คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2
หลังจากแต่งตัวเสร็จก็ค่อยๆ ย่องออกจากห้องนั้นไปโดยไม่ให้เขารู้ตัว เธอเร่งฝีเท้าเดินกลับไปยังห้องของตัวเอง พร้อมกับพร่ำบ่นในใจไปตลอดทาง
เจนีน...นะ...เจนีน...ทำอะไรลงไป
ถ้าเกิดท้องขึ้นมาจะทำยังไง
ไม่หรอก...แค่ครั้งเดียว...
ครั้งเดียวเอง
คงไม่ซวยขนาดนั้นหรอก!!
แล้วถ้าต้องเจอกันอีก ก่อนจะรีบสะบัดหัวอย่างแรง
ครั้งเดียวก็เกินพอ ขออย่าให้ได้พบกันอีกเลย
เจติยาเดินเข้าไปชำระล้างร่างกายอยู่พักใหญ่ ก่อนจะมายืนมองดูตัวเองในกระจก หน้าตาโทรมเกินบรรยาย
นี่ถ้ามีใครรู้ว่าคาสโนวี่สาวพราวเสน่ห์อย่างเจติยาเสียทีชายแปลกหน้า โดนเขาเจาะไข่แดงโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชื่ออะไร จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน รู้ถึงไหนอายถึงนั่น เธอเหลือบไปเห็นรอยคิสมาร์กที่เขาฝากไว้ที่บริเวณลำคอแล้วก็ต้องถอนหายใจอย่างแรง เพราะมันยิ่งตอกย้ำว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงมิใช่ความฝัน
มันเกิดขึ้นได้อย่างไร!!
เจติยาเปิดก๊อกน้ำ วักน้ำขึ้นมาล้างหน้าของตนเองอีกครั้ง หัวสมองก็เริ่มคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมา ทุกอย่างเหมือนม้วนฟิล์มที่ถูกกรอกลับอย่างรวดเร็ว
จำได้ว่าหลังจากเดินเข้าไปในผับก็สั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ค่อนข้างแรงมาดื่ม ทั้งที่รู้ดีว่าตัวเองเป็นคนคออ่อน แต่คืนนี้เธออยากสนุกให้สุดเหวี่ยงก็เลยทำตามใจตัวเองสักครั้ง ขณะที่กำลังมองหาที่นั่งอยู่นั้นก็หันไปสะดุดตากับผู้ชายมาดแมน ดาร์กทอลแอนด์แฮนซั่มที่กำลังนั่งดื่มอยู่เพียงลำพังจึงเดินไปขอนั่งร่วมโต๊ะ
“ขอนั่งด้วยคนนะคะ”
เขาเหลือบมามองเธอก่อนจะเอ่ยปาก “เชิญครับ”
โดยปกติแล้วคริสจะไม่ชอบให้ใครมารบกวนความเป็นส่วนตัว โดยเฉพาะผู้หญิง แต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ถึงได้อนุญาตให้เธอนั่งร่วมโต๊ะด้วย
“ทำไมถึงมานั่งหลบมุมดื่มอยู่คนเดียวตรงนี้ล่ะคะ”
“ผมไม่ชอบคนพลุกพล่าน”
“ตายจริง! นี่ฉันมารบกวนเวลาแห่งความสุขของคุณหรือเปล่าคะ” เจติยาเอ่ยถามพร้อมกับส่งสายตาหวานซึ้งไปให้
“ไม่ครับ มีสาวสวยมาดื่มเป็นเพื่อนก็ดีเหมือนกัน”
เขาและเธอนั่งดื่มและพูดคุยกันอย่างถูกคอ เขาดูจะเป็นผู้ชายที่มีความรอบรู้ในทุกๆ เรื่อง แม้กระทั่งในเรื่องของวงการแฟชั่น สามารถวิเคราะห์อย่างเจาะลึกและวิจารณ์ได้อย่างคนรู้จริง คริสสั่งเครื่องดื่มมาเพิ่มให้กับตัวเองและหญิงสาวอย่างต่อเนื่อง เจติยาดื่มไปแก้วแล้วแก้วเล่าอย่างเพลิดเพลินจนนับไม่ถ้วนราวกับดื่มน้ำเปล่า ลืมนึกไปเลยว่าตนเองเป็นคนคออ่อน ดื่มแอลกอฮอล์ได้ไม่เท่าไรก็เมา แถมตอนเมายังชอบทำพฤติกรรมแปลกๆ อีกด้วย
เจติยาชวนเขาไปเต้นรำกับเธอที่ฟลอร์ ซึ่งเขาก็ไม่ปฏิเสธ ทั้งคู่ทั้งดื่มและเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน เมื่อเขาเห็นเธอเริ่มเมาก็อาสาจะพาไปส่งที่ห้อง แต่เจติยาปฏิเสธ
“ฉันยังไม่อยากกลับห้อง”
“ไม่กลับแล้วจะไปไหน”
“ไปที่ไหนก็ได้ที่มีแต่เราสองคน”
“แน่ใจนะ!”
“แน่ใจสิ ไม่เคยแน่ใจอะไรมากเท่านี้มาก่อนเลย”
จากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างก็จำไม่ได้ รู้ตัวอีกทีก็มานอนอยู่บนเตียงกับเขาในสภาพเปลือย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
จะโทษใครได้นอกจากโทษตัวเองที่รนหาที่
เจติยาส่ายหัวไปมาอย่างแรงเพื่อลบภาพที่ติดอยู่ในสมอง ก่อนจะลงมือแต่งตัวไปกินอาหารเช้า
แม้จะไม่รู้ว่าผู้ชายฟีทเจอริ่งด้วยมีประวัติความเป็นมาอย่างไร
แต่ช่างมันเถอะใครจะสนเรื่องนั้น ขอเพียงอย่าได้เจอะเจอเขาอีก
เป็นพอสิ่งที่ ความต้องการของเจนีนจะสัมฤทธิ์ผลหรือไม่
ติดตามได้ในตอนหน้าค่ะ...
ความคิดเห็น