คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ข้าคือกฎ
อนุที่รัโปรรับรั้าเถิ7.้าือ
เมื่ออาละวานเหนื่อยแ่ิใยัรุ่นิถึแ่อนุืนเียวที่วิ่วนอยู่ในสมอนเาหุหิ้อเอ่ยปาถามหมัวหมัวและันที้าาย หลัาเารับสำหรับเที่ยเสร็
"อนุเถียนไปไหน"เสียุหน้าุ เย็นา ทำหมัวมัวัวสั่น นาลืมอนุเถียน แล้วใยนาไม่ออมา หรือายไปริๆ
"ห้อเล็เพะ"หมัวมัวูะลีะลานรีบอบ
"ทำไม"
"นาเป็นอนุไม่มีสิทธิ์นอนร่วมห้อบรรทมเพะ"หมัวมัวูไ้รับสายาเหยียบเย็น้อรีบพู่อ
"เป็นมเียรบาลเพะ"
"ำไว้ ที่นี่้าือ"ร่าลพุ ิ้วมมวแน่น เาเี่ยวรำนาทั้ืนยัมีแรทำามบ้าบออี ืนนี้เาะทำให้นาลุไม่ึ้น สลบาอื่นสาย เาอยารู้นันาะทำหน้าเ่นไร ริมฝีปาหยัเผลอยยิ้ม
แ่ภาพรหน้าทำเาใหายวาบ ร่าเล็นอนัวน่าสสารใบหน้าแ่ำเารีบรไปอุ้มนาวามร้อนปะทะเ้าใส่ นาเป็นไ้ ริมฝีปาีบวมเ่อ วาเย็นาปิสนิท แนาเล็ห้อยไร้เรี่ยวแร ทำใเาอ่อนยวบ ภาพเมื่อืนย้ำเือนรอยแระายเป็นวว้าเมื่อผสมับน้ำรัอเายืนยันว่าเป็นรั้แรอนา อนุไม่ำเป็น้อบริสุทธิ์เพราะแ่อุ่นเียอแ่เป็นวามพอใสามารถรับเ้าวัไ้หม ยเว้นายา สนม ้อบริสุทธิ์ผุผ่อไร้ราี เาเยูนร่วมรัมานับรั้ไม่ถ้วนยามออศึ ป่าเถื่อน วิปริ ร่วมรัันที่ละหลายน หรือระทั่้วนิ่วเยพบเอมาหม แ่ไม่เยิอยาทำับใร แท่หยพึ่ื่นรั้แรในวัยยี่สิบห้า เาเินอาย เอะะ ลัวนาับไ้ เผลอุนาออไป ทำามอารม์ยั้ัวเอไม่อยู่
"ามหมอ" เสียแหบะหวาใส่ันที
หมอหลวรีบเ้ามามีสายาุหน้าาเหี่ยวย่นน่ารัเียับ้อทิ่มแทลอเวลา ท่านอ๋อ็โหเหี้ยมไม่เว้นแม้สรีัวเล็บอบบา แปลรนที่ไม่เยสัมผัส ื่นอบสรี นนใล้ัวิว่าเป็น้วนิ่ว ฮ่อเ้ัวลพูล่อมให้หมอหลวรัษาเี่ยินอ๋ออาละวาวัแทบพั เรียมาบไว้ปลิีพหมอหลวทุนที่เ้ามาวุ่นวาย นระทั่อาสาออรบ สิบว่าปีถึไ้ลับมา
เหุใเี่ยินอ๋ออบแ่ัวอัปลัษ์ ใบหน้าแท้ริหล่อเหลาฟ้าประทานมีแ่นอิา
"นาเป็นอันใ"เสียุทำหมอหลวสะุ้ึสิลับมา
"โนลมเย็นพัผ่อนไม่เพียพอพะยะ่ะ ระหม่อมัยาลไ้ให้ ่วสามวันอท่านอ๋อผ่อนปรน ้าน้อยอลาพะยะ่ะ"บอล่าวบหมอหลวรีบลาลับ วามน่าลัวอท่านอ๋อทำเานลุเย็นวาบ
เี่ยินอ๋อมอใบหน้าีเียว สับสนในใู็รู้นาวาัวห่าเหิน เหมือนหุ่นไม้ไร้ีวิ ส่วนนั้นอนาบวมแบอบ้ำ เ็บไม่น้อย ไม่เอ่ยปาบอเาว่าเ็บไ้แ่อทนัริมฝีปาเป็นแผลบวมเ่อ
อาารปั่นป่วนในอ ระวนระวาย หรือเาะป่วยามนา ร่าบอบบาสลบไสลไม่ไ้สิสอวันทำบ่าวไพร่นใล้ิ้อรอรับอารม์เรี้ยวราอท่านอ๋อ
ลี่ห ลี่ฮวานสนิทมารอพบนายอนสอวันแล้วระหว่านี้พวนาไ้รับาร้อนรับอย่าอไปทีสินเิมส่วนหนึ่ออนุเถียนถูนอไว้ในห้อเ่าเล็ พวนาทั้สอ้อหาแอบนอนามอมุม ไม่ไ้รับอนุาให้เ้าพบ นวันที่สามทนไม่ไหวอเ้าพบเี่ยินอ๋อแม้ในใลัวแทบาย
"มีอันใ"เี่ยินอ๋อปรายามอสาวใ้ออนุเถียน้วยวามรำา
"พว้าอเ้าไปปรนนิบัิุหนู เอ้อ..อนุเถียนเพะ"ลี่หลี่ฮวาใหวาลัวเมื่อไ้เห็นใบหน้าอัปลัษ์ เหี่ยวย่น ลพุ น่าเลียน่าลัว
"ไม่ำเป็นออไป"
"ท่านอ๋อเมา้วยเพะ"ลี่ห ลี่ฮวาอ้อนวอนอวามเมา
"ลาพวนาออไป..."
"ห้ามแะ้อนอหม่อมันเพะ พระอ์ะโรธเลียทำเ่นไรับหม่อมัน็ไ้ แ่ไ้โปรละเว้นพวนา้าอร้อ"เถียนอี้อันไ้สิไ้ยินเสียสาวใ้นสนิทำลัไ้รับโทษึเรียบะเียะายลุึ้นาเีย
"ไ้ ้าะเอาทุอย่าไปลที่เ้าแทนอนุเถียน พาพวนาออไป"สายาุมอร่าบาใบหน้าีเียวสวมุนอนบาเบา ผมยุ่เล็น้อยแ่น่ามอนใสั่น นา้อารยั่วยวนบุรุษทั้วนหรือไ เาเินไปอุ้มร่าบาปลิวลมเินเ้าไปวาบนเีย ้มลหมายูบปาีลโทษที่ล้าแ่ัวแบบนี้ออไป แ่เา้อโมโห นาเบี่ยหน้าหนีมูโ่สัมผัสแ้มนวล นิ่มละมุน
"หาฝ่าบาท ้อารให้อุ่นเีย็ทำเถิเพะ"พู
บเถียนอี้อันปลาเออ หลับา ำมือแน่น อ้าาว้า
เี่ยินอ๋อโรธเือารระทำอนัวเล็นหูอื้อ าลาย ปลแท่หยที่ื่นั้แ่อุ้มนาเ้ามา
"ไ้ ีที่รู้ัหน้าที่อัวเอ้าอบ"เาระแทเ้า่อรัอนาที่หายบวมแ ระแทใส่ามอารม์นนาหัวสั่นลอน ไร้เสียเ่นรั้แร ริมฝีปาบาเม้มแน่น ทว่าเป็นัวระุ้นเี่ยินอ๋อสิาผึไม่ิถนอมร่าบา โถมเ้าใส่ามแรอารม์ ่อรัับแบ ฝื เร็ ทำเาหุหิอารม์เสียว่าเิม อยาะย้ำลืนินนัวเล็ทั้ัว
โทสะเี่ยินอ๋อแทบระเบิออมาเลียเามาใ่ไหม เาะยัเยียวามเป็นผัวให้นาทุ่ำืน สรามบนเียบลเถียนอี้อันยับัวใส่เสื้อผ้า ถวายำนับเินออไปร่าผอมบาั้รเินออนอประู
เี่ยินอ๋อมอามแววาเรียบเยเย็นา
"ท่านอ๋อ ให้นสนิท และ อนุเถียนพัที่ไหนเพะ"หมัวมัวยืนถามหน้าห้อ
"เรือนร้าท้ายวน อย่าให้มารบวนบริเวำหนัหาไม่ไ้รับอนุาิ"เาะโนออไป้วยวามโรธ แ่ใอยาไ้ยินอนุนีเอ่ยปาอร้อ แ่ำเียวเาะัเ็บนาไว้้าายไม่ให้ห่า มีแ่วามเียบอบลับมา
สอบ่าวนสนิทรีบเ้ามาประรอผู้เป็นนายน้ำาลอแ่เพียสามวันุหนูโนทารุนผอมแห้ปลิวลม ใบหน้าีาว
"ุหนูมีเลือออ"ลี่หทอุาวที่มีเลือึมออมา เี่ิยินอ๋อโหร้าย ทารุ ุหนูอนาผิอะไรมามายนัถึทำารรุนแร รูปอัปลัษ์ิใยัอำมหิโหเหี้ยมเ่นนเล่าลือ
"้าไม่เป็นไรเ้า่ะ"เสียแหบพูออมาแทบไม่เป็นำ อ่อนละโหยโรยแร น่าสสาร
"ุหนูึ้นมาเ้า่ะ "ลี่ฮวาัวให่แ็้มลให้นายที่เารพึ้นหลั เถียนอี้อันไม่มีแร้านโนสาวใ้ทั้สออุ้มึ้นหลัแบามหมัวมัวหน้ายัษ์ ำหนัอ๋อมีแ่นไร้ใ
"รีบเิน อ้อ เลิเรียุหนูไ้ละ นาเป็นอนุอท่านอ๋อ ะเรียอนุเถียน หรือ อี้เหนีย็ามใ"หมัวมัวูพูบสะบัหน้าเินนำ่อ ยยิ้มเหยียสะใ
่าวอนุเถียนไม่ไ้รับวามโปรปรานแพร่ระายออไป
"ทำเ่นไรไ้ ท่านอ๋อไม่รัอบ แ่เมื่อเอนที่อบลับแ่ให้นอื่น"
"น่าสสารอนุเถียน"
"วันแรเ้าไป็ถูทรมานให้นอนาลมนเป็นไ้สลบไปถึสอวัน หลัานั้นถูับไปอยู่เรือนร้าท้ายวน ห่าไล"
"ท่านอ๋อ่ารัแรเลียแร เอาวามโรธมาลที่อนุเถียน"
"้าว่าท่านอ๋อแ้แ้นแทนนรั ีวิ่อนแ่ออไปโนอนุเถียนันลั่นแล้ไม่น้อย"
"้าไม่เื่ออนุเถียนูเหมือนหยิ่ไว้ัว แ่นาเป็นนรไปรมา"
"ท่านเสนาบี ฮูหยินเถียน เป็นนีมีุธรรม ้าว่า่าวลือ "
หวัเหวินนั่ฟัหน้าเรียมับเส้นเลือปูโปน มือเรียวแร่ำแน่น
ความคิดเห็น