The End Of Fairyland(โรงเรียนแห่งการผจญภัย)

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 First mission

                                              ตอนที่5 First mission

        5 ชั่วโมงต่อมาไวเหมือนนิยาย 
         
       วือๆๆ  ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมกับอาการคัน ไปทั้งตัว
 
        "โอ๊ย อะไรหนักหนาเนี้ยเซงหว่ะ ตัวบ้าอะไรเนี้ยน่ารำคาน" ชายหนุ่มโวยวายขึ้น  ยุงมากมายต่างมากินเลือดของชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มกับไม่รู้จักสัตว์ชนิดนี้เพราะประสบการณ์ชีวิตไม่ต่างอะไรกับเด็ก3ขวบ 

           เช้าวันรุ่งขึ้น

    "คุณหนูมานอนอะไรอยู่ตรงนี้ต่ะ" สาวใช้คนหนึ่งเรียกและสะกิดเบาๆ ชายหนุ่มหาวปากกว้าง

    "ว่าไงครับ" ชายหนุ่ม พูดด้วยนํ้าเสียงง่วง แล้วจึงหลับต่อ  หญิงสาวดูชายหนุ่มที่หลับจนนํ้าลายยืดยาว หญิงสาวจึงเพลอยิ้มออกมา  

      ณ ด้านในตัวปราศาท
  
  "นี้ใครก็ได้ช่วยยก เจ้าคุณชายนํ้าลายยืดไปเก็บที่ห้องนอนทีสิ" สาวใช้ยิ้มและตะโกนเพื่อขอร้องคนที่อยู่ข้างใน

   "ได้สิครับ"ชายคนหนึ่งรูปร่างแห้งอายุประมาณ20ปีที่พึ่งเช็ดแจกันบนโต๊ะอาหาร ตอบสาวใช้

จากนั้นสาวใช้ก็เดินไป จับมือชายหนุ่มที่กำลังเช็ดแจกัน ลากไปที่หน้าตัวประสาท ชายหนุ่มไม่สามารถต่อต้านแรงควายของ หญิงสาวได้เลย 'ผู้หญิงนี้น่ากลัวจริงๆ' ชายหนุ่มได้แต่บ่นในใจ
 เพราะตนไม่สามารถหญิงสาวผู้น่ารักคนนี้ได้ เลย

    ณ หน้าปราสาท

ไม่นานหญิงแรงความก็ลากชายหนุ่มจนมาถึงหน้าปราสาท พร้อมกับปล่อยมือชายหนุ่มทันที 
  หลังของชายหนุ่มกระแทรก กับพื้นทันที ตุบ! 

   "นี้แหละคุณชายฝากด้วยนะจ๊ะ" สาวใช้แรงความยิ้มแห้งๆพร้อมพูด  ชายหนุ่มนิ่งเงียบที่เห็นสภาพของ คุณชายสุดหล่อที่น่าจะเป็นที่หลงไหล ของใครหลายๆคนที่มานอนนํ้าลายยืดดด จดพื้น  ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นยืนแล้วไปพยุง คุณชายขึ้นมา
   
   "อะไรเนี้ยเช้าแล้วหร่อ" ชายผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็นคุณชายพึมพัม นํ้าเสียงฟังไม่รู้เรื่อง แล้วจึงเงย

หน้าขึ้นบนฟ้า แสงกระทบเข้าไปยังตาของชายหนุ่มทันที พร้อมสะดุ้งขึ้นจากอาการพึ่งตื่น
   
    "ว่าแต่พวกเจ้าทำอะไรกันเนี้ย ผมเดินเองได้นะ"ชายหนุ่มพูดพร้อมหันไปหาชาย ที่พยุงตนอยู่  ชายที่กำลังพยุงคุณชายก็ถึงกับสะดุ้ง แล้วรีบปล่อยคุณชาย 

    "ก็ขอบคุณมากนะ แล้วบอกคุณพ่อให้ด้วยว่าจะไปทำอะไรนิดๆหน่อยๆจะกลับดึกหรือก็ไม่กลับ" คุณชายฝากข้อความไว้กับคนรับใช้ของตน

     "งั้นฉันก็ขอไปก่อนะ"คุณชายพูดด้วยนํ้าเสียงเล็กๆและออกกวนนิดๆ คุณชายจึงเดินหัันหลังแล้วเดินจากไป และตรงไปยังทิศตะวันออกขอเมืองที่มีป้ายเมืองตั้งอยู่ เมื่อชายหนุ่มเดินมาก็ต้อง หยุดกับสิ่งที่ตนเห็นอยู่ตรงหน้า ป้ายชื่อเมืองที่ไม่น่าจะหักได้ง่ายๆ ถึงจะทำมาจากไม้ก็ตาม ชายหยุ่มค่อยๆก้มลง ไปเก็บช้าๆ แต่ว่าป้ายนั้นมันหนักมาก จึกทำให้ชายหนุ่มไม่สามารถยกมันขึ้นมาได้

    "สวัสดีท่าผู้กล้ากึงท่าจะดูไม่เหมือนก็ตามในเมื่อท่านจับไอ้เจ้าสิ่งนั้นแล้วข้าเลยจะขอให้เจ้า
ช่วยซ่อมมันให้ข้าหน่อยจะได้ไหม ข้ามีค้อนให้ท่านเพียงแค่นั้นนะส่วนสิ่งที่เหลือก็ไปเลือกในร้านขอข้าได้เลย ฮ่าๆ แน่นอนถ้าเจ้าทำสำเร็จ ข้าจะให้levelแก่เจ้า1ขั้น และชุดเกาะต่างๆครบเซ็ต ก็ช่วยหน่อยล่ะกัน" เสียงของชายวัยชราดังขึ้นมาจากระยะห่างประมาน2เมตร ชายหนุ่มจึงเหลือบไป เห็นชายคนหนึ่งที่มรรูปร่างเตี้ยแต่ยังไม่แก่มากแต่กลับมีผมขาวทั่วทั้งหัว
   "ฉันกะว่าจะไปหาอะไรง่ายๆซะหน่อย ฉันคงต้องอ่านหนังสือนั้นอีกสักหน่อยแล้ว"ชายหนุ่มบ่นพึมพัม กับตนเองและจึงเดินไปหาชายวันชราคนนั้น ทันทีเมื่อพึมพัมเสร็จ 

   "ไหนร้านคุณหร๋อครับคุณปู่-.-"ชายหนุ่มซักชายวันชรา 

   "หึ! แกว่าใครเป็ปู่ห่ะ" ชายวัยชราถึงกับหัวเสียนิดหน่อยเพราะชายวัยชรามั่นใจว่าตัวเองยังเหมือนเด็กอายุ20ต้นๆ

   "ก็ปู่นั้นแหละดูท่าน่าจะแก่กว่าพ่อผมอีกเลยเรียกปู่ซะเลย"ชายหนุ่มยังคงกวนชายหน้าแก่ต่อไป

   "โถ..ก็ได้ชั่งมันเตอะ จะไปร้านฉันก็ตามมาแล้วกัน"ชายวันชราทำเมินชายหนุ่มด้วยอาการน้อยใจ

   "นั้นไงแก่จริงๆด้วยเดี๋ยวนี้ไม่มีใครเค้าพูดคำว่าเตอะแล้วนะปู่"ชายหนุ่มพูดเบาๆแต่กะให้คุณปู่ได้ยิน

   "แกอยากเดินไปหาเองใช้ไหมมม ห่ะ! เงียบแล้วตามมาเตอะเอ๊ยเถอะT^T"ชายวัยชราหัวเสียอีกครั้งแล้วจึงต้องยอมรับความจริงว่าตนเป็นคุณปู่อายุ80ที่มีปีกติดอยู่ที่หลังแต่ก็ไม่มีแรกพอแม้แต่จะทำให้ขาลอยได้แม้แต่นิดเดียว  "คร๊าบบบ คร๊าบบบ"ชายหนุ่มยอมจำนน คุณปู่แล้วยอิมเดินไปดีดี  'ภาพลวงตาสายมายาเมฆฝนจอมลวงตาแห่งราชาข้าขอใช้มัน'

      เปรี๊ยง!!!
 
 สิ้นเสียงเมื่อครู่ เมฆฝนจำนวนมากก็มารวมกันจนฟ้ามืดเหมือนเที่ยงคืน และจึงมีฟ้าผ่าตามลงมา สสิ้นเสียงฟ้าผ่าชายวันชราที่ยื่นอยู่ตรงหน้าก็กับกลายเป็นชายรูปงามปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม มีผมสีเขียวผิวเนียนขาว เหมือนหิมะจนจะไม่เหมือนผิวผู้ชาย 
  
  "ข้าคือ วาโนรอส กรันเด่ จงจำชื่อข้าไว้สะแล้วอย่ารีบตายหล่ะนี้คือ บททดสอบFrist mission ของเจ้า ว่าเจ้าจะเหมาะสมที่จะได้รับเลือกให้เป็นผู้กล้าที่มีเหรียญLevelติดตัวไป ถึงยังไงถ้าเจ้าคิดว่าไม่จำเป็ล่ะก็ เจ้าก็เป็นไอ้เด็กน้อยเลเวล1ไปเถอะ"สิ้นเสียง ชายหนุ่มผมเขียว  หุบร้มของตน 'speed set'  ฟุ่ม!! นํ้าที่กระเด็นขึ้นที่รอบตัวของชายหนุ่มเป็นวงกลมบวกกับ ลมที่มีความแรง พอที่ทำให้คุณชายนั้นต้องหลับตาลง1ข้าง

  "เอาละนะ"สิ้นเสีง ชายหนุ่มผมเขียนจึงวิ่งแล้วตั้งท่าร้มเหมือนกับดาบแล้วจิ่งเข้ามาด้วยความเร็วเสียง เร็นจนชายหนุ่มมองไม่ทันและโดนร้มฟาดเข้าที่กลางหลัง
 
    ปุ้ง!!
ชายหนุ่มทรุดตัวลง กับพื้น "ข้าไม่มีอาวุธแท้เจ้ายังกล้าทำร้ายข้าแล้วนี้หร๋อบททดสอบ"ชายหนุ่มโวยวายขึ้น "เปล่าวเลยเจ้ามีอาวุธอยู่กับตัวแต่กลับมาเถียงข้า"ชายผมสีเขียวย้อน
 จากนั้นชายหนุ่มก็ผมว่าที่หลังของตนมีดาบอยู่หนึ่งเล่ม ชายหนุ่มจึงหยิบออกมา
เมื่อชายหนุ่มหยิบดาบขึ้นมานั้น ชายหนุ่มก็ไม่รอช้า พุ่งเข้าใส่ชายที่อยู่ตรงหน้าแบบตรงๆด้วยความเร็วในการวิ่งปกติ
-------------------------------------------------------------------------------------------------