ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The End Of Fairyland(โรงเรียนแห่งการผจญภัย)

    ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9 เริ่มเรียนเป็นวันแรก

    • อัปเดตล่าสุด 20 ส.ค. 57


                                ตอนที่9 เริ่มเรียนเป็นวันแรก

            เช้าวันรุ่งขึ้น

       ชายหนุ่มทั้งสอง ที่ถูกแทรกกลางระหว่างหญิงสาวต้องสะดุ้งเมื่อลืมตาเห็นหญิงสาวแสนสวยนอนชิดกับตนเตียงเดียวกัน 

          "กะ..เกวน เธอน่าจะปลุกเราให้ไปนอนข้างล่างนะ"เคนกล่าวโดยไม่รู้ว่าตนนั้นกำลังหน้าแดงจัด เพราะเขาไม่เคยใกล้ชิดเพศตรงข้าม ขณะนอนเตียงเดียวกัน

          "ก็ฉันเห็นพวกเธอหลับอยู่ ฉันเลยไม่อยากปลุกอีกอย่างนะ ฉันนึกว่าเธอเป็นไข้ซะอีกหน้าแดงซะขนาดนั้น ฉันเลยปล่อยให้เธอพักผ่อนไงเคน"เกวนอ้างเหตุผลพลางมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังหลบสายตาของเะออยู่

         "อะ...อะ...เออ เมื่อวานเธอ จุ."ชายหนุ่มไม่ทันพูดเป็นประโยคหญิงสาวก็ฉุดชายหนุ่มไป

         "ไม่ต้องพูดมากเลย ไปอาบนํ้าได้แล้ว"หญิงสาวฉุดชายหนุ่มไปในห้องนํ้าแล้วจึงกล่าวขึ้น หญิงสาวพอจะเดาสิ่งที่ชายหนุ่มจะพูดออกมาได้ 'หมอนั้นมันยังไม่หลับจริงๆสินะ'หญิงสาวพูดกับตัวเอง แล้วหลบสายตาจากชายหนุ่ม

        ฟลึด!

     หญิงสาวออกมาจากห้องนํ้า แล้วจึงปิดประตูทันที  หญิงสาวถอนหายใจที่หน้าห้องนํ้าของชายหนุ่ม

            นี้!!!

        "นายน่ะ รีบอาบนํ้าไปเลยนะ ตาบ้า!"

      สิ้นเสียงหญิงสาวเดินกลับมานั่งที่เตียง แล้วเปิดแสงจากแหวนขึ้นมาหญิงสาวเลือกไปที่เมนู
    ข่าวสาร--ภายในโรงเรียน หญิงสาวค่อยเลื่อนดูเพื่อเช็คข่าวไปเรื่อยๆ ในขณะที่กรันเด่นอนเล่นอยู่บนเตียงกอดผ้าห่ม เงียบๆอยู่คนเดียว


              เอี๊ยด!

      
     เสียงปิดนํ้าดังเบาๆจากห้องนํ้า ไม่นานชายหนุ่มก็ค่อยเดินมาจากห้องนํ้า  ก้าวแรกที่ชายหนุ่มเดินออกจากห้องนํ้า....


          "เคน! อาบนํ้าหรืออะไรไวเกินไปล่ะ"หญิงสาวละสายตาจากแหวนของตน หันไปมองชายหนุ่มที่พึ่งเดินออกจากห้อง

          "จะอาบอะไรนักหนาล่ะครับ แม่สาวน้อย"ชายหนุ่มกล่าวพลางเดินเข้ามาหาหญิงสาว

       
        "เดี๋ยวนะเกวน!"ชายหนุ่มทานพลางนั่งลงข้างๆหญิงสาว ในสภาพชุดอาบนํ้าสีขาวสะอาด

         "อะไรล่ะ"หญิงสาวทักท้วงชายหนุ่ม   "เลื่อนขึ้นไปก่อน เมื่อกี้ฉันเห็นอะไรแวบๆที่มันขึ้นไอคอนด้านว่าHOTอ่ะ"สิ้นเสียงชายหนุ่ม เขายื่นนิ้วของตนไปคลิกเลื่อนดูข่าวโรงเรียนที่หญิงสาวผ่านตาไป

         "นี้หล่ะ"

      ภายในเนื้อความ

      สวัสดีนักเรียที่รักทุกคน ฉันคือผู้อำนวยการบับเบิลแห่งนี้ด้วยข่าวที่สำคัญฉันจึงมาพิมด้วยตัวเอง
    เป็นข่าวดีของใครหลายๆคนแต่เป็นข่าวร้ายของนักเรียนที่รักแหวน ทางโรงเรียนจะขอแจ้งว่าจะมีการยกเลิก Ring Electronic System หรือระบบแหวนที่เราใช้กันทุกวันนี้ จึงเรียนมาให้ทราบทั่วกันนี้ว่าสถาบันวิจัยของพวกเราได้ ค้นคว้าสมองของพวกเราได้สําเร็จมีประโยชน์ทางการแพทย์ และเราจึงอยากจะเปลี่ยนบบช่วยเหลือนักเรียนทุกท่าน ยกระดับสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับทุกท่าน กลายเป็นระบบ Air Touch System โดยจะใช้เครื่องรุ่นทดลองแจกให้นักเรียน100คน ถ้าได้ผลดีเราจะแจกจ่ายให้นักเรียนทุกคนภายใน1เดือน   

                                          เซรอส คิเมียส
                                   (ผู้อํานวยการ)

                      ด้วยความปราถนาดีจากทางโรงเรียน

        ข้อมูลเพิ่มเติม  Air Touch System คลิก


       เมื่อหญิงสาวอ่านข้อมูลขั้นต้นจบ หญิงสาวถึงกับตะลึงและค่อยเลื่อนตามามองที่แหวนของตนเอง
    ในขณะเดียวกัน กรันเด่ที่กำลังนอนกอดผ้าห่มกลิ้งไปกลิ้งมา ก็ถึงกับรุกขึ้นนั่งอ่าน

         "ฉันพึ่งรับแหวนมาแท้ๆ จะเปลี่ยนระบบกันซะได้นะ"เคนกล่าวเบาๆกับตัวเอง

         "ยังไงก็เถอะ ระบบเก่าก็คงจะต้องใช้ได้อย่างแน่นอนภายใน1เดือนยากหว่ะจริงๆ"กรันเด่กล่าวพลางยิ้มมุมปากแล้วนึกอยากลองใช้ระบบใหม่เร็วๆ

        "ฉันอาบนํ้าก่อนล่ะกัน"กรันเด่ตัดบทสนทนาสิ้นเสียงชายหนุ่มเดินไปยังห้องนํ้า
    หลังจากที่กรันเด่เดินไปห้องนํ้า หญิงสาวก็กดดูข้อมูงของระบบใหม่ทันที แสงจากแหวนเปลี่ยนจากเนื้อความเป็นฟองสบู่หนุ่มติ๋ว แล้วแสดงเนื้อความใหม่

        ภายในเนื้อความ

            ระบบ  Air Touch System

      เป็นระบบที่จะคอยสนับสนุกนักเรียน หรือเรียกง่ายหน้าจอแสดงผลจะไม่มีอีกต่อไปแต่จะสั่งงานโดยตรงกับสมอง ให้สร้างภาพของระบบขึ้นมาหรือทางกลับกันก็เหมือนอินเตอร์เฟสของเกมออนไลน์ส่วนใหญ่ที่จะแสดงค่าโน้นนี้นั้น การใช้งานจะต่างไปจากแหวนแทนที่จะกดแสงแต่ระบบนี้มีคุนจะต้องจิ้มอากาศแทน ลักษณะอุปกรณ์จะคล้ายsmall talk ติดไว้ค้างหูสามารถโดนนํ้าได้ 

        ตัวอย่างของระบบ
    เวลาที่คุณเดินไปร้านค้า จะไม่ต้องนํานิ้วไปจิ้มที่สินค้าเพื่อให้แหวนแสดงราคาอีกต่อไป เพียงคุณมองไปที่สินค้าราคาก็จะแสดงขึ้นมาทันที ระบบควบคุมสามารถควบคุมได้ด้วยมือของท่าน

     และรองรับเกมรูปแบบใหม่ที่คุณLoginเข้าไปในเกมคุณจะเหมือนโลกแห่งนั้นเป็นโลกที่คุณอยู่จริงๆ หรือเรียกง่ายคือฝันบังคับตัว ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณต้องลองสัมผัสมันด้วยตัวเอง บอกลาเกมยุคเก่าไปได้เลย



          "ชั่งมันเถอะเกวน เรารอเค้าแจกเดี๋ยวก็รู้เองแหละ"เคนมองไปที่เกวนแล้วกล่าวขึ้น

          "เออ..คือไม่ได้จะขัดนะแต่ใส่เสื้อแบบนั้นไม่หนาวหร๋อ-.-"หญิงสาวกล่าวพลางมองชายหนุ่มที่อยู่ในท่านั่งหัวจดเท้า

          "หึ้ย!...ขอโทดทีลืมไปเลย>///<"สิ้นเสียงชายหนุ่มหันตัวหลบหญิงสาว แล้วจึงรีบวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าทันที---แสงจากแหวนแสดงราการเสื้อผ้า ชายหนุ่มไม่รีรอ เลือกชุดนักเรียนบับเบิลันที

          "-///-กว่าจะรู้ตัวนะหนุ่มน้อย"หญิงสาวกล่าวพลางหันหน้าหลบชายหนุ่ม

       สิ้นเสียงหญิงสาวชุดของชายหนุ่ม เปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนบับเบิลทันที


          เอี๊ยด!เสียงปิดนํ้าดังขึ้นอีกครั้ง
        

      สิ้นเสียงไม่นานกรันเด่ก็เดินออกจากห้องนํ้า เขาค่อยเดินตรงมาหาหญิงสาวที่นั่งดูข่าวภายในโรงเรียนอยู่

         ตี๊...ตี๊ดๆๆ...

      เสียงนาฬิกาปลุกดังออกมาจากแหวนของทุกคนพร้อม กับมีแสงออกมาจากแหวน กรุณาเข้าโรงเรียนด้วยประมาณ10วินาทีแสงนั้นก็ดับลงเข้าสู่โหมดสแตนบายอีกครั้ง

           "เล่นกันมากจนลืมดูเวลาแล้ว ไม่ต้องอาบนํ้ากันแล้วฉัน"เกวนกล่าวด้วยความตื่นตระหนก พร้อมเดินไปที่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนกรันเด่ก็เช่นกันเขายื่ออยู่ข้างๆกับหญิงสาว 

         ไปโรงเรียนวันแรกกันนนน!

      สิ้นเสียงหญิงสาว เขาลากทั้ง2คนออกมาจากห้องพัก  ไม่นานเขาก็ปล่อยมือจากชายหนุ่มทั้งสองพลางเปิดแสงของแหวนขึ้นมา หญิงสาวเลือกมูนูเทเลพอร์ท 

        "แล้วตามมาไวไวนะ อย่าไปสายล่ะ"สิ้นเสียงหญิงสาวแมงสีฟ้าปรากฎรอบตัวของเธอแล้วไม่นานเธอก็หาไปจากที่ ที่เธอเคยยื่น

        "ไอ้เจ้าบ้าเกวน ลากกันได้เดินเองเป็นนะเฟ้ย...เราก็รีบเท กันเถอะเคน"สิ้นเสียงกรันเด่ทั้งคู่ก็เทเลพอร์ทไป

       
    ณ บับเบิลทาวเวอร์

      มีนักเรียนพลุกพล่าน เดินไปเดินที่จะไปเข้าห้องเรียนมองไปขวาสุดที่ร้านเบอร์เกอร์ ชายหนุ่มเห็นคนต่อคิวซื้อยาวเกือบกิโล 'มันอร่อยรึว่าไม่มีอะไรกินกันแน่เนี้ย'ชายหนุ่มนึกพลางมองไปรอบๆ โรงเรียนที่ไกลสุดเกินจะมองเห็นเขตสิ้นสุดได้ ตึกมากมายเรียงรายกัน พร้อมกับท่อสีต่างๆเพื่อนเคลื่อนย้ายผู้คนไปที่ต่าง หากแบตเตอรี่แหวนหมด

          "นิ! นายอย่ามัวแต่มองไปห้องเรียนได้แล้ว อีกอย่างยื่นนิ้วมา"กรันเด่กล่าวไม่นานชายหนุ่มก็ยื่นมือมาตรงหน้าของเขา กรันเด่กดไปที่แหวนพร้อมกับเปิดระบบนําทางไปห้องเรียน

          "อย่าหลงล่ะ ไปถึงเซฟจุดไว้ด้วยนะจะได้ไม่ต้องเดินไกล"สินเสียงกรันเด่ก็กดเทเลพอร์ทที่แหวน    ตนเองอีกครั้ง แล้วเขาก็หายไป  หลังจากที่กรันเด่หายไปชายหนุ่มก็รีบวิ่งฟ่าฟูงนักเรียนจํานวนมากเพื่อนรีบไปห้องเรียนให้ทัน เขาวิ่งสุดแรงแต่บับเบิลทาวเวอร์นั้นกว้างถึง100ไร้ ปี๊ด!ๆเสียงเตือนเขาแถบจะทุกแยกเพราะชายหนุ่มรีบมาก จนชอบวิ่งเลยทางแยก ขณะนี้เขาเดินขึ้นบันไดมาถึงชั้นที่50แล้ว เหงื่อนนั้นทําให้ชุดของเขาเปียกเหมือนเสื้อที่พึ่งซักไม่มีผิด ไม่นานเขาก็มาถึงหน้าห้อง พร้อมกับเสียงเตือน ระบบนําทางก็หายไปชายหนุ่มโก่งตัวจากความเหนื่อน ติ๊ด! แสงจากแหวนปรากฎขึ้นเป็นรูปประตูกำลังเปิด ชายหนุ่มกดแสงจากแหวนก็หายไปพร้อมกับประตูตรงหน้าเขาเปิดออก

        "อ่าว นักเรียนใหม่หร๋อนั้น"เสียงจากหมู่นักเรียนภายในห้องดังสนัน และมีเสียงซุบซิบอีกมากมาย 
    แสงปรากฎแผงผังภายในห้องเรียนขึ้นมา แล้วมีโต๊ะสีแดงตัวหนึ่งกระพริบ ชายหนุ่มเดินไปตามแผงผังที่แหวนแสดง เมื่อเขานั่งลงแผงผังนั้นก็ดังลง ชายหนุ่มฟุบลงไปนอนกับโต๊ะเพราะเขาเหนื่อยกับการเดิน50ชั้นมากๆ  ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะแต่คางยังติดกับโต๊ะอยู่ เขายื่นมือมาด้านหน้าแล้วเปิดตารางเรียนขึ้นมาดู คาบแรกของวันนี้คือประวัติศาสตร์เวทมนต์ ทันทีที่เห็นคาบแรกเขาปิดแสงจากแหวนทันที

          ฟรึ๊ด!
     เสียงประตุเปิดออก พร้อมกับคุณครูสาวสวยเดินเข้ามา สูงประมาณ160 อายุ25 หุ่นเธอดีเหมือนนางงามผิวเนียนขาวเหมือนหิมะ ผมนํ้าตาลยาวตรงสวยเงางามมากๆ

       "สวัสดีจ่ะนักเรียน ทุกคนก่อนอื่นเอาสายลิงค์มากันรึป่าวเอ่ย"ครูสาวกล่าวถามนักเรียนทั้งห้อง
    'ไม่  เราไม่ได้เอามาอ่ะ หาไปแล้ว หึยเราพึ่งซื้อมาพอดี' เสียงจากนักเรียนภายในห้องดังก้อง

       "ถ้าใครเอามาก็เสียบเข้ากับโต๊ะนักเรียนทางขวาเลยนะที่เป็นช่องๆ  ใครไม่ได้เอามาก็เปิดจอบนโต๊ะแล้วเปิดบรูทูธเพื่อเชื่อมต่อแหวนเข้ากับโต๊ะด้วยอย่าลืมเปิดแอนตี้ไวรัสให้โต๊ะนักเรียนด้วยนะไม่งั้นเตรียมลงosใหม่ได้เลย"ครูสาวขัดนักเรียนหลายๆคน ทางกลับกันชายหนุ่มไม่ทันสังเกตว่าโต๊ะของนั้นเป็นจอ มันเหมือนเป็นโต๊ะพลาสติกธรรมดาแต่พอเขานำนิ้วไปกดที่ริมโต๊ะก็มีแสง อยู่บนโต๊ะแต่ไม่ลอยออกมาเหมือนแหวนเป็น2D แสงนั้นปรากฎหน้าโฮมให้กับชายหนุ่ม เขาเลือกไปที่ เมนู---บรูทูธ---ตั้งค่า---เปิด  ช่วยนํานิ้วกดค้างด้วยค่ะ ข้อความจากระบบแสดงมาแทนที่หน้าต่างตั้งค่า ชายหนุ่มนํานิ้วของตนจิ้มค้างเอาไว้ ปิ๊ดๆ แสงจากแหวนปรากฎขึ้น ยอมรับ ไม่ยอมรับ ชยหนุ่มเลือกไปที่ยอมรับทันที

       "โอเค ถ้าเสร็จแล้วครูจะส่งไฟล์ งานที่สอนวันนี้พร้อมการบ้านให้พวกเธอนะ ข้องใจอะไรยกมือถามได้เลยนะ"ครูสาวแจงนักเรียนอีกครั้ง  รูปโฟเดอร์ปรากฏขึ้นที่แหวนของชายหนุ่มทันทีแล้วดับลงไป

       "เข้าวิชาเรียนกันเลยแล้วกันรอแปปนึงนะขอหาหน้าE-BOOKก่อน"ครูสาวขอเวลานักเรียน ไม่นานโต๊ะของชายหนุ่มก็มีตัวอักษรเล่าถึงประวัติต่างๆพร้อมรูปสีขึ้น เมื่อนํานิ้วไปจิ้มก็เกิดเป็นประวัติเพิ่มเติมและที่มาของรูปนั้น ครูสาวอธิบายอยู่ที่หน้าชั้นของห้องเรียน 

           พักกลางวัน
    2ค้าบเรียนผ่านไป ชายหนุ่มสนุกกับการกดโน้นกดนี้จากโต๊ะ ถือเป็นเรื่องแปลกและใหม่สําหรับเขา

      ปิ๊ด..ปิ๊ด..

    แสงรูปจดหมายปรากฎจากแหวน 'เจอกันทางเขาห้องอาหารนะ  จาก เกวน' ติ๊ด! ชายหนุ่มเลือกเมนูเพื่อเทเลพอร์ททันที พริ้ง!

       
    ณ หน้าห้องอาหาร

       "ทางนี้เคน ทางนี้"เสียงหญิงสาวตะโกนเรียกชายหนุ่มจากไกลๆ ชายหนุ่มหันไปเห็นหญิงสาวที่โบกมือเรียกตนอยู่ 

         "ฉันอยากกิน....
    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

        นานเลยป่วยเลยไม่ได้อัพเลย แต่ก็อัพแล้วโน๊ะ5555+ รอกันนานหน่อยแต่ก็ดีกว่าไม่มานะอิอิ เจอกันตอนหน้า

                                                            ขอบคุณที่ติดตาม



       

         



         

        

        
        

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×