คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8
“กรี๊ดดดดดด ตายซะเถอะไอ้บ้า ไอ้คนเลว สองครั้งแล้วนะที่นายบังอาจมาลักหลับฉันตอนฉันเมา”
เจติยากรีดร้องพร้อมกับตรงเข้าประทุษร้ายเขาไม่ยั้ง
เธอทั้งหยิกทั้งข่วนเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี
คริสพยายามปัดป้องและหลบหลีกสองมือที่ตรงเข้ามาทำร้ายเขา
คาดไว้อยู่เหมือนกันว่าอาจจะต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้
เมื่อเธอไม่หยุดเขาจึงรวบร่างเธอไว้ใต้ร่างเขา
และตรึงแขนของเธอเอาไว้ไม่ให้มาประทุษร้ายเขาได้อีก พร้อมกับออกคำสั่งเสียงเข้ม
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเจนีน เป็นอะไรไปถึงได้มาทำร้ายผมแต่เช้าแบบนี้”
“ฉันจะไม่หยุดอยู่แค่การทำร้ายคุณแน่แต่ฉันจะฆ่าคุณด้วย”
“ถ้าคุณยังไม่หยุดผมจะหยุดคุณเอง”
เขาไม่เพียงแต่พูดแต่ยังโน้มใบหน้าลงมาจูบไซ้ซอกคอของเธออีกด้วย
“หยุดนะ ฉันบอกให้หยุด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
ครั้งนี้เป็นทีของเจติยาบ้างที่เป็นฝ่ายตะโกนสั่งให้เขาหยุดการกระทำที่อุกอาจเหล่านั้น
“ผมจะปล่อยก็ต่อเมื่อคุณมีสติยั้งคิด มีปัญหาอะไรมาคุยกัน
ไม่ใช่เอะอะก็มาทำร้ายร่างกายผมแบบนี้”
“ปล่อยฉัน”
“สัญญามาก่อนว่าเราจะคุยกันดีดี”
“ตกลง” เธอสะบัดเสียงตอบด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ
คริสยอมปล่อยตัวเธอให้เป็นอิสระ ก่อนจะพูดกับเธอด้วยสีหน้าจริงจัง
“เราต้องคุยกัน”
“เราต้องคุยกันแน่ แต่ขอฉันไปอาบน้ำให้สมองมันโล่งก่อน
แล้วฉันจะกลับมาคุยกับคุณ”
พอนึกขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ทั้งเธอและเขาต่างก็เปลือยกายอยู่
เธอจึงหันไปสั่งเขา
“หลับตาเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้หลับตา”
คริสยอมทำตามคำขอ เขารู้ว่าเธออายถึงได้สั่งให้เขาทำเช่นนี้
เจติยารีบลุกขึ้นจากเตียงและวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ ปากก็ยังไม่วายสั่ง
“ห้ามลืมตามามองนะ”
เธอใช้เวลาอยู่ในนั้นนานกว่าปกติ
เพราะต้องการเวลาคิดว่าจะพูดกับเขายังไงกับเรื่องเดิมๆ
ที่เกิดขึ้นถึงสองครั้งสองคราภายในเวลาสองคืนติดกัน
เมื่อเจติยาเดินออกมาจากห้องน้ำ
ก็พบคู่กรณีนั่งพิงหัวเตียงในสภาพที่มีเพียงผ้าห่มปกปิดร่างกายท่อนล่างของเขาเท่านั้น
เขาจ้องมองเธอนิ่งนานโดยไม่พูดอะไร
สุดท้ายเจติยาจึงต้องเป็นฝ่ายเปิดประเด็นในการสนทนา
“ถึงเวลาที่เราจะต้องมาคุยเรื่องนี้กันอย่างจริงจังซะที”
“คุณเสียใจไหมที่เรามีอะไรกัน”
“เสียใจหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ถึงฉันร้องไห้ฟูมฟายก็ไม่ได้ทำให้ฉันได้ความบริสุทธิ์กลับคืนมา”
“ผมจะรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้น”
“รับผิดชอบ!”
“ใช่”
“ยังไง”
“ด้วยการแต่งงาน”
“กับฉัน!!”
คริสพยักหน้าแทนคำตอบ
“ฉันว่าคุณคงเข้าใจอะไรผิดไป
ฉันไม่เคยต้องการให้คุณมารับผิดชอบอะไรในตัวฉัน
โดยเฉพาะการผูกมัดด้วยการแต่งงานยิ่งแล้วใหญ่ มันเป็นไปไม่ได้เลย”
คริสค่อนข้างแปลกใจกับคำตอบและท่าทีของหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า
เขาพอจะรู้มาบ้างว่าผู้หญิงไทยส่วนใหญ่เมื่อเสียพรหมจรรย์ให้ชายได้แล้วล่ะก็
เธอมักจะเรียกร้องความรับผิดชอบจากบุรุษผู้นั้น
แต่ไม่ใช่กับเจนีน...ซึ่งมันแปลก
“บอกผมซิว่าคุณมีเหตุผลอะไรที่จะไม่แต่งงานกับผม”
“ด้วยเหตุผลง่ายๆ เพราะฉันไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับคุณ”
“แม้ว่าผมจะเป็นผู้ชายคนแรกของคุณ”
“ใช่ และถ้าคุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงประเภทที่จะต้องมานั่งฟูมฟาย
เสียดายเยื่อพรหมจรรย์ที่ขาดไปเพราะมีเซ็กส์กับผู้ชายแล้วล่ะก็
ขอบอกเลยว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแออย่างนั้น ฉันสตรองกว่าที่คุณคิด”
“แล้วคุณจะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น”
“ไม่เห็นต้องทำอะไร เราก็แค่ต่างคนต่างกลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง
โดยไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก”
เจติยาแสดงออกราวกับว่าเธอไม่แคร์หรือแยแสกับสิ่งที่สูญเสียไป
ทั้งที่จริงแคร์มากกับเรื่องแบบนี้
แต่เป็นเพราะเธอไม่อยากที่จะแต่งงานกับเขา และไม่ต้องการให้เขามารับชอบอะไร
จึงเลือกที่จะผลักใสเขาให้ออกห่างจากตัวเธอ เลิกยุ่งกับเธอโดยเด็ดขาดได้เลยยิ่งดี
เจอที่ไหนก็ไม่ต้องมาทัก
คำพูดและการแสดงออกของเจติยาบ่งชัดว่าไม่ต้องการให้เขายุ่งเกี่ยวกับเธออีก
หรือว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย!!
อะไรคือเหตุการณ์ที่เรียกว่าประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
ติดตามได้ในตอนหน้าค่ะ คลิกเข้ามาอ่านแล้ว
ทิ้งคอมเม้นท์ติชมกันได้นะคะ ขอบคุณทุกการ
ติดตามค่ะ ....
ความคิดเห็น