ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่8 เข้าสู่หอพัก
ตอนที่8 เข้าสู่หอพัก
"นี้...ทุกคนนนได้ห้องพักแล้ว"หญิงสาวตะโกนเพราะชายหนุ่มได้พักนอนห้องที่ดีเป็นอันดับ2ของหอพักฟองสบู่
"จริงหร๋อไหนฉันขอดูบับเบิลคีย์หน่อยฉันยังไม่เคยเห็นเลย"กรันเด่ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกเพราะคนที่ตนรู้จักได้พักหอระดับ2ทำให้ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูกสิ้นเสียง หญิงสาวยื่นฟองสบู่รูปกุญแจให้กับชายหนุ่มที่ดูตื่นเต้นจนดิ้นไปดิ้นมา
"ว่าแต่มันจะอะไรขนาดนั้นเลยหร๋อครับ..."ชายหนุ่มกล่าวด้วยท่าทีเชยกับสิ่งที่ตนครอบครอง
"นี้เคน หอพักนี้จะแบ่งระดับความหรูหราหรือสิ่งอำนวยความสะดวกที่จะแตกต่างกันในแต่ล่ะชั้น หอพักนี้ถูกแบ่งเป็น5ชั้นตามลำดับคะแนนที่สอบเข้ามาในโรงเรียนแห่งนี้ ขนาดพวกเราได้ท๊อปห้องเอ พวกเรายังได้นอนแค่ชั้นที่3เอง แต่เธอกลับได้นอนชั้นที่2 แสดงว่าเธอต้องมีอะไรดีสักอย่าง เพราะผ.อ.โรงเรียนนี้กำชับไว้ว่าคะแนนเท่านั้น เพราะข้อสอบโรงเรียนนี้สามารถวัดได้ทุกอย่างได้เว้นแม้แต่ นิสัยของนักเรียน"หญิงสาวอธิบายเด็กน้อยที่ยังออ่นต่อโลกมาก
"งั้นพวกเราก็รีบขึ้นไปที่ห้องก่อนเลยดีกว่า เพราะฉันก็ยังไม่เคยคิดหรือกล้าที่จะขึ้นไปชั้น2หรือ1"สิ้นเสียงกรันเด่ เขาก็ยื่นบับเบิลคีย์ให้กับชายเจ้าของห้องพัก แล้วก็รีบวิ่งนำหน้าทุกคนไป เหมือนกับว่าออกตัวแทนไว้ก่อน ไม่นานเมื่อทั้ง3คนเดินเข้าไปในตัวอาการสิ่งที่พวกเขาเห็นเป็นสิ่งแรกก็คือเคาน์เตอร์ และพนักงานนั่งอยู่2คน เมื่อมองขึ้นไปด้านบน ก็จะพบกับโคมไฟสุดหรูที่ทำจากคริสตัลใส ห้อยอยู่บนเพดาน ทั้ง3คนเดินตรงไปที่ลิฟต์แก้วที่ใสไปซะทุกอย่าง
ลิฟต์ที่ไม่มีแม้แต่สลิงดึง
"นิไอ้เจ้าของห้องเอามือสแกนที่ช่องสี่เหลี่ยมนั้นสิ"กรันเด่กล่าวเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะโง่จนไม่รู้เรื่องไปซะทุกเรื่อง สิ้นเสียงชายหนุ่มก็นำมือข้างขวาของตนแบ ติดกับกระจกใสของตัวลิฟต์
ติ๊ด!.....
ลิฟต์ใสค่อยๆ แสกนมือของชายหนุ่ม 'เรียบร้อยแล้วค่ะ'เสียงจากระบบรางานผู้ใช้บริการจากนั้น
ลิฟต์ก็เปิดออก
"นิ เคน จ่ะ อย่าหลับตานะคอยดูให้ดีนะตอนขึ้นลิฟต์"หญิงสาวกล่าวขึ้นเบาๆ ให้แค่ชายหนุ่มได้ยินเพียงคนเดียว ชายหนุ่มรู้สึกหัวใจตนเองเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาตื่นเต้นและกล้าๆกลัวกับแม่สาวคนนี้ จนเหงื่อเต็มมือ ชายหนุ่มกลืนนํ้าลายอึกใหญ่จนก้าวเข้าลิฟต์ไปเป็นคนแรก แล้วจากนั้นทั้ง2คนก็ตามมา
ตี๊ดๆ...ฟู๊สสส....
เลข 2 3 4 5 lock ปรากฎขึ้นมาเป็นแสงจากแหวนของชายหนุ่มผู้สแกนลายมือ ชายหนุ่มสะดุ้งตกใจจนเอามือทั้งสองมาปิดหน้าตนเองเอาไว้
"เเหม่ ใจลอยรึเปล่าวจ่ะท่านคุณชายเคนค่า...แค่เลยชั้นขึ้นมายังตกใจขนาดนี้ แหม่ๆ
คิดถึงคนรักอยู่ป่าวเนี้ย"หญิงสาวกล่าวแซวชายหนุ่ม ที่บ้าๆบอๆ ชายหนุ่มคลิกไปที่ชั้น4
'พร้อม 3 2 1' ฟู้ม....
ลิฟต์พุ่งขึ้นไปด้วยความเร็วกำลังดี เมื่อลิฟต์พ้นจากชั้นหนึ่ง ชายหนุ่มก็สามารถเห็นวิวสวนดอกไม้ที่กำลังปริวไปตามลม ดอกไม้นานชนิดที่เป็นทุ่งที่ใหญ่โต สีสันต์ มากมายจัดเป็นอย่างมีระเบียบ ดูแล้วเพลินตาจนอยากให้อยู่แบบนี้ตลอดไป ดอกไม้เหล่านั้นดึงดูดชายหนุ่มอยากจะไปสัมผัส
เหมือนต้องมนต์ แสงแดดส่องลงมากระทบเล็กน้อยจนเห็นหยดนํ้าเล็กที่อยู่บนกลีบดอกระยิบระยับ
ปิ๊ง!
เมื่อถึงชั้นที่4 ภาพเหล่านั้นก็ถูกบดบังโดยบรรยากาศส่วน ของฟองสบู่ แล้วประตุลิฟต์ก็เปิดออก พร้อมกับพรมสีแดงขริบรายทองเป็นลายรูปวงกลมยาวไปยังสุดทางเดิน พร้อมกับโคลมไฟที่ดูสวยงาม คริสตัลมากมายเรียงรายคอยส่องแสงระยิบระยับ มากมายนับร้อย
ปิ๊ด! 45 แสงจากแหวนปรากฏตัวเลขและการนําทางไปยังห้องของชายหนุ่ม
"ว่าแต่ทำไมมันมีไอ้ด้วยแหะ ตอนพวกเรามาใหม่ไม่ยักกะมีเลยโน๊ะสงสัยจะเป็นระบบพวกเทพเกินคนใช้กันล่ะมั้ง"หญิงสาวกล่าวแนวบ่นข้างหูของชายหนุ่ม จนชายหนุ่มอยากจะเข้าไปกอดเพื่อทำให้เธอเงียบเพราะ'ดูไปดูมาก็เหมือนตุ๊กตาเหมือนกันนะเนี้ย'ชายหนุ่มคิดในใจ
จากนั้นทั้งสามก็เดินไปตามที่ระบบนำทางจากแหวนของชายหนุ่มแสดงทันที
ปึ้ง!! มีชายหนุ่มที่อายุ18ปีสูง175เดินออกมาด้วยท่าทีอารมณ์ดีเหมือนได้ทองร้อยล้าน แต่ก็ต้องชะงักกับหญิงสาวตรงหน้า
'ใกล้กันเกินไปแล้วนะ'ชายหนุ่มนึกด้วยความอิจฉาเพราะตนเป็นแฟนคลับตัวยงของเกวน ที่สะสมทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอจากการงานประมูลสิ้นปีไม่เว้นแม้แต่ ชุดว่ายนํ้า ที่มีแมวขโมยแอบไปฉกมาตอนเธอเปลี่ยนชุด ไม่รอช้าชายหนุ่มวิ่งเข้าไปแทรกระกว่าเกวนกับเคน ทันทีแล้วทำทีขอลายเซ็น
"เกวนค๊าบบบบ ผมขอลายเซ็นหน่อยสิครับสุดสวย"ชายหนุ่มกล่าวพรางยิ้มแห้ง
"พอดีวันนี้งด1วันนะค่ะ พอดีพาแฟนมาเข้าห้องแล้วก็เพื่อนอีกหนึ่งคนมาคอยคุ้มกันน่ะค่ะ"หญิงสาวกล่าวพร้อมกับฉีกยิ้มเต็มที่ พรางขยับเข้าไปใกล้เคนแล้วจับมือของเคนทันที
"ท..ทะ.....ทำอะไรน่ะเธอเดี๋ยวคนเค้าเข้าใจผิดกันพอดี"ชายหนุ่มกระซิบที่หูของเกวนเบาๆเพื่อกันไม่ให้ชายที่มาของราเซ็นของเธอได้ยิน
"เข้าใจผิดหร๋อ? ก็ดีสิฉันจะได้ไม่ต้องมีคนมาขอลายเซ็นบ่อยๆมันน่าเบื่อ"หญิงสาวกระซิบตอบชายหนุ่มที่หน้าแดงจนเหมือนสีทาบ้าน
"อ่องั้นผมขอโทดทีมารบกวนนะครับ"ชายหนุ่มหมดหวังแล้วเดินจากไปอย่าเศร้าๆเพราะตนผิดหวังอย่างมากที่เห็นท่านเกวนของตนสละโสดไปที่เรียบร้อย
"นิ ทำอะไรเนี้ยไหนถ้าข่าวไปถึงหูพ่อเธอนะฉันจะไม่ช่วยเธอเลยนะ"กรันเด่กล่าวย้อนการกระทำที่ไม่น่าจะเป็นที่พอใจของคุณพ่อสิ้นเสียง หญิงสาวตกใจจนปล่อยมือชายหนุ่มแล้วออกห่างทันที
"นี้ไงถึงพอดีเลย"ชายหนุ่มกล่าวขึ้นเมื่อเจอห้องที่มีสบู่เลยอยู่ข้างประตูที่เขียนว่า 45 ตี๊ดๆ
เสียงจากแหวนดังขึ้นพร้อมกับการนำทางที่หายไป แสงจากแหวนก็ดับลง
"เอากุญแจมาใกล้ๆประตูสิจ่ะ"หญิงสาวกล่าวพลางมองไปที่ชายหนุ่ม สิ้นเสียงชายหนุ่มก็นำกุญแจที่อยู่ในมือตน ยื่นไปที่ประตุ
ปี๊ด!.....ปี๊ด!!...คุณเป็นเจ้าของห้องนี้ ลงทะเบียนเรียบร้อยค่ะ ยินดีต้อนรับคุณ เคน วินเดนลี่
เสียงจากระบบรักษาความปลอดภัยของหอพักดังขึ้นหลังจากที่เคน นำกุญแจมาใกล้ประตู
กึ๊ก! ประตูคู่ถูกเปิดออก ทั้งสามคนเดินตรงเข้าไปยังห้องของชายหนุ่ม
โห!!!!!....
ชายหนุ่มอุทานขึ้น สภาพห้องของเขาไม่ต่างกับโรงแรมห้าดาวห้องยักษ์ ทุกอย่างดูสะอาดไม่มีแม้แต่ฝุ่นเล็กน้อย เตียงขนาดใหญ่ข้างๆยังมีโต๊ะสำหรับวางโคมไฟสุดหรู ถัดไปทางขวาอีกนิดก็เจอกับตู้เสื้อผ้าที่เรียบมากจนแถบจะไม่เรียกว่าตู้ ส่วนพนังห้องก็มีจอทีวีแอลอีดีขนาด90นิ้วที่บางเฉียบติดกับพนัง ชายหนุ่มไม่รอช้ากระโดดใส่เตียงทันทีเพราะเขาเมื่อที่ต้องตั้งแต่สแกนห้ามขยับตัวเขาก็เมื่อยมาก
"งั้นวันนี้พวกเราจะอยู่เป็นเพื่อนเธอสักคืนนะเพราะพรุ่งนี้ฉันจะได้พาเธอไปที่ห้องเรียนถูกเพราะเธอเป็นนักเรียนใหม่ไม่มีทางที่จะเดินไปถูกอย่างแน่นอน"หญิงสาวกล่าวขึ้นและเผลอยิ้มออกมาเพราะชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงน่ารักเหมือนเจ้าชายน้อยๆ ไม่นานกรันเด่ที่ยื่นดูโน้นดูนี้อยู่ก็เดินเข้ามายังห้องแล้วประดูก็ปิดลง
ปี๊ด...ประตูปิด ระบบรักษาความปลอดภัยทำงาน
กรุณาเลือกโหมดการทำงาน
1.ส่วนตัว
2.ไม่อนุญาติผ่านประตู
3.เบลอภาพจากภายนอก
4.ลับ
5.ปลอดภัยที่สุด
6.ควบคุมด้วยตัวเอง
แสงจากแหวนของชายหนุ่มมีแสงปรากฏขึ้นพร้อมแจงข้อมูล เกวนและกรันเด่แถบจะกระโดดใส่เคน เพราะโหมดสุดท้ายที่ทั้งคู่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"นี้มันอะไรเนี้ย โหมดบ้าอะไรห้องฉันทำไมไม่เห็นมีเลย"กรันเด่กล่าวพลางหัวไปหาเกวน
"แน่นอนนี้คงจะเป็นโหมตของพวกคนเทพเขา"หญิงสาวเบะปาก พลางเสียใจนิดๆที่ห้องตนเองไม่มี เพราะตนด้อยความสามารถแต่หญิงสาวก็ล้มเลิกความคิดนั้น แล้วนึกไอเดียร์ดีดีออก
พร้อมกับทำหน้าเหมือนพวกตัวร้าย
"นิ เคน เธอลองกดไอ้อันที่6ดูสิ"หญิงสาวกล่าวพลางหัวเราะในใจบอกกับการดีใจที่ตนจะได้เห็นสิที่หญิงสาวจะไม่ได้เห็นเลยทั้งชีวิตแต่วันนี้กลับโชคดีมีอะไรให้หญิงสาวได้ลองเล่น
"Stop!...เลยนะเกวนฉันรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร-.-"กรันเด่ขัดหญิงสาวที่กำลังทำหน้าทำตาไม่เป็นธรรมชาติ "ฉันเป็นประทานนักเรียนมาพร้อมกับเธอรู้จักเธอตั้งแต่ยังไม่เข้าโรงเรียนฉันรู้นะว่าเธอน่ะจะทำอะไร"ชายหนุ่มส่งสายตารู้ทันไปให้กับหญิงสาว
อ๊อด...
เสียงท้องของใครบางคน ขัดการสนทนาจนทำให้บรรกาศในห้องเงียบจนได้ยินแค่เสียง นกภายนอกส่งเสียงกลับรังของตนเอง
"พอดีฉันหิวมากแล้วนี้มันก็ใกล้เย็นแล้วข้าวกลางวันยังไม่ได้กินเลยพอจะมีอะไรให้กินไหม"
เคนกล่าวขึ้นท่ามกลางความเงียบ..
"งั้นฉันเอง"หญิงสาวกล่าวขึ้น สิ้นเสียงเธอก็วางนิ้วลงบนแหวน แสงปรากฏขึ้นแสดงที่หน้าโฮมเธอเลือกไปที่แชทแสงดับลงไปครู่หนึ่งแล้วปรากฏขึ้นเป็นหน้าต่างของโปรแกรมแชททันที
เธอจึงเลือกไปที่โทร แสงดับลงอีกครั้งแล้วจึงปรากฏเป็นหน้าปุ่มตัวเลข
"สั่งอาหาร"หญิงสาวใช้คำสั่งเสียง แสงเปลี่ยนเป็นรูปพนักงานสาวกริยากำลังยื่น
"สวัสดีค่ะร้านอาหารบับเบิลยินดีให้บริการค่ะ ไม่ทราบจะรับอะไรดีค่ะ"พนักงานสาวกล่าวจากแสงของแหวนหญิงสาวท่าทียิ้มแย้มแจ่มใส
"ขอสตอเบอร์รี่มิ้วเชคราดโรยด้วยสตอเบอร์รี่ผงและราดนมข้นแล้วก็ผสมเชอร์รี่แล้วขอกล้วยวางข้างๆด้วยแล้วขอผงไอซ์ซิ่งโรยสุดท้ายแล้วมีเชอร์ชั้นบนสุดรายการต่อไปก็เลม่อนชีสเค้กขนาดพิเศษขอเพิ่มหน้าเป็นเนื้อเลม่อนไม่เอาเปลือกเลม่อนขอวิปครีมบนหน้าเค้กด้วยรายการต่อไปก็พิซซ่าขอบชีสซีฟูตขนาดใหญ่สุด2ถาดค่ะ"หญิงสาวกล่าวขณะที่พนักงานพิมรายการลงแหวนมือเป็นระวิง สีหน้าของพนักงานเครียดกับรายการที่เธอคนนี้สั่งเป็นชุดจนพนักงานเงยหน้าขึ้นมาแล้วจึงยิ้ม
"ขอทวนรายการนะค่ะ สตอเบอร์รี่มิ้วเชคสั่งเป็นแบบกำหมดเองเพิ่มสตอเบอร์รี่ผงราดนมข้นผสมเชอร์รี่กล้วยวางข้างๆผงไอซ์ซิ่งโรยสุดเป็นสิ่งท้ายมีเชอร์ชั้นบนสุดต่อไปเลม่อนชีสเค้กขนาดพิเศษขอเพิ่มหน้าเป็นเนื้อเลม่อนไม่เอาเปลือกเลม่อนขอวิปครีมบนหน้าเค้กต่อไปพิซซ่าขอบชีสซีฟูตขนาดใหญ่สุด2ถาด ตามนี้นะค่ะทั้งหมด50บอร์นกับอีก65จิม ของแถมจะมีทิชชูให้นะค่ะกับซ่อมและช้อนพลาสติก จัดส่งภายใน5นาทีไม่งั้นก็ต้องรอต่อไปนะค่ะขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ"พนักงานทวนรายการอย่างครบทวนและยิ้มให้ก่อนที่จะวางสายไป
"ทำไมพนักงานคนนี้ไม่กลัวโดนร้องเรียนเลยนะเนี้ย"เคนกล่าวขึ้นพลางเปิดแสงของแหวนขึ้นมาเพื่อดูเวลา 17:43 จากนั้นเขาก็ปิดแสงของแหวนเพื่อเข้าสู่โหมดสแตนบาย
"หึหึ เขาคงไม่กลัวหรอกเพราะคนที่จะสั่งแบบนี้มันมีอยู่ไม่กี่คนหรอกและจะมีพนักงานคนเดียวเท่านั้นที่จะรับสายของสามสาวที่ติดอันดับดาวโรงเรียนกันทั้งนั้นก็ไม่แน่ใจว่ารับปะทานเข้าไปแล้วมันจะสวยขึ้นหรืออย่างไร นี้แหละคือสาเหตุที่พนักงานกล้ากวนพวกเธอเพราะไม่มีใครจดรายการทันพวกเธอ"กรันเด่กล่าวพลางมองไปที่หญิงสาวกำลังนอนกลิ้งอยู่บนเตียงไปมา
ฟู้บบบบบบบ!
แสงสีเขียวปรากฏขึ้นพร้อมกับแสงบนแหวนของหญิงสาวก็เช่นกัน จากนั้นไม่ช้าแสงก็ค่อยจางลงหร้อมมีอาหารที่พวกเขาสั่งไปทั้งหมดรวยไปถึงสตอเบอร์รี่มิ้วเชค ที่จะดูหรูหราเป็นพิเศษ
ติ๊งต่อง!
เสียงข้อความสุดแสนจะพิลึกดังขึ้นจากแหวนของหญิงสาวพร้อมกับราการอาหารหญิงสาวไม่ทันดูเธอก็ลบทิ้งไปเสียแล้ว แล้วปิดแหวนและเข้าสู่โหมดสแตนบายเช่นเดียวกับทุกคน สองหนุ่มไม่รอช้าพุ่งใส่พิซซ่าสุดหอมทันทีแล้วหยิบกินอย่างมูมมาบ ผิดกับหญิงสาวที่รักษามารยาทค่อยหยิบกล้วยขึ้นมากัดทีละชิ้นอย่างเรียบร้อย
3ชั่วโมงผ่านมาหลังจากที่ทั้งสามคนกินอาหารเสร็จ
โอ๊ย...อิ่มจริงๆเคนอุทานขึ้น แต่พิซซ่ายังเหลืออีก3ชิ้นโต เขาไม่สามารถกินต่อไปไม่ไหวแล้วในขณะที่กรันเด่ล้มตัวลงนอน ซ่า...ซ่า... เสียงนํ้าออกจากเพดานในห้องนั้าสุดหรูของงชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามกับตู้ สองหนุ่มไม่รู้ตัวว่าหญิงสาวแสนสวยอาบนํ้าตอนไหน
"ทำไมเธอช่างกล้าอะไรแบบนี้ ชาย2ดาวโรงเรียนอีก1คนโอ้โหใช้เลย"กรันเด่กล่าวพลางลุกขึ้นจากฝูกสุดนิ่ม
"เหอ..เหอ..นั้นสิแต่เราคงจะไม่ทำอะไรแผลงๆแน่นอนใช้ไหม"เคนกล่าวพลางมองไปที่ชายหนุ่มนี้นั่งอยู่บนเตียงค้างๆเขา สิ้นเสียงกรันเด่หันมามองหน้าเขา
"ไอ้หื่น คิดไปถึงไหนแล้วเนี้ย"กรันเด่แซวชายหนุ่มที่พูดออกมาตามสัญชาตญาณของผู้ชาย
ติีด....
เสียงสั่งปิดนํ้าดังออกมาจากแหวน พร้อมกับเสียงนํ้าที่หยุดไหล่
"ซวยแล้วสิ"สิ้นเสียงกรันเด่จับชายหนุ่มกดลงบนเตียง'แกล้งหลับซะเชื่อผมสิ'กรันกระซิบก่อนที่จะมีเสียงประตูห้องนํ้าเปิดออกพร้อมกับหญิงสาวที่เปียกเกือบแห้งในสภาพชุดอาบนํ้าสีขาวที่ไม่มิดชิด
"เย็นสบายจัง"หญิงสาวกล่าวลอยด้วยท่าทีอาลมดีก่อนจะชะงักที่หน้าเตียงของชายหนุ่มที่มีสองหนุ่มหลับลึกอยู่สูงคน หญิงสาวเผลอยิ้มออกมา
"แหม่...ไม่รอกันเลยนะ"หญิงสาวเดินยังไม่ทันผ่านเตียงไปหญิงสาวก็หันกลับมาแล้วไปจุ๊บที่แก้มของเคนที่กำลังแกล้งหลับอยู่ 'ฝันดีนะจ่ะ'หญิงสาวกล่าวขึ้นเบาๆก่อนจะเดินไปที่หน้าตู้เสื้อผ้า ชายหนุ่มนั้นหน้าแดงจัดมากจนนอนแข็งอยู่อย่างนั้นจนหลับไปจากอาการอิ่ม กรันเด่สะกิตชายหนุ่มเบาๆแต่เขาก็ไม่พบว่าจะมีการตอบรับแต่อย่างใด'คงหลับแล้วสินะ'ชายหนุ่มนึกก่อนที่หลับตามกันไป
หญิงสาวยิ้มด้วยท่าทีที่อิ่มไปด้วยความนน่าเอ็นดูหนุ่มทั้งสองนั้นเหมือนเด็กน้อยที่นอนอยู่ในเป ไม่นานหลังจากที่หญิงสาวเดินถึงที่หน้าตู้ ปิ๊ด!แสงจากแหวนปรากฏขึ้นพร้อมกับชุดให้เลือกมากมาย หญิงสาวเลือกไปที่ชุดนอนหมี รุปร่างเหมือนชุดมาสคอตหมีน่ารัก แล้วจึงไปนอนตรงกลางระหว่างเคนและกรันเด่แล้วหลับไป....
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ติดตามชมกันด้วยนะครับ อย่าลืมนะผิดบอก เม้นด้วย เจอกันตอนหน้านะครับ
"นี้...ทุกคนนนได้ห้องพักแล้ว"หญิงสาวตะโกนเพราะชายหนุ่มได้พักนอนห้องที่ดีเป็นอันดับ2ของหอพักฟองสบู่
"จริงหร๋อไหนฉันขอดูบับเบิลคีย์หน่อยฉันยังไม่เคยเห็นเลย"กรันเด่ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกเพราะคนที่ตนรู้จักได้พักหอระดับ2ทำให้ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูกสิ้นเสียง หญิงสาวยื่นฟองสบู่รูปกุญแจให้กับชายหนุ่มที่ดูตื่นเต้นจนดิ้นไปดิ้นมา
"ว่าแต่มันจะอะไรขนาดนั้นเลยหร๋อครับ..."ชายหนุ่มกล่าวด้วยท่าทีเชยกับสิ่งที่ตนครอบครอง
"นี้เคน หอพักนี้จะแบ่งระดับความหรูหราหรือสิ่งอำนวยความสะดวกที่จะแตกต่างกันในแต่ล่ะชั้น หอพักนี้ถูกแบ่งเป็น5ชั้นตามลำดับคะแนนที่สอบเข้ามาในโรงเรียนแห่งนี้ ขนาดพวกเราได้ท๊อปห้องเอ พวกเรายังได้นอนแค่ชั้นที่3เอง แต่เธอกลับได้นอนชั้นที่2 แสดงว่าเธอต้องมีอะไรดีสักอย่าง เพราะผ.อ.โรงเรียนนี้กำชับไว้ว่าคะแนนเท่านั้น เพราะข้อสอบโรงเรียนนี้สามารถวัดได้ทุกอย่างได้เว้นแม้แต่ นิสัยของนักเรียน"หญิงสาวอธิบายเด็กน้อยที่ยังออ่นต่อโลกมาก
"งั้นพวกเราก็รีบขึ้นไปที่ห้องก่อนเลยดีกว่า เพราะฉันก็ยังไม่เคยคิดหรือกล้าที่จะขึ้นไปชั้น2หรือ1"สิ้นเสียงกรันเด่ เขาก็ยื่นบับเบิลคีย์ให้กับชายเจ้าของห้องพัก แล้วก็รีบวิ่งนำหน้าทุกคนไป เหมือนกับว่าออกตัวแทนไว้ก่อน ไม่นานเมื่อทั้ง3คนเดินเข้าไปในตัวอาการสิ่งที่พวกเขาเห็นเป็นสิ่งแรกก็คือเคาน์เตอร์ และพนักงานนั่งอยู่2คน เมื่อมองขึ้นไปด้านบน ก็จะพบกับโคมไฟสุดหรูที่ทำจากคริสตัลใส ห้อยอยู่บนเพดาน ทั้ง3คนเดินตรงไปที่ลิฟต์แก้วที่ใสไปซะทุกอย่าง
ลิฟต์ที่ไม่มีแม้แต่สลิงดึง
"นิไอ้เจ้าของห้องเอามือสแกนที่ช่องสี่เหลี่ยมนั้นสิ"กรันเด่กล่าวเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะโง่จนไม่รู้เรื่องไปซะทุกเรื่อง สิ้นเสียงชายหนุ่มก็นำมือข้างขวาของตนแบ ติดกับกระจกใสของตัวลิฟต์
ติ๊ด!.....
ลิฟต์ใสค่อยๆ แสกนมือของชายหนุ่ม 'เรียบร้อยแล้วค่ะ'เสียงจากระบบรางานผู้ใช้บริการจากนั้น
ลิฟต์ก็เปิดออก
"นิ เคน จ่ะ อย่าหลับตานะคอยดูให้ดีนะตอนขึ้นลิฟต์"หญิงสาวกล่าวขึ้นเบาๆ ให้แค่ชายหนุ่มได้ยินเพียงคนเดียว ชายหนุ่มรู้สึกหัวใจตนเองเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาตื่นเต้นและกล้าๆกลัวกับแม่สาวคนนี้ จนเหงื่อเต็มมือ ชายหนุ่มกลืนนํ้าลายอึกใหญ่จนก้าวเข้าลิฟต์ไปเป็นคนแรก แล้วจากนั้นทั้ง2คนก็ตามมา
ตี๊ดๆ...ฟู๊สสส....
เลข 2 3 4 5 lock ปรากฎขึ้นมาเป็นแสงจากแหวนของชายหนุ่มผู้สแกนลายมือ ชายหนุ่มสะดุ้งตกใจจนเอามือทั้งสองมาปิดหน้าตนเองเอาไว้
"เเหม่ ใจลอยรึเปล่าวจ่ะท่านคุณชายเคนค่า...แค่เลยชั้นขึ้นมายังตกใจขนาดนี้ แหม่ๆ
คิดถึงคนรักอยู่ป่าวเนี้ย"หญิงสาวกล่าวแซวชายหนุ่ม ที่บ้าๆบอๆ ชายหนุ่มคลิกไปที่ชั้น4
'พร้อม 3 2 1' ฟู้ม....
ลิฟต์พุ่งขึ้นไปด้วยความเร็วกำลังดี เมื่อลิฟต์พ้นจากชั้นหนึ่ง ชายหนุ่มก็สามารถเห็นวิวสวนดอกไม้ที่กำลังปริวไปตามลม ดอกไม้นานชนิดที่เป็นทุ่งที่ใหญ่โต สีสันต์ มากมายจัดเป็นอย่างมีระเบียบ ดูแล้วเพลินตาจนอยากให้อยู่แบบนี้ตลอดไป ดอกไม้เหล่านั้นดึงดูดชายหนุ่มอยากจะไปสัมผัส
เหมือนต้องมนต์ แสงแดดส่องลงมากระทบเล็กน้อยจนเห็นหยดนํ้าเล็กที่อยู่บนกลีบดอกระยิบระยับ
ปิ๊ง!
เมื่อถึงชั้นที่4 ภาพเหล่านั้นก็ถูกบดบังโดยบรรยากาศส่วน ของฟองสบู่ แล้วประตุลิฟต์ก็เปิดออก พร้อมกับพรมสีแดงขริบรายทองเป็นลายรูปวงกลมยาวไปยังสุดทางเดิน พร้อมกับโคลมไฟที่ดูสวยงาม คริสตัลมากมายเรียงรายคอยส่องแสงระยิบระยับ มากมายนับร้อย
ปิ๊ด! 45 แสงจากแหวนปรากฏตัวเลขและการนําทางไปยังห้องของชายหนุ่ม
"ว่าแต่ทำไมมันมีไอ้ด้วยแหะ ตอนพวกเรามาใหม่ไม่ยักกะมีเลยโน๊ะสงสัยจะเป็นระบบพวกเทพเกินคนใช้กันล่ะมั้ง"หญิงสาวกล่าวแนวบ่นข้างหูของชายหนุ่ม จนชายหนุ่มอยากจะเข้าไปกอดเพื่อทำให้เธอเงียบเพราะ'ดูไปดูมาก็เหมือนตุ๊กตาเหมือนกันนะเนี้ย'ชายหนุ่มคิดในใจ
จากนั้นทั้งสามก็เดินไปตามที่ระบบนำทางจากแหวนของชายหนุ่มแสดงทันที
ปึ้ง!! มีชายหนุ่มที่อายุ18ปีสูง175เดินออกมาด้วยท่าทีอารมณ์ดีเหมือนได้ทองร้อยล้าน แต่ก็ต้องชะงักกับหญิงสาวตรงหน้า
'ใกล้กันเกินไปแล้วนะ'ชายหนุ่มนึกด้วยความอิจฉาเพราะตนเป็นแฟนคลับตัวยงของเกวน ที่สะสมทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอจากการงานประมูลสิ้นปีไม่เว้นแม้แต่ ชุดว่ายนํ้า ที่มีแมวขโมยแอบไปฉกมาตอนเธอเปลี่ยนชุด ไม่รอช้าชายหนุ่มวิ่งเข้าไปแทรกระกว่าเกวนกับเคน ทันทีแล้วทำทีขอลายเซ็น
"เกวนค๊าบบบบ ผมขอลายเซ็นหน่อยสิครับสุดสวย"ชายหนุ่มกล่าวพรางยิ้มแห้ง
"พอดีวันนี้งด1วันนะค่ะ พอดีพาแฟนมาเข้าห้องแล้วก็เพื่อนอีกหนึ่งคนมาคอยคุ้มกันน่ะค่ะ"หญิงสาวกล่าวพร้อมกับฉีกยิ้มเต็มที่ พรางขยับเข้าไปใกล้เคนแล้วจับมือของเคนทันที
"ท..ทะ.....ทำอะไรน่ะเธอเดี๋ยวคนเค้าเข้าใจผิดกันพอดี"ชายหนุ่มกระซิบที่หูของเกวนเบาๆเพื่อกันไม่ให้ชายที่มาของราเซ็นของเธอได้ยิน
"เข้าใจผิดหร๋อ? ก็ดีสิฉันจะได้ไม่ต้องมีคนมาขอลายเซ็นบ่อยๆมันน่าเบื่อ"หญิงสาวกระซิบตอบชายหนุ่มที่หน้าแดงจนเหมือนสีทาบ้าน
"อ่องั้นผมขอโทดทีมารบกวนนะครับ"ชายหนุ่มหมดหวังแล้วเดินจากไปอย่าเศร้าๆเพราะตนผิดหวังอย่างมากที่เห็นท่านเกวนของตนสละโสดไปที่เรียบร้อย
"นิ ทำอะไรเนี้ยไหนถ้าข่าวไปถึงหูพ่อเธอนะฉันจะไม่ช่วยเธอเลยนะ"กรันเด่กล่าวย้อนการกระทำที่ไม่น่าจะเป็นที่พอใจของคุณพ่อสิ้นเสียง หญิงสาวตกใจจนปล่อยมือชายหนุ่มแล้วออกห่างทันที
"นี้ไงถึงพอดีเลย"ชายหนุ่มกล่าวขึ้นเมื่อเจอห้องที่มีสบู่เลยอยู่ข้างประตูที่เขียนว่า 45 ตี๊ดๆ
เสียงจากแหวนดังขึ้นพร้อมกับการนำทางที่หายไป แสงจากแหวนก็ดับลง
"เอากุญแจมาใกล้ๆประตูสิจ่ะ"หญิงสาวกล่าวพลางมองไปที่ชายหนุ่ม สิ้นเสียงชายหนุ่มก็นำกุญแจที่อยู่ในมือตน ยื่นไปที่ประตุ
ปี๊ด!.....ปี๊ด!!...คุณเป็นเจ้าของห้องนี้ ลงทะเบียนเรียบร้อยค่ะ ยินดีต้อนรับคุณ เคน วินเดนลี่
เสียงจากระบบรักษาความปลอดภัยของหอพักดังขึ้นหลังจากที่เคน นำกุญแจมาใกล้ประตู
กึ๊ก! ประตูคู่ถูกเปิดออก ทั้งสามคนเดินตรงเข้าไปยังห้องของชายหนุ่ม
โห!!!!!....
ชายหนุ่มอุทานขึ้น สภาพห้องของเขาไม่ต่างกับโรงแรมห้าดาวห้องยักษ์ ทุกอย่างดูสะอาดไม่มีแม้แต่ฝุ่นเล็กน้อย เตียงขนาดใหญ่ข้างๆยังมีโต๊ะสำหรับวางโคมไฟสุดหรู ถัดไปทางขวาอีกนิดก็เจอกับตู้เสื้อผ้าที่เรียบมากจนแถบจะไม่เรียกว่าตู้ ส่วนพนังห้องก็มีจอทีวีแอลอีดีขนาด90นิ้วที่บางเฉียบติดกับพนัง ชายหนุ่มไม่รอช้ากระโดดใส่เตียงทันทีเพราะเขาเมื่อที่ต้องตั้งแต่สแกนห้ามขยับตัวเขาก็เมื่อยมาก
"งั้นวันนี้พวกเราจะอยู่เป็นเพื่อนเธอสักคืนนะเพราะพรุ่งนี้ฉันจะได้พาเธอไปที่ห้องเรียนถูกเพราะเธอเป็นนักเรียนใหม่ไม่มีทางที่จะเดินไปถูกอย่างแน่นอน"หญิงสาวกล่าวขึ้นและเผลอยิ้มออกมาเพราะชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงน่ารักเหมือนเจ้าชายน้อยๆ ไม่นานกรันเด่ที่ยื่นดูโน้นดูนี้อยู่ก็เดินเข้ามายังห้องแล้วประดูก็ปิดลง
ปี๊ด...ประตูปิด ระบบรักษาความปลอดภัยทำงาน
กรุณาเลือกโหมดการทำงาน
1.ส่วนตัว
2.ไม่อนุญาติผ่านประตู
3.เบลอภาพจากภายนอก
4.ลับ
5.ปลอดภัยที่สุด
6.ควบคุมด้วยตัวเอง
แสงจากแหวนของชายหนุ่มมีแสงปรากฏขึ้นพร้อมแจงข้อมูล เกวนและกรันเด่แถบจะกระโดดใส่เคน เพราะโหมดสุดท้ายที่ทั้งคู่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"นี้มันอะไรเนี้ย โหมดบ้าอะไรห้องฉันทำไมไม่เห็นมีเลย"กรันเด่กล่าวพลางหัวไปหาเกวน
"แน่นอนนี้คงจะเป็นโหมตของพวกคนเทพเขา"หญิงสาวเบะปาก พลางเสียใจนิดๆที่ห้องตนเองไม่มี เพราะตนด้อยความสามารถแต่หญิงสาวก็ล้มเลิกความคิดนั้น แล้วนึกไอเดียร์ดีดีออก
พร้อมกับทำหน้าเหมือนพวกตัวร้าย
"นิ เคน เธอลองกดไอ้อันที่6ดูสิ"หญิงสาวกล่าวพลางหัวเราะในใจบอกกับการดีใจที่ตนจะได้เห็นสิที่หญิงสาวจะไม่ได้เห็นเลยทั้งชีวิตแต่วันนี้กลับโชคดีมีอะไรให้หญิงสาวได้ลองเล่น
"Stop!...เลยนะเกวนฉันรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร-.-"กรันเด่ขัดหญิงสาวที่กำลังทำหน้าทำตาไม่เป็นธรรมชาติ "ฉันเป็นประทานนักเรียนมาพร้อมกับเธอรู้จักเธอตั้งแต่ยังไม่เข้าโรงเรียนฉันรู้นะว่าเธอน่ะจะทำอะไร"ชายหนุ่มส่งสายตารู้ทันไปให้กับหญิงสาว
อ๊อด...
เสียงท้องของใครบางคน ขัดการสนทนาจนทำให้บรรกาศในห้องเงียบจนได้ยินแค่เสียง นกภายนอกส่งเสียงกลับรังของตนเอง
"พอดีฉันหิวมากแล้วนี้มันก็ใกล้เย็นแล้วข้าวกลางวันยังไม่ได้กินเลยพอจะมีอะไรให้กินไหม"
เคนกล่าวขึ้นท่ามกลางความเงียบ..
"งั้นฉันเอง"หญิงสาวกล่าวขึ้น สิ้นเสียงเธอก็วางนิ้วลงบนแหวน แสงปรากฏขึ้นแสดงที่หน้าโฮมเธอเลือกไปที่แชทแสงดับลงไปครู่หนึ่งแล้วปรากฏขึ้นเป็นหน้าต่างของโปรแกรมแชททันที
เธอจึงเลือกไปที่โทร แสงดับลงอีกครั้งแล้วจึงปรากฏเป็นหน้าปุ่มตัวเลข
"สั่งอาหาร"หญิงสาวใช้คำสั่งเสียง แสงเปลี่ยนเป็นรูปพนักงานสาวกริยากำลังยื่น
"สวัสดีค่ะร้านอาหารบับเบิลยินดีให้บริการค่ะ ไม่ทราบจะรับอะไรดีค่ะ"พนักงานสาวกล่าวจากแสงของแหวนหญิงสาวท่าทียิ้มแย้มแจ่มใส
"ขอสตอเบอร์รี่มิ้วเชคราดโรยด้วยสตอเบอร์รี่ผงและราดนมข้นแล้วก็ผสมเชอร์รี่แล้วขอกล้วยวางข้างๆด้วยแล้วขอผงไอซ์ซิ่งโรยสุดท้ายแล้วมีเชอร์ชั้นบนสุดรายการต่อไปก็เลม่อนชีสเค้กขนาดพิเศษขอเพิ่มหน้าเป็นเนื้อเลม่อนไม่เอาเปลือกเลม่อนขอวิปครีมบนหน้าเค้กด้วยรายการต่อไปก็พิซซ่าขอบชีสซีฟูตขนาดใหญ่สุด2ถาดค่ะ"หญิงสาวกล่าวขณะที่พนักงานพิมรายการลงแหวนมือเป็นระวิง สีหน้าของพนักงานเครียดกับรายการที่เธอคนนี้สั่งเป็นชุดจนพนักงานเงยหน้าขึ้นมาแล้วจึงยิ้ม
"ขอทวนรายการนะค่ะ สตอเบอร์รี่มิ้วเชคสั่งเป็นแบบกำหมดเองเพิ่มสตอเบอร์รี่ผงราดนมข้นผสมเชอร์รี่กล้วยวางข้างๆผงไอซ์ซิ่งโรยสุดเป็นสิ่งท้ายมีเชอร์ชั้นบนสุดต่อไปเลม่อนชีสเค้กขนาดพิเศษขอเพิ่มหน้าเป็นเนื้อเลม่อนไม่เอาเปลือกเลม่อนขอวิปครีมบนหน้าเค้กต่อไปพิซซ่าขอบชีสซีฟูตขนาดใหญ่สุด2ถาด ตามนี้นะค่ะทั้งหมด50บอร์นกับอีก65จิม ของแถมจะมีทิชชูให้นะค่ะกับซ่อมและช้อนพลาสติก จัดส่งภายใน5นาทีไม่งั้นก็ต้องรอต่อไปนะค่ะขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ"พนักงานทวนรายการอย่างครบทวนและยิ้มให้ก่อนที่จะวางสายไป
"ทำไมพนักงานคนนี้ไม่กลัวโดนร้องเรียนเลยนะเนี้ย"เคนกล่าวขึ้นพลางเปิดแสงของแหวนขึ้นมาเพื่อดูเวลา 17:43 จากนั้นเขาก็ปิดแสงของแหวนเพื่อเข้าสู่โหมดสแตนบาย
"หึหึ เขาคงไม่กลัวหรอกเพราะคนที่จะสั่งแบบนี้มันมีอยู่ไม่กี่คนหรอกและจะมีพนักงานคนเดียวเท่านั้นที่จะรับสายของสามสาวที่ติดอันดับดาวโรงเรียนกันทั้งนั้นก็ไม่แน่ใจว่ารับปะทานเข้าไปแล้วมันจะสวยขึ้นหรืออย่างไร นี้แหละคือสาเหตุที่พนักงานกล้ากวนพวกเธอเพราะไม่มีใครจดรายการทันพวกเธอ"กรันเด่กล่าวพลางมองไปที่หญิงสาวกำลังนอนกลิ้งอยู่บนเตียงไปมา
ฟู้บบบบบบบ!
แสงสีเขียวปรากฏขึ้นพร้อมกับแสงบนแหวนของหญิงสาวก็เช่นกัน จากนั้นไม่ช้าแสงก็ค่อยจางลงหร้อมมีอาหารที่พวกเขาสั่งไปทั้งหมดรวยไปถึงสตอเบอร์รี่มิ้วเชค ที่จะดูหรูหราเป็นพิเศษ
ติ๊งต่อง!
เสียงข้อความสุดแสนจะพิลึกดังขึ้นจากแหวนของหญิงสาวพร้อมกับราการอาหารหญิงสาวไม่ทันดูเธอก็ลบทิ้งไปเสียแล้ว แล้วปิดแหวนและเข้าสู่โหมดสแตนบายเช่นเดียวกับทุกคน สองหนุ่มไม่รอช้าพุ่งใส่พิซซ่าสุดหอมทันทีแล้วหยิบกินอย่างมูมมาบ ผิดกับหญิงสาวที่รักษามารยาทค่อยหยิบกล้วยขึ้นมากัดทีละชิ้นอย่างเรียบร้อย
3ชั่วโมงผ่านมาหลังจากที่ทั้งสามคนกินอาหารเสร็จ
โอ๊ย...อิ่มจริงๆเคนอุทานขึ้น แต่พิซซ่ายังเหลืออีก3ชิ้นโต เขาไม่สามารถกินต่อไปไม่ไหวแล้วในขณะที่กรันเด่ล้มตัวลงนอน ซ่า...ซ่า... เสียงนํ้าออกจากเพดานในห้องนั้าสุดหรูของงชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามกับตู้ สองหนุ่มไม่รู้ตัวว่าหญิงสาวแสนสวยอาบนํ้าตอนไหน
"ทำไมเธอช่างกล้าอะไรแบบนี้ ชาย2ดาวโรงเรียนอีก1คนโอ้โหใช้เลย"กรันเด่กล่าวพลางลุกขึ้นจากฝูกสุดนิ่ม
"เหอ..เหอ..นั้นสิแต่เราคงจะไม่ทำอะไรแผลงๆแน่นอนใช้ไหม"เคนกล่าวพลางมองไปที่ชายหนุ่มนี้นั่งอยู่บนเตียงค้างๆเขา สิ้นเสียงกรันเด่หันมามองหน้าเขา
"ไอ้หื่น คิดไปถึงไหนแล้วเนี้ย"กรันเด่แซวชายหนุ่มที่พูดออกมาตามสัญชาตญาณของผู้ชาย
ติีด....
เสียงสั่งปิดนํ้าดังออกมาจากแหวน พร้อมกับเสียงนํ้าที่หยุดไหล่
"ซวยแล้วสิ"สิ้นเสียงกรันเด่จับชายหนุ่มกดลงบนเตียง'แกล้งหลับซะเชื่อผมสิ'กรันกระซิบก่อนที่จะมีเสียงประตูห้องนํ้าเปิดออกพร้อมกับหญิงสาวที่เปียกเกือบแห้งในสภาพชุดอาบนํ้าสีขาวที่ไม่มิดชิด
"เย็นสบายจัง"หญิงสาวกล่าวลอยด้วยท่าทีอาลมดีก่อนจะชะงักที่หน้าเตียงของชายหนุ่มที่มีสองหนุ่มหลับลึกอยู่สูงคน หญิงสาวเผลอยิ้มออกมา
"แหม่...ไม่รอกันเลยนะ"หญิงสาวเดินยังไม่ทันผ่านเตียงไปหญิงสาวก็หันกลับมาแล้วไปจุ๊บที่แก้มของเคนที่กำลังแกล้งหลับอยู่ 'ฝันดีนะจ่ะ'หญิงสาวกล่าวขึ้นเบาๆก่อนจะเดินไปที่หน้าตู้เสื้อผ้า ชายหนุ่มนั้นหน้าแดงจัดมากจนนอนแข็งอยู่อย่างนั้นจนหลับไปจากอาการอิ่ม กรันเด่สะกิตชายหนุ่มเบาๆแต่เขาก็ไม่พบว่าจะมีการตอบรับแต่อย่างใด'คงหลับแล้วสินะ'ชายหนุ่มนึกก่อนที่หลับตามกันไป
หญิงสาวยิ้มด้วยท่าทีที่อิ่มไปด้วยความนน่าเอ็นดูหนุ่มทั้งสองนั้นเหมือนเด็กน้อยที่นอนอยู่ในเป ไม่นานหลังจากที่หญิงสาวเดินถึงที่หน้าตู้ ปิ๊ด!แสงจากแหวนปรากฏขึ้นพร้อมกับชุดให้เลือกมากมาย หญิงสาวเลือกไปที่ชุดนอนหมี รุปร่างเหมือนชุดมาสคอตหมีน่ารัก แล้วจึงไปนอนตรงกลางระหว่างเคนและกรันเด่แล้วหลับไป....
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ติดตามชมกันด้วยนะครับ อย่าลืมนะผิดบอก เม้นด้วย เจอกันตอนหน้านะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น