คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 10 3.1
Chapter 10
3.1
Who win this games??
เมส์นี้ใรนะ??
“เห้อออ วันนี้ไปไหนีว่ะ”
ลาวาบ่นไปินนมปัที่อยู่ในมือเาไปแล้ว็มอไปที่หน้าอ้นหนาว
“เรื่ออนายิะบ่นให้ฟัเพื่อ”
้นหนาวพูบเธอ็เินออไปนลาวา้อเินาม้นหนาวออไป
แล้วเา็เินไปว้ามืออ้นหนาวเอาไว้
“อะไรอนาย??”
้นหนาวหันหน้ามามอแล้ว็สสัยว่าทำไมลาวา้อมาับมืออเธอไว้
“พาไปเล่นเมส์หน่อยิ”
ลาวาไม่รู้ะอ้าเหุผลไหนแล้วเพราะเาอยาอยู่ับ้นหนาว
เล่นเมส์เนี้ยแหละมุ้มิ้ีแล้วเา็ยัรอำอบอ้นหนาว
“เล่นเมส์เนี้ยน่ะ”
้นหนาวย้ำอีรอบเพราะปิลาวาไม่ใ่นแบบนี้
“YES!!!”
ลาวาอบแบบหนัแน่น
“ออ เล่น็เล่นแล้วเล่นที่ไหนอ่ะ”
พอ้นหนาวพูบลาวา็ลา้นหนาวออไป้านอทันที
“นี่นายะพาันไปไหนอ่ะ”
เธอ้อใเป็นธรรมาเพราะอยู่ีีลาวา็ลาเธอออไปเยๆเลย
“็เล่นเมส์ไ”
ลาวาับ้นหนาวยัเ้าไปในรถแล้วปิประูทันทีทำเอาเธอ้อใ
แล้วเา็อ้อมมา้านนับและ็ึ้นไปนั่บนรถทันทีเาึหันไปมอหน้า้นหนาวที่อนนี้มีแ่ำถามอยู่ในหัวสมออเธอ
“เี๋ยว็รู้หน่า”
และเาับเธอ็เินทาออไป้านนอทันที
“ไอ้ฝน!! ไอ้ฝน”
ลาร้อนเินลมาาห้อนอนแล้ว็เรียหาปลายฝนทันที
“อาราย??”
ปลายฝนอบส่ๆแล้ว็หลับ่อ
“ป้าแหายไปไหนว่ะในห้อ็ไม่มี”
ลาร้อนถามหา้นหนาวที่อนนี้ออไปับลาวาแล้ว
“เห็นออไปลับลาวาอ่ะ”
ปลายฝนอบพร้อมับหยิบหมอนมาเพื่ออุหู
“นี่! ยัยสันหลัยาววันนี้เป็นเวรเธอับัน้อทำวามสะอาหน้าบ้านน่ะเลิูแล้วออมาไ้แล้ว”
ใ้ฝุ่นเินถือไม้วาเ้ามาในบ้านแล้วะโน่าปลายฝน
“นี่ ไม่่าันสัวันปานายะำรุม่ะ??”
แล้วปลายฝน็ไม่มีท่าทีะลุเลยเพราะเธอรู้สึปวหัว
พอลาร้อนเห็นแบบนั้น็เลยเินไปที่ห้อรัว
ที่เธอถามหา้นหนาวไม่ใ่อะไรหรอเพราะเธอหิว่าหา
เธอเลยเินไปเปิู้เย็นว่ามีอะไรินหรือปล่าว
“หิวอ่ะิ”
มีเสียอใรบานมาระิบ้าๆหูอเธอนทำให้เธอ้อสะุ้นหัวอเธอนับหัวเานนั้น
“โอ้ย!! ยัยบ้าเอ้ย เ็บน่ะ”
อัีโวยวาย
“ใรใ้ให้นายมาระิบใล้ๆันล่ะ ัน็เ็บเหมือนันแหละ”
ลาร้อนพูพร้อมเอามือับไปที่หัวอเธอปราว่าหัวอเธอมันปูึ้นมา
“นี่หัวอเธอ”
อัีับไปที่หัวอลาร้อนแล้วลาเธอไปที่โ๊ะอาหารทันที
“อะไรอนาย”
“อยู่รนี้ แล้วอย่าไปไหน”
อัีี้นิ้วสั่ลาร้อนแล้วเา็เินออไปเลย
“อะไรอเาเนี้ย”
ลาร้อนบ่นับารระทำออัี
แล้วอัี็ลับมาพร้อมับล่อปมพยาบาล
“นายอย่าบอน่ะว่านายะทำแผลให้ัน”
“เออ อยู่เยๆ”
อัีสั่เสร็เา็เปิล่อยาออมาแล้ว็หยิบแอลอฮอล์ึ้นมา
“เี๋ยวๆๆๆ นายะเอาแอลอร์ฮอล์ทำแผลเหรอ ันแ่หัวปูน่ะ”
อัีหยุนิ่เพราะเาทำไม่เป็น
“อ่าวแล้วใ้ไรอ่ะ”
เาถามแบบหน้ามึนๆ
“ไปเอาผ้าใส่้อนน้ำแ็มา”
พอลาร้อนพูบอัี็รีบไปัมาทันที
“พอไ้มาแล้ว็ประบ่ะ แ่ั้นอนนี้ันทำเอไ้นายะทำอะไร็ไปทำเหอะ”
“ไม่ไปอ่ะันะประบ”
แล้วอัี็ประบน้ำแ็ให้ับลาร้อน
“นี่!!”
ลาร้อนำลัะพูแ่โนอัีัไว้
“อึ้บ!!”
อัีทำท่าทาลให้ลาร้อนเห็นเธอ็เลยำึ้นมา
“555555 นายไปเอา อึ้บ!!แบบนี้มาาไหนห้ะ”
ลาร้อนนั่เยให้อัีประบหัวให้
“ไม่รู้อ่ะมันือ ฟิลลิ่!!”
แล้วทั้2็นั่หัวเราะันนเสียัไปทั่วบ้าน
“เหนะถ้าะสวีัน นู้น ไป้านอะนอน- -”
ปลายฝนี้มือออไป้านอพร้อมับทำท่าไม่พอใ
“วันนี้ันเห็นแนอนมาทั้วันเลยเป็นไรป่ะหน้าีๆ??”
ลาร้อนเินไปหาปลายฝนแล้ว็แะไปที่หน้าผาอเธอ
“ไม่รู้ว่ะร้อนๆหนาวๆยัไพวแ็เบาๆหน่อยละันันอยาพัผ่อน”
ปลายฝนมอไปที่หน้าออัีแล้ว็ลาร้อน
“อืมๆๆ”
ทั้2อบปลายฝน พอปลายฝนเห็นแบบนั้น็เลยเินออมาาห้อรัวแ่็้อมานับใ้ฝุ่นที่เินเ้ามาา้าหลันทำให้ทั้2นัน้วยวามที่ปลายฝนเินไม่ไหวอยู่แล้วเพราะพิษไ้เลยทำให้ปลายฝนสลบไปเลยแ่ีที่ใ้ฝุ่นรับปลายฝนไว้ทันเาเลยรีบอุ้มเธอึ้นมาแล้วรไปที่รถทันทีโยที่ลาร้อนับอัี็ไปับใ้ฝุ่น้วย
หลัานั้นพอถึโรพยาบาลเา็อุ้มเธอลมาแล้ว็วาเธอลไปที่เียผู้ปวยเพื่อพาไปห้อุเิน
“ปลายฝนๆๆ”
ใ้ฝุ่นเรียเธออยู่หลายรั้แ่เธอ็ไม่ลุึ้นมานถึห้อุเิน
“าิรุารออยู่้านนอ่ะ”
แล้วพวเา็ส่ปลายฝนไ้แ่นั้น
“ปลายฝนเป็นอะไร!!”
ใ้ฝุ่นหันมาหาลาร้อน้วยท่าทีใเพราะว่าปลายฝนเป็นนแ็แรไม่น่าะป่วยแบบนี้ไ้
“ใเย็นๆ่อนน่ะใ้ฝุ่นัน็ไม่รู้เหมือนันว่าปลายฝนเป็นอะไรันเห็นปลายฝนอุอยู่ในห้อไม่ยอมไปไหนมาสัพัแล้วัน็เพิ่ปลายฝนไม่สบาย็วันนี้แหละ”
ลาร้อนพยายามอธิบายให้ใ้ฝุ่นไม่ฟุ่่าน
“ใเย็นิเพื่อนปลายฝนแ่ไม่สบายแยๆแหละเลยทำให้สลบไป”
อัีมาปลอบใ้ฝุ่นอีนอนนี้ใ้ฝุ่นเริ่มใเย็นแล้วเา็เลยไปนั่ที่นั่้าๆห้อุเิน
“ลาร้อน!!”
เสียนั่นือเสียอ้นหนาวที่ามมา็ือลาวาพวเาไ้ยินว่าปลายฝนเ้าโรพยาบาลาลาร้อน็เลยรีบามมา
“ไอ้ฝนเป็นอะไร??”
้นหนาววิ่มาถามลาร้อนส่วนลาวา็รไปหาอัีับใ้ฝุ่น
“ไม่รู้อ่ะเ๊อนนี้หมอยัไม่ออมาเลย”
ลาร้อนพูให้้นหนาวฟั
“นั่นไหมอมาแล้ว”
ลาร้อนะโนึ้นทำให้ใ้ฝุ่นรีบวิ่ไปหาหมอที่ออมาทันที
“ุอารับปลายฝนเป็นอะไรหรือปล่าวรับ”
ใ้ฝุ่นถามทันทีส่วนนที่เหลือ็รอฟัำอบแ่ลาร้อนับ้นหนาว็้อใว่าทำไมใ้ฝุ่นถึเรียหมอว่าุอา
“แฟนอเธอพัผ่อนไม่เพียพอเลยทำให้เลียลระเพราะและอนนี้เธอ็ไม่เป็นอะไรมาแล้วแ่ให้เธอพัอยู่ที่นี่3วันเพื่อให้น้ำเลือแ่นั้น็พอ”
หมอพูบเา็หันหน้าไปมออัี
“นี่เ้าหมาไม่เห็นหน้าหลายวันเลยน่ะ”
!!!!!ทั้สอใ
“โห่ป๊า็เาให้หนูไปนอนบ้านที่โรเรียนัให้นี้หน่า”
ที่แท้อัี็เป็นลูายอุหมอที่มีื่อว่าเป็น ผอ.อโรพยาบาลนี้เลย
แ่ำพูำา แบ๊วเิ้น!!
“เออแ่ยัไ็เถอะลับบ้านไปหาม๊าแบ้าิถึแนะแ่ายอยู่แล้ว”
“โห่ป๊าอย่าแ่ม๊าเส้ ม๊าอหนูสวยลอ”
อัียิ้มนาะปิ
“อัีพอเถอะมึูะอ้ว”
ลาวาสะิอัีนเาลืมว่าเาพาลาร้อนมา้วย
แล้วพ่อออัี็เินออไป
แล้วลาวา็รไปที่ห้อพัอปลายฝนทันทีเายืน้อปลายฝนอยู่นานนเพื่อนๆอเาเ้ามา
“นี่ใ้ฝุ่นนายลับไปเถอะเี๋ยวพวันูแลน้อเอ”
้อนหนาวออปา
“ไม่อ่ะพวเธอไปพัเถอะ พวเธอยัไม่ไ้พัผ่อนเลยไม่ใ่เหรอ”
ใ้ฝุ่นไม่ละหน้าอเาออาหน้าอปลายฝนเลย
“เออแล้วเ๊ไปไหนมาะลาวาอ่ะหายไปั้แ่เ้าเลย”
ทุนับ้อไปที่ลาวาับ้นหนาวที่อนนี้ทำหน้ามีพิรุธ
่อนหน้านั้น
“ร้านเมส์อะไรอนายเนี้ย”
้นหนาวเริ่มโวยวายเพราะลาวาไม่ไ้พา้นหนามมาที่ร้านเมส์แ่เป็นแม่น้ำที่ลาวาอบมาอนที่ไม่สบายใ
“นี่แหละือวามสุอัน”
แล้วทุอย่า็เริ่มเียบ
“ที่นี้เป็นที่ที่ันอยู่แล้วมีวามสุที่สุเวลาไม่สบายใันมัะมาที่นี่นเียวบ่อยๆ”
ลาวา่อยๆเล่าให้้นหนาวฟั
“แล้ววันนี้นายไม่สบายใอะไรอ่ะทำไมถึไ้พาันมา”
้นหนาวมอไปที่หน้าลาวาเพราะอนนี้เาูเหมือนับผู้ายที่อบอุ่นนหนึ่ที่เธอนั้น้อับามอ
“เปล่าหรอันแ่อยาให้เธอมา เธอเป็นผู้หินแรและนสุท้ายที่ันะพามา”
พอลาวาพูบ้นหนาวรีบหันไปมอทันทีเพราะเธอไม่่อยเ้าใับำพูอลาวา
แล้วลาวา็หันหน้ามามอเธอแล้ว็ับมืออ้นหนาวึ้นมา
“อนนี้ันอยาะพูำนั้นออไปแ่รอให้ันมั่นใ่อนไ้ไหม้นหนาว”
้นหนาวยิ้มออมาเธอ็ิเหมือนันว่าอนนี้เธออบลาวาแล้วแ่เธอยัไม่พร้อมที่ะบอ
“อืมันะรอนาย^^”
ทั้สอยิ้มให้ันแล้วลาวา็่อยๆเอาหน้าอเาเ้ามาใล้ๆับหน้าอ้นหนาวแล้วเา็ประบปาเธอทันทีอนแร้นหนาวใมานไม่ล้าเปิปาให้ลาวาไ้เ้าไปแ่สุท้ายเธอ็ทนับวามรู้สีที่ลาวามอบให้ไม่ไ้น้นหนนาว้อเปิปาเพื่อให้ลาวาไ้ถ่ายเทวามรู้สึนั้นให้ับเธอลาวา่อยเอามืออเาลูบไล่ไปที่แผ่นหลัอันเบาบาอ้นหนาวลาวาเริ่มะทนไม่ไหวแล้วแ่โทรศัพท์อ้นหนาว็ัึ้นนทำให้เาทั้2แยออาัน
แล้วสายที่โทรมา็ือลาร้อน
“เ๊!!ไอ้ฝนเ้าโรพยาบาลเ๊รีบมาเลยๆๆ ที่...น่ะเ๊”
พอไ้ยินแบบนั้นเธอ็รีบวาสายแล้วมอไปที่หน้าลาวาทันที
“เธอมีอะไรหรือปล่าว”
ลาวาเห็น้นหนาวทำหน้าใเลยรีบถาม
“ไอ้ฝนเ้าโรพยาบาล”
แล้วลาวาับ้นหนาว็รีบึ้รถมาเลยทันที
ปัุบัน
“ออออ ไปร้านเมส์/ไปแม่น้ำ”
ลาวาบอไปร้านเมส์ส่วน้นหนาว็บอไปแม่น้ำ
“ไปแม่น้ำ/ไปร้านเมส์”
แล้วทั้สอ็พูสลับไปสลับมา
“สรุปไปไหนมา”
อัีทำเสียเ้ม
“ไปทั้2ที่แหละ555”
ลาวาอบแทน้นหนาวที่อนนี้ยืนนิ่เลย
“อย่าให้รู้น่ะเ๊ว่าไปทำอะไร”
ลาร้อนแหย่้นหนาว
“นี้!!”
้นหนาวเอ็ใส่ลาร้อนนทำให้ห้อนี้เริ่มมีสีสันึ้นมาบ้าอย่าน้อยใ้ฝุ่น็ไม่เลียแล้ว
“พวเธอไปพัเถอะพวมึ้วยเี๋ยวููแลปลายฝนเอ”
ใ้ฝุ่นไล่พร้อมับหยิบเ้าอี้มานั่
“เออ อย่าลืมูแลัวเอ้วยน่ะมึ”
อัีบอ่อนที่พวเาที่เหลือะออไปแล้วทิ้ให้ใ้ฝุ่นับปลายฝนอยู่ันามลำพั
“เธอิมาเรื่ออะไรันน่ะ”
เาพูนเียวแล้ว็้อหน้าปลายฝนที่อนนี้ำลัหลับอยู่
เหมียว
ห่าว
ความคิดเห็น