอะๆ”ขนมจีนพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าเพ้อฝัน

“5555 อยากหน่อยนะป้า อย่างป้าอะ”จินนี้บอกพร้อมทำท่ากวนๆใส่ขนมจีน

“อะไรแก มาถึงก็หาเรื่องฉันเลยนะ”ขนมจีนทำหน้ามุ่ยทันที

“ก็มันเรื่องจริงนี่นา อย่างแกจะหาแฟนอย่างแก้วคงอยาก ไปทำบุญเยอะๆแล้วกัน เผื่อชาติหน้าจะเจอมั่ง 5555”จินนี่ยังแซวขนมจีนไม่เลิก

“เชอะ แกจำไว้เลยนะ คอยดูแล้วกัน”ขนมจีนเริ่มงอน

“ดูอะไรคะ ดูป้าขึ้นคานหรอ 5555”

“อ่าวๆ ขำไรกันอะ เล่าให้ฟังบ้างสิ”พิมสาวน้อยหน้าใสที่พึ่งเข้ามาถามขึ้น

“55555 ไม่มีอะไรหรอกพิม แค่ป้าแถวนี้เค้าอยากมีเนื้อคู่น่ะ”จินนี่พูดไปขำไป

“ก็จองเบไง เนื้อคู่ขนมจีน เงียบๆ ติ๋มๆ พูดไม่รู้เรื่อง เข้ากันดีออก 555”พิมเริ่มแซวขนมจีนบ้าง

“นี่พวกแกสองคน อยากตายก่อนไวอันควรกันใช่ไหม”เมื่อได้ยินแค่นั้นพิมและจินนี่จึงวิ่งออกจาโต๊ะไปทันที เพื่อให้พ้นเงื้อมือมารอย่างขนมจีน ความวุ่นวายจึงเริ่มเกิดขึ้น

 

 

10 น่าทีผ่านไป~

“นี่พวกแกไปกินอะไรกันมาเนี่ย แรงเยอะเป็นบ้าเลย”ขนมจีนเริ่มบ่นเพราะวิ่งจนหนื่อย

“ก้พวกเราไม่ได้วัยชราเหมือนป้านี่นา 555”จินนี่ยังล้อไม่หยุด

“พอเลยๆ พวกแกเล่นกันเป็นเด็กไปได้ อาจารย์มาแล้ว”ฟางรีบห้ามทัพทันทีที่เห็นว่าเพื่อนสนิทกำลังจะตีกันอีกรอบ

“นักเรียนเคารพ” “สวัสดีครับ/ค่ะ”

“อ่าวนักเรียน วันนี้มีนักเรียนใหม่มาห้องเรานะ เข้ามาเลยจ่ะ”อาจารย์บอกก่อนจะหันไปเรียกคนที่ยืนอยู่ตรงประตู

ทันทีที่นักเรียนใหม่เดินเข้ามา ฟางเริ่มรู้สึกตัวชาใจหายวูบ ขอบตาร้อนผ่าวเหมือนจะร้องไห้ รู้สึกอึ้งกับคนตรงหน้าที่เห็น เขาคือคนที่เธอรู้จักดี เขาคือคนที่เธอคุ้นเคย และเขาก็เป็น…

“สวัสดีครับ ผม นาย ภาณุ จิระคุณ เรียกว่าป๊อปปี้ก้ได้ครับ ผมพึ่งกลับมาจากอเมริกา ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”เขายิ้มอย่างเป็นมิตร

รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเนียน ผมตั้ง นับว่าเขาก็คือคนที่ดูดีคนนึ่ง

“นี่ฟางแกเป็นอะไรหรือป่าว”ขนมจีนสะกิดที่ไหล่ร่างบางเพื่อเรียกสติ

“ป่าวๆ ฉันอึ้งกับนักเรียนใหม่อะ”

“หล่อใช่ไหมล่ะ ไม่แน่นะ นี่แหละเนื้อคู่ของฉัน”ขนมจีนตอบพร้อมทำหน้าเพ้อฝันต่อ

“นี่แกยังไม่เลิกเพ้ออีกหรอเนี่ย”จินนี่ขัดขึ้น

“เรื่องของฉันย่ะ”

เสียงทะเราะกันของเพื่อนไม่ได้ทำให้ฟางรู้สึกสบายใจขึ้น เธอยังดูเป็นกังวลเรื่องเขา

“ธนันต์ธรณ์ ข้างหลังเธอใครนั่งคะ”อาจารย์เอ่ยถาม

“เคนตะค่ะ เดี๋ยวเขาคงมา”

“งั้นภาณุเธอไปนั่งกับเคนตะแล้วกันนะ อาจารย์ไปก่อนนะ มีธุระ”อาจารย์บอกพร้อมกับรีบเดินออกไปทันที

“ครับ”เขารับคำสั้นๆพร้อมกับเดินมานั่งที่โต๊ะ

“สวัสดีฟาง ไม่เจอกันนานเลยนะ”ป๊อปปี้ทักขึ้น

“อืม”ฟางรับคำสั้นๆ

“สองปีแล้วมั้งที่เราไม่เจอกัน เราคิดถึงเธอมากเลยนะ”ป้อปปี้ยิ้ม

“อืม”

“นี่เธอยังโกรธเราอยู่หรอ เรื่องนั้นอะ”

“ป่าว เราลืมมันไปแล้วแหละ”เธอตอบหน้านิ่ง

“ไปคุยกับเราข้างนอกหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเอื้อมมือไปจูงฟางเดินออกมาข้างนอก แล้วไปหยุดอยู่หน้าบันได ที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้วเพราะ ได้เวลาเรียนแล้ว

“ฟาง... เราขอโทษนะ เรื่องนั้นอะ เรามีเหตุผลจำเป็นจริงๆตอนนั้นคือว่าเรา...”ยังไม่ทันที่ป๊อปปี้จะได้อธิบายอะไรเสียงของแก้วก็ดังขึ้น

“อ้าวฟาง ยังไม่เข้าเรียนอีกหรอ แล้วนี่ใครอะ เพื่อนใหม่หรอ ??”แก้วเอ่ยถาม แล้วหันหน้าไปหาคนแปลกหน้าที่เขาไม่รู้จัก

“อืม พึ่งย้ายเข้ามาใหม่ เขาเป็นเพื่อนเก่าฟางอะ”ฟางตอบแก้วด้วยรอยยิ้ม

“อืมๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เราเป็นแฟนฟาง”แก้วยกมือขึ้นเพื่อจะจับทักทายป๊อปปี้

“เอ่อ... ครับๆ เช่นกัน”เขามีสีหน้าตกใจเล็กน้อย เมื่ออีกคนแนะนำตัวว่าเป็นแฟนฟาง

“งั้นแก้วไปแล้วนะ บาย”เขายิ้มแล้วบอกมือให้เธอก่อนจะเดินออกไป

“ทำไมฟางไม่รอป๊อปล่ะ ไหนสัญญาแล้วไง”เขาเอ่ยเสียงสั่นเครือ

“….”

.

.

..

“ฟางจำสัญญาของเราไม่ได้แล้วหรอ”

“ได้สิ”

“แล้วทำไมฟางไม่รอป๊อปล่ะ ??”เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

“…”

“ฟาง”

“....”

“เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมฟาง”เขาถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“ได้สิ ป๊อปยังเป็นเพื่อนสนิทของเราเสมอนะ”เธอฉีกยิ้มกว้าง เพื่อให้ใบหน้าของเขาคลายกังวลลงมาบ้าง

“อืม เรายังเป็นเพื่อนสนิทกันเสมอ เราจะพยายามนะ”เขาตอบออกไป ทั้งๆๆที่เขาก็ยังไม่แน่ใจตัวเองว่าเขาจะทำแบบนั้นได้จริงหรือป่าว เขากลับมาเพื่อหาเธอ แต่เขาพึ่งรู้ว่าการกลับมาของเขาไม่มีค่าอะไรเลย