แต่งเล่นๆอะ - -* ไม่ต้องอ่านกะได้

ลำดับตอนที่ #1 : สำนักสริชฉีย์

ค่ำคืนวันหนึ่ง ณ ห้องของเจ้าสำนัก...

"ชั้นรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่เลยหร่อน เปิดสำนักอีกรอบนึงเนี่ย" เสียงแหบๆใสๆของเจ้าสำนักดังขึ้น

"เอาน่าแก เปิดเถอะ ดีที่สุด อาณาจักรของเราต้องการผู้กล้าเพื่อช่วยปกป้องอยู่นะยะ"อีกเสียงหนึ่งดังมาจากปากของผู้หญิงใส่แว่น

"พวกสมาคมมืดมันแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆนะ นังฟ้า เทอไม่คิดจะทำอะไรเลยหรอ"หญิงตาเหนิบคนนึงตอบ

"เออ! นังตู๋ นังแพร ชั้นเปิดก้ได้ย่ะ"น้องฟ้า(เจ้าสำนัก)บอกอย่างเซง

"หร่อนเต็มใจป่าวยะ"แพรถาม

"ใช่ เตมอกเตมเต้าเลย อย่าคิดในใจนะพวกหร่อน ที่แน่ๆเราปิดสำนักนี้ไปตั้ง 20 ปีแล้ว ไม่รู้ลืมตำหรับตำราอะไรไปมั่ง" ฟ้าตอบแบบเนือยๆ

"เอาน่าเทอ พวกเราก้เปนจอมยุทธอันดับต้นๆของอาณาจักร กลัวไร" ตู๋ตอบแบบขำๆและทำท่าแบบภารตะสไตล์

"เออ งั้นก้เอา บอกนัง ญ ด้วย ป่านนี้ล้างจานอยู่บ้านนู่นล่ะ" ฟ้าบอกพลางชี้ไปที่กระจกบานนึงที่วางไว้บนโต๊ะเลกๆ

----------------------------------------------------------------
ที่บ้านหลังเล็กๆของนัง ญ ซึ่งในห้องนี้เตมไปด้วยเทปและซีดีการเต้นสเตปต่างๆมากมายซึ่งเปนสิ่งที่ ญ โปรดปรานมาก (ติดมาจากนังตู๋) นอกจากนี้ยังมีโปสเตอร์ดาราที่

โด่งดังมากๆคนหนึ่งในอาณาจักรชื่อ "คิบอม"

"ฟ้าสั่งให้ช้านน รักคนที่มีเจ้าของงง หมดสิดเลียกล้อง ล๊ากเอื้ออาฮอนที่ไฮนนนน บ่มีบัตรตอง..." ญ ร้องเพลงพลางล้างจานไปด้วย(ขึ้นคานแน่ๆคร่ะ)

"นัง ญ อยู่ป่าวยะ!!" เสีงหนึ่งดังมาจากบานกระจก

ญ ได้ยินก้รีบวิ่งหน้าตั้งเข้าไปในห้องเพื่อไปดูว่าใครติดต่อมา

"ใช่คิบอมป่าวเนี่ย ตายแล้วๆๆ" ญ พูดแบบเข้าข้างตัวเองสุดๆ ซึ่งการที่คิบอมติดต่อมาหานั้น เปน 1 ใน 5 สิ่งที่ปรารถนาที่สุดของ ญ

"อ้าว นังแพร ชั้นนึกว่าบ่าวที่ไหน มีไรยะ" ญ ตอบแบบเซงๆและทำหน้าแบบผิดหวังอย่างรุนแรง

"อิฟ้ามันจะเปิดสำนักอีกรอบแล้วนะยะ ถึงเวลารวมตัวของพวกเราแล้วหร่อน" แพรตอบแบบยิ้มแย้มแจ่มใส(จิงๆคิดในใจว่า ต้องทำหน้ายิ้มแย้มไว้ มันจะได้ดูสนุกสนาน

ซึ่งแท้ที่จริงแพรก้แอบเบื่อ เพราะขี้เกียจมาสอนวิชา เพราะตอนนี้แพรกำลังเดินทางเพื่อหาคู่รักทั่วราชอาณาจักร)

"ว๊ายย ไม่ได้นะยะ ชั้นยังไม่ลืมวันที่มีนักเรียนคนนึงเอารูปคิบอมของชั้นไปแต่งเสริมขนจมูก ชั้นเกลียดเดกเปนที่สุด" ญ ตอบแบบรังเกียจสุดๆ

"เอาน่าหร่อน นะ ขำๆน่า"แพรตอบหน้ายิ้ม(ในใจคิด "กุก้เซงอี่เฮ้ย")

"ไม่ย่ะ ยังไงก้ไม่ ชั้นเกลียดเดกๆๆๆ" ญ ตะโกนแบบดังสนั่นและทำหน้าแท้

"ฮุ๊ยนังนี่ เด๋วชั้นเอารหัสกระจกของคิบอมให้เอาป้ะ" ฟ้าแทรกเข้ามาปรากฎในกระจกข้างๆแพร

"อิขี้จุ อิฟ้า ชั้นไม่เชื่อหร่อนหรอก" ญ ตอบและทำหน้าแบบสวยเลือกได้

"ฮู๊ยเอ่ แล้วมิงจะเสียใจ นี่ย่ะ" ฟ้าบอกพลางชูเศษกระดาษที่จดรหัสยาวๆไว้แบบตวัดๆ

"ของปลอม ชั้นไม่โง่ อย่ามาหลอกชั้นนะ ไปละ จะล้างถ้วยต่อ ฟองแห้งหมดละ" ญ ตอบและกำลังจะปิดกระจก

"เดี๊ยวววววววว มีค่าตอบแทนด้วยนะยะ ชั้นให้เทอเดือนละแสนนะยะ" ฟ้าตอบและดึงเอาเงินออกมา

"น่าคิดนะ แต่ชั้นไปล้างจานก่อนย่ะ เด๋วหนูเลีย" ญ พูดตาเปนประกาย แล้วก้เดินจากไป

------------------------------------------------------------

"นัง ญ กำลังขาดแคลนเงินที่จะนำไปซื้อคอนโดสุดหรูข้างคอนโดของคิบอม" ฟ้าตอบเสียงเรียบๆ

"ออ หรอยะ แล้วคนอื่นๆล่ะ ว่าไง" ตู๋ถามพร้อมกับกงหน้าอูฐ

"เอาไว้ก่อน แต่เรื่องเงินชั้นคงต้องยืมเทอนังตู๋" ฟ้าพูดและหัวเราะร่า

"ต๊ายหร่อน เงินชั้นก้ไม่ใช่เยอะๆนะยะ แม้จะได้ค่าหย่าจากศุลต่านมาตั้งหมื่นล้านแต่ชั้นก้ต้องฝากเกบไว้ใช้ในยามคับขันนะ" ตู๋ตอบแบบพยายามแก้ตัว

"ฮึ๊ย ไม่เชื่อย่ะ เทอสุรุ่ยสุร่าย" ฟ้าบอกและชี้ไปที่กระเป๋ากระโปรงของตู๋ซึ่งตุงไปด้วยเงินมากมาย

"สรุปเอาเงินของนังตู๋ 555+" แพรซึ่งนั่งฟังมานานพูดขึ้นบ้าง

"เออ อิย์" ตู๋ตอบแบบ(เครียด)