ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    วิมานรักพยัคฆ์ร้าย

    ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4

    • อัปเดตล่าสุด 4 พ.ย. 63


     
     
     
     

              ระหว่างที่กำลังเต้นจังหวะสโลว์กันอยู่นั้น จิตใจของเจติยาก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หัวสมองก็คิดหาทางหนีทีไล่ว่าจะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้คริสเปิดเผย ถึงความสัมพันธ์เพียงชั่วข้ามคืนระหว่างเขาและเธอให้คนอื่นรู้  

              ทำเฉยๆ ไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องนี้ดีไหม

              หรือว่าควรพูดกับเขาตรงๆ เพื่อไม่ให้เขาแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป

              เพราะมันหมายถึงชื่อเสียงในแง่ลบที่อาจจะส่งผลกระทบต่อตัวเธอ

              “ผมดีใจนะที่คุณมาร่วมสนุกกับเราในคืนนี้”

              เจติยาตกอยู่ในวังวนความคิดของตัวเองจนไม่ได้ยินสิ่งที่อีธานพูด

              “คุณกับคริสรู้จักกันได้ยังไงครับ”

              “ว่าไงล่ะครับเจนีน ผมถามว่าคุณกับคริสรู้จักกันได้ยังไง และไปรู้จักกันตอนไหน”

              แม้จะถามกลับไปหลายครั้งแต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้จากฝ่ายตรงข้าม

              “เจนีน...เจนีนครับ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

              “ปะ...เปล่าค่ะ”

              “แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไร”

              “แน่ใจค่ะ ฉันแค่เผลอคิดอะไรบางอย่างก็เลยไม่ได้ยินที่คุณพูด”

              “ผมถามคุณตั้งหลายครั้งแต่คุณก็ไม่ตอบ”

              “คุณถามฉันว่าอะไรเหรอคะฉันไม่ทันได้ฟัง”

              “ผมถามว่าคุณรู้จักกับคริสได้ยังไง”

              “ฉันเจอเขาที่ผับโดยบังเอิญเมื่อคืนนี้ค่ะ เราก็เลยนั่งดื่มด้วยกัน”

              “พบกันเมื่อคืน แต่ทำไมดูเหมือนสนิทกันจัง”

              “หมายถึงฉันเหรอคะ”

              “ผมหมายถึงคริสเพื่อนของผมครับ ปกติแล้วคริสจะไม่ค่อยให้ความสนิทสนมกับใครง่ายๆ โดยเฉพาะผู้หญิง”

              “ทำไมล่ะคะ”

              “ด้วยเหตุผลส่วนตัวครับ ผมถึงแปลกใจที่ได้ยินเขาทักทายคุณอย่างคนคุ้นเคย”

              “เราก็แค่ทักทายกันธรรมดาไม่ได้มีอะไรพิเศษ คุณคิดมากไปเองหรือเปล่าคะอีธาน”

              “ก็อาจจะเป็นได้”

              เมื่อเพลงจบอีธานจึงชวนเธอไปนั่งพัก แม้จะไม่อยากกลับไปเผชิญหน้ากับเขาแต่ก็คงเลี่ยงไม่ได้

              ระหว่างที่นั่งดื่มด้วยกันอยู่นั้นเจติยารู้สึกว่าเขาจ้องมองมาที่เธอตลอดเวลา โดยปกติแล้วเจติยาจะรู้สึกภาคภูมิใจทุกครั้งที่มีชายหนุ่มหน้าตาดีจ้องมองมาด้วยสายตาชื่นชม แต่ไม่ใช่ในครั้งนี้

              เขาจะรู้ตัวไหมว่าการที่เขาเอาแต่นั่งจ้องหน้าเธออยู่แบบนี้ มันสร้างความเครียดให้กับเธอ โดยเฉพาะตอนที่ต้องนั่งอยู่ด้วยกันแบบสองต่อสองอย่างนี้ เพราะอันนาชวนอีธานออกไปเต้นรำที่ฟลอร์ เจติยาจึงต้องนั่งอยู่กับคริสตามลำพังท่ามกลางบรรยากาศที่น่าอึดอัด เธอจึงเลือกที่จะนั่งดื่มเงียบๆ และทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น คริสเป็นฝ่ายทำลายความเงียบด้วยการเปิดประเด็นถาม

              “หน้าตาคุณดูเหมือนไม่ค่อยสบาย เป็นอะไรหรือเปล่า”

              “ไม่เป็นไร ฉันสบายดี”

              “จำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราเมื่อคืนนี้”

              จำได้สิ ทำไมจะจำไม่ได้

              จู่ๆ ก็เสียตัวครั้งแรกให้กับชายแปลกหน้าที่เพิ่งจะพบกันเพียงไม่กี่ชั่วโมง ใครจำไม่ได้ก็บ้าแล้ว

              “เรื่องที่เกิดขึ้น...ผมยินดีที่จะรับผิดชอบ...”

              หา!! ฟังไม่ผิดใช่ไหม

              ถามฉันสักคำไหมว่าต้องการหรือเปล่า

              “ไม่จำเป็น ฉันรับผิดชอบตัวเองได้ และอยากให้คุณลืมเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราเมื่อคืนนี้ไปซะ”

              “ลืม!

              “ใช่ คิดซะว่าไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น โอเค”

              “คุณแน่ใจเหรอว่าต้องการอย่างนี้จริงๆ”

              “แน่ใจค่ะ อย่ารื้อฟื้นเรื่องนี้มาพูดอีกเลยนะคะ และเก็บมันไว้เป็นความลับระหว่างเราได้ไหม ถือว่าฉันขอร้อง”

              คริสไม่ตอบ เขาได้จ้องมองหน้าเธอนิ่งนานจนเจติยารู้สึกอึดอัด

              จังหวะนั้นเองอีธานและอันนาก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะ อีธานเอ่ยปากชักชวนให้ทุกคนเล่นเกมร่วมกับเขา

     

     

    ถ้าอยากรู้ว่าอีธานชวนเล่นเกมอะไร เกมนั้นจะมีผลมาถึงตัวเจนีนอย่างไร

    ติดตามได้ในตอนต่อไปค่ะ ขอ 1 คอมเม้นท์แทน 1 กำลังใจให้ไรท์เตอร์

    ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

     

     


    TB
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×