แต่งเล่นๆอะ - -* ไม่ต้องอ่านกะได้

ลำดับตอนที่ #13 : เซอร์ไพรส์

แนตพาแพรและรถของแพรหายตัวมาหน้าปราสาทและกำลังพบนิ่ม(นุ่ม)กำลังกวาดลานปราสาทกับนักเรียน

“นิ่มๆๆ หร่อนรู้จักคนนี้ไว้ด้วย ชื่อแนตตี้ หรือ แนต เมื่อก่อนเป็นครูสอนเวทที่นี่” แพรบอกนิ่ม

“อ่าหรอๆ ยินดีที่ได้รู้จักเราชื่อฮีนูม รักเด็ก เปนญาติของนังตู๋” นิ่มบอกจับมือกับแนต

“สวัสดีค่ะ ดิชั้นชื่อแนตตี้ ศรีมาลัย หรือ แนต หวังจะเปนมิสควีนค่ะ แต่นังฟ้าลากตัวมาเปนครูก่อน” แนตบอก

“เอ๊ะ ใช่แนตที่หายไปเมื่อ 25 ปีก่อนป่าวคะ” นิ่มถามทำหน้าสงสัยไร้คิ้ว

“ออ ใช่ค่ะ ดิชั้นโดนลักพาตัว”แนตบอกแอบทำหน้าเสียขวัญเล็กน้อย

“จิงหรอหร่อน”แพรถามบ้าง

“อือ เข้าไปก่อน เด๋วเล่าให้ฟัง” แนตบอกนิ่มและแพร

“นักเรียน กวาดกันไปก่อนนะ แล้วอย่าลืมไปรดน้ำดอกไม้ที่สวนของแต่ละกลุ่มด้วยล่ะ เพราะตอนนี่คนสวนไม่ยอมมาทำงาน” นิ่มบอกกับพวกนักเรียนซึ่งแต่ละคนมีสีหน้าเบื่อหน่าย(คงอยากเล่นมากกว่าทำงาน)

“ทำไมไม่มาล่ะ” แพรถามนิ่ม

“นัง ญ มันบอกว่า คนสวนนั่นบอกว่าตัวเองมีตังละ ขี้เกียจทำงาน” นิ่มบอกแพรทำหน้าดุ

“ฮุ๊อิย์ อย่างงี้ก้มีด้วย เด๋วค่อยหาใหม่ละกัน เข้าไปข้างในกันเถอะ” แพรเอ่ยและนำทุกคนเข้าไปในปราสาท

ตอนนี้ทุกคนเข้าปราสามาแล้ว และผ่านห้องต่างๆ

“คิดถึงที่นี่มากเลย รู้ไหม ตลอดเวลาที่อยู่กับพวกสมาคมมืดชั้นร้องไห้หาที่นี่ทุกวันเลย”แนตบอก

“เว่อไปปะอิ ว่าแต่เล่ามาเร็วเรื่องที่เทอโดนจับ” แพรถามแนตต่อ

“เด๋วจะเล่าให้ฟังพร้อมๆกัน ว่าแต่เราจะเดินไปถึงไหนนิ” แนตถามด้วยความงง

“เออจิง นิ่ม นังพวกนั่นอยู่ไหนกันหมด” แพรถามนิ่ม

“ออ อยู่ที่ห้องนั่งเล่น ดูหนังใหม่เรื่องโรงแรมสาวแตก” นิ่มบอก

“จิงหรอ ชั้นอยากดูจัง ชอบดูเจ๊อาจารยิ่งยงเล่น ขำดี แกปรุงยาเก่งนะนั่น”แพรบอก

“จะว่าไปชั้นก้ปรุงยาเปนนะ”แนตพูดขึ้นบ้าง

“ยาแก้ไอละสิแก อย่างหร่อนคงทำได้แต่ยาทาเล็บ กร๊ากก”แพรแซวและหัวเราะลั่น

“อี่ เดวหร่อนคอยดูเอาเองเถอะ” แนตพูดเชิดหน้าตาเปนประกาย

ทั้งสามเดินไปด้วยพูดไปด้วยจนถึงประตูทางเข้าห้องนั่งเล่นของพวกครู ซึ่งเปนห้องกลมขนาดใหญ่ ภายในมีสิ่งอำนวยความ

สะดวก และให้ความสนุกสนานมากมาย ไม่ว่าจะเป็นจอหนังขนาดยักษ์ หรือตลับไพ่ขนาดต่างๆ หนังสือรวมภาพ

บ่าวๆ และหนังสือชีวจิตโดยปอเลปอลอเย ฯลฯ

“อย่าพึ่งเข้ามานะนังแนต ชั้นจะเซอรไพรส์พวกนั้น” แพรบอกแนตหน้าตาตื่นเต้น

“อะไรอีกยะ แต่ก้ดี นี่ มีไอเดียละ นิ่มๆ ไปเอาผ้าม่านที่พาดไว้ผืนสีแดงนั่นมาหน่อยให้ซิ” แนตชี้ไปที่ราวบันไดซึ่งมีผ้าม่านที่พึ่งตากแห้งเสร็จพาดไว้

“อ่ะ นี่ เทอจะทำอะไรเนี่ย” นิ่มถามแนตอย่างพิศวงงงวย

“เอาเถอะน่า เด๋วก้รู้ เข้าไปข้างในก่อน” แนตบอกทำมือปัดๆให้นิ่มและแพรเข้าไป

แพรเข้ามาในห้องนั่งเล่นซึ่งตอนนี้มืดสนิทและแต่ละคนก็ใจจดใจจ่ออยู่กับหนัง เรื่อง “โรงแรมสาวแตก”

แพรเดินเข้าไปปิดเครื่องฉายหนังทันที

“นี่ นังแพร เทอเกิดบ้าไรขึ้นมาฮะ มาขัดขวางการดูหนังของพวกเราเฉยเลย” นังอูห์มพองแก้มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

“ชั้นมีเซอร์ไพรส์เล็กๆน้อยๆ” แพรบอกและทำมือแบบพรีเซนงาน

“พอดีแพรมันไปมาติเน่มาแล้วได้ของดีๆมาฝาก” นิ่มก้เอากับเขาด้วย

“อะไรมิง กุจะผ่อหนังเข้าใจก่อ” เจนเริ่มบ่น

“มิงมีไร”อิตู๋ถามทำหน้าเครียด

“อย่ามาลีลา นังนี่ มีไรก้เอามาดูดิ”ฟ้าเริ่มเครียดบ้างแล้วเพราะตะกี้กำลังจ้องบ่าวๆในหนังอย่างสนุกสนาน

“แต่นแต้นน!! เชิญ” แพรตะโกนเสียงไปทางประตู

..ทันใดนั้นร่างในผ้าคลุมสีแดงก้ขยับกายเข้ามาในห้อง กลิ่นน้ำอบน้ำหอมข้าวตอกดอกไม้ก็สิ่งกลิ่นเอียนไปทั่ว

....มือดำๆมือหนึ่งยื่นออกมาจากผ้าคลุม มือนั้นกรีดนิ้วด้วยความจริตจก้าน...จากนั้นอีกมือค่อยๆยื่นออกตามมา..

....มือทั้งสองจับผ้าที่คลุมร่างของตัวเอง และดึงสะบัดมันออก ก่อนที่จะตามด้วยเสียงกรีดร้องและมีผีเสื้อกลางคืนนับร้อยๆบินออกมาจากผ้าที่ถูกสะบัดออก...

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดส์ ผีเสื้อ” บิวกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวก่อนจะเอาหน้ามุดลงใต้โต๊ะแล้วเปนลม

“กรี๊ดดดดดดดดดดส์ นั่นไม่ใช่ผีเสื้อ นั่นผึ้งนางพญา” ญ กรีดร้องตามบิวและสลบเบือดไปอีกราย

หลังจากที่ผีเสื้อบินว่อนออกไปทั่วห้องมันก้เริ่มหายไป มันคือผีเสื้อเวทมนต์นั่นเอง….

“อะไรกันนิ” ฟ้าเริ่มทำหน้างง เพราะแม้ผ้าจะสะบัดออกร่างในผ้าก็ยังถูกล้อมรอบไปด้วยควันที่มีกลิ่นน้ำอบน้ำหอม

“กลิ่นคุ้นๆนะอิ” นังตู๋พูด ทำจมูกบานและดมฟึดฟัด

…“แสงตะวัน แสงจันทร์ แสงดาว(สวยนิดส์นึงส์) พร่างพราวเป็นประกาย”... ร่างในควันเริ่มร้องเพลงด้วยเสียง

หวานปี๋

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดส์ ผีนังแนตหลอก” อูห์มซึ่งเก็บอาการมานานเริ่มปลดปล่อยความสยองและโผเข้าไปกอดนิคก่อนจะเริ่มเปนลมอีกคน

“ดิฉันไม่ใช่ผีค่ะ” ร่างในควันพูดก่อนที่ควันจะแตกกระจายไปรอบๆห้องเผยให้เหนร่างของแนตซึ่งซ่อนอยู่ภายใน

“แอร๊ยยยยยยยยยยยยย ชั้นกะไว้แล้วเชียว” ฟ้าบอกทำหน้าขำๆ

“นังแนต เทอไม่ได้เข้าเฮี้ยวไปแล้วรึ” ตุ๋ถามทำหน้าเครียดแกมประหลาดใจ

“อิย์ ปากอูฐ ชั้นยังอยู่ดีและสวยกว่าหร่อนเหมือนเดิม” แนตพูดและเดินแบบนางงามไปเปิดไฟในห้อง

“ดีใจที่ได้เจอพวกเทออีกย่ะ” แนตเดินมานั่งกับพวกพร้อมกับแพรและนิ่ม

“แล้วสามคนนี่เปนไรป่าว” แนตถามนิคซึ่งกำลังเอายาดมให้อูห์มดมและเอาพัดๆให้บิวและ ญ

“แล้วรายนั้นก้เหมือนเดิม” แนตชี้ไปที่เจนซึ่งกำลังนอนหลับอย่างไม่รู้ประสีประสา

“ชั้นนึกอย่างลับๆว่าหร่อนตายไปซะละ” ฟ้าพูดและกงหน้านาตาลี

“อิย์ ปากหมาอีกแร้ว พวกเทอนี่นะ” แนตเริ่มบ่น

“ใครจะไปรู้  แล้วเปนไงมาไง เล่ามาซิว่าทำไมจู่ๆก้หายไป จู่ๆก้โผล่มา” นัง ญ ถามหลังจากฟื้นจากอาการสลบ

“เรื่องก็มีอยู่ว่า...............”